Ο Νοέμβριος με τις γιορτές και τις πολλές δουλειές.

                                

Ο Νοέμβριος ανέτειλε και σιγά - σιγά μπαίνουμε σε χειμωνιάτικους ρυθμούς. Ευχές λοιπόν για καλό μήνα  σε όλους  τους αναγνώστες μας.

  Νοέμβριος  σημαίνει  γιορτές. Πολλές  γιορτές ιδιαίτερα για την Αίγινα. Με πρώτη αυτή των Αγίων Αναργύρων, των Ταξιαρχών να ακολουθεί και βέβαια  του Αγίου Νεκταρίου και  του Αγίου Μηνά  όπου εορτάζουν  τα δύο μεγάλα μοναστήρια του νησιού. Οι γιορτές όμως δεν τελειώνουν εδώ. Ακολουθεί  η γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου με  τον ναό της «Παναγίτσας» στο λιμάνι να πανηγυρίζει, του Αγίου Στυλιανού, της Αγίας  Αικατερίνης και του Αγίου Ανδρέα.

   Κι αν οι γιορτές είναι πολλές, σε τίποτα δεν εμποδίζουν  τις καλο- νοικοκυρές να ετοιμάσουν τα σπιτικά  τους για  το χειμώνα. Χαλιά και στρωσίδια αλλά  και τα πρώτα χειμωνιάτικα γλυκά  μοσχοβολούν τα σπίτια. Όμως από το  μήνα Νοέμβριο στα νοικοκυριά ξεκινούν σιγά-σιγά οι πρώτες προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Οι αγρότες συνεχίζουν και τελειώνουν αυτόν τον μήνα την σπορά των δημητριακών και των οσπρίων. Οργώνουν και λιπαίνουν τα χωράφια τους που είτε θα αφήσουν για αγρανάπαυση, είτε θα χρησιμοποιήσουν την άνοιξη για σπορά. Οι αμπελουργοί ξελακώνουν τα αμπέλια, ενώ οι μελισσοκόμοι μεταφέρουν τις κυψέλες στις χειμερινές τους θέσεις. Ο Νοέμβρης φυσικά είναι και ο μήνας που μαζεύονται οι ελιές και στα ελαιοτριβεία βγαίνει το πολύτιμο και απαραίτητο σε όλους μας ελαιόλαδο.

  
Η 11η Νοεμβρίου είχε ιδιαίτερη σημασία για τους γεωργούς μιας και εκείνη την ημέρα παρατηρούσαν τον καιρό και ανάλογα με αυτόν έκαναν προγνώσεις για τις καιρικές συνθήκες των επομένων ημερών ή μηνών. Για παράδειγμα αν εκείνη τη μέρα ο ουρανός δεν έχει σύννεφα, θα ακολουθήσει ένας ήπιος χειμώνας. Αν έχει σύννεφα, ο χειμώνας θα είναι βαρύς. Τέλος, αν εκείνη τη μέρα φυσά θα συνεχίσει ο αέρας μέχρι και την παραμονή των Θεοφανείων. 

Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι σε μια στιγμή

Της Άλκηστης Πρωτοψάλτη από  τη σελίδα  της στο  instagram.

 "Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι σε μια στιγμή.

Και αναρωτιέμαι πάντα.... πρόλαβαν να ευτυχήσουν;

Πρόλαβαν να  αγκαλιάσουν και να φιλήσουν αυτούς που αγαπούν;

Και τα όνειρα που ανέβαλλαν για αύριο;

Τι αδικία......

Έτσι γκρεμίζεται η βραδιά και η πανσέληνος μαζί.

Λυπάμαι αφάνταστα... λυπάμαι για όλα...

Η καρδιά  κτυπάει στην αγαπημένη μου Σάμο, στη Σμύρνη....

Καμιά  φορά οι λέξεις ωχριούν μπροστά  στα γεγονότα.

Ένα αντίο για τα δύο παιδιά της Σάμου που  έφυγαν τόσο πρόωρα.

Οι Άγιοι Ανάργυροι στις Πολλές Ελιές της Αίγινας

                                

 Πρώτη του Νοέμβρη αύριο και εορτή των Αγίων Αναργύρων που η Εκκλησία  τους τιμά και την 1η Ιουλίου. Εορτάζει λοιπόν ένα από τα παλαιότερα ξωκλήσια  της Κυψέλης που βρίσκεται στις Πολλές Ελιές, στα όρια ακριβώς της παλιάς κοινότητας Κυψέλης με αυτά  του Δήμου Αίγινας. Συγκεκριμένα το εκκλησάκι βρίσκεται πίσω ακριβώς από το μεγάλο super market Κρητικός στις Πολλές Ελιές και στο τέλος ενός αδιεξόδου. Για να φτάσεις εκεί πρέπει οπωσδήποτε να ρωτήσεις κάποιον, αν δεν το ξέρεις, διότι καμιά πινακίδα δεν σε πληροφορεί, ούτε διακρίνεται το καμπαναριό από τον κεντρικό δρόμο. Το κτίσμα είναι πραγματικό χωμένο μέσα στα χωράφια και περιτριγυρισμένο από φιστικιές.

   Ωστόσο κατορθώσαμε να φτάσουμε εκεί χάρη στις οδηγίες του κ. Στέλιου Κοττάκη. Περνώντας μέσα από  τις φρεσκοασβεστωμένη αυλή της οικίας Μαρμαρινού, οι Άγιοι Ανάργυροι μας υποδέχτηκαν σημαιοστολισμένοι και γιορτινοί για την ημέρα.

 Ένα εξαιρετικό καμπαναριό από Αιγινήτικο πουρί κάνει αμέσως τη διαφορά και προκαλεί το ενδιαφέρον του επισκέπτη. Ο περιποιημένος αυλόγυρος και η καθαριότητα μαρτυρούν την αγάπη των γειτόνων του για το ταπεινό εκκλησάκι που σκεπάζεται από καινούργια κεραμοσκεπή. Το κτίσμα έχει δεχθεί την απαραίτητη προσθήκη όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις προς  τα δυτικά, αυξάνοντας έτσι τον εσωτερικό  του χώρο μια που πανηγυρίζει το Νοέμβριο και υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα βροχής και κρύου.

  Η προσθήκη με την τζαμαρία και το ελενίτ μπορεί να διαφοροποιεί την πρώτη μορφή και εικόνα του κτίσματος ωστόσο η καθαριότητα και η ευπρέπεια κερδίζουν.

 Εάν ο δρόμος σας το επιτρέπει επισκεφτείτε το.

Μια παλιά φωτογραφία.

 Δεν αποχαιρετούμε τον ζοφερό Οκτώβρη με αυτή τη νοσταλγική φωτογραφία. Δεν του ταιριάζει. Απλά ας γαληνέψει η ψυχή μας βλέποντας έναν παλιό Πειραιά  με τα μικρά λευκά  καραβάκια που είναι πάντα πρόθυμα για ταξίδια αλαργινά  όπως είναι και η ψυχή μας.

Λιμάνι Πειραιά λοιπόν, γνωστό σε όλους μας το σημείο. Χειμώνας αν κρίνουμε από το ρουχισμό των ανθρώπων στο λιμάνι. Το πλοίο  για τα Δωδεκάνησα έχει μόλις λύσει κάβους, ενώ στο βάθος διακρίνονται από δεξιά προς αριστερά γνωστά  πλοία  της γραμμής  του Σαρωνικού εκείνης της εποχής.

Τα μικρά  της Σουβάλας και Αγίας Μαρίνας "Έλενα" και "Μαρίνα" δίπλα  τους  το "Εριέττα"  κάποιο που δεν μπορούμε να διακρίνουμε  το όνομα  του, κατόπιν  το θρυλικό "Χαρά",  το "Αύρα" και έτοιμα να αναχωρήσουν στα μεσημβρινά  τους δρομολόγια το "Καμέλια" στις 14.00 μ.μ. για όλους τους προορισμούς του Σαρωνικού (Αίγινα - Μέθανα - Πόρο - Ύδρα - Ερμιόνη - Σπέτσες) και  τελευταίο  το "Αφαία"  στο γνωστό  του δρομολόγιο των "Δύο παρά είκοσι" για Αίγινα.

Μια εικόνα που μπορεί να ανασύρει μνήμες βιώματα και αρώματα μιας άλλης εποχής ίσως  στα τέλη του '60 με  αρχές  του '70.

Η φωτογραφία προέρχεται από την ομάδα στο Fb  "ΠΛΟΙΑ" με σχετικό σχόλιο για  το πλοίο που αναχωρεί  για Δωδεκάνησα.

"Στα ίχνη του Ιωάννη Καποδίστρια"

Η  Εταιρεία "ΕΠΑΚΡΟΝ ΤΕΧΝΙΚΗ Α.Ε " που έχει αναλάβει  το έργο της συντήρησης  του Κυβερνείου δημιούργησε ενημερωτικές πινακίδες  που ενημερώνουν  τους κατοίκους και επισκέπτες  της Αίγινας για τις Καποδιστριακές Διαδρομές, δηλαδή  τις διαδρομές  που συνδέουν τα Καποδιστριακά κτίρια. Έτσι κάποιος έχει στη διάθεσή του το χάρτη και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να κινηθεί από το Κυβερνείο προς  το Εϋνάρδειο τον Μητροπολιτικό Ναό, το Δημοτικό Θέατρο, το Ορφανοτροφείο, τον Πύργο του Μάρκελου

.

Η πρωτοβουλία αυτή έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό ενημέρωσης που υπήρχε σχετικά με τα Καποδιστριακά  κτίρια  της Αίγινας. Πολλοί αγνοούν την ύπαρξη τους ή ακόμα τα ονομάζουν -αποκαλούν με άλλη ονομασία ("Φυλακές", "Καποδίστριας") παρασυρόμενοι από  παλαιότερη χρήση τους.

Οι καινούργιες πινακίδες  τοποθετήθηκαν από το Δήμο Αίγινας και τις Τεχνικές Υπηρεσίες  τους, ενώ για τον σκοπό αυτό συνεργάστηκαν το "Δίκτυο Πόλεων Ι. Καποδίστρια" του οποίου την προεδρία ασκεί αυτό το διάστημα η Αίγινα καθώς και ο "Σύλλογος Φίλων του Μουσείου Καποδίστρια"

 

Ανάβαση στην Παλαιά Χώρα της Αίγινας του πρωτοσυγκέλου της Ι. Μητροπόλεως Ύδρας αρχιμ. Νεκτάριου Δαρδανού.

Τη μεσαιωνική καστροπολιτεία  της Αίγινας, την Παλαιά Χώρα, είχε  την ευκαιρία  να επισκεφθεί ο πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Δαρδανός.

Αν και από την μικρή του ηλικία επισκέπτεται το νησί  του Αγίου, είτε συνοδεύοντας τον ιερέα πατέρα του π. Ακίνδυνο στις εορτές και τις πανηγύρεις του Αγίου Νεκταρίου, είτε ως κατασκηνωτής και κατόπιν στέλεχος των Εκκλησιαστικών Κατασκηνώσεων, ποτέ δεν είχε τη δυνατότητα να επισκεφθεί  τον αγιοβάδιστο λόφο  όπου επί 10 αιώνες κατοίκησαν οι παλαιοί Αιγινήτες, οι οποίοι μαρτύρησαν από τις επιδρομές των πειρατών και των κατακτητών Τούρκων, Βενετών και Καταλανών.

Τα ίχνη του μαρτυρίου και των μεγάλων βασάνων των κατοίκων χαραγμένα πάνω στις εκκλησιές, στα πρόσωπα  των στρατιωτικών Αγίων, στο βλέμμα  της Παναγίας στις κόγχες των ναών.

Ο πρωτοσύγκελος π. Νεκτάριος είχε  την ευκαιρία να βηματίσει  στα στενά δρομάκια και μονοπάτια του λόφου, να προσκυνήσει τις παλαιές τοιχογραφίες, να αγγίξει τα πρόσωπα  των Αγίων, να ψηλαφήσει τα θυσιαστήρια, να ψάλλει τα απολυτίκια των Αγίων και να τελέσει δέηση στο ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Επισκέφθηκε όλους  τους ναούς, το κάστρο, το κελί  του Αγίου Διονυσίου, το μοναστηράκι  της Αγίας Κυριακής. Είχε  τη χαρά να δει τις εργασίες αναστήλωσης  του Ι. Ναού του Αγίου Ευθυμίου αλλά και να προβληματιστεί με την εγκατάλειψη και τη σημερινή οδυνηρή κατάσταση  του Μυστρά  του Σαρωνικού.

Μαζί και πολλοί επισκέπτες από την Αίγινα που άδραξαν την ευκαιρία της καλής ημέρας και να ανέβουν στο λόφο, από κοντά και  μια ομάδα Γάλλων με ξεναγό την κ. Ξένη Πετρίτου –Τριανταφύλλου.

Η Παλαιά Χώρα μέσα από τις διαδρομές  της, από το Σταυρό ως τον Άγιο Σπυρίδωνα, και από τους δίδυμους ναούς του Κάστρου μέχρι τον Άγιο Στέφανο και τον Άγιο Χαράλαμπο δεν σταματά να μας υπενθυμίζει το χρέος μας, την οφειλή προς τους προγόνους μας, τους μάρτυρες, τους Αγίους, τους σφαγιασθέντες, τους κατατρεγμένους, τους σκλάβους και τους εκδιωχθέντες από τις εστίες  τους κατοίκους του νησιού.

Η Παλαιά Χώρα, ένας τόπος ιερός, αγιοβάδιστος, ιστορικός υπομένει την αδιαφορία  των κρατούντων και περιμένει  τη φροντίδα μας.

 

Η σημαία που συγκίνησε.

Η μεγάλη ελληνική σημαία  που ο κ. Σ. Μαρμαρινός τοποθέτησε  στην πρόσοψη του καταστήματός  του επί της οδού Χρήστου Λαδά κάτω από το παλαιό Δημαρχείο της πόλης ξάφνιασε αλλά και συγκίνησε  τους περαστικούς.

Με συμβολικό χαρακτήρα και με διάθεση απόδοσης  τιμής, η σημαία αυτή ήρθε  να υπενθυμίσει τη μεγάλη Εθνική Επέτειο, τους αγώνες, τη θυσία  των προγόνων μας αλλά ιδιαίτερα ενός μέλους  της οικογένειας  του.

Είναι από εκείνους  που έδωσαν τη ζωή τους  στο Αλβανικό Μέτωπο και  τους αναγράφουμε πάνω στα μνημεία και τα Ηρώα  πεσόντων και σαν ελάχιστη τιμή  τους καταθέτουμε στεφάνια δάφνης.

Είναι οι ήρωες  που άνοιξαν  το δρόμο  της ελευθερίας μας, που μας χάρισαν τη ζωή, την τιμή και την περηφάνια.

Οι εικόνες  αυτές έκαναν πολύ γρήγορα το γύρο  του διαδικτύου.

Τις αλιεύσαμε από τη σελίδα  στο Fb του κ. Τάκη Μαρίνη

 

Πανηγύρισε η Ιερά Μονή Παναγίας Ελευθερώτριας Αίγινας.

Αποτελεί ένα από τα πιο αγαπητά μοναστήρια  του νησιού και πολλοί πιστοί από πολλές περιοχές  της Αίγινας παρακολουθούν τις ακολουθίες και τη λατρεία που τελείται στο Καθολικό  του.

Η Ιερά Μονή Παναγίας Ελευθερώτριας βρίσκεται στο Βαθύ  της Αίγινας  στους πρόποδες  του βουνού και σε σημείο ιδανικό με  θέα  προς  τη θάλασσα και τις βόρειες περιοχές  του νησιού. Ιδρύθηκε  το 1960 από  τον αρχιμανδρίτη Φιλόθεο Αγγελάκη. Εκείνη την εποχή τα πρώτα κτίρια της Μονής ήταν και τα μοναδικά στην περιοχή. Σήμερα μετά  την ανοικοδόμηση που έχει γνωρίσει η περιοχή το μοναστήρι περιστοιχίζεται από εξοχικές ή μόνιμες κατοικίες.

Το μοναστήρι λειτούργησε στην αρχή ως γυναικείο, ενώ  το 1970 εγκαταλείφθηκε. Στη συνείδηση πολλών παλαιών Αιγινητών είναι ταυτισμένο με τον ιερέα Καλλιόπιο ο οποίος πολύ σύντομα έφυγε από την Αίγινα ιδρύοντας ησυχαστήρια  στη Σαλαμίνα και κατόπιν στο Κορωπί.

Το καλοκαίρι του 1974 με προτροπή του πρώην μητροπολίτη Ύδρας Ιερόθεου, εγκαταβίωσαν μόνιμα στο μοναστήρι μοναχές της Μονής Αγίας Ευπραξίας Δοκού Ύδρας. Το  1979 θεμελιώθηκε  το σημερινό καθολικό της Μονής  το οποίο εγκαινιάστηκε το 1987 από  τον Μητροπολίτη Σταγών και Μετεώρων Σεραφείμ. Αξίζει να αναφέρουμε ότι τόσο το καθολικό  της Μονής όσο και το παρεκκλήσιο  των Αγίων Αναργύρων έχει  αγιογραφηθεί από τη μοναχή και σημερινή ηγουμένη Νεκταρία Φάτλε.

Η Μονή είναι αφιερωμένη στην Παναγία την Ελευθερώτρια  και πανηγυρίζει στις 28 Οκτωβρίου.

Στη φετινή πανήγυρη της Μονής χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ύδρας Σπετσών Αιγίνης Ερμιονίδος και Τροιζηνίας κ.κ. Εφραίμ πλαισιωμένος από τον πρωτοσύγκελο αρχιμ. Νεκτάριο Δαρδανό και πολλούς ιερείς  του νησιού. Ανήμερα  της εορτής τελέστηκε ο Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος  του Μητροπολίτη Ύδρας.

 

Λιτός αλλά ουσιαστικός ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου στην Κυψέλη.

Με ελάχιστους Κυψελιώτες και αντιπροσωπείες μαθητών πραγματοποιήθηκαν σήμερα Τετάρτη 28η Οκτωβρίου οι εορταστικές εκδηλώσεις στην Κυψέλη με αφορμή την Εθνική επέτειο  του ΟΧΙ.

Μετά  τη Θεία Λειτουργία τελέστηκε η Δοξολογία μέσα  στον Ναό παρουσία  των δύο σημαιοφόρων και των παραστατών των δύο σχολείων  της Κοινότητας, του Δημοτικού Σχολείου και του 2ου Γυμνασίου Αίγινας. Η Διευθύντρια  του Δημοτικού Σχολείου κ. Ανθούλα Ντάφη εξεφώνησε τον πανηγυρικό λόγο  της ημέρας.

Ακολούθως  στην πλατεία  του χωριού και μπροστά στο "Ηρώον" της πλατείας τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από τον εφημέριο π. Νεκτάριο Κουκούλη και κατατέθηκαν στεφάνια από τον πρόεδρο της Κοινότητας κ. Μηνά Γιαννούλη και από τα δύο σχολεία και από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου.

Η εικόνα της βροχερής ημέρας, του μουντού  καιρού καθώς και οι λιγοστοί Κυψελιώτες που παρακολούθησαν τις λιτές εκδηλώσεις σε τίποτε δεν θύμιζαν ανάλογες ημέρες άλλων χρόνων. Ωστόσο  το κλίμα και η αύρα της ημέρας ίσως να ήταν και από τα στοιχεία  που  την διαφοροποιούν και χαρακτηρίζουν το φετινό εορτασμό λιτό, περισσότερο ουσιαστικό αλλά απολύτως στοχευμένο στο νόημα και στο μήνυμα της Εθνικής Επετείου.

 

Η πείνα στην Αίγινα στα χρόνια της κατοχής.

 

Όπως  και  στην υπόλοιπη Ελλάδα, έτσι  και στην Αίγινα ,  ο  πόλεμος  και η γερμανική  κατοχή  έδειξαν  το χειρότερο πρόσωπο τους ,  που ήταν  η πείνα.

    Η  Αίγινα  δοκιμάστηκε  περισσότερο  από τα υπόλοιπα νησιά  του Αργοσαρωνικού, λόγω της μεγαλύτερης  απόστασης  που την χωρίζει  από την Αττική  και  την Πελοπόννησο  σε  σύγκριση  με τα υπόλοιπα νησιά.

    Ο  βαρύς  χειμώνας    εκείνης της χρονιάς,  ήρθε  να  χειροτερέψει την κατάσταση.

    Ο  ανεφοδιασμός   σε τρόφιμα  σταμάτησε  από τον Πειραιά, το 1941  και έτσι  η χρονιά   αυτή – πρώτη  της Γερμανικής κατοχής -  ήταν φριχτή  για τους Αιγινήτες. Αναφέρεται  ότι μέσα σε τρεις μήνες  το 1/6 του πληθυσμού του νησιού  πέθανε  από την πείνα. Υπολογίζεται  ότι  κατά το πρώτο τρίμηνο  της πείνας , πέθαναν 700  περίπου  άτομα. Περισσότερο  δοκιμάστηκε η Κυψέλη, στην  οποία  αρχίζουν να λειτουργούν τα πρώτα συσσίτια  με την φροντίδα του δάσκαλου   Ιωάννη Ηλιόπουλου.

    Ο  δάσκαλος  Ιωάννης  Ηλιόπουλος  θέλοντας  να αντιμετωπίσει το σοβαρό  πρόβλημα  της  κακής διατροφής  των   μαθητών  του Δημοτικού Σχολείου Κυψέλης  οργάνωσε συσσίτια   με πολύ κόπο και προσωπικές θυσίες  πριν το  ξέσπασμα του πολέμου. Αυτά τα συσσίτια διακόπτονται  τον Οκτώβριο  του 1940  και επαναλειτουργούν από τον Μάιο του 1941. Αναφέρεται   ενδεικτικά ότι η πείνα, εκείνη την εποχή, αφάνισε κυριολεκτικά την Κυψέλη. Τέσσερα με δέκα άτομα πέθαιναν  καθημερινά..

     Οι  Γερμανοί  είχαν απαγορεύσει  τον ανεφοδιασμό σε τρόφιμα από τον Πειραιά  και την  Πελοπόννησο  , ενώ  οι ίδιοι  άρπαζαν  για τις δικές τους ανάγκες  τα λιγοστά  προιόντα  του νησιού.

    Οι  καμπάνες  κτυπούσαν  πένθιμα  όσο  διαρκούσε η πείνα. Οι  ιερείς  έθαβαν  καθημερινά   τους  σκελετωμένους  από την πείνα  νεκρούς.

    Σύμφωνα  με τα στοιχεία  κάθε χρόνο στην  κοινότητα της Αίγινας πέθαιναν 60 – 70 άτομα.

    Οι  άνθρωποι έτρωγαν τα   πάντα  για να σωθούν, χαρούπια, τσόφλια από αμύγδαλα, κολοκύθια ωμά, κάθε είδους χόρτα. Από  την ασιτία  οι άνθρωποι  πρήζονταν   και αναγκάζονταν  να αρπάξουν οτιδήποτε για να φάνε. Υπήρχαν βέβαια μικρές  εξαιρέσεις, όπου  κάποιοι  εύποροι Αιγινήτες  έκρυβαν  ψωμί  και λάδι. Μετά την απελευθέρωση τα κρυμμένα   λάδια  δεν  ήταν κατάλληλα για κατανάλωση.

    Η  ανάγκη  οδήγησε   πολλούς  στη ζητιανιά. Λέγεται  ότι  εμφανίστηκαν για πρώτη φορά  στην Αίγινα ζητιάνοι, κλέφτες  και διαρρήκτες.

    Τα  χρόνια  εκείνα  μερικοί  Αιγινήτες  τόλμησαν να κάνουν εμπόριο  με τα  ψαράδικα  και σφουγγαράδικα  καίκια  τους   και να μεταφέρουν όσπρια, λάδι  σιτάρι, τα οποία αποθήκευαν  και κατόπιν τα πουλούσαν  στην μαύρη αγορά.

    Αρκετοί  με τον τρόπο αυτό απέκτησαν    χρήματα, ενώ άλλοι  καταστράφηκαν  γιατί  τα καίκια τους βομβαρδίστηκαν  ή τορπιλίστηκαν.

    Από  το 1942  αρχίζουν     τα Αιγινήτικα  καίκια  να φέρνουν τρόφιμα από την Πελοπόννησο  και την Αττική, κι   έτσι  αντιμετωπίζεται  το  πρόβλημμα. Από το 1943  αρχίζει να υποχωρεί  η πείνα, αφού προηγουμένως έχει θερίσει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού του νησιού. Ακολούθησε  η Αμερικάνικη  βοήθεια. Μετά την απελευθέρωση  η πείνα έμεινε  μια φρικιαστική ανάμνηση  για όσους την έζησαν  και είδαν τους συγγενείς  τους  να πεθαίνουν από  την   πείνα.

 

 Απόσπασμα  από  την εργασία  των μαθητών  της Ομάδας Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης  του 2ου Γυμνασίου Αίγινας με θέμα: "Ναυτικά Οχυρά και Παρατηρητήρια στην Αίγινα"

Η επέτειος του ΟΧΙ σε εποχές πανδημίας στο 2ο Γυμνάσιο Αίγινας.

Μια διαφορετική ημέρα ήταν η σημερινή σε όλα τα σχολεία με  την καθιερωμένη σχολική εορτή για  την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου να πραγματοποιείται κατά τμήμα και τάξη. Οι νέες συνθήκες λόγω της πανδημίας μπορεί λοιπόν να άλλαξε τα καθιερωμένα, ωστόσο η εορτή πραγματοποιήθηκε και είχε μεγάλη απήχηση με τους μαθητές και τις μαθήτριες να μπορούν να παρακολουθούν με μεγαλύτερη ησυχία και τάξη.

Η εορτή στο 2ο Γυμνάσιο Αίγινας που προετοίμασαν και παρουσίασαν οι  φιλόλογοι κ. Τσιώλη και κ. Κασιάρα ήταν αφιερωμένη στα  χρόνια της Γερμανικής Κατοχής και τη μάχη κατά του φασισμού και του ναζισμού, με ιδιαίτερο αφιέρωμα (οπτικό) στη ζωή της Άννα  Φράνκ.

Παράλληλα  η Γ΄   Γυμνασίου είχε  την ευκαιρία  να παρακολουθήσει ένα μεγάλο αφιέρωμα στα Ναυτικά Οχυρά  και Παρατηρητήρια  της Αίγινας και να πληροφορηθεί για  τη ζωή στην Αίγινα  τα χρόνια   της Γερμανικής Κατοχής.

Αναπόσπαστο μέρος  της εορτής αυτής είναι και η απονομή επαίνων, βραβείων και αριστείων για  την περσινή σχολική χρονιά στους μαθητές που αρίστευσαν και πρώτευσαν στα τμήματα και στις τάξεις  τους. Η καλή και ηλιόλουστη μέρα έδωσε  τη δυνατότητα αυτή η απονομή να γίνει στο προαύλιο  των σχολείων. Παράλληλα πραγματοποιήθηκε η παράδοση της σημαίας από  τον περσινό σημαιοφόρο στο καινούργιο που θα την κρατά  σε όλες  τις εκδηλώσεις  της νέας σχολικής χρονιάς 2020 -21.

 

Η Αγία Σκέπη απέναντι από την Παλαιά Χώρα.

   

Εορτάζει ο μοναδικός ναός της Αγίας Σκέπης στην Αίγινα  την 28η Οκτωβρίου.

 

 Ανηφορίζοντας από το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου συναντάμε  το ναό της Παναγίας Σκέπης που εορτάζει στις 28 Οκτωβρίου κάθε χρόνο. Αντίκρυ από την Παλαιά Χώρα ο όμορφος ναός είναι "κάθισμα" της Μονής  του Αγίου Νεκταρίου, ένα μικρό ησυχαστήριο που κατά καιρούς έχει φιλοξενήσει μοναχές όπως τη γνωστή ιεραπόστολο Γαβριηλία τα έτη 1990 - 1992. Ο  βυζαντινός ναός λες και κλέβει κάτι από τη γοητεία  της Παλιαχώρας, έχει έναν συμμετρικό οκταγωνικό τρούλο και η οροφή του σχηματίζει σταυρό.

   Τα τελευταία  χρόνια έχει δεχθεί την ευεργετική φροντίδα  των συντηρητών με αποτέλεσμα να παρουσιάζει αυτήν την όμορφη εικόνα. Αφαιρέθηκαν από  τον περίβολό του κάποια παλιά κτίσματα και έχει αναδειχθεί όπως του αξίζει.

  Όπως αναφέραμε ανήκει στη Μονή του Αγίου Νεκταρίου που δαπάνησε το ποσόν για τη συντήρησή του με επιμέλεια και επιστασία  του π.Ιωάννου Βλάχου.