Η θρυλική "ΕΡΙΕΤΤΑ" διαλύεται. Άραγε θα μπορούσε κάποιος να τη σώσει;

Φωτογραφίες: Νεκτάριος Παπαδάκης από τη σελίδα  του κ. Παντελή Φύσσα στο Fb.

Το τέλος  του 2022 παίρνει αναπόφευκτα μαζί του και μι από τις μεγάλες δόξες  του Αργοσαρωνικού, την «ΕΡΙΕΤΤΑ».

Πραγματικά ποιος τη θυμάται σήμερα; Ίσως ελάχιστοι. Άλλωστε αυτή η μικρή αλλά  κομψότατη κυρία που πριν από πολλές δεκαετίες έφυγε από το Σαρωνικό και ταξίδευε  στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης, είναι πλέον 80 ετών. Ίσως το μοναδικό, από την παλαιά φρουρά, πλοίο  του Σαρωνικού που ακόμα  υπάρχει και περνά τις  τελευταίες  του στιγμές πάνω στη στεριά, εκεί στο δρόμο που ενώνει την Ελούντα με τον οικισμό  της Πλάκας.

Την άσχημη είδηση μαζί με τις λυπηρές  φωτογραφίες δημοσίευσε στη σελίδα του κ. Παντελή Φύσσα στο Face book  ο κ. Νεκτάριος Παπαδάκης.

Η  «ΕΡΙΕΤΤΑ» αργοσβήνει ή καλύτερα διαλύεται σιγά – σιγά. Άραγε θα μπορούσε να σωθεί; Θα μπορούσε  ακόμα και το Ίδρυμα Λάτση ή κάποιος άλλος φορέας να τη διασώσει μια που αποτελεί μια όμορφη ψηφίδα  της ακτοπλοϊκής ιστορίας  του Αργοσαρωνικού; Ή αυτές οι σκέψεις είναι μόνο για ρομαντικούς και ονειροπόλους;

Η  «ΕΡΙΕΤΤΑ»  φεύγει και μαζί της φεύγουν όλες εκείνες οι εικόνες και οι στιγμές μια άλλης εποχής. Μιας Ελλάδας που αναζητούσε  το όνειρο, που πάσχιζε να αναπτυχθεί μετά  τον πόλεμο και τον εμφύλιο. Μιας Ελλάδας που έκανε τα πρώτα άλματα στον τουρισμό και η μικρή «ΕΡΙΕΤΤΑ» ταξίδευε  τους τουρίστες  στην Αγία Μαρίνα.

Την τελευταία φορά που είδα την 'Εριέττα"  ήταν το Σεπτέμβριο του 2010 στο δρόμο μεταξύ Ελούντας και Πλάκας. Σταμάτησα απότομα με το αυτοκίνητο και έμεινα ώρα να την κοιτώ, μη πιστεύοντας ότι είχα μπροστά μου αυτό το παλαιό πλοίο. Αναρωτιόμουν αν ήταν αλήθεια ή κάποιο όραμα. Αν ήταν αληθινή η «ΕΡΙΕΤΤΑ»! 

Ξαφνιάστηκα όταν μετά από πολλές δεκαετίες διαπίστωσα πως αυτό το αριστοκρατικό πλοιάριο του Γ. Λάτση με μηχανές Ρολς Ρόϋς εξακολουθούσε όχι μόνο να ζει αλλά και να δουλεύει στην ίδια θάλασσα παρέα και πάλι  με το "Έλενα" και το "Δελφίνι Εξπρές" Με τις βιδωτές λαμαρίνες αλλά με νέο όνομα "Κώστας", κάτω από νέα ιδιοκτησία και με ένα μικρό ανοικτό κατάστρωμα στη ράχη του το ιστορικό καραβάκι έκανε μια νέα καριέρα από τότε που έφυγε από τα νερά του Αργοσαρωνικού.

Ένα πλοίο που άφησε εποχή στον Αργοσαρωνικό και ακόμα η φήμη του είναι έντονη. Η θέα αυτού του ιστορικού πλοίου έτσι ξαφνικά άνοιξε ένα νοσταλγικό παράθυρο στο παρελθόν.

Και ενώ συχνά φωτογραφίες του πλοίου ανέβαιναν  στο διαδίκτυο,  ο κ. Νεκτάριος Παπαδάκης ανήρτησε στο blog του κ. Παντελή Φύσσα δύο  φωτογραφίες (2018)  της "Εριέττας" από την περιοχή του Αγίου Νικολάου Κρήτης. Το πλοίο ήταν πλέον ανεβασμένο στη στεριά και  ήταν  σε πολύ καλή κατάσταση. Μπορεί να μην ταξίδευε αλλά βρισκόταν  σε πολύ καλή κατάσταση.

Βρισκόταν  και ακόμα  βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί από την Ελούντα προς το παραθαλάσσιο χωριό "Πλάκα".

Η  "Εριέττα" μαζί με την "Νεράιδα" ήταν  δύο αξεπέραστοι θρύλοι του Σαρωνικού που ζουν ακόμα χάρη στο μεράκι και την αγάπη των ιδιοκτητών τους.

Για την ιστορία να αναφέρουμε:

 Ήταν Ιούλιος του 1952 όταν ο καπτάν - Γιάννης Λάτσης διαφήμιζε  την άφιξη του καινούργιου ταχύτατου και πολυτελούς πλοίου που θα ένωνε τον Πειραιά με την Αίγινα τα Μέθενα και τον Πόρο. Στο τέλος της καριέρας του στο Σαρωνικό έκανε δρομολόγια προς Σουβάλα και Αγία Μαρίνα. Χαρακτηρίστηκε από το είδος και τη διάταξη των καθισμάτων στο σαλόνι ως πλοίο - πούλμαν για την εποχή εκείνη. Ιδανικό μέγεθος πλοίου για εκείνη την εποχή έγραψε τη δική του ιστορία μαζί με το αδελφό του πλοίο "Σπύρος"  που μετέπειτα ονομάστηκε "Άγιος Νεκτάριος" και είχε και αυτό κόκκινο - πορτοκαλί χρώματα, όπως ο "Πορτοκαλής Ήλιος" της ίδιας οικογενείας.

 Στο βιβλίο του Δ. Χαριτόπουλου "Εκ Πειραιώς" διαβάζουμε ότι τα δύο πλοία "Σπύρος" και "Εριέττα" χρησιμοποιούνταν για να μεταφέρουν τους ναύτες του Αμερικάνικου Στόλου στο λιμάνι του Πειραιά όταν στάθμευαν για λίγο τα Αμερικάνικα πολεμικά στον όρμο του Φαλήρου.

 

Σημαιοστολισμένη στην Αίγινα.

Αριστερά η "ΕΡΙΕΤΤΑ" και  δεξιά ο "ΣΠΥΡΟΣ" μετέπειτα "Άγιος Νεκτάριος.

Ο ίδιος ο Ι. Λάτσης στο τιμόνι  της.

   H εβδομηντάχρονη πλέον "Εριέττα"  ξεχασμένη και κουρασμένη θα εξακολουθήσει να ταξιδεύει στα  όνειρα μας  Εμείς θα τη θυμόμαστε πάντα  ως μια λευκή κομψή νεράιδα, να παιχνιδίζει με τα κύματα και να χαρίζει στιγμές ανεμελιάς και καλοκαιρινής απόδρασης στους επιβάτες της.