Οι μέρες της ελιάς.

 

  Οι μέρες  της ελιάς αυτές  που διάγουμε με τον ευλογημένο καρπό να έχει τον πρώτο λόγο σε χωριά και κωμοπόλεις  όπου υπάρχουν λιόδεντρα και άνθρωποι που εκτιμούν τον πολύτιμο καρπό και τα οφέλη του.

 Άρχισαν λοιπόν να παίρνουν ζωή τα χωράφια με τα λιόδεντρα από τις φωνές των εργατών που απλώνουν τις πάνες και ραβδίζουν τα κλαδιά των δέντρων. 

Ο μήνας της ελιάς ο Νοέμβριος και τα λιοτρίβια στα καλύτερά τους να μοσχοβολούν από το λιώσιμο του καρπού και την εξαγωγή του φρέσκου χυμού. Τα τελευταία χρόνια ζούμε και εμείς στην Αίγινα τη χαρά της συγκομιδής της ελιάς αφού πολλοί ντόπιοι αλλά και παραθεριστές έχουν προτιμήσει την ελιά από τη φιστικιά. Οι ελιές έχουν πάρει στην κυριολεξία "κεφάλι"  και όλο πιο συχνά βλέπεις να φυτεύονται καινούργια δέντρα. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι η ελιά προσφέρει  το λάδι, το πολύτιμο αυτό υλικό για τη παραδοσιακή - μεσογειακή διατροφή μας.

   Ασφαλώς η σκέψη μας γυρίζει και ανηφορίζει μέχρι τον αρχαίο ελαιώνα της Αίγινας, μια περιοχή αξεπέραστης ομορφιάς. Η ύπαρξη αιωνόβιων ελιών αποδεικνύει την πανάρχαιη ενασχόληση των κατοίκων του νησιού με την ελιά κάτι που επιβεβαιώνεται και από τα παμπάλαια παραδοσιακά λιοτρίβια σε κάποιες περιοχές

Οι ήρεμες μέρες του Οκτώβρη.

Για όσους μπορούν! Για τους τυχερούς ο Οκτώβριος είναι ο καλύτερος μήνας διακοπών!

Η ήρεμη και καθάρια θάλασσα, η διαύγεια  του ορίζοντα, οι καλές θερμοκρασίες, η ησυχία που επικρατεί, δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες για όποιον επιθυμεί να ξεφύγει από τη βουή της καθημερινότητας ή να απολαύσει  εναλλακτικές διακοπές.

Αλλιώς οι ημέρες αυτές χαρακτηρίζονται ως το καλοκαιράκι του Αι - Δημήτρη ή σε κάποια μέρα ως γαϊδουροκαλόκαιρο, επειδή έρχεται αρκετά καθυστερημένο και λίγο πριν χειμωνιάσει για τα καλά.
 

Η Παναγία "Σκέπη" του γένους κοντά στην Παλαιά Χώρα.

           

   Εορτάζει ο μοναδικός ναός της Αγίας Σκέπης στην Αίγινα  στις 28 Οκτωβρίου.

 Ανηφορίζοντας από το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου συναντάμε  το ναό της Παναγίας Σκέπης που εορτάζει στις 28 Οκτωβρίου κάθε χρόνο. Αντίκρυ από την Παλαιά Χώρα ο όμορφος ναός είναι "κάθισμα" της Μονής  του Αγίου Νεκταρίου, ένα μικρό ησυχαστήριο που κατά καιρούς έχει φιλοξενήσει μοναχές όπως τη γνωστή ιεραπόστολο  και Αγία πλέον, μετά την αγιοκατάταξη της από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, Γαβριηλία τα έτη 1990 - 1992. Ο  βυζαντινός ναός λες και κλέβει κάτι από τη γοητεία  της Παλιαχώρας, έχει έναν συμμετρικό οκταγωνικό τρούλο και η οροφή του σχηματίζει σταυρό.

   Τα τελευταία  χρόνια η εικόνα του ναού έχει αλλάξει καθώς πραγματοποιήθηκαν εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης του. Αφαιρέθηκαν από  τον περίβολό του κάποια παλιά κτίσματα και έχει αναδειχθεί όπως του αξίζει.

  Όπως αναφέραμε ανήκει στη Μονή του Αγίου Νεκταρίου που δαπάνησε το ποσόν για τη συντήρησή του με επιμέλεια και επιστασία  του π.Ιωάννου Βλάχου.

Η πλατεία ήταν γεμάτη από παιδιά. Στιγμές εθνικής περηφάνειας στην Κυψέλη!

Και πως να συμβεί διαφορετικά όταν μια πλατεία γεμίζει ασφυκτικά από μαθητές και μαθήτριες κάθε ηλικίας που παρά  τις σειρήνες των καιρών παραμένουν πιστοί και σταθεροί στις αρχές, στις αξίες του Έθνους, της πατρίδας, της φυλής μας.

Η 28η Οκτωβρίου, επέτειος του "ΟΧΙ" ενισχύει τη μνήμη και την ιστορική αυτοσυνειδησία. Φρεσκάρει την ταυτότητα αυτού του λαού και μας επανατοποθετεί απέναντι στο χρέος και τις ευθύνες μας για αυτές  τις νέες γενιές, για όσες έρχονται και θα ακολουθήσουν. 

Στην τιμή απέναντι στις γενιές που έφυγαν και άφησαν βαριές παρακαταθήκες.

Σήμερα η σημαιοστόλιστη πλατεία έγινε το θέατρο των επετειακών εκδηλώσεων της Δημοτικής Κοινότητας Κυψέλης, του τόπου που έχει το δικό του μερτικό στα γεγονότα εκείνων των ημερών, με αγωνιστές και άνθρωπους που θυσιάστηκαν και τα ονόματα τους αναγράφονται πάνω στο Ηρώον της πλατείας.

Στον ενοριακό ναό της Παναγίας τελέστηκε η πανηγυρική δοξολογία με  την διευθύντρια  του Δημοτικού Σχολείου να εκφωνεί τον πανηγυρικό της ημέρας. Ακολούθησε η επιμνημόσυνη δέηση και η κατάθεση στεφάνων καθώς και η μικρή παρέλαση στον κεντρικό δρόμο του χωριού.

Το Δήμο Αίγινας εκπροσώπησε ο αντιδήμαρχος κ.Παναγιώτης Κασιμάκης και ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Νίκος Μαρίνος.

 

Πανηγυρίζει η Ιερά Μονή Παναγίας Ελευθερώτριας στο Βαθύ.

Πανηγυρίζει σήμερα 28 Οκτωβρίου η Ιερά Μονή Παναγίας Ελευθερώτριας στο Βαθύ. Το μοναστήρι που είναι αγαπημένος προορισμός και προσκύνημα για πολλούς Αιγινήτες αποτελείται από ολιγομελή γυναικεία αδελφότητα η οποία διατηρεί την Μονή σε άριστη κατάσταση ενώ τελούνται κανονικά οι ακολουθίες και η Θεία Λειτουργία σε εβδομαδιαία βάση.

Χθες το απόγευμα τελέστηκε ο πανηγυρικός εσπερινός  της εορτής και σήμερα το πρωί ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία.

Το μοναστήρι βρίσκεται στα όρια του οικισμού της Κυψέλης και του Βαθέος στους πρόποδες  του βουνού της Δραγωνέρας. Εντυπωσιάζουν οι όμορφοι κήποι του και ο περίβολος καθώς και ο αγιογραφημένος ναός του.

 

Φωτογραφίες: κ. Χρήστος Νεστορίδης.

 

Αριστείο από τις δύο γιαγιάδες του παρέλαβε μαθητής.

Δεν συνηθίζεται αλλά δεν μπορείς να αντισταθείς στην αγάπη δύο γυναικών με λευκά μαλλιά που άφησαν την ησυχία και τη βολή τους  για να έρθουν να παρακολουθήσουν μια σχολική εορτή στην οποία βραβευόταν ο εγγονός  τους.

Η κυρία Χαλδαίου και η κυρία Ντάβολα φανερά συγκινημένες παρέδωσαν  τις τιμητικές διακρίσεις στους μαθητές του 2ου Γυμνασίου και ανάμεσα τους ήταν και ο εγγονός  τους Νίκος.

Ιδιαίτερη στιγμή, απρόσμενη, αλλά  πολύ συγκινητική!

Τελικά  τίποτα δεν έχει χαθεί! Τίποτα υπάρχει ελπίδα, όσο υπάρχει οικογένεια δεμένη, αγαπημένη που νοιάζεται και συμπαραστέκεται και στηρίζει τα νεότερα μέλη της.

Η ελληνίδα  γιαγιά στην ωραιότερη εικόνα της, με ένα μεγαλείο ψυχής και απέραντης αγάπης!!!

 

Αριστεία, βραβεία και διακρίσεις για τους μαθητές μας (2ο Γυμνάσιο Αίγινας)

'Ηταν όλοι εκεί. Περσινοί και σημερινοί μαθητές  του σχολείου για να παραλάβουν τα αριστεία, τα βραβεία, τις τιμητικές διακρίσεις  τους.

Η σχολική εορτή της 28ης Οκτωβρίου δεν είναι μόνο η ευκαιρία  για να θυμηθούμε τη μεγάλη ιστορική στιγμή της εξέγερσης των Ελλήνων κατά  του φασισμού και του ναζισμού αλλά  και η ευκαιρία  για να τιμηθούν οι μαθητές και οι μαθήτριες που διακρίθηκαν για την επίδοση και το ήθος  τους την προηγούμενη σχολική χρονιά.

Ευχόμαστε σε όλους καλή συνέχεια, πρόοδο και επιτυχίες σε κάθε τομέα κι αν διαλέξουν να σταδιοδρομήσουν.

 

 

Η Αίγινα στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής. Η πείνα και τα συσσίτια στην Κυψέλη.

                                     

Όπως  και  στην υπόλοιπη Ελλάδα, έτσι  και στην Αίγινα,  ο  πόλεμος  και η γερμανική  κατοχή  έδειξαν  το χειρότερο πρόσωπο τους,  που ήταν  η πείνα. Η  Αίγινα  δοκιμάστηκε  περισσότερο  από τα υπόλοιπα νησιά  του Αργοσαρωνικού, λόγω της μεγαλύτερης  απόστασης  που την χωρίζει  από την Αττική  και  την Πελοπόννησο  σε  σύγκριση  με τα υπόλοιπα νησιά.

    Ο  βαρύς  χειμώνας    εκείνης της χρονιάς,  ήρθε  να  χειροτερέψει την κατάσταση.

    Ο  ανεφοδιασμός   σε τρόφιμα  σταμάτησε  από τον Πειραιά, το 1941  και έτσι  η χρονιά   αυτή – πρώτη  της Γερμανικής κατοχής -  ήταν φριχτή  για τους Αιγινήτες. Αναφέρεται  ότι μέσα σε τρεις μήνες  το 1/6 του πληθυσμού του νησιού  πέθανε  από την πείνα. Υπολογίζεται  ότι  κατά το πρώτο τρίμηνο  της πείνας , πέθαναν 700  περίπου  άτομα. Περισσότερο  δοκιμάστηκε η Κυψέλη, στην  οποία  αρχίζουν να λειτουργούν τα πρώτα συσσίτια  με την φροντίδα του δάσκαλου   Ιωάννη Ηλιόπουλου.

    Ο  δάσκαλος  Ιωάννης  Ηλιόπουλος  θέλοντας  να αντιμετωπίσει το σοβαρό  πρόβλημα  της  κακής διατροφής  των   μαθητών  του Δημοτικού Σχολείου Κυψέλης  οργάνωσε συσσίτια   με πολύ κόπο και προσωπικές θυσίες  πριν το  ξέσπασμα του πολέμου. Αυτά τα συσσίτια διακόπτονται  τον Οκτώβριο  του 1940  και επαναλειτουργούν από τον Μάιο του 1941. Αναφέρεται   ενδεικτικά ότι η πείνα, εκείνη την εποχή, αφάνισε κυριολεκτικά την Κυψέλη. Τέσσερα με δέκα άτομα πέθαιναν  καθημερινά..

     Οι  Γερμανοί  είχαν απαγορεύσει  τον ανεφοδιασμό σε τρόφιμα από τον Πειραιά  και την  Πελοπόννησο  , ενώ  οι ίδιοι  άρπαζαν  για τις δικές τους ανάγκες  τα λιγοστά  προιόντα  του νησιού. Οι  καμπάνες  κτυπούσαν  πένθιμα  όσο  διαρκούσε η πείνα. Οι  ιερείς  έθαβαν  καθημερινά   τους  σκελετωμένους  από την πείνα  νεκρούς.

    Σύμφωνα  με τα στοιχεία  κάθε χρόνο στην  κοινότητα της Αίγινας πέθαιναν 60 – 70 άτομα.

    Οι  άνθρωποι έτρωγαν τα   πάντα  για να σωθούν, χαρούπια, τσόφλια από αμύγδαλα, κολοκύθια ωμά, κάθε είδους χόρτα. Από  την ασιτία  οι άνθρωποι  πρήζονταν   και αναγκάζονταν  να αρπάξουν οτιδήποτε για να φάνε. Υπήρχαν βέβαια μικρές  εξαιρέσεις, όπου  κάποιοι  εύποροι Αιγινήτες  έκρυβαν  ψωμί  και λάδι. Μετά την απελευθέρωση τα κρυμμένα   λάδια  δεν  ήταν κατάλληλα για κατανάλωση.  Η  ανάγκη  οδήγησε   πολλούς  στη ζητιανιά. Λέγεται  ότι  εμφανίστηκαν για πρώτη φορά  στην Αίγινα ζητιάνοι, κλέφτες  και διαρρήκτες.

    Τα  χρόνια  εκείνα  μερικοί  Αιγινήτες  τόλμησαν να κάνουν εμπόριο  με τα  ψαράδικα  και σφουγγαράδικα  καΐκια  τους   και να μεταφέρουν όσπρια, λάδι  σιτάρι, τα οποία αποθήκευαν  και κατόπιν τα πουλούσαν  στην μαύρη αγορά. Αρκετοί  με τον τρόπο αυτό απέκτησαν    χρήματα, ενώ άλλοι  καταστράφηκαν  γιατί  τα καίκια τους βομβαρδίστηκαν  ή τορπιλίστηκαν.

    Από  το 1942  αρχίζουν     τα Αιγινήτικα  καΐκια  να φέρνουν τρόφιμα από την Πελοπόννησο  και την Αττική, κι   έτσι  αντιμετωπίζεται  το  πρόβλημα. Από το 1943  αρχίζει να υποχωρεί  η πείνα, αφού προηγουμένως έχει θερίσει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού του νησιού. Ακολούθησε  η Αμερικάνικη  βοήθεια. Μετά την απελευθέρωση  η πείνα έμεινε  μια φρικιαστική ανάμνηση  για όσους την έζησαν  και είδαν τους συγγενείς  τους  να πεθαίνουν από  την   πείνα.

 Απόσπασμα  από  την εργασία  των μαθητών  της Ομάδας Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης  του 2ου Γυμνασίου Αίγινας με θέμα: "Ναυτικά Οχυρά και Παρατηρητήρια στην Αίγινα"

Πρόγραμμα εορτασμού 28ης Οκτωβρίου στην Αίγινα.

Ο Δήμος Αίγινας ανακοίνωσε το πρόγραμμα εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου με  τον απαραίτητο σημαιοστολισμό και τον προγραμματισμό της παρέλασης των σχολείων κατά μήκος της παραλίας.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα η Δοξολογία θα τελεστεί  στον Μητροπολιτικό Ναό στις 10.30 με την εκφώνηση του πανηγυρικού λόγου, η κατάθεση στεφάνων στην πλατεία Εθνεγερσίας θα ξεκινήσει στις 11.00  π. μ. και η παρέλαση στις 11.45.

Μετά  το πέρας της παρέλασης χορευτικά τμήματα Συλλόγων θα αποδώσουν παραδοσιακούς χορούς στην εξέδρα  της πλατείας Εθνεγερσίας.

Συγκεκριμένα των Συλλόγων:

Μορφωτικού Συλλόγου Αίγινας ο "Καποδίστριας"

Συλλόγου Αλληλεγγύης και Προόδου Αγίων

Στέγης Πολιτισμού Αίγινας

Μορφωτικού Συλλόγου Κυψέλης.

 

Ο Άγιος Δημήτριος στην Κυψέλη.

                                  

  Πλούσιος ο λαογραφικός διάκοσμος  της εορτής του Αγίου Δημητρίου που βρίσκεται στο μεταίχμιο δύο εποχών. Ιδιαίτερα αγαπητός Άγιος με πολλές εκκλησίες αφιερωμένες στη χάρη του, ο Άγιος Δημήτριος έρχεται κάθε χρόνο εκεί στα τέλη του Οκτώβρη να μας θυμίσει ότι οι γιορτές του χειμώνα είναι προ των πυλών.     

Ωστόσο πάντα μας προσφέρει και τις τελευταίες λιακάδες ή "καλωσυνάδες" όπως έλεγαν οι παλαιότεροι,  το καλοκαιράκι του Άι - Δημήτρη, όπως ο λαός θέλει να ονομάζει τις τελευταίες λιακάδες της εποχής, αλλά και διστακτικός ο χειμώνας που ακόμα δεν λέει να βρέξει κανονικά.
Η εορτή του Αγίου Δημητρίου είναι και προπομπός της επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Και σιγά- σιγά μπαίνουμε στον μεγάλο κύκλο των ονομαστικών εορτών  που ζεσταίνουν  την φθινοπωρινή ατμόσφαιρα  και  μας  οδηγούν προς τα Χριστούγεννα.

   

   

  
   Στα καθ' ημάς ο Άγιος Δημήτριος πανηγυρίζει σε ξωκλήσια   της Αιγινήτικης υπαίθρου. Και είναι  κάτι που μαρτυρεί και  την ευλάβεια  των κατοίκων  του νησιού προς  τον Άγιο.

     Στους Τζίκηδες, στο Συνεταιρισμό, στη Σαρακίνα και σε άλλα σημεία.

    Ο ναός  στη  φωτογραφία βρίσκεται στα όρια  των οικισμών του Λεοντίου και της Κυψέλης, στη στάση Παυλινέρη. Πρόκειται για ένα πολύ παλαιό εκκλησάκι, μεγάλων διαστάσεων μετά τις συνήθεις προσθήκες σε αυτές  τις περιπτώσεις προς  τα δυτικά. Το ενδιαφέρον όμως βρίσκεται στην αρχιτεκτονική του ναού και ιδιαίτερα  στο εσωτερικό του όπου συναντάμε τόξα με πέτρα όπως αυτά των εκκλησιών της Παλαιάς Χώρας. Η εγγύτητα των εκκλησιών ίσως ή η μικρή χρονική απόσταση της κατασκευής των ναών μπορεί να επέδρασε προς αυτή την κατεύθυνση.

   Το ναΰδριο  επιμελούνται  ιδιαίτερα οι οικογένειες  της περιοχής. Το διατηρούν καθαρό και εξοπλισμένο με  κάθε αντικείμενο  που απαιτείται. Ιδιαίτερη εντύπωση  προκαλείται από  τις όμορφες φορητές εικόνες  που βρίσκονται  στο τέμπλο και στους τοίχους. 

Ο περικαλλής ναός του Αγίου Δημητρίου στην Παλαιά Χώρα.

 

Επιβλητικός, αρχοντικός, περικαλλής ο ναός του Αγίου Δημητρίου στην Παλαιά Χώρα στέκει πάνω στο δικό του βράχο και μαρτυρά  τις δικές του ιστορίες.

"Ο Μπαρμπαρόσας κούρσεψε την Παλιαχώρα και ξεντέριασε τους Λαδαίους"

Μια επιγραφή που μαρτυρεί τη καταστροφική επιδρομή του Μπαρμπαρόσα στην Παλιαχώρα της Αίγινας. Βρίσκεται πάνω από το παράθυρο της νότιας πλευράς του ναού και αποτελεί ιστορικό τεκμήριο για τη ζωή του οικισμού. Όμως δεν είναι μόνο αυτή η επιγραφή που κεντρίζει το ενδιαφέρον σε αυτό το ναό.

  Ο Άγιος  Δημήτριος της Παλιαχώρας, ένας από τους δύο ναούς που είναι αφιερωμένοι στη μνήμη του Αγίου, είναι ίσως από τους λίγους ναούς που παρουσιάζουν ενδιαφέρον στο εξωτερικό τους.

   Με συντροφιά το πανάρχαιο κυπαρίσσι και με μικρό προαύλιο ο ναός βρίσκεται υπερυψωμένος σε σχέση με το καλντερίμι που περνά ακριβώς δίπλα του. Κτισμένος σε επικλινές έδαφος αποκτά μια επιβλητική μορφή και επιβάλλεται με τη σιλουέτα του στον διαβάτη.

   Αν όμως κάποιος πλησιάσει κοντά θα διακρίνει τον ανάγλυφο σταυρό στο επιστύλιο και μικρά ανάγλυφα τριαντάφυλλα (ρόδακες). Ακολουθεί προς τα πάνω ανάγλυφη η εικόνα του Αγίου Δημητρίου έφιππου και μια ανορθόγραφη επιγραφή  που αναφέρεται στην ανακαίνιση της εκκλησίας.

 Ο εξωτερικός διάκοσμος έχει μεγάλο ενδιαφέρον σε σχέση με το εσωτερικό του ναού στο οποίο δεν σώζονται τοιχογραφίες. 

  Η  εκκλησία σύμφωνα με τον κ. Σοφοκλή Δημητρακόπουλο κτίστηκε το 1619 και το 1972 πραγματοποιήθηκαν από την Αρχαιολογική Υπηρεσία προστατευτικές εργασίες.

Οι τέσσερις φωτογραφίες στο μέσον ανήκουν στην κ. Καλλιρρόη Μπέση.

   Ένα δεύτερο ναό  του Αγίου Δημητρίου συναντάμε στην κορυφή του λόφου στο κάστρο. Για την ακρίβεια αναφερόμαστε στο δίδυμο ναό των Αγίων Δημητρίου και Γεωργίου, ο οποίος εσωτερικά παρουσιάζει μεγάλες φθορές και σημάδια εγκατάλειψης.

 

"Του Άι Δημητρού, μέσα το κρεβάτι...." παλιές συνήθειες γύρω από τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου.

Όμορφες παλιές συνήθειες με επίκεντρο τη μεγάλη εορτή ενός αγαπημένου Αγίου της Εκκλησίας, του Αγίου Δημητρίου.

Μεταίχμιο και όριο ανάμεσα σε δύο εποχές η εορτή αυτή ρύθμιζε  και τις δουλειές στα νοικοκυριά, με  το "κατέβασμα" των χειμωνιάτικων ρούχων και  την αποθήκευση των καλοκαιρινών. Το ίδιο συνηθιζόταν με τα κάθε είδους στρωσίδια  και χαλιά, και κυρίως με τις στολές  των αξιωματικών όπου η χειμωνιάτικη στολή φρεσκαριζόταν και αντικαθιστούσε την καλοκαιρινή.

Οι μέρες  που πλαισίωναν την εορτή ήταν κατεξοχήν καλοκαιρινές με αποτέλεσμα όλοι να μιλούν για ένα μικρό καλοκαιράκι:

  Του Άι Δημητράκη, το μικρό καλοκαιράκι. 

 

Αυτή η καλοκαιριάτικη αναλαμπή δίνει  την ευκαιρία στους ανθρώπους της υπαίθρου να προλάβουν να οργώσουν, να σπείρουν, να ετοιμαστούν για το χειμώνα, να κατεβάσουν τα κοπάδια στα χειμαδιά.

Η παράδοση θέλει την ημέρα της γιορτής του Αγίου Δημητρίου να ανοίγουν τα κρασοβάρελα, με το καινούριο κρασί.

Ο λαός έχει χρονικό σύνορο τους δύο Άγιους, στρατηλάτες, καβαλάρηδες, που χωρίζουν μετεωρολογικά το χρόνο, (σε χειμερινό και θερινό), ανάλογα και με τις ασχολίες των ανθρώπων της υπαίθρου.

            Του Άι Δημητρού, μέσα το κρεβάτι, του Άι Γιωργιού, έξω το κρεβάτι, για  όσους συνήθιζαν να κοιμούνται σε αυλές και σε ταράτσες.

Τους έχουν τόσο πολύν τιμήσει στην πατρίδα μας, που οι Δημήτρηδες, συναγωνίζονται τους Γιώργηδες!

Η μεγαλύτερη εγγύηση για την καλοκαιρία είναι τα χρυσάνθεμα, που ανθίζουν αυτή την εποχή, γι’ αυτό τα λέμε και «αγιοδημητριάτικα».

 

Η παράδοση λέει για τα χρυσάνθεμα πως νοιάζονταν πολύ τον Οκτώβρη, όταν τον έβλεπαν θλιμμένο να τριγυρίζει κάτω από τα γυμνά δέντρα, καθώς έπεφταν και τα τελευταία τους φύλλα, τις ζεστές ημέρες που χάνονταν, τον ουρανό που συχνά ήταν συννεφιασμένος. Έτσι αποφάσισαν να ζητήσουν από τον Θεό να τα αφήσει να ανθίζουν τον Οκτώβρη, για να του διώχνουν τη θλίψη!

Ανάλογα με τον καιρό, σε πολλά μέρη ξεκινά το λιομάζωμα.