Με αφορμή την εορτή δύο μεγάλων Αγίων της πόλεως των Αθηνών, του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη και του Αγίου Ιεροθέου πρώτου επίσκοπου Αθηνών, το περιοδικό "Πειραϊκή Εκκλησία" πραγματοποιεί ένα αφιέρωμα στο καινούργιο τεύχος του (307) σε μια άγνωστη για πολλούς πλευρά της ιστορίας και της θρησκευτικότητας της πόλης των Αθηνών. Στην γνωριμία μας με τους Αγίους που έζησαν και ασκήτεψαν στην πόλη, μπολιάζοντας τη ζωή της, ιδιαίτερα τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, με το πνεύμα του χριστιανισμού ή με το αγωνιστικό φρόνημα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Παραθέτουμε το κείμενο του κ. Μιχάλη Καπετανή:
Ἡ
Ἀθήνα,
ὅπως
κάθε σύγχρονη πόλη, ἀποτελεῖ καὶ αὐτὴ ἕνα
περίτεχνο μωσαϊκὸ
στὸ ὁποῖο ἀπεικονίζονται, ὁρατὲς ἢ ἀφανεῖς, οἱ διαδοχικὲς στιγμὲς τῆς ἱστορικῆς της διάρκειας. Τὸ ἀρχαῖο μεγαλεῖο καὶ ἡ αἴγλη τῆς πόλης,οἱ χρόνοι τῆς ἱστορικῆς «σιωπῆς»
σὲ δύσκολους καιροὺς καὶ οἱ προσπάθειες –ἐπιτυχεῖς ἢ ἀνεπιτυχεῖς– ἀνάκτησης «δυνάμεων» στὸ πεδίο τοῦ ἐνδιαφέροντος τῶν ἀνθρώπων προσομοιάζουν μὲ κάθε μεγάλη καὶ ἱστορικὴ πόλη τοῦ κόσμου.
Κάτι ποὺ ἴσως περνάει ἀπαρατήρητο στοὺς περισσότερους, ἢ ποὺ τουλάχιστον δὲν σημειώνεται μὲ ἐμφαντικὸ τρόπο, εἶναι ἡ ἀκτινοβολία τῆς Ἀθήνας, μὲ τὴν ἐπενέργεια τῆς θείας Χάριτος, ποὺ ἐκπέμπεται ἀπὸ τὴν ἁγιασμένη παρουσία πολλῶν μορφῶν, ἀπὸ τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια μέχρι καὶ τὶς μέρες μας.
Μεγάλες μορφὲς τῶν ἀπαρχῶν τῆς πίστης μας, ὅπως ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ
ὁ Ἅγιος Ἰερόθεος, ἅγιες φιγοῦρες τῶν ταπεινῶν
–γιὰ τὴν πόλη– βυζαντινῶν χρόνων, ὅπως ἡ Ἁγία Εὐδοκία καὶ ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ ἀσκητής,
ὁσιομάρτυρες-ἀθλητὲς τοῦ Χριστοῦ τῶν χρόνων τῆς περιόδου τῆς Τουρκοκρατίας,
ὅπως ἡ Ἁγία Φιλόθεη καὶ ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ Πακνανᾶς, καὶ τέλος ἁγιασμένες μορφὲς τῶν ἐσχάτων ἐτῶν, ὅπως ὁ Ἅγιος Νικόλαος Πλανᾶς καὶ ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης,
συνθέτουν μία μικρὴ μόνο χορεία μορφῶν ποὺ ἁγίασαν στὴν πόλη τῆς Ἀθήνας ζώντας σὲ μία πόλη ποὺ ἐλάχιστοι τὴν θεωροῦν ὡς τόπο ἄσκησης καὶ ἀνάδειξης ἁγίων.
Μιχάλης Καπετανῆς
Τεῦχος 307, Ὀκτώβριος 2018
στὸ ὁποῖο ἀπεικονίζονται, ὁρατὲς ἢ ἀφανεῖς, οἱ διαδοχικὲς στιγμὲς τῆς ἱστορικῆς της διάρκειας. Τὸ ἀρχαῖο μεγαλεῖο καὶ ἡ αἴγλη τῆς πόλης,οἱ χρόνοι τῆς ἱστορικῆς «σιωπῆς»
σὲ δύσκολους καιροὺς καὶ οἱ προσπάθειες –ἐπιτυχεῖς ἢ ἀνεπιτυχεῖς– ἀνάκτησης «δυνάμεων» στὸ πεδίο τοῦ ἐνδιαφέροντος τῶν ἀνθρώπων προσομοιάζουν μὲ κάθε μεγάλη καὶ ἱστορικὴ πόλη τοῦ κόσμου.
Κάτι ποὺ ἴσως περνάει ἀπαρατήρητο στοὺς περισσότερους, ἢ ποὺ τουλάχιστον δὲν σημειώνεται μὲ ἐμφαντικὸ τρόπο, εἶναι ἡ ἀκτινοβολία τῆς Ἀθήνας, μὲ τὴν ἐπενέργεια τῆς θείας Χάριτος, ποὺ ἐκπέμπεται ἀπὸ τὴν ἁγιασμένη παρουσία πολλῶν μορφῶν, ἀπὸ τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια μέχρι καὶ τὶς μέρες μας.
Μεγάλες μορφὲς τῶν ἀπαρχῶν τῆς πίστης μας, ὅπως ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ
ὁ Ἅγιος Ἰερόθεος, ἅγιες φιγοῦρες τῶν ταπεινῶν
–γιὰ τὴν πόλη– βυζαντινῶν χρόνων, ὅπως ἡ Ἁγία Εὐδοκία καὶ ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ ἀσκητής,
ὁσιομάρτυρες-ἀθλητὲς τοῦ Χριστοῦ τῶν χρόνων τῆς περιόδου τῆς Τουρκοκρατίας,
ὅπως ἡ Ἁγία Φιλόθεη καὶ ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ Πακνανᾶς, καὶ τέλος ἁγιασμένες μορφὲς τῶν ἐσχάτων ἐτῶν, ὅπως ὁ Ἅγιος Νικόλαος Πλανᾶς καὶ ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης,
συνθέτουν μία μικρὴ μόνο χορεία μορφῶν ποὺ ἁγίασαν στὴν πόλη τῆς Ἀθήνας ζώντας σὲ μία πόλη ποὺ ἐλάχιστοι τὴν θεωροῦν ὡς τόπο ἄσκησης καὶ ἀνάδειξης ἁγίων.
Μιχάλης Καπετανῆς
Τεῦχος 307, Ὀκτώβριος 2018