Επιμένουμε καλοκαιρινά. Επιμένουμε να ξύνουμε τη μνήμη μας με εικόνες από την παλιά Αίγινα που οι καθημερινοί ρυθμοί ήταν πιο ανθρώπινοι και οι κλίμακες πιο μικρές και οικείες.
Ένα μπλε λεωφορείο, κατευθύνεται προς τον Άγιο Νικόλαο. Κάποιο τουριστικό πλοίο ίσως έχει φθάσει στο λιμάνι και οι τουρίστες πρέπει να ανέβουν στην Αφαία.
Αν κρίνουμε από τις σκιές των ανθρώπων και του λεωφορείου, είναι απόγευμα στην Αίγινα. Η υδροφόρα μόλις έχει μπει στο εσωτερικό λιμάνι και κατευθύνεται προς την παλιά πλωτή δεξαμενή. Στο λιμάνι υπάρχουν κάγκελα για να συγκρατούν τον όγκο των επιβατών και τα παραλιακά μαγαζιά χρωματίζουν την παραλία με τις ζωηρές τέντες τους. Το λιμάνι άδειο από αυτοκίνητα, ενώ ακόμα δεν έχουν δημιουργηθεί τα μεγάλα εκδοτήρια των πλοίων.
Μια Αίγινα από τα παλιά που τέτοιες εικόνες για όσους έχουν ζήσει εκείνα τα χρόνια είναι γνώριμες, νοσταλγικές αλλά και προκαλούν τη μνήμη με τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής και της διαβίωσης στην Αίγινα τότε.