Μια μέρα με ... πουνέντη

    Είναι τέτοιες μέρες  που οι παλαιότεροι Αιγινήτες θυμούνται τα περιπετειώδη ταξίδια με τα καΐκια, τα πρώτα καράβια  που  φάνηκαν  έξω από το λιμάνι  και δεν μπορούσαν να μπουν μέσα, με αποτέλεσμα  οι επιβάτες να επιβιβάζονται σε βάρκες που ανεβοκατέβαιναν, χορεύοντας με τα κύματα, κάποιοι που έπεφταν στη θάλασσα. Είναι τέτοιες μέρες  που θυμούνται  οι παλαιοί ναυτικοί τα πρώτα μικρά καράβια να μπαίνουν και να δένουν στην παλαιά προβλήτα, τα πρώτα φέρυ- μπωτ να δένουν μπροστά στο «Αιάκειον», μετά να δένουν στην  σημερινή προβλήτα των ιπταμένων και λίγα χρόνια αργότερα στις εξωτερικές προβλήτες. Οι πιο ενημερωμένοι θυμούνται πως σε αυτό το λιμάνι έχουν γίνει και ατυχήματα. Τη δεκαετία του ’70  ένα μικρό φορτηγό  του Μαΐλη έσπασε πάνω στην προβλήτα, στις 23 Αυγούστου του 1990 ημιβυθίστηκε ο «Σαρωνικός» και έπαθε μεγάλη ζημιά ο «Γεώργιος» [σημερινό «Απόλλων Ελλάς»], μέσα σε ένα απίστευτο απογευματινό ξέσπασμα  του γαρμπή. Οι επιβάτες  τότε κινδύνεψαν  και  τους έβγαλαν με σκάλα μέσα από το «Σαρωνικό» σε μία Αίγινα που είχε πάθει και μπλάκ – άουτ. Όσο για τα αυτοκίνητα έμειναν για μέρες εγκλωβισμένα μέσα στο γκαράζ του πλοίου. Αυτά τότε. Σήμερα 2012 μ. Χ. τίποτε δεν έχει αλλάξει. Μπορεί  η Αίγινα να εξυπηρετείται από μεγαλύτερα πλοία και η εμφάνιση των «απαγορευτικών»  να έχει μειωθεί σημαντικά, ωστόσο φαινόμενα και εικόνες σαν αυτά που παρατηρήθηκαν τις τελευταίες ημέρες συνεχώς αυξάνουν. Η  αλλαγή του κλίματος βρήκε απροετοίμαστο  το «λιμανάκι» της Αίγινας  που ταλαιπωρείται συχνότερα πλέον από ξαφνικούς – ισχυρούς νοτιοδυτικούς ανέμους που έχουν ανεβάσει επικίνδυνα τη στάθμη των νερών. Τα πλοία έρχονται κανονικά αλλά δυσκολεύονται να προσεγγίσουν. Και όταν το κατορθώνουν βάζουν σε κίνδυνο την ασφάλεια  επιβατών, πληρώματος και σκάφους. Οι επιβάτες  που καρτερούν  την άφιξη του πλοίου περιμένουν κάτω από τον καυτό ήλιο ή το δυνατό αέρα και τη βροχή, γιατί χώρος αναμονής δεν υπάρχει. 

Οι επιβάτες έχουν αυξηθεί και το χειμώνα, διότι πολλοί εργαζόμενοι στον Πειραιά και την Αθήνα, μένουν μόνιμα στην Αίγινα και ταξιδεύουν καθημερινά. Πάνω από  δύο  επιβατηγά πλοία μετά δυσκολίας  δένουν, ενώ ακόμα δεν μπορεί να προσεγγίσει μεγάλο κρουαζιερόπλοιο. Τα μεγάλου κυβισμού φορτηγά δυσκολεύονται να μανουβράρουν ανάμεσα στους επιβάτες. Η κατάσταση επιδεινώνεται όταν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχουν πολλά σκάφη αναψυχής στις εξωτερικές προβλήτες και διανυκτερεύουν απροστάτευτα από τον  πουνέντη και τον γαρμπή. Και  η ζωή συνεχίζεται με τους επιβάτες να βρέχονται να γλιστρούν και να τσαλαβουτούν, όταν μικρότερα νησιά έχουν κατορθώσει να ξεπεράσουν  τους γραφειοκρατικούς υφάλους και να αποκτήσουν αξιοπρεπή λιμάνια. Ας μην πάμε μακριά. Τα  Μέθανα κατάφεραν να αποκτήσουν λιμάνι παρά το γεγονός ότι καράβι πιάνει μόνο τρεις φορές την  εβδομάδα (!!!) το χειμώνα. Το Αγκίστρι τα κατάφερε. Η Αίγινα  δεύτερο λιμάνι σε κίνηση επιβατών μετά τον Πειραιά, ακόμα δεν μπορεί να λύσει το γόρδιο δεσμό   στον οποίο την  έχει  εγκλωβίσει η 1^η Εφορεία Βυζαντινών αρχαιοτήτων.

   Αλήθεια  πόσα ατυχήματα θα χρειαστεί να γίνουν ακόμα; Πόση ταλαιπωρία, εξουθένωση, αθλιότητα πρέπει να υποστούν οι επιβάτες για να πειστεί μια δυσκοίλια και άτεγκτη υπηρεσία  ώστε να νοιαστεί  όχι μόνο  για κάποιες βυθισμένες πέτρες [κρυπτός λιμένα], αλλά  για την ασφάλεια  των επιβατών; Προτιμά να λούζεται το ξωκλήσι του Άη – Νικόλα από τα νερά που φτάνουν μέχρι την πόρτα του, από το να  προχωρήσει ένας λιμενοβραχίονας κατά 70 μέτρα όπως εισηγήθηκε το Λιμενικό Ταμείο; Έτσι θα σωθεί το μνημείο; Ποιους  εξυπηρετεί , ευχαριστεί ή βολεύει αυτή η εικόνα που δυσφημεί ένα νησί και αποτρέπει επισκέπτες, τη στιγμή που αγωνίζεται νε έχει τουριστική κίνηση όλες τις εποχές; Τι πρέπει  να γίνει όταν λόγω πουνέντη αποκόπτεται η Αίγινα από την ενδοχώρα,  τη στιγμή που δεν υπάρχει ούτε εναλλακτικό λιμάνι;

    Τα  ερωτήματα είναι παλιά, έχουν ξαναγραφεί σε πολλά έντυπα. Έχουν τροφοδοτήσει συζητήσεις, καβγάδες, έχουν προκαλέσει την κοινή λογική. Όμως θα παραμένουν άλυτα όσο  οι άνθρωποι αυτού του νησιού ενωμένοι  δεν γίνουν πιο μαχητικοί, απαιτητικοί και διεκδικητικοί από την κεντρική εξουσία. Σε μια εποχή που  η ζοφερή οικονομική κατάσταση  δύσκολα θα επιτρέψει τη μελέτη και κατασκευή νέου λιμανιού στο Λέοντι, πρέπει επειγόντως  να κοιτάξουμε πώς να βελτιώσουμε το υπάρχον λιμάνι. Πρωτεύει  η ασφάλεια. Μέχρι όμως να το καταλάβουν  οι αρμόδιοι της αρχαιολογίας  ας τους προσκαλέσουμε μια νύχτα με πουνέντη  να έρθουν στην Αίγινα. Κι ας λάβουν ως δώρο ένα ζευγάρι γαλότσες και βατραχοπέδιλα  για την κοινωνική ευαισθησία που επιδεικνύουν. 

Οι φωτογραφίες προέρχονται από σχετική ανάρτηση του φιλικού Blog "Εν οίκω" του... Νίκου και το κείμενο είναι απόσπασμα από σχετικό άρθρο στην εφημερίδα "Νέα Εποχή" τεύχος 76.
  Πιό συναρπαστικές φωτογραφίες από το  κατ' ευφημισμόν λιμάνι μπορεί να απολαύσει κάποιος στο σάιτ "Ελληνική ακτοπλοΐα" στο μενού φωτο γκάλερι - ελληνικά λιμάνια.