Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2022

2023 ευχές και ελπίδες πολλές για καλύτερες στιγμές.


Ολάνθιστη και ευωδιαστή από τα μεστά άνθη των αρετών

και των καλών στιγμών της αγάπης.

Φωτεινή από τα χαμόγελα μας.

Χαρούμενη και γεμάτη θερμές ευχές για υγεία και προκοπή

η νέα χρονιά  που ανατέλλει.

Με αγάπη  σε όλους  τους αναγνώστες και φίλους της "Οδού Αιγίνης"

Γιώργος Μπήτρος

 

 

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2022

Έθιμα Πρωτοχρονιάς από την παλαιά Αίγινα.


                                        


 Η Πρωτοχρονιά έχει τα δικά της έθιμα, μικρά ή μεγάλα δεν έχει σημασία που κάθε χρόνο  τέτοιες μέρες τα θυμόμαστε αφού πλέον ο σύγχρονος τρόπος ζωής εστιάζει αυτήν την ημέρα σε άλλες συνήθειες  που αναφέρονται στην ευζωΐα και στην καταναλωτική καλοπέραση, αγνοώντας το λίγο, το απέριττο, το ανθρώπινο. Ο Άι -Βασίλης πλέον δίνει δωρεάν data και  απεριόριστες κλήσεις και μηνύματα ενώ όλες οι εκπομπές κάνουν κληρώσεις για πολυτελή αυτοκίνητα και μεγάλα χρηματικά ποσά. Ενίοτε και ηλεκτρικές συσκευές. Τα  τριήμερα  σε σαλέ και resort αψηφώντας τον κορονοϊό έχουν πληρότητα  και τα ρεβεγιόν έμειναν στεγνά από μουσική.


Ακόμα και η πανδημία με τις νέες  συνθήκες  ζωής που έχει επιβάλει μας κάνει να ξεχάσουμε κάποια από αυτά  τα παλιά έθιμα που βασική τους προϋπόθεση ήταν η ζωή μαζί με τον άλλον, η συνάντηση και ο κοινός εορτασμός.
    Εμείς  ας  θυμηθούμε  τα παλιά κι ας δούμε πως οι Έλληνες έκαναν πρωτοχρονιά  χωρίς πολλά  στολίδια ή εξεζητημένες γεύσεις. 

  Τα έθιμα εκείνα λοιπόν έρχονταν να υπενθυμίσουν αλήθειες, να επαναλάβουν τρόπους ζωής και να φέρουν  τον άνθρωπο πιο κοντά με τον άλλο.

α. Το δέσιμο της μοίρας
Στην παλιά Αίγινα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς λίγο πριν κοιμηθούν, οι κοπέλες χτενίζονταν και τα αποχτενίδια τους μαζί με ένα χτένι και έναν καθρέφτη τα τοποθετούσαν στο προσκεφάλι τους. Κατόπιν περιζώνονταν με ένα χρυσομάντηλο, τα δύο άκρα του οποίου τα έδεναν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους με τρεις κόμπους και κατόπιν έλεγαν τα εξής: "Σε δένω μοίρα μου, να ΄ρθης απόψε στον ύπνο μου, να μου ειπείς ποιόν θα πάρω.Κι αν έρθεις, δεν σε λύνω".
     
 β. το στέρνιασμα
     Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, οι παππούδες, οι γιαγιάδες και οι γονείς στέρνιαζαν τα παιδιά τους, δηλαδή τους έδιναν χρήματα, αντί για καλούδια. Με αυτά τα χρήματα τα παιδιά αν δεν αγόραζαν παιχνίδια, αγόραζαν καρύδια με τα οποία έπαιζαν το παιχνίδι "τα καρύδια", στο οποίο έβαζαν στοιχήματα με τσίγκινα φλουριά για το ποιό παιδί θα έπαιρνε τα περισσότερα καρύδια, χτυπώντας τα.
    
 γ. η  μαυρόπετρα
   Ο νοικοκύρης ή η νοικοκυρά έφερναν από τα χωράφια και τοποθετούσαν έξω από την πόρτα του σπιτιού μια στρογγυλή μαυρόπετρα, σε μέγεθος ανθρώπινου κεφαλιού. Γύρω στα ξημερώματα, ανήμερα της Πρωτοχρονιάς πριν να ξυπνήσουν τα παιδιά και οι παππούδες, η νοικοκυρά λιβάνιζε το σπίτι, τα εικονίσματα και όσους κοιμούνταν. Κατόπιν έπαιρνε τη μαυρόπετρα και την ακουμπούσε λιγάκι πάνω στο κεφάλι τους και έκανε την ακόλουθη ευχή: " Το κεφάλι που ακουμπά η μαυρόπετρα να είναι γερό σαν κι αυτή". Μετά έπαιρνε τη μαυρόπετρα και τη φύλαγε κάτω από ένα κρεβάτι ή μέσα στην παλεθούρα (ντουλάπι στον τοίχο) και τους ξυπνούσε όλους για να πάνε στην εκκλησία.

δ. η κρεμμυδασκέλα
  Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς οι παλαιοί Αιγινήτες έπαιρναν από τα χωράφια κρεμμύδες, τις οποίες ονόμαζαν ασκέλες. Τις τοποθετούσαν πάνω από το κατώφλι της πόρτας. Είχαν ευεργετικές ενέργειες για το σπιτικό και τους νοικοκυραίους, γιατί όπως πίστευαν, το σπίτι θα ευημερήσει και θα είναι "γεμάτο και ντυμένο σαν την ασκέλα"

 Τέλος σαν σήμερα 31  Δεκεμβρίο, παραμονή πρωτοχρονιάς, οι παλαιοί Αιγινήτες εόρταζαν τον ερχομό της  Πρωτοχρονιάς  με  το έθιμο του  καλοπόδαρου.

  Έτσι ονόμαζαν  αυτόν που έμπαινε πρώτος σε ένα σπίτι. Εάν όμως συνέβαινε κάτι κακό σε αυτό το σπίτι κατά τη διάρκεια της χρονιάς, τότε έπρεπε να εξακριβωθεί ποιός ήταν αυτός ο "καλοπόδαρος". Το έθιμο αυτό σχετίζεται με το "ποδαρικό". Όποιος τύχαινε και ερχόταν στο σπίτι, τον έβαζαν και έμπαινε με το δεξί πόδι. Στο Μεσαγρό όσοι επισκέπτονταν φιλικά σπίτια έφερναν μαζί τους και ένα ρόδι. Μόλις πατούσαν το πόδι τους στο κατώφλι του σπιτιού έσπαγαν το ρόδι, ώστε με τον ερχομό του χρόνου να έρθει και η ευτυχία σε αυτό το σπίτι. Βεβαίως για να γίνει η επίσκεψη θα έπρεπε να ειδοποιηθούν οι νοικοκυραίοι από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και αυτό, διότι διάλεγαν ποιός είχε το καλό ποδαρικό.

 

  Ανήμερα την Πρωτοχρονιά οι παλαιοί Αιγινήτες πήγαιναν στην Εκκλησία για να λειτουργηθούν και έπαιρναν μαζί τους ένα ροΐδι (ρόδι). Όταν επέστρεφαν στο σπίτι τους έσπαγαν το ροΐδι μπροστά στην πόρτα του σπιτιού, για να είναι όπως έλεγαν το σπίτι γλυκό και γεμάτο σαν το ρόδι. Επίσης έβαζαν ανήμερα την Πρωτοχρονιά πάνω στην πόρτα  κι ένα πέταλο αλόγου, για να πάει καλά ο χρόνος.


Από το βιβλίο "Αιγινητών ήθη και έθιμα" του Ιωάννη Επ. Μάντζαρη

Οι δικές μας χριστουγεννιάτικες ιστορίες μεταξύ Πειραιά και Αίγινας.

                                       

Οι μέρες των εορτών προσφέρονται για ανάγνωση βιβλίων. Ιδιαίτερα  μυθιστορημάτων, διηγημάτων που μας ταξιδεύουν στον κόσμο της μυθοπλασίας. Στις μικρότερες ηλικίες παλαιότερα, αγαπημένα αναγνώσματα ήταν οι χριστουγεννιάτικες ιστορίες  των  Παπαδιαμάντη, Μωραΐτίδη, Στ. Δάφνη και άλλων Ελλήνων συγγραφέων αλλά  και ξένων. Ιστορίες  που έχουν βοηθήσει  πολλά παιδιά να μπουν στο κλίμα και την ατμόσφαιρα των ημερών.

     Τα  τελευταία  χρόνια  στα βιβλιοπωλεία  της Αίγινας κυκλοφορούν χριστουγεννιάτικες ιστορίες  για "μεγάλα παιδιά". Ιστορίες από  τα Χριστούγεννα προηγούμενων δεκαετιών  με πρόσωπα και χαρακτήρες οικείους, γνωστούς, αναγνωρίσιμους. Η μυθοπλασία μπερδεύεται με την πραγματικότητα  ή καλύτερα δανείζεται στοιχεία της, ονόματα, συνήθειες, τόπους και εποχές. Έχοντας ως κεντρικό άξονα τη θάλασσα  που χωρίζει τον Πειραιά από την Αίγινα, η υπόθεση τους εκτυλίσσεται στους δρόμους του Πειραιά, στα παλαιά καταστήματα, στις θρυλικές πλέον γειτονιές, στο λιμάνι, μέσα στα πλοία της γραμμής του Αργοσαρωνικού ακολουθώντας τα δρομολόγια τους, στα στενά δρομάκια της Αίγινας.

  Τα  διηγήματα όπως: "Δύο παρά είκοσι", "Χαρά Θεού", "Χρυσαφένια, "Μαίρη Christmas", "Η Μπιρμπίλω", "Η Ιωάννα  των Θεοφανείων", «Ένας άγγελος στα κεραμίδια», «Χριστούγεννα τον Αύγουστο», "Η γιαγιά Singer", θα μπορούσαν άνετα να αποτελέσουν μια συλλογή χριστουγεννιάτικων διηγημάτων του καιρού μας. 

   Κεντρικό  θέμα  τα πρόσωπα  που αναζητούν τα Χριστούγεννα. Που προσπαθούν πέρα από δυσκολίες, απώλειες, αναποδιές να ζήσουν τα δικά  τους Χριστούγεννα με  τα πρόσωπα  που αγαπούν και θέλουν κοντά  τους.

    

Όπως η "Σοφία" από  το "Δύο παρά είκοσι" που ξενιτεύεται για να ζήσει  τις ημέρες  των εορτών στο σπίτι του γιού της στον Πειραιά, ή ο Αντώνης στο "Χαρά Θεού" που ανυπομονεί να βουτήξει για το σταυρό την ημέρα  των Θεοφανείων, ο Μιχάλης  που μεταμορφώνεται σε Santa Claus   για να βγάλει το μεροκάματο στην πλατεία συντάγματος στο "Μαίρη Christmas" αλλά  και η "Χρυσαφένια" το τρεχαντήρι  που έρχεται από τα Κατάπολα  της Αμοργού στην Αθήνα για να μετατραπεί σε  "φάτνη" για άστεγους, μέχρι την "Μπιρμπίλω"  που με  τη γρουσουζιά  της αφήνει μισοτελειωμένο το δέντρο στο σπίτι της Μαριάνθης ή την "Ιωάννα  των Θεοφανείων"  που ζει  τις  δικές  της απώλειες και λαχταρά  τα Θεοφάνεια για να πετάξει  τα περιστέρια τη στιγμή της ρίψης  του Σταυρού.

                                           

Ο "Ένας άγγελος στα κεραμίδια"  πάλι είναι  μια ιστορία που διαδραματίζεται σε ένα μικρό νησί όπου καταφθάνουν κύματα από πρόσφυγες. Πρόσωπα και ψυχές ταλαιπωρημένες που έρχονται να τοποθετηθούν απρόσκλητα στο κάντρο των εορτών μας.

 Ένας διαφορετικός επισκέπτης  θα έρθει και θα ταράξει  τις ήρεμες  μέρες των Χριστουγέννων  σε  ένα μικρό νησί. Ένας πρόσφυγας που  θα βάλει σε δοκιμασία τις αντοχές, τα αισθήματα, τα πιστεύω  των  απλών και καθημερινών ανθρώπων. Ένας «άγγελος» που με τις φτερούγες του θα ξυπνήσει μνήμες αλλά και θα  οδηγήσει στα μονοπάτια της αληθινής αγάπης.

    Τελικά η παρουσία του ξένου αποτελεί απειλή για τα δικά μας Χριστούγεννα;

                                        

«Τα  Χριστούγεννα  τον Αύγουστο» είναι μια αλλιώτικη  ιστορία που ξεκινά από τη δεκαετία του ’70 και φθάνει ως τις μέρες μας, έχοντας ως κεντρική ηρωίδα  τη Ρίτα, μια παλιά ταξιθέτρια του κινηματογράφου «Σπλέντιτ» στο Πασαλιμάνι του Πειραιά. Η ιστορία μιας αγαθής και απλής ψυχής που κάποια στιγμή αποφασίζει  να γιορτάσει Χριστούγεννα τον Αύγουστο.

Η ιστορία ξεκινά από την Παλιά Κοκκινιά  και την οδό Θηβών, περνά από το Πασαλιμάνι και καταλήγει - μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα  - στην Αίγινα. Παρακολουθούμε τους ήρωες της ιστορίας μας από τη δεκαετία  του '70 έως τις μέρες μας παράλληλα με τα σημαντικά γεγονότα που σφράγισαν αυτές  τις εποχές.

 Η  Ρίτα από βοηθός  στο κουρείο του πατέρα της στην Οδό Θηβών καταλήγει ταξιθέτρια  σε ένα από τα μεγαλύτερα σινεμά στο Πασαλιμάνι. Ταυτίζει τη ζωή της με αυτό ώσπου συναντά το Θόδωρο σε ένα δρομολόγιο  του "Γεώργιος Διόγος" προς Αίγινα.

Οι ζωές  τους συναντιούνται και ενώνονται. Ζουν τα δικά  τους Χριστούγεννα, άλλα ευτυχισμένα και άλλα.... σημαδεμένα.

Οι δυο τους φτιάχνουν το δικό τους παράδεισο  στην Αίγινα και ζουν έτσι όπως ονειρεύτηκαν. Μόνο που στη ζωή της Ρίτας όταν  της συνέβαινε κάτι, ήταν....  Χριστούγεννα!


"Η  γιαγιά Singer" έρχεται να προστεθεί στη σειρά  των προηγούμενων ιστοριών που έχουν κυκλοφορήσει και παρουσιαστεί στην Αίγινα και στον Πειραιά.

 Η  γιαγιά Singer καθισμένη σε ένα παγκάκι  της πλατείας Αλεξάνδρας  στο Πασαλιμάνι, και έχοντας από πριν συμπληρώσει τη βεβαίωση με το νούμερο 6, εν μέσω καραντίνας, έχει καρφωμένο το βλέμμα  της απέναντι .... στο νησί. Και θυμάται, όπως κάθε γυναίκα  της  ηλικίας της. Θυμάται όλα εκείνα  τα ταξίδια που έκανε  από το 1972 παραμονές των Χριστουγέννων στην Αίγινα  για να επισκεφθεί  την άρρωστη μάνα  της...

Από  το μυαλό  της παρελαύνουν πρόσωπα που αγάπησε, που μίσησε, που έδιωξε από κοντά της. Η ίδια έχει πλέον περάσει  στην εποχή των μεγάλων αφέσεων και αποζητά  τη συγνώμη....

Η ιστορία  μας μεταφέρει σε έναν θάλαμο νοσοκομείου όπου δύο γυναίκες που μισήθηκαν για μια ολόκληρη ζωή, βρίσκονται αντιμέτωπες μετά από πολλά χρόνια, ανήμπορες πάνω στο κρεβάτι  του πόνου.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2011.

 Από τον Πειραιά, στην Αίγινα, στη Νάξο και στην Αμοργό, μίλια και χιλιόμετρα Χριστουγέννων στις σελίδες  εννέα διηγημάτων  που διατίθενται στο βιβλιοπωλείο "Λυχνάρι"

Ευχαριστίες  στην εικαστικό στην κ. Ιωάννα Καφίδα  για το εξώφυλλο του βιβλίου  «Μαίρη  Christmas”  και  τον αρχιτέκτονα κ. Ιωάννη Δέδε  για  το εξώφυλλο του βιβλίου: «Χαρά Θεού» και ασφαλώς  την κ. Ματούλα Ρούσσου για  την επιμέλεια  όλων τωνβιβλίων.


 










 

 

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2022

Εκτός δρομολογίων από σήμερα το πλοίο "Άγιος Νεκτάριος"


 Εκτός δρομολογίων θα παραμείνει για το επόμενο χρονικό διάστημα  το πλοίο "Άγιος Νεκτάριος" για  την υποχρεωτική ακινησία  του και απαραίτητη επισκευή. Το πλοίο χθες 29/12 πραγματοποίησε τα τελευταία του δρομολόγια από και προς Αίγινα και σήμερα έδεσε κάβους.

Ελπίζουμε σύντομα να επιστρέψει στα κανονικά  του δρομολόγια.

Τα κάλαντα έψαλλε η ΜΟΥΣΑ στο Δήμαρχο Αίγινας.

Σε πρωτοχρονιάτικο πλέον κλίμα και ο Μουσικός Σύλλογος Αίγινας (ΜΟΥΣΑ) έψαλλε σήμερα το πρωί τα κάλαντα στο Δήμαρχο Αίγινας στην αίθουσα  του παλαιού Δημαρχείου. Σε εορταστικό κλίμα μέλη του Συλλόγου υπό τη διεύθυνση της κ. Ελένης Αθανασοπούλου ευχήθηκαν με το δικό τους μελωδικό τρόπο τα κάλαντα και τις ευχές. Παρόντες ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και της ΚΕΔΑ κ. Νίκος Πτερούδης, οι αντιδήμαρχοι κ. Μαίρη . Κουκούλη και Αντώνης Μούρτζης ο πρόεδρος του  Λιμενικού Ταμείου κ. Στέλιος Θεριανός.

Ο  Δήμαρχος είχε μια σύντομη συνομιλία με τα μέλη  του μουσικού Συλλόγου και κατόπιν ευχήθηκε σε όλους τους δημότες για μια καλύτερη χρονιά  που θα μας κάνει να αφήσουμε πίσω μας και να ξεπεράσουμε  τις δύσκολες ημέρες  του 2022.

Η ΜΟΥΣΑ συνέχισε  το πρόγραμμά της  στο Νοσοκομείο Αίγινας ο "Άγιος Διονύσιος" και στους δρόμους της Αίγινας χαρίζοντας ένα εορταστικό κλίμα στο πρωινό της ημέρας.



 

Ο κυρ- Αλέξανδρος των Χριστουγέννων.

                                   


   Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είναι ο κατεξοχήν συγγραφέας των ημερών του Δωδεκαημέρου με  πολλά από τα διηγήματα του να  επανεκδίδονται σε συλλογές ή μεμονωμένα ή ακόμα να διασκευάζονται και να ανεβαίνουν σε παιδικές σκηνές και σε εορτές σχολείων.
   Ο Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1851 στις 4 Μαρτίου Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο νησί του. Γράφτηκε στο Σχολαρχείο (1860), την τρίτη τάξη του οποίου όμως αναγκάστηκε να παρακολουθήσει στη Σκόπελο (1865), καθώς στη Σκιάθο είχε καταργηθεί. Η πορεία των γυμνασιακών του σπουδών πραγματοποιήθηκε επίσης μετ' εμποδίων, τέλειωσε το Γυμνάσιο το 1874, ενώ είχε προηγηθεί περιπλάνησή του στα γυμνάσια της Χαλκίδας και του Πειραιά. Άρχισε από μαθητής να κερδίζει το ψωμί του με παραδόσεις και προγυμνάσεις μαθητών. Συνοδευόμενη από διαρκείς διακοπές εξαιτίας κυρίως της οικονομικής ανέχειας της οικογένειάς του. Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο Γυμνάσιο της Αθήνας
   Το 1872 επισκέφτηκε το Άγιο Όρος μαζί με τον φίλο του Νικόλαο Διανέλο, όπου παρέμεινε οκτώ μήνες ως δόκιμος μοναχός.[3] Μη θεωρώντας τον εαυτό του άξιο να φέρει το «αγγελικό σχήμα», επέστρεψε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του.
Το ότι δεν πήρε το δίπλωμά του στοίχισε στον πατέρα του, ο οποίος τον περίμενε να γυρίσει καθηγητής στο νησί και να βοηθήσει τις τέσσερις αδελφές του. Οι τρεις από αυτές παρέμειναν ανύπαντρες και του παραστάθηκαν με αφοσίωση σε όλες τις δύσκολες στιγμές του - όπως όταν, επί παραδείγματι, απογοητευμένος από τη ζωή της Αθήνας, αναζητούσε καταφύγιο στη Σκιάθο. Ωστόσο, επειδή οι οικονομικές του ανάγκες ήταν πολλές, σύντομα αναγκαζόταν να επιστρέψει στην Αθήνα. Μαθαίνει μόνος του Αγγλικά και Γαλλικά και επιχειρεί μεταφράσεις  για βιοπορισμό.
   Ήταν λιτότατος και ότι χρήματα είχε τα έδινε στα χρέη του, τα έστελνε στη Σκιάθο και τα μοίραζε στους φτωχούς. Όμως λόγω της βασανισμένης του ζωής, των στερήσεων   κατέστρεψε την υγεία του. Αν και ήταν "κλειστός" χαρακτήρας, μέσα από τα διηγήματά του, βλέπουμε πως περιέγραφε τους ανθρώπους, που συναντούσε, όπως επίσης και τον "πλούσιο" εσωτερικό του κόσμο. Μάλιστα κάποιοι τον αποκαλούσαν "κοσμοκαλόγερο", λόγο της προσήλωσής του στην Παράδοση και στην Ορθοδοξία.
 Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ήταν «η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κ. Π. Καβάφη. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων». Έγραψε κυρίως διηγήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία.
   Η μοναδική του ευχαρίστηση ήταν η συναναστροφή του μέσα στην Εκκλησία. Έψαλλε  στον Άγιο Ελισσαίο στο Μοναστηράκι στην Αθήνα. Στο δεξιό ψαλτήρι ο ίδιος, στο αριστερό ο εξάδελφός του Αλέξανδρος Μωραϊτίδης ενώ ιερουργός ο παπά – Νικόλας ο Πλανάς.
   Ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης τον φέρνει σε επαφή με λογοτεχνικούς κύκλους και γρήγορα βλέπει  τα γραπτά του να δημοσιεύονται σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά  της εποχής του.
   Λίγο πριν φύγει οριστικά από την Αθήνα, οι φίλοι του οργανώνουν τιμητική βραδιά στην αίθουσα  του Παρνασσού στην οποία δεν πήγε ποτέ. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από αυτή την εκδήλωση τα χρησιμοποίησε  για να αγοράσει για πρώτη φορά καινούργια ρούχα, να ξεπληρώσει  τα χρέη του και να εξασφαλίσει το εισιτήριο της επιστροφής του στο νησί του τη Σκιάθο.
     Άρρωστος πια  δέχεται τις φροντίδες  των αδελφών  του και πεθαίνει στις 11 Ιανουαρίου του έτους 1911, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο λογοτεχνικό έργο.
   Το σπίτι του στη Σκιάθο σήμερα είναι Μουσείο και οι επισκέπτες μπορούν να δουν από κοντά πολλά από τα προσωπικά του αντικείμενα.
   Τα έργα  του από τότε μέχρι σήμερα γνωρίζουν αλλεπάλληλες εκδόσεις και διαβάζονται από όλες  τις γενιές  των Ελλήνων. Πολλά από αυτά έχουν εμπνεύσει νέους συγγραφείς, σκηνοθέτες και κινηματογραφιστές και έχουν γυριστεί σε τηλεταινίες ή στο Θέατρο.
 

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2022

Το ημερολόγιο της Ομάδας Προστασίας Πολιτιστικής Κληρονομιάς Αίγινας.

Από  τις αρχές Δεκεμβρίου κυκλοφόρησε και πωλείται σε επιλεγμένα σημεία  το ημερολόγιο της Ομάδας Προστασίας Πολιτιστικής Κληρονομιάς Αίγινας  για το 2023.

Η νεοσύστατη Ομάδα που μέχρι τώρα έχει οργανώσει πολλές δράσεις, ξεναγήσεις και εξορμήσεις επιθυμώντας να επικοινωνήσει την παρουσία  της και να συστηθεί σε περισσότερους φίλους, τύπωσε και κυκλοφόρησε ένα ημερολόγιο τοίχου με φωτογραφίες από διάφορα σημεία της Αίγινας, αρχαιολογικού , ιστορικού και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος.
Όσοι ακόμα δεν έχουν προμηθευτεί  το ημερολόγιο μπορούν να το βρουν στο βιβλιοπωλείο  "ΛΥΧΝΑΡΙ", στο κατάστημα της κ. Ανθής Γελαδάκη στην οδό Αχιλλέως (Michaela's) και στο Εδεσματοπωλείο "ΠΕΤΡΑΣ".
 

Πρόγραμμα Οδικής ασφάλειας στο Γυμνάσιο Μεσαγρού.

Στο Γυμνάσιο Μεσαγρού πραγματοποιήθηκε  την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου το εκπαιδευτικό πρόγραμμα βιωματικού χαρακτήρα με θέμα την Οδική ασφάλεια, από το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας (Ι.Ο.ΑΣ.) "Πάνος Μυλωνάς".
Το πρόγραμμα αυτό, το οποίο εισηγήθηκε ο αντιπεριφερειάρχης μεταφορών και επικοινωνιών κ. Βασίλης Γιαννκόπουλος, έχει την υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής. Σκοπός του είναι να υλοποιηθεί ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα βιωματικής εκπαίδευσης για την οδική ασφάλεια σε μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων.
Το μάθημα αυτό περιλαμβάνει παρουσίαση και προβολή videos  και πρακτική ενότητα με προσομοιωτές.
Το Γυμνάσιο Μεσαγρού στα πλαίσια της βιωματικής εκπαίδευσης, που έχει θέσει ως έναν από τους κύριους στόχους του, υλοποίησε με επιτυχία αυτή τη δράση. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε  τους εκπαιδευτές του Ιδρύματος, τον Περιφερειάρχη κ. Γιώργο Πατούλη  καθώς και τον αντιπεριφερειάρχη κ. Βασίλη Γιαννακόπουλο, ο οποίος έκανε  την εισήγηση του προγράμματος και είχαμε την τιμή να αποδεχθεί το αίτημα μας.
Επίσης θεωρώ υποχρέωση μου να ευχαριστήσω τον πρώην δήμαρχο Αίγινας κ. Δημήτρη Μούρτζη ο οποίος μας ενημέρωσε για τη δράση της Περιφέρειας.

Για το Γυμνάσιο Μεσαγρού
Ο Διευθυντής
Νικόλαος Τρ. Οικονόμου ΠΕ86

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2022

Η θρυλική "ΕΡΙΕΤΤΑ" διαλύεται. Άραγε θα μπορούσε κάποιος να τη σώσει;

Φωτογραφίες: Νεκτάριος Παπαδάκης από τη σελίδα  του κ. Παντελή Φύσσα στο Fb.

Το τέλος  του 2022 παίρνει αναπόφευκτα μαζί του και μι από τις μεγάλες δόξες  του Αργοσαρωνικού, την «ΕΡΙΕΤΤΑ».

Πραγματικά ποιος τη θυμάται σήμερα; Ίσως ελάχιστοι. Άλλωστε αυτή η μικρή αλλά  κομψότατη κυρία που πριν από πολλές δεκαετίες έφυγε από το Σαρωνικό και ταξίδευε  στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης, είναι πλέον 80 ετών. Ίσως το μοναδικό, από την παλαιά φρουρά, πλοίο  του Σαρωνικού που ακόμα  υπάρχει και περνά τις  τελευταίες  του στιγμές πάνω στη στεριά, εκεί στο δρόμο που ενώνει την Ελούντα με τον οικισμό  της Πλάκας.

Την άσχημη είδηση μαζί με τις λυπηρές  φωτογραφίες δημοσίευσε στη σελίδα του κ. Παντελή Φύσσα στο Face book  ο κ. Νεκτάριος Παπαδάκης.

Η  «ΕΡΙΕΤΤΑ» αργοσβήνει ή καλύτερα διαλύεται σιγά – σιγά. Άραγε θα μπορούσε να σωθεί; Θα μπορούσε  ακόμα και το Ίδρυμα Λάτση ή κάποιος άλλος φορέας να τη διασώσει μια που αποτελεί μια όμορφη ψηφίδα  της ακτοπλοϊκής ιστορίας  του Αργοσαρωνικού; Ή αυτές οι σκέψεις είναι μόνο για ρομαντικούς και ονειροπόλους;

Η  «ΕΡΙΕΤΤΑ»  φεύγει και μαζί της φεύγουν όλες εκείνες οι εικόνες και οι στιγμές μια άλλης εποχής. Μιας Ελλάδας που αναζητούσε  το όνειρο, που πάσχιζε να αναπτυχθεί μετά  τον πόλεμο και τον εμφύλιο. Μιας Ελλάδας που έκανε τα πρώτα άλματα στον τουρισμό και η μικρή «ΕΡΙΕΤΤΑ» ταξίδευε  τους τουρίστες  στην Αγία Μαρίνα.


Την τελευταία φορά που είδα την 'Εριέττα"  ήταν το Σεπτέμβριο του 2010 στο δρόμο μεταξύ Ελούντας και Πλάκας. Σταμάτησα απότομα με το αυτοκίνητο και έμεινα ώρα να την κοιτώ, μη πιστεύοντας ότι είχα μπροστά μου αυτό το παλαιό πλοίο. Αναρωτιόμουν αν ήταν αλήθεια ή κάποιο όραμα. Αν ήταν αληθινή η «ΕΡΙΕΤΤΑ»! 

Ξαφνιάστηκα όταν μετά από πολλές δεκαετίες διαπίστωσα πως αυτό το αριστοκρατικό πλοιάριο του Γ. Λάτση με μηχανές Ρολς Ρόϋς εξακολουθούσε όχι μόνο να ζει αλλά και να δουλεύει στην ίδια θάλασσα παρέα και πάλι  με το "Έλενα" και το "Δελφίνι Εξπρές" Με τις βιδωτές λαμαρίνες αλλά με νέο όνομα "Κώστας", κάτω από νέα ιδιοκτησία και με ένα μικρό ανοικτό κατάστρωμα στη ράχη του το ιστορικό καραβάκι έκανε μια νέα καριέρα από τότε που έφυγε από τα νερά του Αργοσαρωνικού.

Ένα πλοίο που άφησε εποχή στον Αργοσαρωνικό και ακόμα η φήμη του είναι έντονη. Η θέα αυτού του ιστορικού πλοίου έτσι ξαφνικά άνοιξε ένα νοσταλγικό παράθυρο στο παρελθόν.



Και ενώ συχνά φωτογραφίες του πλοίου ανέβαιναν  στο διαδίκτυο,  ο κ. Νεκτάριος Παπαδάκης ανήρτησε στο blog του κ. Παντελή Φύσσα δύο  φωτογραφίες (2018)  της "Εριέττας" από την περιοχή του Αγίου Νικολάου Κρήτης. Το πλοίο ήταν πλέον ανεβασμένο στη στεριά και  ήταν  σε πολύ καλή κατάσταση. Μπορεί να μην ταξίδευε αλλά βρισκόταν  σε πολύ καλή κατάσταση.

Βρισκόταν  και ακόμα  βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί από την Ελούντα προς το παραθαλάσσιο χωριό "Πλάκα".

Η  "Εριέττα" μαζί με την "Νεράιδα" ήταν  δύο αξεπέραστοι θρύλοι του Σαρωνικού που ζουν ακόμα χάρη στο μεράκι και την αγάπη των ιδιοκτητών τους.

Για την ιστορία να αναφέρουμε:

 Ήταν Ιούλιος του 1952 όταν ο καπτάν - Γιάννης Λάτσης διαφήμιζε  την άφιξη του καινούργιου ταχύτατου και πολυτελούς πλοίου που θα ένωνε τον Πειραιά με την Αίγινα τα Μέθενα και τον Πόρο. Στο τέλος της καριέρας του στο Σαρωνικό έκανε δρομολόγια προς Σουβάλα και Αγία Μαρίνα. Χαρακτηρίστηκε από το είδος και τη διάταξη των καθισμάτων στο σαλόνι ως πλοίο - πούλμαν για την εποχή εκείνη. Ιδανικό μέγεθος πλοίου για εκείνη την εποχή έγραψε τη δική του ιστορία μαζί με το αδελφό του πλοίο "Σπύρος"  που μετέπειτα ονομάστηκε "Άγιος Νεκτάριος" και είχε και αυτό κόκκινο - πορτοκαλί χρώματα, όπως ο "Πορτοκαλής Ήλιος" της ίδιας οικογενείας.

 Στο βιβλίο του Δ. Χαριτόπουλου "Εκ Πειραιώς" διαβάζουμε ότι τα δύο πλοία "Σπύρος" και "Εριέττα" χρησιμοποιούνταν για να μεταφέρουν τους ναύτες του Αμερικάνικου Στόλου στο λιμάνι του Πειραιά όταν στάθμευαν για λίγο τα Αμερικάνικα πολεμικά στον όρμο του Φαλήρου.

 


Σημαιοστολισμένη στην Αίγινα.
Αριστερά η "ΕΡΙΕΤΤΑ" και  δεξιά ο "ΣΠΥΡΟΣ" μετέπειτα "Άγιος Νεκτάριος.
Ο ίδιος ο Ι. Λάτσης στο τιμόνι  της.

   H εβδομηντάχρονη πλέον "Εριέττα"  ξεχασμένη και κουρασμένη θα εξακολουθήσει να ταξιδεύει στα  όνειρα μας  Εμείς θα τη θυμόμαστε πάντα  ως μια λευκή κομψή νεράιδα, να παιχνιδίζει με τα κύματα και να χαρίζει στιγμές ανεμελιάς και καλοκαιρινής απόδρασης στους επιβάτες της.

 

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2022

Μαθητές του 1ου Γυμνασίου Αίγινας ενισχύουν οικονομικά το συσσίτιο του Λεουσείου Ιδρύματος.

Σε μια κίνηση απόλυτα ταιριαστή με το κλίμα  των ημερών των Χριστουγέννων μαθητές και μαθήτριες  του 1ου Γυμνασίου Αίγινας με πρωτοβουλία της Θεολόγου  καθηγήτριας του σχολείου τους κ. Παναγιώτας Κυριακοπούλου προσέφεραν οικονομική βοήθεια στην προσπάθεια  που επιτελεί καθημερινά το Λεούσειο Ίδρυμα με  το συσσίτιο απόρων και φτωχών συμπολιτών μας.
Τα  χρήματα παρέλαβε εκ μέρους  της Διοίκησης  του Λεουσείου ο υπεύθυνος  του συσσιτίου π. Νεκτάριος Κουκούλης.
 

Το "Rose Poupee" των παιδικών Χριστουγέννων.

                                      

Η στάση του λεωφορείου ήταν απέναντι από την εκκλησία  της Αγίας Τριάδος. Πάντα αυτήν προτιμούσαμε όταν κατεβαίναμε  στο κέντρο του  Πειραιά. Δεν την προτιμούσαμε απλά  την απαιτούσαμε. Η προηγούμενη και η επόμενη δεν σήμαιναν τίποτε το σπουδαίο για εμάς.

Αν κατεβαίναμε  στη στάση  του Δημοτικού Θεάτρου, μπορεί να βλέπαμε από κοντά τη στολισμένη πλατεία και να κατηφορίζαμε μια ώρα αρχύτερα στο Πασαλιμάνι, που ήδη  είχαν καταφθάσει οι μάγοι έξω από την εξωτική φάτνη της μεγάλης πλατείας, όμως τη  βιτρίνα του λατρεμένου μας Rose Poupee, θα τη βλέπαμε μέσα από τα παράθυρα του λεωφορείου.

Βόλτα στον Πειραιά  που δεν περιελάμβανε  στάση μπροστά  στο Rose Poupee δεν ήταν βόλτα.

Το ιστορικό κατάστημα παιχνιδιών της λεωφόρου Βασιλέως Γεωργίου στον Πειραιά ήταν για όλα τα παιδιά σημείο αναφοράς όχι μόνο τις ημέρες  των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, αλλά  για κάθε εποχή. Με μια υπέροχη βιτρίνα που ντυνόταν και στολιζόταν ανάλογα τη γιορτή και την περίσταση. Ένα κατάστημα συνώνυμο του καλού και ποιοτικού παιχνιδιού!

Βασικός κορμός, βάση  του στολισμού, πάντα το δάπεδο που το καταλάμβανε επάξια μια αναπαράσταση αγροτικής περιοχής με λίμνες, ποταμάκια, βουνά, σπιτάκια που συνδέονταν μεταξύ τους με μικρούς δρόμους, αλλά  κυρίως με μια σιδηροδρομική γραμμή που πάνω της κυλούσαν πανέμορφα τρενάκια, πιστά αντίγραφα  των αληθινών. Ο ρεαλισμός και η φαντασία έπαιζαν φοβερά παιχνίδια  στα παιδικά μας μάτια. Σιδηροδρομικοί σταθμοί, γεφυράκια, σηματοδότες, διασταυρώσεις γραμμών, μικρά  τούνελ….

Ένας μικρόκοσμος που στα μάτια μας ήταν μεγάλος και ικανός να θρέψει τη φαντασία και το όνειρο. Να μετατρέψει την ελάχιστη στιγμή μπροστά από τη βιτρίνα σε πηγή έμπνευσης για τα δικά μας ταπεινά παιχνίδια, να  τροφοδοτήσει τη χαρά και την παιδική ευτυχία. Να γλυκάνει την αναμονή για ένα δώρο, κι ας έφταναν τα λιγοστά λεφτά από τα κάλαντα  για ένα βαγόνι μόνο από  το συρμό  της βιτρίνας.

Πόσοι και πόσοι από εμάς  δεν είχαν ονειρευτεί έναν δικό μας  τρενόκοσμο μέσα  στο δωμάτιο μας; Πόσοι μείναμε με αυτό το όνειρο; Το Rose Poupee  ήταν  η αφορμή για ένα ταξίδι  σε κόσμους αθώους και παντοτινά  χαρούμενους.

Και  η βιτρίνα πάντα εκεί με αποκριάτικα, πασχαλινά  ή παιχνίδια  για  τη θάλασσα και τις διακοπές  να υποκινεί ατέλειωτα παιχνίδια και ώρες ανεμελιάς.

Θυμάμαι πολύ συχνά  τη βιτρίνα  του Rose Poupee  κάθε  φορά  που ανηφορίζω προσεκτικά λόγω των αλλαγών που επέφερε  το τραμ και το μετρό, τη Βασιλέως Γεωργίου κι ας μην υπάρχει πλέον  το κατάστημα αυτό  στο ίδιο σημείο. Έχει μεταφερθεί πλέον στην οδό  Γρηγορίου Λαμπράκη.

Ωστόσο οι μνήμες, οι εικόνες  παραμένουν και τρέφουν ακόμα το όνειρο.

Χριστούγεννα  βλέπετε!


 


Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2022

"Παράξενος τρόπος για να γεννηθεί ένας Θεός" του Σεβ. Μητροπολίτου Ύδρας κ.κ. Εφραίμ

 

Αναδημοσιεύουμε την Χριστουγεννιάτικη πομαντορική εγκύκλιο του Μητροπολίτη Ύδρας κ.κ. Εφραίμ.
Ποιμαντορική Εγκύκλιος

Χριστουγέννων 2022-12-25

ΕΦΡΑΙΜ

Χάριτι Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως  

 Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδος και Τροιζηνίας 

Προς

Τους ευλαβείς χριστιανούς της Θεοστηρίκτου ταύτης Μητροπόλεως

«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2,14)

«Τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται, Χριστός ετέχθη εκ της Παρθένου»

 

Χριστοφόροι αδελφοί μου,

Σήμερα  γεννάται σε ένα στάβλο, η ευσπλαχνία ο Υιός  του Θεού.

«Τι γαρ ευτελέστερον σπηλαίου; Τι ταπεινότερον σπαργάνων;»

Παράξενος τρόπος για να γεννηθεί ένας Θεός, όπως παράξενη και η παρουσία  του αστέρα  της Βηθλεέμ και η προσκύνησις των Μάγων.

Ταπεινός και ευτελής ο τρόπος  της Γεννήσεως, σύμβολο καταισχύνης, ο τρόπος  του θανάτου, αλλά  και η διαδρομή Του ανάμεσα στους ανθρώπους από τη φάτνη στο Γολγοθά.

Η Γέννησις  του Θεού δεν συνοδεύεται από καμμία επίδειξη δυνάμεως. Εκτός από την παρουσία  των αγγέλων που υμνούν τη Γέννησή Του και εμφανίζονται μόνο στους αγραυλούντες ποιμένες, δεν υπάρχει κανένα τρομακτικό σημείο μεγαλείου να δεις.

Συμβαίνει μυστικά και μακριά από τα μάτια των ανθρώπων. Η ταπεινότητα της Γέννησης και η αδυναμία του Σταυρού παραπέμπουν στο Παύλειο «η δύναμή μου ολοκληρώνεται στην αδυναμία».

Αυτό  το μυστήριο ενεργείται και σε όλους, όσοι εκ των πιστών ζούμε τη μυστική δύναμη, την εξερχόεμνη εκ του νηπιάσαντος Ιησού Χριστού. «Τι δι’ ημάς  τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπίσαντα».

Και έκτοτε η Βηθλεέμ παύει να αποτελεί έναν γεωγραφικό τόπο και γίνεται η καρδιά του καθενός, που δέχεται το Χριστό, δια της πίστεως.

«Και επί γης ειρήνη». Αυτή η ειρήνη του Θεού δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις επίγειες εξουσίες. Αυτή η ειρήνη του Χριστού είναι πολυτιμότερη από κάθε θησαυρό. Από κάθε χαρά και απόλαυση πάνω στη γη. (Σωφρόνιος). Η προσέγγιση αυτής της ειρήνης «ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν», προϋποθέτει μια ολοκληρωτική μεταστροφή του βλέμματος, μια μεταστροφή της στάσης μας μέσα στον κόσμο, μια «μετά – νοια»

Με τη γέννηση  του Ιησού Χριστού εισέρχεται στον κόσμο μια συγκλονιστική μυστική δύναμη που θέτει τις προϋποθέσεις μιας  ριζικής μεταβολής της ίδιας  της ύπαρξης  του ανθρώπου εν τω κόσμω. Μεταβολή της ανθρωπίνης φύσεως σε θεούμενη, αθάνατη και άφθαρτη.

Αυτό είναι το βαθύτερο μυστικό της ενσαρκώσεως του Λόγου. Να έλθει η Θεία Ζωή και να κατοικήσει μέσα σε αυτό το ανθρώπινο χωματένιο σκήνωμα.

Τα  Χριστούγεννα σηματοδοτούν τα γέννηση της νέας πνευματικής ανθρωπότητος. Ο Χριστός είναι το θεμέλιο επί του οποίου θα οικοδομηθεί η ανθρωπότητα και τελείως ξένη προς  τον κόσμο της βίας στην οποία οι άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι.

«Ο Χριστός είναι  τελείως εκτεθειμένος στους ίδιους πειρασμούς Με τον Αδάμ, όπως όλοι οι άνθρωποι, όμως εξέρχεται νικητής.

Δεν ήλθε σαν κραταιός ηγέτης με δύναμη κοσμική, αλλά έρχεται να υβριστεί, να χλευαστεί, να εμπαιχθεί και να σταυρωθεί.

Σαν να μας λέει ότι ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός, όπως τον γνωρίζουμε, όλο το μολυσμένο πλέγμα των ανθρωπίνων σχέσεων θα εκλείψει».

Μπροστά  στο φως του Ευαγγελίου το οικοδόμημα του κόσμου θα σαρωθεί, για να ανατείλει το φως το της γνώσεως, ο Ήλιος της Δικαιοσύνης.

 

Χριστοφόροι αδελφοί,

Μετά  των Αγγέλων, ας υμνήσωμεν,  μετά  των ποιμένων ας δοξάσωμεν, μετά  των Μάγων και ημείς ας προσκυνήσωμεν. «Θεός Κύριος και επέφανεν υμίν….. ουκ εν μορφή Θεού ίνα μη διαπτοήση το ασθενούν αλλ’ εν μορφή δούλου ίνα ελευθερώση το δουλωθέν», κατά  τη φωνήν του ουρανοφάντορος Βασιλείου.

Ευχέτης πάντων υμών προς Κύριον

Ο  Μητροπολίτης

Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδος και Τροιζηνίας

 κ.κ. Εφραίμ

Φωτογραφίες από τη Θεία Λειτουργία  της 18/12  στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου (Επισκοπής) Παλαιάς Χώρας.