Η πόρνη του Ευαγγελίου εμπνέει την Κασσιανή.

                                 

   Η Μεγάλη Τετάρτη, όπως ακούμε από το βράδυ της Μ. Τρίτης, στο Μεγαλοβδομαδιάτικο  συναξάρι είναι αφιερωμένη σε μια πόρνη γυναίκα.

Και τα τέσσερα Ευαγγέλια δεν διστάζουν να καταγράψουν ακραίες περιπτώσεις ανθρώπων που πλησίασαν το Χριστό. Μια από αυτές είναι και η πόρνη γυναίκα που με τα χρήματα της εργασίας  της αγόρασε πολύτιμα (ακριβά) μύρα και προσήλθε στο σημείο που βρισκόταν ο Ιησούς. Δεν δίστασε κατόπιν να αλείψει με τα αρώματα αυτά  τα πόδια  του Ιησού και να τα σκουπίσει με τα μαλλιά  της. Μια ακραία, ίσως, εκδήλωση σεβασμού και μετάνοιας αλλά και αναγνώρισης του προσώπου του Ιησού ως ενός Θεού που θα της πρόσφερε όχι την κατακραυγή και την απαξίωση αλλά τη σωτηρία. Και πράγματι εκείνη τη στιγμή της απερίγραπτης μεταμέλειας  της αντιμετωπίζει  τα επικριτικά σχόλια  των ίδιων των μαθητών του Χριστού που διαμαρτύρονται  για την παρουσία της, το θράσος  της να πλησιάσει το διδάσκαλο, αλλά και την σπατάλη των χρημάτων της που θα μπορούσαν, όπως ισχυρίζονται, να δοθούν στους φτωχούς.

  Και όμως στο δυνατό παράδειγμα μετάνοιας  της πόρνης, η Εκκλησία αφιερώνει όχι απλά μία ημέρα, αλλά  της αφιερώνει μια ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Τα τροπάρια και οι ύμνοι της ημέρας είναι γεμάτοι από  αναφορές  στο πρόσωπο της.

   Από  αυτό το παράδειγμα εμπνεύστηκε και η υμνογράφος Κασσιανή και χάρισε στην Εκκλησιαστική Υμνολογία ένα  τροπάριο που στο διάβα των αιώνων έχει προσλάβει μεγάλη αξία και έχει αποκτήσει μεγάλη δημοσιότητα.

   Άλλωστε τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων πάντα  προκαλούν το ενδιαφέρον και συγκινούν.

  Ένα τροπάριο που είναι αρκετά προβεβλημένο, αν υπολογίσει κανείς ότι στην υμνολογία της Εκκλησίας υπάρχουν πολλά τροπάρια  κανόνες και κοντάκια  που αποτελούν αυτόνομα ποιητικά έργα που έχουν μελετηθεί, ερμηνευτεί και μελοποιηθεί ακόμα από πολλούς ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης. Με το τροπάριο της Κασσιανής δίνεται έμφαση σε μια "μικρή ημέρα" της Μεγάλης Εβδομάδας. Ωστόσο η θεματολογία  του άκρως γοητευτική συνεχίζει να συναρπάζει και να προσελκύει τους πιστούς.

Οι πασχαλινές κάρτες της Λίνας.

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες το τηλέφωνο πάντα θα κτυπούσε! Ήταν η Λίνα : "Σου έχω αφήσει στο "Λυχνάρι" ένα φάκελο με την κάρτα μου, μη την ξεχάσεις!".

Η κάρτα της Λίνας Χριστούγεννα ή Πάσχα είχε γίνει συνήθεια. Καλή συνήθεια που την περιμέναμε. Η ίδια από μέρες , μάλλον από βδομάδες, είχε φροντίσει να της κεντήσει στο χέρι με πολύ επιδεξιότητα, χαρά, έμπνευση και κυρίως αγάπη! Αποδέκτες οι λίγοι και καλοί της φίλοι που μας θυμόταν τις ατέλειωτες ώρες, που έμενε μόνη και έγραφε ή κένταγε.

Φέτος η κάρτα δεν ήρθε! Η Λίνα δεν είναι πια εδώ. Μένουν όμως τα έργα της. Μένει η αγάπη με την οποία μας περιέβαλε,  η έγνοια  της, η γνώριμη βραχνή φωνή, το χαμόγελο της, το παράπονο της.

Σε ευχαριστούμε Λίνα!

 

Φιλανθρωπική προσφορά της Θεατρικής Ομάδας Κυψέλης προς το συσσίτιο του Λεουσείου Ιδρύματος.

Η  Θεατρική Ομάδα Κυψέλης μετά το πέρας των παραστάσεων της που έδωσε στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης με το έργο «REUNION» προσέφερε, όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια μια μεγάλη ποσότητα τροφίμων και άλλων ειδών στο συσσίτιο  του Λεουσείου Εκκλησιαστικού Ιδρύματος, ενόψει των εορτών του Πάσχα.

Τα είδη προέρχονται από τη συνεισφορά  των θεατών και αφορούν είδη καθαριότητας, ζυμαρικά, ρύζι, φρούτα, πατάτες, τυρί, αλάτι, ζάχαρη, αλεύρι, κονσέρβες ντομάτας και γάλα.

Η προσφορά αυτή έρχεται να συμβάλει στην προετοιμασία  των καθημερινών γευμάτων που προσφέρονται σε συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη.

Μια φιλανθρωπική κίνηση που γίνεται χάρη στην βοήθεια  όλων. Μια προσφορά που συνδυάζεται με τη Θεατρική πράξη  που δεν στοχεύει μόνο στην ψυχαγωγία αλλά αποκτά με αυτόν τον τρόπο, νόημα και ουσία.

 

Μεγάλη Τρίτη: Η παραβολή των Δέκα Παρθένων.

                                                           

 Η παραβολή των Δέκα Παρθένων δεσπόζει στον συναξαριστή της Μεγάλης Τρίτης. Δέκα κοπέλες περιμένουν υπομονετικά τον Νυμφίο με τα λυχνάρια τους αναμμένα. Όμως Εκείνος αργεί και εκείνες αποκαμωμένες κοιμούνται. Όταν μέσα στη  "νύχτα" ακούγεται  η είδηση ότι ο Νυμφίος έρχεται οι πέντε από αυτές προετοιμασμένες καλά και έχοντας παραπάνω λάδι μαζί τους, τροφοδοτούν τα λυχνάρια τους, ενώ οι άλλες πέντε τρέχουν αριστερά και δεξιά για να προμηθευτούν λάδι. Τελικά οι τελευταίες μένουν έξω από το γάμο.

 Γεμάτη έντονους συμβολισμούς η παραβολή προτρέπει τους χριστιανούς ακόμα και αυτή την τελευταία στιγμή πριν το Πάσχα, να ετοιμαστούν κατάλληλα ώστε να μην μείνουν έξω από τον "νυμφώνα". Το λάδι με το οποίο πρέπει να βγούμε για να προϋπαντήσουμε τον Νυμφίο, δεν μπορεί να ανάψει παρά μόνο αν είναι γεμάτο λάδι. Το λάδι συμβολίζει τη φιλανθρωπία. Χωρίς λάδι δεν ανάβει αυτή η φλόγα , αυτή η θέρμη, αυτό το φως που απαιτεί ο Νυμφίος από εκείνους που θα αναγνωρίσει ως δικούς Του. Και το λάδι αυτό πρέπει εμείς οι ίδιοι να το αγοράσουμε, με το δικό μας κόπο και όχι να είναι δανεικό όπως απαιτούσαν οι τελευταίες πέντε κοπέλες από τις προνοητικές. Τελικά η αγάπη δεν δανείζεται. Καθένας με τα δικά του έξοδα  και με το προσωπικό του ρίσκο αγαπά ή δεν αγαπά.

  (Η τελευταία παράγραφος προέρχεται από το βιβλίο: "Πασχαλινή κατάνυξη" του Lev Gillet)

 

Ο "πάγκαλος" Ιωσήφ, κύριο πρόσωπο της Μεγάλης Δευτέρας.

 

   Η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ του γιου του Ιακώβ ο οποίος απέκτησε τον επιθετικό προσδιορισμό "πάγκαλος" λόγω των αρετών του, μα κυρίως της μεγάλης πίστης και αφοσίωσής  του στο πρόσωπο του Θεού. Είναι ο Ιωσήφ που τα αδέλφια του τον πούλησαν σε εμπόρους φοβούμενοι ότι ο πατέρας Ιακώβ λόγω της μεγάλης αγάπης προς το πρόσωπό του θα του έδινε όλη την περιουσία. Ο Ιωσήφ καταλήγει δούλος στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου. Χάρη στις ικανότητες του αλλά και την χάρη του Θεού, τον οποίο ποτέ δεν εγκατέλειψε, έφθασε στο αξίωμα του αντιβασιλέα της Αιγύπτου. Εκεί τον συναντούν οι επαίτες αδελφοί του παρακαλώντας να αγοράσουν λίγο σιτάρι λόγω της πείνας που είχε πέσει στον τότε κόσμο.

   Παράλληλα στην Εκκλησία ακούγεται ανάμεσα στις άλλες παραβολές και το περιστατικό που αφορά την "ξηρανθείσα συκή". Ο Χριστός θέλησε να χορτάσει την πείνα του και αναζήτησε ένα σύκο σε ένα κοντινό δέντρο. Η συκιά όμως ήταν άκαρπη και την επιτίμησε. Εκείνη ξεράθηκε. Το περιστατικό αυτό μας θυμίζει η Εκκλησία θέλοντας να μας προτρέψει να μην μείνουμε χωρίς καλά έργα ακόμα και τώρα  παραμονές του Πάθους του Κυρίου.

  Όμως εδώ γεννιέται ένα άλλο ερώτημα. Τελικά ο Χριστός τιμωρεί; Ο Χριστός επιβάλλει  τη δύναμη του ως Θεός - δημιουργός και Παντοκράτορας στη φύση. Δίνει εντολή στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της Τιβεριάδας να ηρεμήσει, γκρεμίζει τους πάγκους των εμπόρων μέσα στο Ναό, αλλά δεν  τιμωρεί κανέναν από αυτούς και τώρα έρχεται να επιτιμήσει ένα δέντρο.

  Ο Χριστός δεν τιμωρεί κανέναν άνθρωπο. Αντιθέτως έρχεται να συγχωρήσει και να σώσει τον άνθρωπο. Ένας Θεός τιμωρός μας είναι εντελώς περιττός. Άλλωστε έχουμε τόσους τιμωρούς συνανθρώπους μας γύρω μας. Οι παιδαριώδεις αντιλήψεις που έχουν αναπτυχθεί εδώ και αιώνες γύρω από έναν Θεό που κρατά "τεφτέρι" και συνεχώς τιμωρεί το πλάσμα Του, για έναν τρομοκράτη Θεό και σαδιστή Πατέρα  είναι όχι μόνο ανακριβείς και γελοίες αλλά και επικίνδυνες. Ο Θεός είναι ο πατέρας της παραβολής του Ασώτου. Ο Νυμφίος που κινείται αγαπητικά προς τον άνθρωπο σε σημείο αυτοθυσίας και αυτοπροσφοράς. 

"Ο μανάβης της γειτονιάς" Κυψέλη 1960 - Μηνάς Πούντος.

 Ήταν τα χρόνια εκείνα που οι πλανόδιοι επαγγελματίες περνούσαν από τις γειτονιές και διαλαλούσαν την πραμάτεια  τους. Ήταν η εποχή του πλανόδιου ψαρά, του μανάβη του εμπόρου με είδη προικός - υφάσματα και ρούχα! Από κοντά και οι μικροπωλητές με παιχνίδια ή παγωτά το καλοκαίρι!

Με μεγάλη έκπληξη σήμερα το πρωί αντικρίσαμε αυτή την όμορφη και νοσταλγική φωτογραφία στο μανάβικο του Γιώργου του Πούντου στην Κυψέλη. Σε μεγάλες διαστάσεις  κοσμεί τον τοίχο του καταστήματος και με πολύ συγκίνηση θυμίζει τον αείμνηστο και πολύ αγαπητό Μηνά Πούντο που έφυγε από τη ζωή πριν ένα χρόνο.

Η φωτογραφία μας μεταφέρει στην Κυψέλη του 1960, τότε που και ο ίδιος έκανε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα με  τη βοήθεια του κάρου και του ζώου.

Μια αγνώριστη φυσικά Αίγινα, μια παλιά Κυψέλη με πέτρινους τοίχους, χωματόδρομους, μικρά σπίτια και στο βάθος οι πρώτες φιστικιές και ένα μεγάλο πεύκο.

Η φωτογραφία - όπως μας είπε ο κ. Γιώργος Πούντος - είναι από την περιοχή της Αγίας Μαρίνας στο Λεόντι. Καλοκαίρι   ο Μηνάς με  το κοντομάνικο και την άσπρη κλασσική φανέλα και μια υποψία χαμόγελου στο πρόσωπο του.

Όμορφη Αίγινα, όμορφοι άνθρωποι !!!

Το ταπεινό γαϊδουράκι στη διακονία του Ιησού.

Μια νέα και εξαιρετική αγιογραφία από τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Σπετσών δια χειρός  κ. Σταύρου Τσακίδη, όπως δημοσίευσε στη σελίδα  του στο face book ο αρχιμ. Γρηγόριος Νανακούδης, τροφοδότησε τη σκέψη μας σχετικά με το αγαθό τετράποδο που το συναντάμε σε πολλές στιγμές  της επίγειας ζωής του Ιησού.

Στη σημερινή εικόνα  της Βαϊοφόρου δεσπόζει στο κέντρο το άκακο γαϊδουράκι το οποίο μεταφέρει τον Ιησού στα Ιεροσόλυμα.

Είναι μια από τις πολλές φορές που το ζώο αυτό βρίσκεται  στην υπηρεσία του Μεσσία. Ας θυμηθούμε κάποιες στιγμές.

• Λίγο πριν τη Γέννηση  του Θεανθρώπου η Μαρία με τον Ιωσήφ έρχονται για να απογραφούν στην Βηθλεέμ. Η Μαρία είναι έγκυος, η γέννηση πλησιάζει και ο Ιωσήφ την μεταφέρει πάνω σε ένα γαϊδουράκι.
• Στο σπήλαιο το γαϊδουράκι μαζί με το βόδι θερμαίνουν το νεογέννητο Ιησού.
• Στη φυγή στην Αίγυπτο ο Ιωσήφ μεταφέρει την Παναγία και το βρέφος πάνω σε αυτό το ζώο.
• Στην είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ ο Ιησούς στέλνει τους μαθητές  του να βρουν αυτό το ζώο για να τον μεταφέρει στην Αγία Πόλη.

Πραγματικά είναι εντυπωσιακό πως αυτό το ζώο υπηρετεί το Θεάνθρωπο και απεικονίζεται σε πολλές εικόνες στις μεγάλες Δεσποτικές εορτές.

Ένα ζώο άκακο, αγαθό  και πολύ εργατικό που υπηρετεί αγόγγυστα τον άνθρωπο, ενώ κάποιοι πόσες φορές του συμπεριφέρονται άσχημα , το κακοποιούν ή χρησιμοποιούν την εικόνα του για να κοροϊδέψουν και να υποτιμήσουν τον συνάνθρωπο τους!

 

"Μετά βαΐων και κλάδων".Κυριακή των Βαΐων σήμερα.

                                           

  Μετά βαΐων και κλάδων υποδέχονται οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ  το Χριστό. Η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα νοηματίζει  τη σημερινή μέρα. Κυριακή των Βαΐων λοιπόν και βρισκόμαστε πλέον στα πρόθυρα της Μεγάλης Εβδομάδος.

   Ο Ιησούς προχωρά προς το πάθος ενώ αυτοί που ζητωκραυγάζουν  τα "Ωσαννά"  τον εγκαταλείπουν σε λίγο  και στρέφονται εναντίον του. Είναι οι ίδιοι που σε λίγες μέρες  γεμάτοι θυμό θα φωνάζουν το "Σταυρωθήτω"

   Ο Ιησούς προχωρά πέρα από το πανηγύρι, στο πάθος, στη Σταύρωση και την Ανάσταση. Αυτός είναι ο τελικός σκοπός.

 Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη.

Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ».

Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλου όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση.

Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.

Μικρά φυτώρια και σπόροι μοιράστηκαν στο 2ο Γυμνάσιο Αίγινας.

Ένα μικρό φυτώριο που είχε δημιουργηθεί πριν από μήνες στον περιβάλλοντα χώρο του 2ου Γυμνασίου Αίγινας, απέδωσε καρπούς και έφθασε η στιγμή να μοιραστούν οι μαθητές  της Α΄τάξης τα μικρά  φυτά  και τους σπόρους σε μια ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 26 Απριλίου  στο προαύλιο του σχολείου.

Παρόντες και κάποιοι γονείς  που θέλησαν κι εκείνοι να λάβουν κάποια  μικρά  φυτά ή σπόρους.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με την επίβλεψη της γυμνάστριας κ. Λαμπρινού Αθανασίας. Παρόντες από τους "Σπορίτες" οι κ. Άρης Παύλος και Γιάννης Κάσσης.

 

Ο φίλος του Χριστού Λάζαρος και οι δύο τάφοι του.

                             

Η έγερση και Ανάσταση του Λαζάρου είναι όμως ένα μεγάλο θρησκευτικό γεγονός - προάγγελος της Αναστάσεως του Χριστού - που σε κανονικές συνθήκες εορτασμού του Πάσχα - περνά συνήθως απαρατήρητο από τους πολλούς που έτρεχαν να προλάβουν να προετοιμαστούν για το Πασχαλινό τραπέζι και την απόδραση από τις πόλεις.

Το γεγονός  αυτής της Αναστάσεως αλλά  και το ίδιο το πρόσωπο του Λαζάρου έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για κάποιον που θέλει να εντρυφήσει στο γεγονός της ημέρας.


 Όσοι έχουν επισκεφθεί την Κύπρο και ιδιαίτερα την πόλη της Λάρνακας (αρχαίο Κίτιο) θα έχουν θαυμάσει τον περικαλλή ναό του Αγίου Λαζάρου, ο οποίος είναι χτισμένος πάνω σε αρχαία ερείπια άλλου ναού. Στο υπόγειό του διατηρείται ένας ολόκληρος αρχαιολογικός χώρος στον οποίο συμπεριλαμβάνεται και ο δεύτερος τάφος του Αγίου Λαζάρου.

   

 

   Το Σάββατο του Λαζάρου σηματοδοτεί την είσοδό μας  στη Μεγάλη Εβδομάδα. Προεόρτιο Σάββατο αυτό της Μεγάλης Αναστάσεως  του Χριστού. 
  Ο Λάζαρος σύμφωνα με την παράδοση ήταν στενός φίλος  του Ιησού. Πολλές  φορές  ο ίδιος ο Ιησούς είχε φιλοξενηθεί στο σπίτι του Λαζάρου και είχε αναπτυχθεί μια οικογενειακή φιλία και με τις αδελφές  του Λαζάρου, τη Μάρθα και τη Μαρία.

    Όταν ο Ιησούς πληροφορήθηκε  τον απρόσμενο θάνατο Του Λαζάρου, έσπευσε στη Βηθανία και  ενώ ο Λάζαρος ήταν ήδη τεσσάρων ημερών νεκρός, ο Ιησούς  τον ανέστησε. Από εκείνη  τη στιγμή ο Λάζαρος δέχθηκε τα πυρά και τις διώξεις  των Εβραίων. Η περίπτωση του Λάζαρου και ιδιαίτερα  το θαύμα  της Αναστάσεώς του, ξεπερνούσε κατά πολύ τα προηγούμενα θαύματα  του Χριστού. Ο Λάζαρος κατέφυγε στην Κύπρο προκειμένου να σωθεί. Εκεί  τον συνάντησε πολλά χρόνια μετά ο Απόστολος Παύλος ο οποίος τον χειροτόνησε επίσκοπο Κιτίου (Λάρνακας).

   Ο Άγιος Λάζαρος είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει δύο τάφους. Έναν στη Βηθανία και έναν στη Λάρνακα  της Κύπρου.

Ο Λάζαρος κατέφυγε στην Κύπρο μετά την Ανάσταση του Χριστού. Ο ίδιος ήταν ζωντανή απόδειξη της Θεότητας του Χριστού και οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι τον κυνηγούσαν με σκοπό να τον εξοντώσουν. Έτσι ο Λάζαρος κατέφυγε στην Κύπρο όπου μετά από χρόνια και κατά τη διάρκεια  της Α΄Αποστολικής του περιοδείας τον συνάντησε ο Απόστολος Παύλος και τον όρισε υπεύθυνο για τη ζωή και τη διδαχή των πρώτων χριστιανών της Κύπρου. Ο Λάζαρος ορίστηκε ως επίσκοπος Κιτίου.

     .

Μια  εβδομάδα  πριν  την Ανάσταση  του Κυρίου η Εκκλησία  εορτάζει  την ανάσταση  του φίλου του Χριστού Λάζαρου. Ο Λάζαρος είναι ίσως ο μόνος άγιος  της Εκκλησίας για τον οποίο έχουμε δύο μνήματα, δύο τάφους.

Ο Λάζαρος ζούσε στη Βηθανία με τις αδελφές  του Μάρθα και Μαρία. Με την οικογένεια  του Λάζαρου ο Κύριος διατηρούσε φιλικές σχέσεις και πολλές φορές είχε φιλοξενηθεί στο σπίτι τους. Μνημονεύεται άλλωστε μέσα  στα  Ευαγγέλια και ο διάλογος του Ιησού με τη Μαρία  και τη Μάρθα.

Ο  Χριστός βρισκόταν με τους μαθητές  του στη Γαλιλαία όταν πληροφορήθηκε την ασθένεια  του Λάζαρου. Είναι οι  τελευταίες  ημέρες  της επίγειας ζωής  και δράσης  του και τα πνεύματα έχουν οξυνθεί. Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι προσπαθούν να βρουν  ευκαιρία  να  τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν σε δίκη.

Ο  Χριστός μεταβαίνει  στη Βηθανία όταν πια  ο Λάζαρος ήδη είναι πεθαμένος και ενταφιασμένος τέσσερις ημέρες.

Στο σημείο αυτό κάνει ιδιαίτερη εντύπωση και προκαλεί μεγάλα συγκίνηση η πιο σύντομη φράση (χωρίο) της Καινής Διαθήκης:  «Ο  Ιησούς δάκρυσε» (Ιωάννου 11,35).

Η  ανάσταση  του Λαζάρου προκαλεί δέος αλλά και μεγάλη αναστάτωση. Τέτοιο γεγονός δεν είχε ποτέ συμβεί και το πλήθος των ανθρώπων που παρακολουθεί  το γεγονός ενθουσιάζεται, ενώ η θρησκευτική ηγεσία αποφασίζει να συλλάβει  τον Ιησού.

Μετά την Ανάσταση  του Χριστού, ο Λάζαρος διώκεται  από  τη θρησκευτική ηγεσία  των Εβραίων γιατί αποτελεί απτή απόδειξη της Θεότητος του Κυρίου. Καταφεύγει στην Κύπρο όπου μετά από χρόνια  τον συναντά ο Απόστολος Παύλος με  τον βοηθό  του Βαρνάβα, κατά  τη διάρκεια  της πρώτης ιεραποστολικής περιοδείας  του.

Ο  τάφος  του Αγίου Λαζάρου στην Παλαιστίνη.

                                  Η Εκκλησία  του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα  της Κύπρου

Η Ορθόδοξη Εκκλησία  τιμά  την μνήμη του Αγίου Λαζάρου το Σάββατο πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα.

 

 

Ξενάγηση και περιήγηση στις πλαγιές και στα μνημεία της Παλαιάς Χώρας για τους μαθητές του 2ου Γυμνασίου Αίγινας.

Όμορφη επιλογή για τους μαθητές  της Β΄τάξης του 2ου Γυμνασίου για την τελευταία ημέρα πριν τις διακοπές  του Πάσχα, να επισκεφθούν την μεσαιωνική καστροπολιτεία  της Παλαιάς Χώρας σήμερα Παρασκευή 26 Απριλίου.

Η προγραμματισμένη εκπαιδευτική επίσκεψη στα πλαίσια  του μαθήματος της Μεσαιωνικής Ιστορίας και των Θρησκευτικών διήρκεσε δυόμιση ώρες στη διάρκεια των οποίων οι μαθητές και οι μαθήτριες ξεναγήθηκαν και περιηγήθηκαν στο  λόφο στα ξωκλήσια , στο κάστρο και στις ομορφιές της Π. Χώρας από τον Διευθυντή του σχολείου κ. Γ. Μπήτρο. Συνόδευσαν οι  φιλόλογοι καθηγητές κ. Ρόδη Λεμονιά και Βασιλειάδης Αλέξης.

Οι μαθητές στάθμευσαν στην Επισκοπή, στον Άγιο Γεώργιο τον Καθολικό, στο κάστρο και στον δίδυμο ναό του Αγίου Γεωργίου και Αγίου Δημητρίου, στην Αγία Κυριακή, στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο και στην Μεταμόρφωση.

Παράλληλα γνώρισαν και περπάτησαν στο μονοπάτο "7" και έλαβαν πολλές πληροφορίες για την ιστορία  του τόπου, τους Αγίους, τις επιδρομές, τις καθημερινές συνήθειες αλλά  και την υποχρέωση όλων - των σημερινών Αιγινητών - για τη διάσωση αυτού του μνημείου.

Ευχαριστούμε πολύ το νέο φύλακα  των Βυζαντινών μνημείων της Αίγινας κ. Απόστολο Λέκκα ο οποίος μας συνόδευσε σε όλη τη διάρκεια  της επίσκεψης και του ευχόμαστε καλή δύναμη στο δύσκολο έργο του.

 

"Χρωματοστρόβιλος" έκθεση ζωγραφικής της κ. Εύης Μεζίνη.

Στο studio "Φωτογραφία και τέχνη" (Κυβερνείου 12) φιλοξενείται αυτές τις μέρες η έκθεση ζωγραφικής της κ. Εύης Μεζίνη με τον τίτλο: "Χρωματοστρόβιλος", που εγκαινιάστηκε την Παρασκευή 19 Απριλίου και θα παραμείνει ανοικτή για  το κοινό μέχρι τις 31 Μαΐου.

Εντυπωσιάζουν τα έργα της κ. Μεζίνη με την έμπνευση, τα χρώματα, την τεχνική, τους συνδυασμούς και την απόδοση του βάθους των ανθρώπινων συναισθημάτων που αποδίδει  η καλλιτέχνης.

Η κ. Εύη Μεζίνη είναι κάτοικος Κυψέλης Αιγίνης. Της ευχόμαστε καλή συνέχεια στο δημιουργικό της έργο.