Ο θεριστής ή κερασάρης

   Καλό μήνα σε όλους μας και καλό καλοκαίρι μια που επίσημα πλέον από σήμερα έχουμε καλοκαίρι. Ο Ιούνιος είναι ο μήνας που σηματοδοτεί αλλαγές στη ζωή μας. Μπορεί για τους μαθητές να είναι ταυτυσμένος με τις εξετάσεις, αλλά βασικά είναι ο μήνας με τις μεγαλύτερες ημέρες και μικρότερες νύχτες. Ο μήνας  κατά τον οποίο πολλοί κάνουν το πρώτο τους μπάνιο και οργανώνονται  για τις επερχόμενες διακοπές. Ο μήνας κατά τον οποίο  τελειώνει η πολύ δουλειά και αρχίζει η περίοδος της ξεγνοιασιάς. Κάτι βέβαια που δεν ισχύει  φέτος για τους πολιτικούς μας που τρέχουν και δεν προλαβαίνουν για  να πάρουν μια ψήφο παραπάνω.

   Ο μήνας τούτος θα αναδείξει καινούργια κυβέρνηση και πρωθυπουργό. Άλλος ένας πρωθυπουργός μετά από όσους αλλάξαμε κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

   Όπως και να έχει το πράγμα εμείς δεν πρέπει να χάσουμε την καλή μας διάθεση, γιατί ο καιρός είναι θαυμάσιος και μας καλεί να βγούμε έξω.

   Για  το λαογραφικό μέρος  του θέματος να θυμηθούμε ότι ο Ιούνιος πήρε το όνομα του από την Ήρα τη γυναίκα του Δία που στα λατινικά ονομάζεται Juno.Στην Ελλάδα ο Ιούνιος έχει ταυτιστεί με το ξεκίνημα πολλών και κοπιαστικών αγροτικών εργασιών. Στα Γρεβενά τον αποκαλούν κερασάρη επειδή μαζεύουν το κεράσι, ενώ στις νοτιότερες περιοχές και στα νησιά ονομάζεται Θεριστής.

   Μη ξεχνάμε ότι τούτο το μήνα στις 24 εορτάζει ο Αη - Γιάννης όπου σε πολλά μέρη ακόμα της πατρίδας μας ανάβουν τις γνωστές φωτιές.

πρόληψη - ενημέρωση

Εκστρατεία ενημέρωσης για την πρόληψη και τη διάγνωση  του καρκίνου

   Ο Όμιλος Εθελοντών κατά του Καρκίνου - ΑγκαλιάΖΩ σε συνεργασία με το Δήμο Αίγινας θα πραγματοποιήσει εκστρατεία Ενημέρωσης για Πρόληψη και Έγκαιρη Διάγνωση του Καρκίνου του Παχέος Εντέρου, στο Λαογραφικό Μουσείο της Αίγινας από 1 έως 6 Ιουνίου 2012, από 10.00 π.μ. – 13.00 μ.μ. &  από 17.30 μ.μ. – 19.30 μ.μ..

   Η δράση αυτή έρχεται να προστεθεί στις προηγούμενες που πραγματοποιήθηκαν από το Μάρτιο του 2012 στο Εμπορικό Κέντρο ‘’Athens Heart’’, στο Δήμο Νίκαιας-Αγ.Ι.Ρέντη, στο Ευγενίδειο Ίδρυμα και στα παραρτήματά μας στην Πάτρα και στο Ηράκλειο της Κρήτης, σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στα πλαίσια του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τον Καρκίνο 2011-21015, την Εταιρεία Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδος και την Ελληνική Εταιρεία Ογκολόγων Πεπτικού.

    Κατά τη διάρκεια της καμπάνιας ενημέρωσης θα εκτεθεί φουσκωτό ομοίωμα του Παχέος Εντέρου το οποίο ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί για να γνωρίσει μια σειρά από παθογόνες καταστάσεις (π.χ. πολύποδες, ελκώδη κολίτιδα, νόσο του Crohn, καρκίνο κ.α.)

   Θα διανέμεται επίσης ενημερωτικό υλικό με πληροφορίες για τον Καρκίνο του Παχέος Εντέρου που αν και είναι ο τρίτος σε συχνότητα καρκίνος για άντρες και γυναίκες, μπορεί να προληφθεί ή να θεραπευθεί αν διαγνωστεί έγκαιρα.

                                                                             Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Η Πρόεδρος  Ολυμπία Χαλδαίου-Μπήτρου

Το πανώ στις φυλακές.

 Από το προηγούμενο Σάββατο έχει αναρτηθεί στην κεντρική πύλη του Καποδιστριακού Ορφανοτροφείου ( Αιγινιστί: φυλακές) το εικονιζόμενο πανώ, το οποίο καταγγέλει τη μοναδική αδιαφορία των υπευθύνων της πολιτείας απέναντι στη μεγάλη κληρονομιά του Έθνους. ΄Ομως όσο κι αν το πανώ και ιδιαίτερα το κείμενο υπενθυμίζει την εγκατάλειψη  του κτιρίου, πολύ περισσότερο η περιφρόνησή του από όλους όσους περνούν καθημερινά από μπροστά του αποδεικνύει ότι κανείς - μα κανείς - δεν νοιάζεται γι' αυτά τα κτίρια. Πόσοι το έχουν προσέξει; Πόσοι αναρωτήθηκαν ποιός το κρέμασε, πότε το κρέμασε, ποιοί το έγραψαν; Τίποτε. Κανείς δεν το σχολίασε, κανείς δεν αναρωτήθηκε και δεν προβλημματίστηκε γι' αυτό. Ούτε η ανεκδιήγητη αρχαιολογία μας, ούτε ο ευαίσθητος Δήμος μας, ούτε οι εκατοντάδες μορφωτικοί και πολιτιστικοί και εξωραιστικοί σύλλογοι του νησιού. Τα Καποδιστριακά κτίρια δεν χωρούν στα προγράμματα δράσης  τους.

   Δεν γνωρίζουμε ποιός είναι ο εμπνευστής και ο υπογράφων το κείμενο. Γνωρίζουμε όμως τις υπογραφές  των αδιαφορούντων.....

Η λογική της παράνοιας

 Γράφει η μαθηματικός κ. Αννίτα Λεούση - Χαρτοφύλακα

Την Παρασκευή     25/5/2012   ο  φιλόλογος  κ. Δημήτρης   Νικολόπουλος παρουσίασε   το  βιβλίου   του  Στέλιου  Ράμφου    «Η λογική  της παράνοιας » στην αίθουσα του Μορφωτικού  Συλλόγου Καποδίστριας   στα πλαίσια  του  φιλολογικού καφενείου ,το οποίο οργανώνεται κάθε   15  μέρες .

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Χάρισε στον μαρξισμό την ύστερη εφηβεία και τα φοιτητικά του χρόνια στην Ελλάδα, όπως γράφει στη «Μαρτυρία» που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ευθύνη». «Παραδόθηκα σχεδόν άνευ όρων στην πολιτικολογία και όπως, λόγω ηλικίας, έκλινα συναισθηματικά προς τους διωκόμενους, γρήγορα τους εταύτισα στη συνείδησή μου με τους αδικημένους και αληθινούς και εξεγέρθηκα», γράφει στο ίδιο κείμενο. Επί πτυχίω στη Νομική Αθηνών, εγκατέλειψε την Αριστερά και έφυγε για το Παρίσι, όπου σπούδασε φιλοσοφία. Στο Παρίσι συνάντησε τον Κορνήλιο Καστοριάδη και γνώρισε καλά τη σκέψη του για τον Μαρξ, για τον σοσιαλισμό και τη βαρβαρότητα. Στο βιβλίο του «Μαρτυρία και Γράμμα, Απόλογος για τον Μαρξ και λόγος για τον Καστοριάδη» (Κέδρος, 1984), ο Στέλιος Ράμφος αναφέρεται σε όλη αυτή τη σχέση, «λογαριάζοντας ένα κομμάτι της ζωής του, μέρος της ιστορίας των άλλων δύο». Το κενό που άφησε μέσα του η απουσία του μαρξισμού δεν γέμισε βιαστικά. «Άνοιξα σιγά σιγά για λογαριασμό μου έναν δρόμο, ο οποίος μετά το χειροπιαστό αδιέξοδο του Μαΐου του 1968 χαράχτηκε αμετάκλητα: εδιζησάμην εμεαυτόν και βγήκα στη θρησκεία». Στο Παρίσι δεν ακολούθησε λοιπόν τις φιλοσοφικές μόδες. «Μετά την ευρωπαϊκή και την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, στράφηκα στη μελέτη της πατερικής θεολογίας και των πνευματικών προβλημάτων του νέου ελληνισμού, η κατανόηση των οποίων χωρίς υπερβολή με απορρόφησε. Προτού φύγω για το εξωτερικό, η Ελλάδα πνευματικά δεν υπήρχε για μένα. Την ανεκάλυψα στην ξενιτιά, όπου ανεκάλυψα συγχρόνως και την κρίση της Ευρώπης». Στο Παρίσι δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Βενσέν (δημιούργημα του Μάη). Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση και διεκδίκησε θέση φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Συνυποψήφιός του ήταν ο Παναγιώτης Κονδύλης. Αλλά και οι δύο «έφτασαν ως την υποψηφιότητα», όπως ειρωνικά λέει ο Στέλιος Ράμφος. Διάλεξε τον μονήρη βίο του στοχαστή, με πυκνές όμως δημοσιεύσεις και πυκνές διαλέξεις και σεμινάρια, κυρίως στο Κολλέγιο Αθηνών και στο Ίδρυμα Γουλανδρή - Χορν.

Αποτελείται  το  βιβλίο   από   είκοσι κείμενα του Στέλιου Ράμφου με κυρίαρχο θέμα την κοινωνικο-πολιτική κατάσταση της σημερινής Ελλάδας, δηλαδή την τρέχουσα κρίση. Τα κείμενα αυτά φιλοξενήθηκαν στον Τύπο και τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας. Τα περιεχόμενα του βιβλίου ανακεφαλαιώνει ένας ανέκδοτος επίλογος που ανοίγει νέο ορίζοντα κατανόησης του συνολικού ελληνικού προβλήματος.

Η   παρουσίαση    λόγω   του  ενδιαφέροντος  που  έδειξαν οι  ακροατές   θα  συνεχισθεί  και  την Παρασκευή   8 Ιουνίου

click.....στην ιστορία

Της κ. Μπέση Αναστασίας, διευθύντριας Γυμνασίου Μεσαγρού

Το  Γυμνάσιο Μεσαγρού μαζί με άλλα 11 σχολεία από όλη την Ελλάδα συμμετείχαν στο πρόγραμμα τοπικής ιστορίας του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού με θέμα :κάνε  “click………. στην Iστορία” με την τεχνολογική υποστήριξη της εταιρίας  Vodafone .Οι μαθητές  χωρίστηκαν σε 5 ομάδες. Η κάθε ομάδα είχε και ένα τομέα έρευνας της τοπικής ιστορίας του Μεσαγρού: την αρχιτεκτονική, τα επαγγέλματα τα ήθη και τα έθιμα, την Κατοχή και τα βόρεια οχυρά της Αίγινας,(Τούρλος), το ναό της Αφαίας και τα σχετικά με το έργο της Ζωρζ Σαρρή « ο θησαυρός της Βαγίας » και το ανάλογο τηλεοπτικό σήριαλ. Δόθηκε έτσι η δυνατότητα στους μαθητές μας να ξεφύγουν από την κλειστή τοπική κοινωνία.    ΄Εγιναν  ρεπόρτερ, κατέγραψαν γεγονότα, πήραν συνεντεύξεις, επισκέφθηκαν περιοχές που σχετίζονταν με το θέμα που διαπραγματεύονταν, ήρθαν σε επαφή με τους συνεργάτες - επιστήμονες του Ιδρύματος ,αρχειοθέτησαν το υλικό στην ιστοσελίδα του ιδρύματος, όπου εκεί γίνεται και η τελική επεξεργασία .Το πρόγραμμα θα  ολοκληρωθεί στα τέλη Ιουνίου και ο καθένας μπαίνοντας στην ιστοσελίδα του ΙΜΕ και στο σχολείο   θα μπορεί να αντλεί τις πληροφορίες, που τον ενδιαφέρουν. Ένα δείγμα της εργασίας  είχαν  την τύχη να παρακολουθήσουν οι προσκεκλημένοι  σε ένα μικρό  δεκάλεπτο video ,το πρόγραμμα στα τέλη Ιουνίου θα ολοκληρωθεί η  ψηφιοποίησή  του  και θα παρουσιαστεί  κατά τη διάρκεια του fistiki fest . 
Στη συνέχεια ευχαρίστησε όλους όσους  βοήθησαν στην υλοποίηση του προγράμματος. Πρώτα τον κ. Σπύρο Γαλάρη, τον ερασιτέχνη λαογράφο ,τη ζώσα παράδοση του Μεσαγρού, που σχεδόν κάθε Τετάρτη μετέφερε στους μαθητές τις γνώσεις του,   το Διοικητή της ναυτικής  βάσης του Τούρλου, που  δέχτηκε το σχολείο  και τον ξεναγό   κ. Ανδρέα Εμμανουήλ, τον κ.Αργύρη  Φορτούνα, τον κ. Γ.  Μπήτρο, τον κ ,Παναγιώτη  Μαρίνη ,την κ. Άννα Γεραλή, τον κ Δημ. Γκαρή ,την κ. Έφη Χαλδαίου, το δάσκαλο κ. Νεκτάριο Κουκούλη, την κ. Φλώρα  Αλυφαντή,  τους  κατοίκους του Μεσαγρού και κυρίως τη συνεργάτη -επιστήμονα κ Κλεοπάτρα Φέρλα του Ιδρύματος, η οποία επισκέφθηκε πολλές φορές το σχολείο και κατέδειξε τους τρόπους εργασίας στους μαθητές.

Ταξιδεύοντας με τους μύθους και τους θρύλους της Πόλης.

Της κ. Μπέση Αναστασίας διευθύντριας Γυμνασίου Μεσαγρού

Το τρίτο πολιτιστικό πρόγραμμα που υλοποιήθηκε τη φετινή χρονιά από το Γυμνάσιο Μεσαγρού και παρουσιάστηκε σε ειδική πολιτιστική εκδήλωση στο σχολείο την Παρασκευή 18 Μαΐου είχε τον τίτλο:  “ταξιδεύοντας με τους μύθους και τους θρύλους στην Κωνσταντινούπολη “. Οι μαθητές μελέτησαν την ιστορία της Πόλης από την ίδρυση της  μέχρι  και σήμερα. Την Πόλη του Βύζαντα Μεγάρων, της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, της Οθωμανικής  αυτοκρατορίας και τη σημερινή Iνσταμπούλ. Έμαθαν για το ελληνικό στοιχείο, την πορεία του στο χρόνο, για την προσπάθειά του να επιβιώσει με τις διώξεις που υπέστη κατά τον προηγούμενο αιώνα, για τα βυζαντινά ορθόδοξα μνημεία και εν γένει για τη συνεισφορά  των Ελλήνων της Πόλης στις τέχνες, στα γράμματα και στον πολιτισμό. Στην εργασία τους βοηθήθηκαν από τη βιβλιοθήκη της Καίτη Λασκαρίδου ,που έχει σημαντική θέση στα πολιτιστικά δρώμενα του Πειραιά και από την κ. Σαρίογλου Ειρήνη, ιστορικό- ερευνήτρια, του Ιδρύματος Ιστορικών Μελετών ,που γεννήθηκε στα Ταταύλα ,σπούδασε στην Τουρκία και εκτός των ιστορικών στοιχείων μετέφερε στους μαθητές και τα προσωπικά της βιώματα Όλα αυτά θα παρέμεναν σε θεωρητικό επίπεδο ,αν δεν υπήρχε ένας άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο, θεόσταλτος, σε μια δύσκολη οικονομικά συγκυρία να μ δώσει τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί  ένα ταξίδι όνειρο , ένα ταξίδι-προσκύνημα, που θα πρέπει όλοι οι Έλληνες κάποια στιγμή να κάνουν, για να γνωρίσουν τις ρίζες τους, για να φέρουν κοντά τους και να αισθανθούν όλα εκείνα που μαθαίνουν στο σχολείο ως κάτι μακρινό, άγνωστο, απρόσιτο και ίσως ξένο. Επειδή νομίζουμε πως  οι μαθητές μας μπορούν να πορευτούν και να επιτύχουν στη ζωή τους με εφόδιο τις γνώσεις που προσλαμβάνουν όχι μόνο με το αυστηρά περιχαρακωμένο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου, αλλά και με τις εμπειρίες που αποκτούν και έξω  από αυτό, ανάλογα με τον τομέα στον οποίο θα  δραστηριοποιηθεί  κάποιος στο μέλλον, ίσως ξεχάσει πώς κλίνεται για παράδειγμα η ισχύς της ισχύος ή πώς λύνεται μία αλγεβρική εξίσωση ,αλλά ποτέ τις εμπειρίες και τις γνώσεις ενός ταξιδιού. Έτσι δόθηκε ένα δικαίωμα στο όνειρο που όλοι επιζητούν στις δύσκολες ημέρες που διανύουμε.

   Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν οπτικοποιημένα  και τα δύο προγράμματα ,η αφήγηση, η επιλεγμένη μουσική, το φωτογραφικό υλικό και ο έντονος λυρισμός ταξίδεψαν πραγματικά τους θεατές στην Πόλη των Πόλεων ,στη Nova Roma, στη Βασιλεύουσα στη δική μας Κωνσταντινούπολη. Στα ενδιάμεσα των ταινιών οι μαθητές τραγούδησαν και χόρεψαν τραγούδια και χορούς από την Πόλη και την Μικρά Ασία και ξεσήκωσαν με το ταπεραμέντο και το κέφι τους την κατάμεστη αίθουσα που σιγοτραγουδούσε παρασυρόμενη και αυτή.

Η κ.Μπέση Αν. διευθύντρια του σχολείου, ανέφερε πως τα έξοδα της εκδρομής καλύφθηκαν 100% από τους χορηγούς, των οποίων τα ονόματα καταγράφηκαν στην ταινία και την προσπάθεια των παιδιών (λαχνοί-χοροί –μπαζάρ). Καλύφθηκαν όλα τα εισιτήρια για την είσοδο στα μουσεία,η κρουαζιέρα στο Βόσπορο και τα Πριγκιπόνησα καθώς και τα προσωπικά έξοδα αδυνατούντων μαθητών.

 Στο σημείο αυτό  η κ. Μπέση  ευχαρίστησε όλους τους συναδέλφους της, που ποτέ δεν αρνήθηκαν να κάνουν κάτι που τους ζητήθηκε πέρα από το ωράριό τους .Τόνισε  δε ότι είναι τυχερή που τους έχει στο σχολείο,  μα πιο πολύ όμως θέλησε να ευχαριστήσει δύο καθηγήτριες την κ, Αννίτα  Λεούση και την κ.Σπυροπούλου Βάσω μαζί και οι τρεις τους υλοποιήσαν τα δύο προγράμματα και την  οπτικοποίηση της εκδρομής την κ.Σπυροπούλου ,γιατί χωρίς να διαθέτουν σκηνοθετικές και τεχνολογικές γνώσεις περισσότερο αυτή στον τομέα της τεχνολογίας τις δύο τελευταίες εβδομάδες περάσανε ατελείωτες ώρες  φτιάχνοντας τη ταινία .Επίσης ευχαρίστησε  την κ. Χάιτα Δόμνα ,η οποία,  αν και είναι σε δύο σχολεία  δίδαξε τους χορούς που παρακολούθησαν στα ενδιάμεσα της προβολής της ταινίας και αυτούς που ακολούθησαν  στο τέλος της  εκδήλωσης. Οι καθηγητές  βαλλόμαστε τόνισε η κ. Μπέση, ως  δημόσιοι υπάλληλοι και μπορεί και σε μας να αναλογεί ένα μικρό μέρος ευθύνης για όσα τελευταία μας συμβαίνουν ,αλλά η ίδια  νιώθει υπερήφανη ,γιατί έχει συναδέλφους που πραγματικά αγαπούν αυτό που κάνουν είναι λειτουργοί .

   Στη συνέχεια τιμήθηκε με αναμνηστική –τιμητική πλακέτα  ο κ. Γαλάρης Σπύρος ,γιατί το σχολείο ένιωσε την ανάγκη να τον τιμήσει για όσα έκανε για αυτό και για το δώρο ,που αφιέρωσε σε αυτό, ένα  καταπληκτικά καλοδουλεμένο γλυπτό ανάγλυφο με την Αίγινα την εποχή του Ιωανν. Καποδίστρια, που θα κοσμήσει την αίθουσα τελετών του σχολείου

                Η εκδήλωση έκλεισε με πολλούς χορούς από όλη την Ελλάδα, που ενθουσίασαν και έκαναν την κ. Μπέση να ζητήσει από τον Αντιδήμαρχο κ. Κουκούλη όπως ενδιαφερθεί να δημιουργηθεί στο Μεσαγρό μία σχολή παραδοσιακών χορών ,αφού οι μαθητές χαίρονται να χορεύουν και με πλούσιο μπουφέ που πρόσφεραν οι γονείς των μαθητών και που τιμήθηκε δεόντως, αφού ήταν καλομαγειρεμένα και εμπνευσμένα από την Πόλη. Τέτοιες παρουσιάσεις κοσμούν την εκπαίδευση και πρέπει να συνεχιστούν

οι καινούργιες

   όταν η σατυρική πένα τα λέει όλα....
Από τον ιστότοπο Katixitiko.blogspot.gr

Οι Έλληνες να γίνουμε φιλέλληνες του εαυτού μας

 Του Παντελή Γαβρίλη

         Αγαπητές/οί κυρίες/οι,

Με την ευκαιρία της ομιλίας-συζήτησης της 20ης Μαΐου με θέμα «Ο φιλελληνισμός τότε και τώρα», παρακαλώ να δεχθείτε και να κοινοποιήσετε τα παρακάτω:

          ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ,… ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ

Το πρωί της Κυριακής 20 Μαΐου, ήμουν κι εγώ ανάμεσα σ’ αυτούς που παρακολούθησαν την πράγματι ενδιαφέρουσα ομιλία-συζήτηση που διοργάνωσε ο σύλλογος Ενεργών Πολιτών Αίγινας, με θέμα «Ο φιλελληνισμός τότε και τώρα» και ομιλητές τους κ.κ. Βερέμη, Κονταργύρη, Ολάγια και με συντονιστή της συζήτησης και ομιλητή τον κ. Ποταμιάνο. Το αξιόλογο πάνελ των ομιλητών, κάνοντας μια χρονική αναδρομή, παρουσίασε αρκετούς από τους κατά καιρούς φιλέλληνες της πατρίδας μας, φθάνοντας μέχρι τα σημερινά φιλελληνικά κινήματα και τις παγκόσμιες δηλώσεις συμπαράστασης προς την Ελλάδα των γκρίζων ημερών μας, προκαλώντας ερωτήσεις, τοποθετήσεις και σχόλια από το όντως σοβαρό και υψηλού ενδιαφέροντος κοινό, για να κλείσει τελικά ο κύκλος της εκδήλωσης με τις δευτερολογίες-απαντήσεις των πάντα ευγενικών ομιλητών. Με την ευκαιρία λοιπόν αυτής της διεξαχθείσης εκδήλωσης, θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σχετικές και ίσως ουσιαστικές –οι αναγνώστες θα το κρίνουν- σκέψεις.

Είναι γεγονός, ότι κάθε λαός –μη εξαιρουμένου του Ελληνικού- ευχαριστιέται, παρηγορείται και ικανοποιείται το πατριωτικό του αίσθημα, όταν ιδιαίτερα σε δύσκολους καιρούς μεμονωμένα άτομα, ομάδες και οργανώσεις άλλων χωρών του εκφράζουν συμπαράσταση και διάθεση βοήθειας. Όμως, αυτό που πρέπει να έχει μεγαλύτερη σημασία, τουλάχιστον για μας τους Έλληνες, δεν είναι τόσο το να ικανοποιούνται τα παραπάνω αισθήματα ή η εκμετάλλευση του φιλελληνισμού προς όφελός μας, όσο το να εξερευνήσουμε σε βάθος αυτές τις φιλίες, να διδαχθούμε από αυτήν την εξερεύνηση, να διορθώσουμε τα λάθη μας και να προαχθούμε σαν λαός. Να γίνουμε καλύτεροι.

Όπως πολύ σωστά διευκρινίστηκε και από τους ομιλητές, όλοι αυτοί οι φίλοι της Ελλάδας κινούνται είτε από ιδιοτέλεια είτε από ανιδιοτέλεια, όπως όμως ακριβώς το ίδιο κάνουν και οι λεγόμενοι ανθέλληνες. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, αν κάπου πρέπει να εστιάσουμε για να βελτιωθούμε σαν λαός, αυτό είναι το δίπολο φιλελληνισμός-ανθελληνισμός σε συνδυασμό με τους ιδιοτελείς ή ανιδιοτελείς λόγους αυτών, γιατί μόνον έτσι μπορούμε να βγάλουμε αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα.

Στην περίπτωση του ιδιοτελούς φιλελληνισμού, ενώ φαίνεται να υποστηρίζει τα συμφέροντά μας, εν τούτοις δεν πρέπει να έχει κανένα άλλο ενδιαφέρον για όλους μας. Το βασικό κίνητρο των φιλελλήνων αυτής της κατηγορίας είναι πρωτευόντως η προώθηση των συμφερόντων των χωρών τους και δευτερευόντως της χώρας μας, μόνο και μόνο επειδή συνέπεσε να ταιριάζουν. Παράδειγμα, οι «φιλέλληνες» επενδυτές –ξεπούλημα για ένα κομμάτι ψωμί- σε μια καταχρεωμένη χώρα. Πολύ εύκολα μπορεί να μεταπηδήσουν σε στυγνό ανθελληνισμό, όταν οι συνθήκες αλλάξουν. Πρόκειται στην ουσία για επικαρπία της μεταξύ μας σχέσης και όχι για φιλία.

Όσο για τον ιδιοτελή ανθελληνισμό, επίσης δεν πρέπει να μας απασχολεί σοβαρά, καθώς για ανάλογους λόγους, όταν οι συνθήκες γίνουν ευνοϊκές για μας, το ίδιο εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε ενθουσιώδη φιλελληνισμό. Παράδειγμα, οι «ανθελληνικές» ξένες τράπεζες που αρνούνται να μας δανείσουν ακόμη και χαμηλότοκα, φοβούμενοι μη χάσουν τα λεφτά τους. Μόλις η Ελλάδα συνέλθει, οι πρώην «ανθελληνικές» και πλέον «φιλελληνικές» τράπεζες θα συνωστίζονται πια θα μας πρωτοδανίσει. Πάλι θα πρόκειται για επικαρπία της σχέσης και όχι για φιλία.

Εκεί που πρέπει να επικεντρωθούμε, είναι στον ανιδιοτελή, γνήσιο φιλελληνισμό αλλά και ανθελληνισμό και να προσπαθήσουμε να διδαχθούμε. Οι φιλέλληνες που δεν θέλουν να εξαργυρώσουν την φιλία μας, έχουν «μαγνητιστεί» από εμάς τους Έλληνες λόγω κάποιων θετικών, καλών χαρακτηριστικών μας. Ποια είναι αυτά; Ο λαμπρός αρχαίος πολιτισμός μας; Οι συμπατριώτες μας που όπου πάνε διαπρέπουν; Η ευγένεια και η εγκαρδιότητα που δείχνουμε στους αλλοδαπούς επισκέπτες μας; Ο καταγάλανος ουρανός, ο φωτεινότατος ήλιος και τα αμέτρητα γραφικά νησιά μας με τις παραλίες και τα ηλιοβασιλέματά τους; Σίγουρα είναι όλα αυτά, μα πιο πολύ είναι κάποια μοναδικά καλά που έχει ο καθένας μας μέσα του και πρέπει να τα συνειδητοποιήσει, να τα ενισχύσει και να τα χαρίσει στους φίλους ακόμα πιο απλόχερα.

Επιπλέον, οι ανιδιοτελείς ανθέλληνες, αυτοί που κρατούν αρνητική στάση απέναντί μας όχι λόγω κάποιου συμφέροντός τους, άραγε γιατί το κάνουν; Μήπως γιατί ενοχλήθηκαν από κακές συμπεριφορές μας; Επειδή φοβήθηκαν από φανατισμένες διαδηλώσεις ενάντια στον λαό τους ή επειδή πικράθηκαν από την έπαρσή μας όπως με το «όταν εμείς διδάσκαμε πολιτισμό, εσείς ήσασταν ανεβασμένοι στα δέντρα και τρώγατε μπανάνες»; Μήπως από την αισχροκέρδεια που δείχνουν πολλοί συμπατριώτες μας όταν δουν τουρίστες στο μαγαζί τους λες και είναι κορόιδα ή μήπως από τους σωρούς σκουπιδιών στους δρόμους; Μήπως, γιατί όταν έρθουν να δουν τα μουσεία μας ή θελήσουν να μετακινηθούν με καράβια και αεροπλάνα, αυτά έχουν καταληφθεί από συνδικαλιστές και απεργούς; Σίγουρα είναι όλα αυτά, μα πιο πολύ είναι κάποια μοναδικά κακά που έχει ο καθένας μας μέσα του και πρέπει να τα συνειδητοποιήσει, να τα διορθώσει και να γίνει καλύτερος.

Οι φιλέλληνες κι οι ανθέλληνες βρίσκονται «μέσα μας». Εμείς ευθυνόμαστε για όλα και απλώς οι άλλοι, σαν καθρέπτες, αντανακλούν το «πρόσωπό» μας. Πρέπει πρώτοι, επιτέλους, εμείς να μάθουμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε όχι μόνο τον στενό αλλά και τον ευρύ εαυτό μας, δηλαδή τον γείτονά μας, τον συμπατριώτη μας, τις πόλεις μας, την ύπαιθρό μας, τα εργοστάσιά μας και μετά να περιμένουμε από τους άλλους να τα αγαπήσουν και να τα σεβαστούν κι αυτοί. Πρέπει κάποτε, επιτέλους, εμείς οι Έλληνες να γίνουμε φιλέλληνες του εαυτού μας.

Παντελής Γαβρίλης

Μαθηματικός, Εκπαιδευτικός 1ου Γ/σιου Αίγινας

Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού

" Οι Γερμανοί ξανάρχονται"

   " Στην παλιά Αθήνα, λίγο  μετά τη Γερμανική Κατοχή  οι άνθρωποι προσπαθούν να γιατρέψουν τις πληγές που άφησε πίσω τους ο πόλεμος. Και η μεγαλύτερη πληγή είναι ο εμφύλιος, η φαγωμάρα  για τα πολιτικά, η ασυνεννοησία, ο διχασμός. 

   Είναι η εποχή  που στην Αθήνα υπάρχουν χαμόσπιτα  τα οποία ενώνει μια κοινή αυλή  με πηγάδι και πολλά λουλούδια στα παρτέρια. Εκεί οι νοικοκυρές μαγειρεύουν, πλένουν και απλώνουν τα ρούχα τους, κουτσομπολεύουν, ενώ οι άντρες διαβάζουν την εφημερίδα τους, πίνουν τον καφέ τους και το ουζάκι τους. Από το πηγάδι πίνουν όλοι νερό. Σε αυτή την αυλή υπάρχουν και τα κατοικίδια τους, τα καναρίνια, οι γάτες, ο σκύλος. Και όλοι οι κάτοικοι της αυλής τα φροντίζουν. Η αυλή είναι ο τόπος συνάντησης, μια μικρή Βουλή που συζητάνε τα πολιτικά, τις εξελίξεις,  ο τόπος που αγαπάνε, ερωτεύονται αλλά και τσακώνονται με το ίδιο πάθος.

   Σε μια τέτοια Αθηναϊκή αυλή ζει ο Θόδωρος, ένας φιλήσυχος νοικοκύρης που έχει αγανακτήσει από την εμφύλια φαγωμάρα που διαδέχθηκε την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Μια συνηθισμένη μέρα σαν όλες τις άλλες γυρίζει από τη δουλειά του και μέχρι να τηγανίσει η Ουρανία, η γυναίκα του,  τα σαβρίδια,  πέφτει για έναν μεσημεριανό υπνάκο και βλέπει στον ύπνο του, ότι οι Γερμανοί ξανάρχονται. Ένα ολοζώντανο όνειρο που θα εξελιχθεί σε εφιάλτη και θα τον ξαναγυρίσει στις μέρες που κρυφάκουγε το ραδιόφωνο που φύλαγαν στο πηγάδι. Στις μέρες της πείνας και της ανέχειας που κυριαρχούσε ο φόβος για τον Γερμανό κατακτητή. Μια τέτοια μέρα, Γερμανοί θα μπουκάρουν στην αυλή  και θα τον συλλάβουν μαζί με τους  άλλους άντρες που κατοικούν στα σπιτάκια  της αυλής……"

  Το εύρημα του εφιάλτη σκαρφίστηκε το ακτύπητο συγγραφικό ζευγάρι των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου για να καυτηριάσει τη φαγωμάρα και τη διχόνοια  των Ελλήνων μετά τον Εμφύλιο που ακολούθησε τη γερμανική κατοχή. Το κείμενο του 1948 που απετέλεσε και τη βάση της μεγάλης κινηματογραφικής επιτυχίας με πρωταγωνιστή το Βασίλη Λογοθετίδη παραμένει δραματικά επίκαιρο. Αυτό το έργο παρουσίασε η θεατρική ομάδα του 2ου Γυμνασίου Αίγινας το τριήμερο 18 -19 -20 Μαΐου στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Κυψέλης η οποία και τις τρεις βραδιές ήταν κατάμεστη με αποκορύφωμα την παράσταση της Κυριακής, όπου οι μικροί ηθοποιοί έπαιξαν μπροστά σε ένα πολυπληθές κοινό που παρακολουθούσε όρθιο μέσα και έξω από την αίθουσα από τα ανοικτά παράθυρα και την πόρτα.

   Οι μικροί πρωταγωνιστές με άνεση, απίστευτη ενέργεια και ζωντάνια έδωσαν το καλύτερό τους εαυτό κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες των καθηγητών Μπήτρου Γεώργιου και Αλυφαντής Καλλιρρόης. Το σκηνικό της παράστασης διαμόρφωσε η κ. Ματούλα Ρούσσου στηριγμένη σε πίνακες της αείμνηστης ζωγράφου Μαρίας Πωπ.

   Τα μηνύματα του έργου βασανίζουν το μυαλό σε μεσοδιάστημα δύο εκλογικών αναμετρήσεων που τα παιδιακίστικα καμώματα των πολιτικών αρχηγών, τα καπρίτσια και η ασυνενοησία μας θυμίζουν τους Έλληνες  του 1948. Τελικά η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει ή οι Έλληνες δεν λένε να αλλάξουν;