Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2023

Μη δεις του Μάρτη το πρωί και χάσεις την ημέρα!

                                  

   Ο Μάρτιος μας έφτασε με αρκετή ομίχλη και υψηλές θερμοκρασίες, λες κι έχει σκοπό να επαληθεύσει τη φήμη του, που τον θέλει "γδάρτη και παλουκοκαύτη", δηλαδή άστατο και απρόβλεπτο.
 Εμείς όμως που γνωρίζουμε τις παραξενιές  του δεν  θα πρέπει να εφησυχάζουμε. Είναι  ίσως ο πιο  άστατος μήνας του χρόνου και ο πιο απρόβλεπτος.
Από την άλλη οι παλαιότεροι έλεγαν ότι ο Μάρτης μπορεί να σε ξεγελάσει με τις μεταπτώσεις του. Μπορεί η ημέρα να ξεκινήσει  με βροχές και σε λίγο να έχει έναν εκτυφλωτικό ήλιο ή το αντίθετο. Γι' αυτό έλεγαν: "μη δεις του Μάρτη το πρωί και χάσεις την ημέρα".
 Όμως παρουσιάζει και έντονο λαογραφικό ενδιαφέρον όπως συμπεραίνουμε από τα όσα  γράφει  στο  πολύτιμο βιβλίο  της, "Τα  λέμε και στην Αίγινα", κ. Λίνα Πετρίτη - Μπόγρη.
   Αντιγράφουμε  από τις σελίδες  του τα σχετικά με το μήνα Μάρτιο.
 


Μάρτιος, τρίτος μήνας του χρόνου, με 31 ημέρες, και πρώτος μήνας της Άνοιξης. Στο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο πρώτος του χρόνου και το όνομα του προέρχεται από το λατινικό Mars= Άρης, του οποίου γιόρταζαν τα γενέθλια την πρώτη ημέρα του μήνα (την Πρωτοχρονιά).
Πρώτη  Μαρτίου και κανένας δεν έβγαινε  το πρωί απ’ το σπίτι, αν δεν είχε φορέσει το Μάρτη του! Έθιμο που το συναντάμε ακόμα στις μέρες μας: Άσπρη και κόκκινη κλωστή στριμμένη, που τη φορούσαν στον καρπό του χεριού (βραχιόλι), στο δάχτυλο (δαχτυλίδι), ή στο λαιμό(κολιέ). Ιδιαίτερα το φορούσαν οι γυναίκες, οι νέες κοπέλες, τα παιδιά. Οι άντρες φορούσαν κι αυτοί, αλλά αρκετοί το έδεναν στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού… να μη φαίνεται!
Η μαγική δύναμη της ασπροκόκκινης κλωστής έλεγαν, επίσης, ότι προσφέρει πολλά καλά σε όποιον τη φορά: αν στο μικρό παιδί την έδεναν στο πόδι, δεν θα σκόνταφτε! Πολλοί την έδεναν στο φυτί (αφτί) της στάμνας, για να κάνει κρύο το νερό!
Πίστευαν ότι έτσι απέτρεπαν την επίδραση του ήλιου, που αυτόν τον μήνα πλησιάζει το βόρειο ημισφαίριο (το δικό μας), είναι δυνατός και καίει.
-Του Μάρτη οι αυγές με κάψανε, του Μάη τα μεσημέρια.
-Κάλιο Μάρτης στις γωνιές, (τζάκια), παρά Μάρτης στις αυλές (για το κρύο ή τον ήλιο που καίει).
-Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και πέντε μήνες δεν ξεβάφει.
-Ο καλός Μάρτης στα κάρβουνα κι ο κακός στον ήλιο.
-Ο ήλιος του Μαρτιού τρυπάει κέρατο βοδιού.
-Κάλιο Μάρτης καρβουνιάρης παρά Μάρτης  λιοπυριάρης.
-Το Μάρτη τον πεντάγνωμο όπου γελά και κλαίει,
θα τονε τιμωρήσουμε ψέματα να μη λέει.
-Οπόχει κόρην ακριβή, του Μάρτη ο ήλιος μην τη δει.
Η πεθερά… αποφασίζει για τις δουλειές έξω απ’ το σπίτι, και προτείνει: Το Μάρτη η νύφη μου, το Μάη η κόρη μου!
 Και η παροιμία,
-Του Μάρτη και του Τρυγητή ίσα τα μερονύχτια, δηλώνει την εαρινή ισημερία (21 Μαρτίου) αλλά και την φθινοπωρινή (23 Σεπτεμβρίου).
Και αφού η μέρα μεγαλώνει, και η δουλειά άρχιζε με την ανατολή και τέλειωνε με τη δύση, «ήλιο με ήλιο», οι γεωργοί συμβουλεύουν:
-Το Μάρτη βάλε εργάτες κι ας είναι ακαμάτες.
 Εύχονται και ελπίζουν:
-Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά κι Απρίλης άλλο ένα,
χαρά σε κείνον το ζευγά, πόχει πολλά σπαρμένα.
-Μάρτης έβρεχε, θεριστής χαιρότανε.
-Αν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι Απρίλης άλλα δέκα,
να δεις το κοντοκρίθαρο να στρίβει το μουστάκι,
να δεις και τις αρχόντισσες να ψιλοκαθαρίζουν,
θα δεις και τη φτωχολογιά να ψιλοκοσκινίζει.
-Σαν ρίξει ο Μάρτης μια βροχή κι Απρίλης άλλη μία,
να δεις κουλούρες στρογγυλές και πίτες σαν αλώνι.
-Κάλιο Μάρτης με παλούκια, παρά Φλεβάρης με μπουμπούκια.
-Μάρτης μες τα παραγώνια; Θα γιομίσουνε τ’ αλώνια.
-Του Μάρτη η βροχή, γιόμισε τ’ ασκί κρασί.
Πιστεύουν δε ότι τώρα ψηλώνουν τα σπαρτά:
-Ο Μάρτης εδιαλάλησε: μικρά μεγάλα απάνου.
Και υποστηρίζουν:
-Λείπει ο Μάρτης απ΄ τη Σαρακοστή; επειδή η νηστεία της Τεσσαρακοστής περιλαμβάνεται κατά το κύριο μέρος αυτόν το μήνα, αλλά το λέμε, επίσης και για κείνον που βρίσκεται ή αναμειγνύεται  παντού.
Για τον καιρό του Μάρτη με τις απότομες και ξαφνικές μεταβολές έχουν πολλά να λένε:
-Μη σε γελάσει ο Μάρτης το πρωί  και χάσεις την ημέρα.
-Όλες του Μάρτη φύλαγε και τ’ Απριλιού τις δώδεκα,
ότι ακόμα και στις δεκαοχτώ, ξεράθ’ η πέρδικα στ’ αβγό (από το κρύο).
-Του Μάρτη ξύλα φύλαγε, μη κάψεις τα παλούκια,
και τ’ Απριλιού τις δέκαοχτώ,
μη κάψεις τα καρούλια (του αργαλειού)
-Μάρτης γδάρτης, κακός παλουκοκάφτης,
από το ξαφνικό και πολύ κρύο δεν φτάσανε τα ξύλα για το τζάκι και κάψανε ακόμα και τα παλούκια του φράχτη.
-Τα παλιά παλούκια καίει, τα καινούρια ξεριζώνει.
-Φύλα ξύλα για το Μάρτη να μην κάψεις τα παλούκια.
-Το Μάρτη ξύλα φύλαγε κι άχερα των βοδιώνε,
και λίγα ξυλοκέρατα (χαρούπια) να δίνεις των παιδιώνε
(συμβουλές για προμήθειες λόγω του άστατου καιρού).
-Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος εφτά φορές εχιόνισε
και πάλι το μετάνιωσε που δεν εξαναχιόνισε.
-Ο Μάρτης ώρα βρέχει και χιονίζει, κι ώρα μαρτολουλουδίζει.
-Πώς τ’ αρέσει αυτού του Μάρτη να ’ναι πάντα στο διπλό.
Μια στις δέκα να ’χει ήλιο, και τις άλλες ξυλιασμό.
-Τον Μάρτη, το πρωί πηλά και το βράδυ χώματα (ο πηλός που σχηματίστηκε από την πρωινή βροχή το βράδυ από τη ζέστη γίνεται σκόνη).  
Λέγανε οι παλιοί:
-Τι να περιμένεις αφ΄ το μισοκούτελο το Μάρτη που χιόνισε το πρωί τσαι εψόφησε τη γαϊδάρα μας (από το πολύ κρύο), το μεσημέρι τηνε βρώμισε (από την πολλή ζέστη) τσαι το βράδυ τηνε πήρε το ποτάμι  (από τη βροχή).
-Έβαλε τη γριά κάτω αφ΄ το κακάβι,
ξεγελάστηκε η καημένη πως έφτιαξε ο καιρός και για να φυλαχτεί από το κρύο, χώθηκε κάτω απ΄ το καζάνι!
-Του Μάρτη χιόνι  βούτυρο,  κι όταν παγώσει μάρμαρο.
 Πίστευαν πως για την αστάθεια του καιρού έφταιγε… η ιδιωτική του ζωή!
«Είχε παντρευτεί δύο γυναίκες, μια πλούσια αλλά πολύ άσκημη και μια όμορφη αλλά φτωχιά. Όταν γυρνούσε προς την άσκημη, έκλαιγε απ’ τον καημό του και χάλαγε ο καιρός. Γελούσε ευχαριστημένος, σαν έβλεπε την όμορφη γυναίκα του και ο καιρός έφτιαχνε!»
 Όσο όμως κι αν μας ταλαιπωρεί, είμαστε πάντα σίγουροι πως:
-Από Μάρτη καλοκαίρι  κι από Αύγουστο Χειμώνα!
Και έτσι τον αντιμετωπίζουμε με καλή διάθεση, γιατί
-Μάρτης είναι, νάζια κάνει!

 

Η ώρα της ξεκούρασης για τον "Απόλλωνα"

Εκτός δρομολογίων από σήμερα  το πλοίο "Απόλλων Ελλάς", κάτι  που δικαιούται μετά από ένα μεγάλο διάστημα που όλο το χειμώνα δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να συνδέει το λιμάνι  του Πειραιά με τα νησιά  του Αργοσαρωνικού, ακόμα κι όταν οι άλλοι σταματούσαν και η σοροκάδα λυσσομανούσε.

Ήρθε η ώρα λοιπόν της ετήσιας ακινησίας και συντήρησης!

 

2η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας από την Ι.Μητρόπολη Ύδρας προς τους σεισμόπληκτους.

Μεγάλη ποσότητα τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης συγκεντρώθηκαν στις περιφέρειες  της Μητροπόλεως Ύδρας Σπετσών και Αίγινης. Μετά  την πρώτη αποστολή από την Αίγινα , μια δεύτερη ξεκίνησε από τις υπόλοιπες περιοχές  της Μητροπόλεως. Μια ποσότητα  10 τόνων  σε  15 παλέτες, ενώ τις επόμενες ημέρες ξεκινά μια τρίτη ποσότητα  20 τόνων.

Ο υπεύθυνος  για τη συγκέντρωση της ανθρωπιστικής βοήθειας πρωτοσύγκελλος  π. Νεκτάριος Δαρδανός ευχαριστεί τα στελέχη και  τους εθελοντές  για το ζήλο που επέδειξαν στη συγκέντρωση αυτού του πολύτιμου για τους σεισμόπληκτους, υλικού.




 

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2023

Η κυρά Σαρακοστή στην λαογραφία του τόπου μας.

                                           

 Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ανοίγει σήμερα και αποτελεί μια περίοδο 49 ημερών για την ακρίβεια (7 εβδομάδες) που μας οδηγεί στην Ανάσταση και το Πάσχα.

Ένα  όμορφο πάντρεμα της Εκκλησιαστικής ζωής των ημερών αυτών και της λαογραφίας αποτελεί το σχέδιο  της  "κυράς  Σαρακοστής" που φτιάχνουν σε πολλά μέρη της πατρίδας μας και που τα τελευταία χρόνια έχει ανακάμψει στις  σχολικές αίθουσες όπου πολλοί εκπαιδευτικοί στα  Δημοτικά  Σχολεία και στα Νηπιαγωγεία προτρέπουν τους μαθητές  να ζωγραφίσουν το σχέδιο αυτό.

  Οι περισσότεροι  γνωρίζουν την κυρά Σαρακοστή από  το σχέδιο. Ωστόσο σε πολλά  σημεία  της Ελλάδας ζυμώνουν την "κυρά Σαρακοστή". Είναι μια νηστήσιμη συνταγή  των ημερών στην οποία  τα τελευταία χρόνια επιδίδονται ακόμα και φημισμένοι σεφ.

 Η κυρά Σαρακοστή είναι ένα πολύ πετυχημένο σχέδιο που πηγάζει μέσα από τη λαογραφία μας και ευτυχώς αναβιώνει και σήμερα μέσα από τις σελίδες πολλών καινούργιων βιβλίων, αλλά διδάσκεται σαν εργασία - χειροτεχνία - κατασκευή σε πολλά σχολειά.


  Αναπαριστά μία γυναικεία μορφή η οποία στην ποδιά της έχει ζωγραφισμένα τα φαγώσιμα των ημερών της Σαρακοστής. Εκτός από τις λαγάνες τα θαλασσινά σε πολλές ζωγραφιές υπάρχουν ακόμα και χαρταετοί. Η φορεσιά θυμίζει παραδοσιακή στολή η οποία προσαρμόζεται από περιοχή σε περιοχή. Έντονο παραμένει το σύμβολο του Σταυρού που χαρακτηρίζει όλη την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Σε όλες τις απεικονίσεις από το πρόσωπο απουσιάζει το στόμα. Αυτό δηλώνει ότι αυτή την περίοδο ο καλός χριστιανός εκτός από τα πολλά λόγια θα πρέπει να προσέξει όχι μόνο τι μπαίνει από το στόμα του (νηστεία) αλλά και τι βγαίνει από αυτό (καταλαλιά) άσχημες κουβέντες, προσβλητικές ακόμα και βρισιές. Συνιστάται η σιωπή.
   Τέλος τα πόδια  της κυρά  Σαρακοστής είναι επτά, όσες και οι εβδομάδες της. Μόλις τελειώσει η κάθε βδομάδα , η νοικοκυρά έκοβε το ένα πόδι. έτσι το σχέδιο αυτό λειτουργούσε και ως μικρό ημερολόγιο.

    Το σχέδιο της Σαρακοστής  το έφτιαχναν πάντα τα μικρά παιδιά  στο σπίτι, ιδιαίτερα τα κορίτσια με οδηγίες  της μητέρας ή της γιαγιάς, ενώ τα αγόρι ασχολούνταν με την κατασκευή του αiτού πάντα με τις υποδείξεις και τη βοήθεια του παππού ή του πατέρα. 

Την κυρά Σαρακοστή την συναντάμε επίσης πάνω σε κεντήματα, τραπεζομάντηλα και πετσέτες. Σήμερα είναι πολύ διαδεδομένο και φιλοτεχνείται σε πολλά σχολεία και αυτό δημιουργεί μεγάλες ελπίδες για τη συνέχιση της όμορφης αυτής παράδοσης.

Η Καθαρά Δευτέρα θέλει χαρταετό.

     
   Η  φετινή Καθαρά Δευτέρα είναι φωτεινή και αισιόδοξη. Δεν μοιάζει με αυτές  των προηγούμενων χρόνων που ήταν μουντές και ίσως λίγο απόκοσμες, χωρίς συναθροίσεις αλλά με απαγορεύσεις και μέτρα.
 Όπως και να έχει όμως θα είναι πάντα μια ιδανική ημέρα  για όσους βρίσκονται στην ύπαιθρο χώρα. Ιδανική όμως και για το έθιμο  των χαρταετών.
   Η Καθαρά Δευτέρα των χαρταετών. Έτσι όπως η γνήσια ελληνική παράδοση μας έχει μάθει.
   Ας ελπίσουμε να δούμε στον ουρανό πολύχρωνους αητούς, χάρτινους καμαρωτούς. Να ακούγεται το πέταγμα  τους και η ουρά να κάνει τσαλίμια. Και αν  τους αντικρίσουμε θα καταλάβουμε πως το σπάγγο από την καλούμπα  τον κρατούν παιδιά που ακόμα συνεχίζουν μια μεγάλη παράδοση, έτσι όπως η λαογραφί μας μαρτυρεί. Πίσω από αυτά  τα παιδιά υπάρχουν γονείς και δάσκαλοι που μιλούν στα παιδιά  τους και τα μυούν στην ελληνική ζωή.

     Ας θυμηθούμε όμως σήμερα  έναν παλιό χαρταετό. Αυτόν του θρυλικού Μίμη και του Ρήγα από τα παλιά αναγνωστικά του Δημοτικού.
   Γενιές πολλών παιδιών μεγάλωσαν με το παλαιό αναγνωστικό στο οποίο θριάμβευε το περήφανο πέταγμα του αετού του Μίμη. Ο Μίμης αδιαφιλονίκητος ήρωας του παλαιού αναγνωστικού με το ριγέ μπλουζάκι και το κοντοκουρεμένο κεφάλι στο πλευρό της αδελφής του της Άννας, χαίρεται την Καθαρά Δευτέρα από την Αθηναϊκή ταράτσα του σπιτιού.
   Με αυτές τις εικόνες τα μικρά παιδιά μάθαιναν τα πατροπαράδοτα έθιμα της Καθαροδευτέρας έχοντας σαν πρότυπο το Μίμη και την παρέα του. Ο χαρταετός αναπόσπαστη ψηφίδα της ημέρας. ένα έθιμο μια συνήθεια που έφερνε πολύ κοντά τον πατέρα με το γιό, τον παππού με τον εγγονό μέρες πριν, όταν θα έπρεπε να φτιαχτεί ο αετός να μετρηθούν καλά τα ζύγια και να έχει σωστό μήκος η ουρά.
   Στο ακόμα πιό παλιό αναγνωστικό ο πρωταγωνιστής είναι ο Ρήγας και η γιαγιά που καμαρώνει το κατόρθωμα του εγγονού αλλά και η Χιόνια, η γάτα.
Η ελληνική οικογένεια σε απαρτία, μαζί με τα οικόσιτα ζώα. Όλα ανθρώπινα, γήινα, φυσιολογικά, ελληνικά και πατροπαράδοτα.
   Αυτή είναι η Ελλάδα μας.
 Ας  ευχηθούμε οι χαρταετοί της ψυχής μας να πετάνε πάντα ψηλά. Καλή ΣΑΡΑΚΟΣΤΉ.

 

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2023

Κέφι, χορός, latin μουσική και πολύ χρώμα στο Καρναβάλι της Αίγινας.

Όλοι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό  για να πραγματοποιηθεί το Αιγινήτικο Καρναβάλι στην παραλία της Αίγινας. Από  τους διοργανωτές μέχρι το τελευταίο μέλος της κάθε ομάδας που συμμετείχε.

Αν κάτι χαρακτήρισε  την καρναβαλική εκδήλωση αυτό ήταν  το χρώμα  των χειροποίητων στολών, το κέφι, ο αυθορμητισμός, η διάθεση για φυγή  και εκτόνωση από τη ζοφερή καθημερινότητα. Ομάδες, σύλλογοι, Δημοτικά Σχολεία και Νηπιαγωγεία μπήκαν στην πρώτη γραμμή του κεφιού. Από κοντά και η Σχολή χορού της κ. Μαρίας Γιαννοπούλου και το συγκρότημα Havana Vieja.
Σύμμαχος ο καιρός που παρά  την έντονη σοροκάδα  δεν κατόρθωσε να ματαιώσει  τις εκδηλώσεις και να συγκεντρώσει πολύ μεγάλο αριθμό θεατών στην παραλία.















 

Έθιμα του τριημέρου της Καθαράς Δευτέρας στην παλαιά Αίγινα.

                                             

 

Μοναδικό αποκούμπι και καταφύγιο  στις δύσκολους και ανερμήνευτους καιρούς μας οι γιορτές. Με την απλόχερη χαρά τους την αισιοδοξία και τη ξεγνοιασιά τους.  παρά το γεγονός ότι κάποιες κρύβουν μια αδαπάνητη εσωτερικότητα. Πέρα και μακριά από το επιφανειακό υπάρχει η εσωτερικότητα ενός πνευματικού γεγονότος, η ουσία  και ο πυρήνας του. Η αλήθεια  του!
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι προ των πυλών.
Προηγείται όμως το τριήμερο αυτό που σε άλλες εποχές ήταν και το μεγάλο ξεφάντωμα  της αποκριάς.
Σήμερα ζώντας στα απόνερα  του covid και κάτω από τη σκιά ενός αψυχολόγητου και καταστρεπτικού πολέμου, η διάθεση και το κλίμα των ημερών είναι βαριά.

Ας πάρουμε όμως μια ανάσα από  τις σελίδες άλλων εποχών για αυτές  τις ημέρες. Ας ξαναδιαβάσουμε τα έθιμα των ημερών έτσι όπως τα καταγράφει για την Αίγινα ο κ. Ι. Μάντζαρης στο βιβλίο του: "Αιγηνιτών Ήθη και Έθιμα".

Αναφέρει:

Την Κυριακή της Τυροφάγου στην Αίγινα έτρωγαν κογκολόμιζες (μακαρόνια) με τριμμένο τυρί. Εάν περίσσευε φαγητό, το έριχναν στις κότες να το φάνε και έτσι να κάνουν πολλά αβγά και επειδή την επόμενη μέρα ξεκινούσε η Σαρακοστή. 
   Στις Άλωνες, χωριό της Νοτιοανατολικής Αίγινας, την Κυριακή της Τυροφάγου κρεμούσαν από το ταβάνι του σπιτιού ένα αβγό με σπάγκο, ώστε να φθάνει μέχρι το τραπέζι. Οι παριστάμενοι σηκώνονταν με τα χέρια τους σταυρωμένα πίσω στην πλάτη. Κάποιος από όλους έπρεπε να προλάβει να αρπάξει το αβγό με το στόμα του. Τότε κέρδιζε και το στοίχημα, που είχαν βάλει από πριν (σε είδη όπως ελιές, λάδι, κρασί, κάποιο ζώο). Το αβγό ήταν δεμένο με κλωστή και κόμπο για να μη μπορέσει κάποιος και το αρπάξει με το χέρι.Συνηθίζεται σε πολλές περιοχές της Αίγινας το τελευταίο πράγμα που έτρωγαν να είναι ένα αβγό. Έτσι ξεκίναγε η Σαρακοστή. Κι έτσι άνοιγε με το κόκκινο αβγό. Η φράση που έλεγαν ήταν: « Με αβγό θα το βουλώσεις και με αβγό θα ανοίξει»
Την Καθαρά Δευτέρα έτρωγαν σκόρδο, ελιές, κάρδαμα, βολβούς, χαλβά, λαγάνες και θαλασσινά. Πολλοί Αιγινήτες νήστευαν και το λάδι έως το επόμενο Σάββατο των Αγίων Θεοδώρων. 
Οι κοπέλες που επιθυμούσαν να μάθουν τη μοίρα τους ( ποιόν θα παντρευτούν) επισκέπτονταν ανήμερα την Καθαρά Δευτέρα τρία μονοστέφανα σπίτια,  δηλαδή οικογένειες, όπου και οι δύο σύζυγοι είχαν παντρευτεί μια μόνο φορά και εκεί μάζευαν νερό, αλεύρι κι αλάτι. Συνήθως όμως δεν έπαιρναν αλεύρι, αλλά ζητούσαν το προζύμι με το οποίο είχαν παρασκευάσει τα μακαρόνια της Τυροφάγου. Γυρίζοντας σπίτι τους, έβαζαν τα υλικά αυτά σε ένα ντεζερέδι (καζάνι) και πρόσθεταν αλάτι και το έβαζαν στο κατώφλι της πόρτας εισόδου του σπιτιού τους. Κατόπιν ζύμωναν τα υλικά αυτά έχοντας στα χέρια τους πίσω και έπλαθαν ένα κουλούρι, το οποίο το έψηναν στο πιο κοντινό σταυροδρόμι της γειτονιάς. Το κουλούρι αυτό το ονόμαζαν  οι αιγινήτισσες «αρμυροκούλουρο», λόγω της μεγάλης ποσότητας αλατιού που περιείχε. Οι κοπέλες, λίγο πριν πέσουν για ύπνο έτρωγαν τα αρμυροκούλουρα, χωρίς να πιούν νερό. Στη συνέχεια πήγαιναν για ύπνο ελπίζοντας να δουν στο όνειρό τους τον άνδρα που επρόκειτο να παντρευτούν να τους δίνει νερό να πιούν.

Σύμφωνα με την Ασπασία Γκίκα, οι αιγινήτες ευσεβείς και πιστοί άνθρωποι νήστευαν καθόλη τη διάρκεια της Μεγάλης και Αγίας Τεσσαρακοστής. Ιδιαίτερα τις μέρες Τετάρτη και Παρασκευή δεν έτρωγαν κανένα λαδερό φαγητό. Με την είσοδο της Αγίας Σαρακοστής και πιο συγκεκριμένα την πρώτη Τετάρτη μετά την Καθαρά Δευτέρα, έβραζαν τα πολύλογα, ένα είδος σούπας που περιείχε σιτάρι, κουκιά, φασόλια, ρεβίθια, φασόλια μαυρομάτικα, φακή και καλαμπόκι. Από τα πολύλογα την πρώτη κουταλιά έτρωγαν – εάν υπήρχαν στην οικογένεια – τα κορίτσια ή την έβαζαν στο στόμα τους και έφευγαν. Την κουταλιά αυτή την έδεναν στο μαντήλι τους και έκαναν βόλτα στη γειτονιά, στο πηγάδι, με την ελπίδα να ακούσουν το όνομα του παλικαριού με το οποίο θα παντρεύονταν. Το έθιμο των πολυλόγων αναβίωνε στην Παλιαχώρα από όπου και ξεκίνησε, ιδίως στη Βυζαντινή εποχή και συνδέθηκε με τη βλάστηση και την ευφορία της γης αποτελώντας ευχαριστήρια προσφορά στο θαυματουργό Άγιο Δημήτριο ή Άγιο Τρύφωνα 

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2023

Αποκριάτικοι χοροί, τραγούδια και μπόλικη γαλατόπιτα στον Πύργο του Μάρκελου

Χοροί από  τη Σκύρο και τη Λέρο αλλά και άλλες περιοχές με σκωπτικό ύφος και περιεχόμενο απέδωσαν τα μέλη του χορευτικού συγκροτήματος  του Συλλόγου Γυναικών Αίγινας, στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Κ.Ε.Δ.Α. για  το τελευταίο τριήμερο της  Αποκριάς.

Η αρχή έγινε από την παραλία της Αίγινας όπου τα μέλη του Συλλόγου παρουσίασαν το δρώμενο " Ο γέρος και η κορέλα" από τη Σκύρο. Η συνέχεια δόθηκε στην πλατεία  του Πύργου όπου οι χορευτές και οι χορεύτριες με πολύχρωμα κοστούμια και αρκετή δόση "παρένδυσης" χόρεψαν το "Γαϊτανάκι", τα"Κουκιά", τη "Σκούπα" , τον "Λιποθυμιάρικο χορό της Νύφης" και ασφαλώς  το 'Πιπέρι".

Πολλοί οι θεατές  της εκδήλωσης  που βρέθηκαν απόψε το απόγευμα  στην πλατεία  του Πύργου, ανάμεσα τους πολλοί επισκέπτες  του τριημέρου.   Πολλά επίσης τα κεράσματα  με γαλατόπιτες, τυρόπιτες  και κρασί για τους θεατές
Μετά τους χορούς το πρόγραμμα συνεχίστηκε με το συγκρότημα των Αλέξανδρου Σπίτζινγκ ,Μαρίας  Σταυριανουδάκη και Τάσου Σταβέρη που τραγούδησε αποκριάτικα τραγούδια και παραδοσιακά.