Ποιος είπε πως στις μέρες μας δεν
υπάρχουν Νεράιδες; Μπορεί οι νεράιδες να
χόρευαν παλιά μέσα σε σπήλαια με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, να στοίχειωναν
στα αλώνια ή να πρωταγωνιστούσαν στα παραμύθια της γιαγιάς και τα μιούζικαλ του
Δαλιανίδη, σήμερα οι Νεράιδες κατεβαίνουν από τα σύγχρονα ναυπηγεία και
ταξιδεύουν αγέρωχες κομίζοντας τη φινέτσα και την αρχοντιά των βασιλοβάπορων των προηγούμενων δεκαετιών.
Και ένα τέτοιο πλοίο ήταν το θρυλικό «Νεράιδα» του Λάτση, το οποίο δεν έπαψε
ποτέ να υπάρχει, και όπως όλα δείχνουν θα συνεχίσει να υπάρχει για δεκαετίες
και να ταξιδεύει παλιούς και νέους επιβάτες στο όνειρο.
Η γοργόνα του Σαρωνικού μπορεί να πλησιάζει τα 73
χρόνια ζωής σήμερα, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να ζει με αξιοπρέπεια,
φρεσκοβαμμένη και καλοσυντηρημένη,
τυλιγμένη μέσα στο μύθο της, γοητευτική, αρχοντική και απαστράπτουσα, βυθισμένη
στη σιωπή ενός μυθικού παρελθόντος. Τότε
που η αγέρωχη Σοφία Λόρεν ανέβαινε στα καταστρώματά της για τα γυρίσματα της ταινίας: «Το παιδί και το Δελφίνι» στην Ύδρα. Ή
εκείνες τις εποχές [ δεκαετίες
του ΄50 και του ΄60] όπου το ταξίδι προς
τα νησιά του Αργοσαρωνικού συνιστούσαν
τον απόλυτο καλοκαιρινό προορισμό των διακοπών. Τότε ταξίδευε η «Νεράιδα». Πότε αναχωρούσε στις 08.00 π.μ.
άλλοτε στις 14.00 μ.μ. διά Αίγινα –
Μέθενα – Πόρο – Ύδρα – Ερμιόνη – Σπέτσες – Λεωνίδιο. Ήταν τότε που τα καράβια
ήταν προσαρμοσμένα στις ανάγκες της γραμμής, και οι αναλογίες μεταξύ πλοίων,
νησιώτικου περιβάλλοντος και ανθρώπου δεν είχαν διαταραχθεί. Το ταξίδι ήταν
μαγευτικό, οι προσεγγίσεις στα λιμάνια
των νησιών γεγονός, το φλερτάρισμα της
θάλασσας και της άσπρης λαμαρίνας αθώο και παιδικό.
Η «Νεράιδα»
για είκοσι πέντε ολόκληρα
χρόνια υπηρέτησε στη γραμμή του
Αργοσαρωνικού προσφέροντας ταχύτητα,
εξυπηρέτηση, γοητεία και αρχοντιά σε
ταξίδια σύντομης διάρκειας.
Σήμερα η «Νεράιδα» συγκαταλέγεται πλέον
στα κλασσικά επιβατηγά πλοία του
Αργοσαρωνικού μαζί με το «Μυκήναι», το «Καμέλια», τον «Πορτοκαλή Ήλιο», το «Μάχη», το «Μαριώ» , το «Χαρά», το «Πίνδος», το «Καλαμάρα», το «Εριέττα», το
«Αιγινάκι», το «Ευτυχία».
Η «Νεράιδα» δεν είναι ένα
πλοίο της σειράς. Ήταν θαλαμηγός του Μουσολίνι με το όνομα «Λαουράνα».
Κατασκευάστηκε πριν από 71 χρόνια στην Ιταλία. Την απέκτησε στη συνέχεια ο
Σπύρος Λάτσης και τη δρομολόγησε στο Σαρωνικό. Λέγεται ότι ήταν το μόνο πλοίο της γραμμής που
δεν έπιανε στην αρχή μέσα στο λιμάνι της
Αίγινας. Οι επιβάτες επιβιβάζονταν και αποβιβάζονταν με βάρκες. Η φιγούρα
της πέρασε στην ιστορία μέσα από καρτ –
ποστάλ αλλά και από τις παλιές ελληνικές
ταινίες. Ποιος δε θυμάται τη Σοφία Λόρεν να δρασκελίζει το κατάστρωμά της στην
ταινία «Το παιδί και το δελφίνι»; Οι καιροί όμως άλλαξαν και τα κλασσικά λευκά ποστάλια του Σαρωνικού,
ένα – ένα αποσύρθηκαν. Τα ταξίδια έγιναν πιο σύντομα, πιο απρόσωπα, χωρίς μύθο
και φινέτσα αλλά λεωφορειακές διαδρομές ρουτίνας. Η «Νεράιδα» αποσύρθηκε στον
κόλπο της Ελευσίνας. Οι ιδιοκτήτες της, την προστάτεψαν από τα διαλυτήρια και
της χάρισαν την αιωνιότητα, φορτώνοντας την σε μεγάλο φορτηγό πλοίο και
μεταφέροντάς την στα ναυπηγεία της Κροατίας με σκοπό να την αναγεννήσουν εκ
βάθρων. Μετά από τρία χρόνια δουλειάς με δικό της πλήρωμα και στηριζόμενη στις
δικές της μηχανές, στις 29 Απριλίου του 2010 πέρασε τον Ισθμό της Κορίνθου και
αφέθηκε στην αγκαλιά του αγαπημένου της
εραστή, του Σαρωνικού, μετά από 35
χρόνια παροπλισμού. Η «Νεράιδα» είναι
ζωντανή, χάρη στην αγάπη και το μεράκι της οικογένειας Λάτση. Ίσως ελαφρά
αλλαγμένη, αλλά πανέμορφη, κομψή και αγέρωχη, ακαταμάχητη στο χρόνο. Μια σωστή
βασίλισσα. Λέγεται ότι το επόμενο φθινόπωρο θα
βρίσκεται στη Μαρίνα του Φλοίσβου. Δεν ξέρουμε όμως αν θα τη δούμε ποτέ
στα λιμάνια του Σαρωνικού. Αν κάποια
μέρα τη δείτε να περνά δίπλα στα
ιπτάμενα και τα μεγάλα οχηματαγωγά, μην ξαφνιαστείτε. Το ρολόι του χρόνου δεν
θα έχει γυρίσει πίσω. Μόνο κάποια μάτια
παλαιών ταξιδιωτών ίσως βουρκώσουν και νοσταλγήσουν τις μέρες
εκείνες «που άσπρα καράβια τα
όνειρά τους» ταξίδευαν στις καθάριες θάλασσες του νου και της καρδιάς.
Σήμερα η «Νεράιδα» αναπαύεται στα
ναυπηγεία της Lamda, δίπλα στις εγκαταστάσεις της Πετρόλα στην
Ελευσίνα. Ίσως είναι από τα μοναδικά επιβατικά – τέτοιας ηλικίας – παγκοσμίως
που διατηρούνται σε τόσο καλή κατάσταση.
Αυτό οφείλεται στον όμιλο Λάτση, που σεβάστηκε την ιστορία του πλοίου, με το
οποίο ξεκίνησε την δραστηριότητα του στην ακτοπλοία και για δεκαετίες τώρα το συντηρεί επιμελώς. Μέχρι πριν από λίγους μήνες είχε ναυτολογημένους ακόμη και
με κανονική μισθοδοσία, τον τελευταίο του πλοίαρχο και τον τελευταίο Α΄
μηχανικό του. Για
όσους ταξιδεύουν στην Εθνική οδό Αθηνών – Κορίνθου,
κατεβαίνοντας για Αθήνα στα δεξιά λίγο πριν τα διόδια μπορούν να δούν
την «Νεράιδα» περήφανη
να τους κλείνει νοσταλγικά
το μάτι και να προσκαλεί σε ένα ταξιδάκι μικρών διακοπών: «Δια
Αίγινα, Μέθενα………………