Ο κύριος Χαραλαμπάκης δεν μένει πια εδώ.

    Ο Χαραλαμπάκης έφυγε το προηγούμενο Σάββατο. Ταξίδεψε σε τόπους όπου " δεν υπάρχει πλέον πόνος, λύπη και στεναγμός" σύμφωνα με  την υμνολογία της εξόδιου ακολουθίας της Εκκλησίας. Έτσι απλά, αθόρυβα, διακριτικά. Έτσι όπως κυκλοφορούσε  τα τελευταία χρόνια - χειμώνα, καλοκαίρι - στην παραλία της Αίγινας με ένα μονίμως μεγάλο χαμόγελο καρφιτσωμένο στο πρόσωπο του και με άσπρα πλούσια σγουρά μαλλιά.να ταΐζει τα περιστέρια στο λιμάνι και να χαιρετά με περισσή ευγένεια  τους παλιούς πελάτες και γνώριμους του.
   Η φιγούρα του, ίσως γραφική για τους νεότερους και όσους δεν τον ήξεραν, πρόδιδε ένα βαθιά μοναχικό άνθρωπο που τις τελευταίες δεκαετίες είχε βιώσει την απώλεια των δικών του ανθρώπων. Ζούσε πλέον τη "χαρά της ανωνυμίας" μέσα στη βουή  της πόλης στην οποία παλιά, όχι και τόσο, ήταν μια από  τις εμβληματικές φιγούρες  της αγοράς. ένας από τους παλαιούς επαγγελματίες που είχε η πόλη της Αίγινας. Ένα από τα πρόσωπα που έχουν ταυτιστεί με την Αίγινα. Μια από τις χαρακτηρικότατες φιγούρες  της καθημερινής ζωής  του τόπου.    Κυκλοφορούσε σιωπηλός προσπαθώντας να βρει ένα γνωστό πρόσωπο από τα παλιά. Ανυπομονούσε να καλημερίσει κάποιον και όταν τον έβρισκε το πρόσωπό του φωτιζόταν από ένα πλατύ χαμόγελο. Τα πλούσια λευκά μαλλιά  του στεφάνι μιας ζωής δουλεμένης  και οργωμένης από τα πάθη, τις χαρές, τις δυσκολίες των εποχών.
   Ο κύριος Χαραλμαπάκης (ας μας επιτραπεί η χρήση  του όρου "κύριος" για έναν εκλιπόντα) είναι άλλος ένας κρίκος μιας αλυσίδας προσώπων  που σημάδεψαν την μεταπολεμική Αίγινα.
   Αν θελήσουμε να γυρίσουμε  το ρολόι τριάντα και παραπάνω χρόνια πίσω, θα τον συναντήσουμε  στο θρυλικό κρεοπωλείο του στη ψαραγορά. Κρεοπωλείον "Το Μικράκι". Στη γωνία ακριβώς απέναντι από το ουζερί του Γελαδάκη σήμερα. Θα  τον συναντήσουμε να κόβει το κρέας πάνω στα κούτσουρα, να διαλαλεί το "μπουτάκι" όπως χαρακτηριστικά έλεγε, να περιποιείται τις απαιτητικές πελάτισσές  του, που μια ζωή βιάζονταν για να προλάβουν το λεωφορείο. Να ζυγιάζει  το κρέας και να το παραδίδει για τύλιγμα στην αδελφή του τη Βαρβάρα που κρατούσε  το ταμείο.

   Άλλοτε πάλι να κλείνεται με τις ώρες  στο ψυγείο του και απέξω οι πελάτες να αναρωτιούνται γιατί αργεί. Έτσι μαζεύονταν αρκετοί και όποιος πέρναγε συμπέραινε ότι ο Χαραλαμπάκης έχει μεγάλη πελατεία. Δεινός έμπορος αλλά μεγάλος παίκτης λαχείων.

   Είναι χαρακτηριστικές  οι φράσεις  του  που "έπαιζαν"  στην αγορά, όπως αυτή που προαναφέραμε για το "μπουτάκι", όταν έλεγε:  "ζύγισε Βαρβαρούλα  το μπουτάκι της κυρίας" ή όταν προέτρεπε κάποια άλλη κυρία  ως εξής: "αυτό κυρία Μαρία μου να το κάνετε με κουσκουσέ".

   Παλιά ανθρώπινη Αίγινα που έχει χαθεί πλέον. Όπως κάθε  τι το ανθρώπινο  στη ζωή μας.

   Πέρσι τον Σεπτέμβριο στα πλαίσια του 7ου Φεστιβάλ Φιστικιού, στην αίθουσα  του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας είχε φιλοξενηθεί η έκθεση με παλιές φωτογραφίες του Γιάννη Μαΐλη.
   Ανάμεσα στις μοναδικές φωτογραφίες και αυτή του κ. Χαράλαμπου, του γνωστού στους παλαιότερους "Χαραλαμπάκη"  που  υπήρξε  από  τους μεγαλύτερους κρεοπώλες  του νησιού.

   Η  φωτογραφία  τον συνέλαβε σε στιγμή "δράσης"  με το μπαλτά  στο χέρι  έτοιμος  να τεμαχίσει το "μπουτάκι  της κυρίας" όπως πολύ χαριτωμένα  διαλαλούσε από το μαγαζί του εκεί στην ψαραγορά.

 

    Άλλη μια χαρακτηριστική φωτογραφία του είναι και αυτή  που ανέβασε στο Fb  ο κ. Δημήτρης Βλάικος από  την έκθεση φωτογραφίας που είχε πραγματοποιήσει ο ίδιος  το καλοκαίρι του 2011  στην αίθουσα  του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας. Σε εκείνη την έκθεση  που ήταν ένα καλλιτεχνικό γεγονός είχαν φιλοξενηθεί πολλά πρόσωπα  της Αίγινας.
     Ανάμεσά  τους και ο κύριος  Χαραλαμπάκης.