Γλυκοχαράζει ο Σεπτέμβρης

Όσο και να προσπαθεί ο άνθρωπος να καταστρέψει τη φύση, εκείνη πάλι καθημερινά  του δείχνει την ομορφιά και τη σοφία της.

Μια καθημερινή ανατολή, μια συνηθισμένη ανατολή οποιασδήποτε ημέρας είναι ξεχωριστή και μοναδική. Καμία σχέση και ομοιότητα με τις άλλες  που προηγήθηκαν ή θα ακολουθήσουν. Είναι η στιγμή, ο αγέρας, η θάλασσα, που διαμορφώνουν αυτό το ξεχωριστό, μα κυρίως η διάθεση μας που θέλει και επιμένει να τα βλέπει όλα όμορφα γιατί έχει μάθει να ελπίζει.

Γλυκοχαράζει λοιπόν κι ο Σεπτέμβρης. Κι ο ήλιος προβάλει για να φωτίσει και να δώσει ζωή  στα αρχοντονήσια  του αρχιπελάγους του Αιγαίου.

Μια ανατολή γεμάτη φως, γεμάτη χρώματα, γεμάτη ελπίδα, γεμάτη ζωή.

Κι ο Σεπτέμβρης είναι πλέον εδώ και μας υπόσχεται πολλά, θέλοντας να σβήσει και να αφήσει πίσω του τις δύσκολες μέρες και τους εφιάλτες των δύο προηγούμενων μηνών, όταν ο άνθρωπος έκαιγε, κατέστρεψε, πλήγωνε, σκότωνε τη φύση, τον συνάνθρωπο, τα ζώα.

Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα κοιτώντας την ανατολή του ήλιου που ανατέλλει.

 

Κλείνει ο μήνας της Παναγιάς, ο Αύγουστος.

Φιδίσιος ο δρόμος που σε ανηφορίζει ως την αρχόντισσα της Φολεγάνδρου. Η Παναγία που σκέπει τη χώρα του νησιού στέκεται εκεί ψηλά και μεσιττεύει για όλους.

Όπως και στην αρχή του μήνα Αυγούστου, που είχαμε κάνει αναφορά στις μικρές και μεγάλες Παναγιές του Αιγαίου, έτσι κι απόψε που κλείνει, που τελειώνει ο Αύγουστος, που αναφέρεται ως ο μήνας  της Παναγιάς, λόγω της μεγάλης εορτής  της Κοίμησης, αναφερόμαστε  σε ένα μεγάλο και σημαντικό προσκύνημα  του νότιου Αιγαίου. Την Παναγία της Φολεγάνδρου.

Ο περίτεχνος  και ιδιόμορφος ναός που ολοκληρώθηκε η οικοδομή του το 1821, υπήρξε Καθολικό γυναικείας Μονής και έχει κτιστεί στη θέση όπου στην αρχαιότητα υπήρχαν ιερά του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος.

Το μαρμάρινο τέμπλο στο εσωτερικό του ναού, η θαυματουργή εικόνα του τέμπλου, αλλά και το εντοιχισμένο μαρμάρινο ρωμαϊκό γλυπτό στη βάση του μαρμάρινου καμπαναριού είναι σημεία που αποσπούν το θαυμασμό του επισκέπτη.

Και  κάτω από το ναό απλώνεται όλο το νησί, λες και η Παναγιά το  έχει στην ποδιά  της!

 

Πρόγραμμα εορτής ανακομιδής λειψάνων Αγίου Νεκταρίου.

 Η εορτή της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου κάθε χρόνο συγκεντρώνει πλήθη πιστών από όλη την Ελλάδα.

Ο φετινός εορτασμός είναι Κυριακή οπότε και προβλέπεται μεγάλος αριθμός προσκυνητών να προσέλθει στην Αίγινα από την παραμονή της εορτής, το Σάββατο 2/9

Το πρόγραμμα των ακολουθιών δημοσιεύτηκε από την Ιερά Μητρόπολη Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης.

Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2023
Ώρα 6:15 μ.μ. Μικρός Εσπερινός στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος και στη συνέχεια κάθοδος της Τιμίας Κάρας, με λιτανευτική πομπή στον νέο Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου.
Ώρα 7:00 μ.μ. Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου.
Ώρα 10:00 μ.μ. Ολονύχτιος αγρυπνία μέχρι τις 5 π.μ.

Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2023
Ώρα 6:30 π.μ. Όρθρος
Ώρα 7:30 π.μ. Καταβασίες και στη συνέχεια Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.
Ώρα 10:30 π.μ. Πανηγυρική Δοξολογία και Λιτάνευσης των τιμίων Λειψάνων περιμετρικά του Ιερού Ναού.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας
Ώρα 6 μ.μ. Μέγας Εσπερινός της αποδόσεως και Ιερά Παράκλησης στη Ιερά Μονή

29 Αυγούστου 1960 και η Ελίζαμπεθ Τέηλορ ανεβαίνει στην Αφαία.

Μια μεγάλη σταρ του Χόλυγουντ επισκέπτεται την Ελλάδα το 1960 και τα ελληνικά νησιά. Ο λόγος για την μοναδική Ελίζαμπεθ Τέηλορ που τότε μεσουρανούσε στον κινηματογράφο με μια σειρά θρυλικών ταινιών.

Η  Αίγινα, ως κοντινός και ιδανικός προορισμός και τότε (!) , μια που τα πλοία  για τα μακρινά νησιά του Αιγαίου ήταν μικρά και το ταξίδι πολύωρο, η Αίγινα λοιπόν μονοπωλούσε  το ενδιαφέρον πολλών επώνυμων επισκεπτών της χώρας.

Ανάμεσα σε αυτούς και η Ελίζαμπεθ Τέηλορ που ανέβηκε στην Αφαία πάνω σε  γαϊδουράκι, όπως έκαναν άλλωστε τότε όλοι οι τουρίστες.

Η πρώτη φωτογραφία είναι του "Κλεισθένη"

 

Στον Άι Γιάννη τον "κρυφό" στο δάσος της Αφαίας.

                                 

  Εορτάζει στις 29 Αυγούστου ο Άγιος Ιωάννης ο κρυφός στην Αγία Μαρίνα.

    Το δάσος  της Αφαίας  μπορεί να κρύβει εκπλήξεις. Δεν έδωσε καταφύγιο μόνο στην άφαντη Θεά (Αφαία) που ήρθε από την Κρήτη αλλά  και χώρο για να κτιστεί ένα χαριτωμένο ναΰδριο κρυμμένο και σκεπασμένο από πανύψηλα πεύκα. Είναι ο Άγιος Ιωάννης ο κρυφός γιατί είναι κρυμμένος μέσα στα πεύκα, γιατί πρέπει να ξέρεις  το μονοπάτι για να φθάσεις μέχρι την πόρτα του. 

     Για να φθάσει κάποιος στο εκκλησάκι πρέπει πρώτα να ανέβει ως το μοναστήρι του Αγίου Μηνά στην Αφαία. Μέσα στο πευκοδάσος ακολουθεί το μονοπάτι  που ξεκινά  από τη δυτική πύλη του μοναστηριού του Αγίου Μηνά και χάνεται μέσα στην πλούσια βλάστηση. 

Το φιδίσιο μονοπάτι μετά από λίγο μας σε οδηγεί  το μικρό εκκλησάκι  και  το πλάτωμα  του ασβεστωμένο και περιποιημένο. Εντύπωση μας προκάλεσε  το "πανηγυρόσπιτο", το οίκημα που εφάπτεται  της εκκλησίας  και χρησιμοποιείται  για την προετοιμασία  του πανηγυριού  του ναού. Ένα  στοιχείο  που συναντάμε έντονα  στις Κυκλάδες  και που εδώ στην Αίγινα βρίσκουμε  στον Άγιο Αντώνιο  ή στο Όρος, στην Ανάληψη. 

Οι παλαιότεροι φρόντιζαν δίπλα στα μακρινά εκκλησάκια που απείχαν χιλιόμετρα από  τους οικισμούς  τους,  να έχουν ένα οίκημα   που να  χρησιμοποιείται  ακόμα  και για  διανυκτέρευση. 

Σε  ένα χάραγμα  διακρίναμε  την ημερομηνία: 1959, χωρίς να διευκρινίζεται τι σημαίνει αυτό.

   Το  εκκλησάκι αυτό ανήκει  ως παρεκκλήσιο  στο μοναστήρι του Αγίου Μηνά.

    Ακολουθώντας  κανείς το μονοπάτι  μέσα  στο δάσος  οδηγείται  στον παραθεριστικό οικισμό της Αγίας Μαρίνας. 

Παρουσίαση του βιβλίου "Ο ανήφορος" του Νίκου Καζαντζάκη στον κήπο του Εϋνάρδειου.

Με τον Νίκο Καζαντζάκη, και το ανέκδοτο μέχρι πρόσφατα μυθιστόρημά του Ο Ανήφορος, (Αθήνα, Διόπτρα, 2022),ολοκληρώνεται την Τετάρτη 30 Αυγούστου, στις 9 το βράδυ, ο φετινός τρίτος κύκλος των εκδηλώσεων της Καποδιστριακής Βιβλιοθήκης «Κάθε Τετάρτη στο Εϋνάρδειο με ένα βιβλίο. Πέντε αυγουστιάτικες βραδυές για το βιβλίο και την Αίγινα». Στον όμορφο κήπο του «Εϋναρδείου», του εμβληματικού καποδιστριακού μνημείου της Αίγινας,θα παρουσιαστεί από τους συντελεστές της, τόσοη έκδοση του του Ανήφορου, που αποτέλεσε το κορυφαίο εκδοτικό γεγονός της χρονιάς που μας πέρασε, όσο και το σημαντικό εγχείρημα των εκδόσεων Διόπτρα, που επανεκδίδει το σύνολο του έργου του Καζαντζάκη με μια προωθημένη και σύγχρονη αισθητική αντίληψη, εγχείρημα που απέσπασε φέτος το χρυσό βραβείο των European Design Awardsστην κατηγορία «Σχεδιασμός εξωφύλλων σειράς». θα μιλήσουν :η nΒίκυ Κατσαρού(μεταγραφή χειρογράφου και επιμέλεια κειμένου), ο βραβευμένος Γιάννης Καρλόπουλος (σχεδιασμός βιβλίων και καλλιτεχνική επιμέλεια) και ο Φιλήμων Πατσάκης(υπεύθυνος εκδοτικού σχεδιασμού). Αποσπάσματα από τον Ανήφορο θα διαβάσει ο Ακύλλας Καραζήσης.Θα κλείσουν έτσι με τον καλύτερο τρόπο οι φετινές «βραδυές στο Εϋνάρδειο», με την Καποδιστριακή Βιβλιοθήκη της Αίγινας να τιμά τον μεγάλο μας λογοτέχνη που επέλεξε την Αίγινα ως δεύτερη πατρίδα του.

Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της τουρκοκρατούμενης Κρήτης. Σπούδασε Νομική στην Αθήνα (1902-1906), και μεταπτυχιακά στο Παρίσι (1907-1909), όπου επηρεάστηκε βαθύτατα από τις φιλοσοφικές αρχές του Μπερξόν και του Νίτσε. Την εποχή αυτή αρχίζει η συστηματική του ενασχόληση με τα γράμματα. Πραγματοποίησε πλήθος ταξιδιών στο εξωτερικό, αρκετές φορές ως ανταποκριτής εφημερίδων. Υπηρέτησε ως γενικός διευθυντής στο Υπουργείο Περιθάλψεως (1919), διορίστηκε Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου (1945) και εργάστηκε ως σύμβουλος λογοτεχνίας στην UNESCO (1946). Διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων. Το 1956 τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης και προτάθηκε ως υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας εννέα φορές.Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πρωτίστως ποιητή, έχοντας γράψει την Οδύσεια, ένα μεγαλόπνοο έργο με 24 ραψωδίες και 33.333 στίχους. Διακρίθηκε στη δραματουργία, στη συγγραφή ταξιδιωτικών εντυπώσεων, στα φιλοσοφικά δοκίμια. Ωστόσο, ευρύτερα γνωστός έγινε από τα μυθιστορήματά του: Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά (1946), Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1948), Ο καπετάν Μιχάλης (1950), Ο τελευταίος πειρασμός(1951),Αναφοράστο Γκρέκο (1961), κ.ά. Το έργο του έχει μεταφραστεί και εκδοθεί σε περισσότερες από 50 χώρες και έχει διασκευαστεί για το θέατρο, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση.

Τον Απρίλιο του 1933, ο Καζαντζάκης έφθασε στην Αίγινα, τον τόπο που είχε ήδη διαλέξει για μόνιμη εγκατάσταση. Το 1936 ξεκίνησε να χτίζει το σπίτι του στο νησί, το «Κουκούλι», όπως λέει ο ίδιος, σε σχέδιο του αρχιτέκτονα Βασίλη Δούρα. Ένα χρόνο αργότερα εγκαταστάθηκε εκεί με την σύζυγό του Ελένη, πριν ακόμη τελειώσουν οι εργασίες. Από την Αίγινα έφευγε σπάνια, για να ταξιδέψει ή για να επιβλέψει την έκδοση της Οδύσσειας. Στο σπίτι αυτό το ζεύγος Καζαντζάκη έμεινε μέχρι το 1946. Εκεί φιλοξένησαν τον Σικελιανό, τον Πρεβελάκη, τον Κακριδή και δεκάδες άλλους φίλους και εκεί ο Νίκος Καζαντζάκης έγραψε μεγάλο μέρος του έργου του.

 

"Οι αναμνήσεις μου από τα σφουγγαράδικα της Αίγινας" το νέο βιβλίο για την Αίγινα του Στέλιου Λυκούρη.

Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι καταγραφές της ιστορίας του τόπου μας από ανθρώπους που μπορεί να ζουν ανάμεσά μας αλλά που κουβαλούν μνήμες, βιώματα, αναμνήσεις, τη δική τους ιστορία που είναι ψηφίδα  της τοπικής ιστορίας και φωτίζει τον πολιτισμό  μας.

Η κάθε πέτρα κρύβει από κάτω της μια μεγάλη ζωή, πολλές φορές έναν θησαυρό, βιώματα από τα οποία ο σύγχρονος άνθρωπος αντλεί  δύναμη για να στηριχθεί και να προχωρήσει.

Η μνήμη των παλαιοτέρων, τα σοφά λόγια, οι εμπειρίες και το σκαμμένο πρόσωπο από της ζωής τις χαρές και τις λύπες, είναι οι γερές πλάτες στις οποίες ανεβαίνουμε, οι ασφαλείς ώμοι για να πατήσουμε και να ατενίσουμε το μέλλον.

Κι αυτό μας το προσφέρει με το δικό του τρόπο ο Στέλιος Λυκούρης, ο απλός άνθρωπος της παραλίας, ο οικογενειάρχης, ο βιοπαλαιστής, ο άρχοντας.

Η είδηση  για την κυκλοφορία  του βιβλίου του γέμισε με προσδοκίες πολλούς συμπατριώτες μας αλλά και φίλους και επισκέπτες της Αίγινας που τον γνωρίζουν πολύ καλά κι έχουν καθίσει στο μαγαζί του.

Η ιστορία  του μεγάλη, όπως μεγάλη είναι και η ιστορία και η παράδοση των σφουγγαράδων της Αίγινας. Μια ιστορία που αρχίζει και πάλι να γίνεται γνωστή, να φωτίζεται και να γνωρίζεται από τους νεότερους που την αγνοούν εντελώς.

Οι αναμνήσεις  του από την εποχή των σφουγγαράδων, από τα ταξίδια  των σφουγγαράδικων καϊκιών μεγάλη και συναρπαστική, καταγράφεται στις σελίδες του καλαίσθητου βιβλίου που μόλις κυκλοφόρησε και παρουσιάστηκε την Κυριακή 27 Αυγούστου το βράδυ, στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου η οποία στάθηκε μικρή για να χωρέσει τόσους φίλους του Στέλιου Λυκούρη  και της Αίγινας.

Την επιμέλεια  του βιβλίου είχε, όπως και την παρουσίαση η κ. Αρετή Πηγιαδίτη, ιστορικός τέχνης και αποσπάσματα από τις σελίδες του βιβλίου διάβασε η ηθοποιός Ανίτα Δεκαβάλλα.

Η βραδιά έκλεισε με προβολή φωτογραφιών και εγγράφων που περιέχονται στο βιβλίο.

Την εκδήλωση χαιρέτισε ο Δήμαρχος Αίγινας κ. Γιάννης Ζορμπάς και προλόγισε η πρόεδρος του Φεστιβάλ Φιστικιού κ. Μαριλένα Γιαννούλη. Ο ίδιος ο Στέλιος Λυκούρης συγκινημένος ευχαρίστησε όλους όσους του έκαναν τηντιμή να παρευρεθούν στην τιμητική αυτή βραδιά.

Ανάμεσα στο κοινό η αντιδήμαρχος κ. Μαίρη Κουκούλη, ο Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου κ. Στέλιος Θεριανός, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Νίκος Μαρίνος, η υποψήφια Δήμαρχος κ. Σίλα Αλεξίου, ο πρόεδρος της Δημόσιας Καποδιστριακής Βιβλιοθήκης κ. Γιώργος Καλόφωνος, η πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών κ. Φλώρα Αλυφαντή, ο πρώην υπουργός Παιδείας κ. Κώστας Γαβρόγλου, πολλοί εκπαιδευτικοί και εκπρόσωποι φορέων.

 

Εγκαίνια για την έκθεση: "Τα βιβλία μιλούν για την Αίγινα"

Με μεγάλη προσέλευση φίλων  του βιβλίου και της Αίγινας πραγματοποιήθηκαν  τα εγκαίνια  της έκθεσης «Τα βιβλία μιλούν για την Αίγινα» το Σάββατο 26 Αυγούστου και ώρα 20.00 στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης.

Ο χώρος της αίθουσας πλημμυρισμένος από βιβλία κάθε σχήματος, είδους και περιεχομένου που «μιλούν» αναφέρονται στην Αίγινα. Βιβλία που έχουν γραφτεί αποκλειστικά  για το νησί, ιστορικά, λαογραφικά, λογοτεχνικά, επιστημονικά και άλλα που κάνουν αναφορές στην Αίγινα.

Πολλά από τα εκτιθέμενα βιβλία έχουν βαριές υπογραφές, όπως του Κώστα Βάρναλη, του Ηλία. Βενέζη, του Άγγελου Τερζάκη, της  Βιρτζίνια Γουλφ, του Άλμπερ Καμύ, του Νίκου Καζαντζάκη, του Οδυσσέα Ελύτη, της  Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ,  της Ιουλίας Περσάκη, της Ζωρζ Σαρρή και πολλών νεότερων συγγραφέων. Κοντά σε αυτά τα ιστορικά βιβλία της  Γωγώς Κουλικούρδη του Κ. Σταμάτη, του Αργ,  Φορτούνα, του Κ. Χάνου, τα τελευταία ανθολόγια άρθρων του Μ. Μουτσάτσου, τα βιβλία των Μ. Γαλάνη –Κρητικού, της Ίριδος Κρητικού, της Λίνας Μπόγρη –Πετρίτου, του Ελ. Διακογιάννη, του Γ. Μαρίνου, του Στ. Λυκούρη, του Β. Ανδρούτσου κ.αλ.

Μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, παιδικά βιβλία, θρησκευτικά, λευκώματα, τουριστικοί οδηγοί, μελέτες, ιστορικά βιβλία και τα τεύχη του περιοδικού «Ο κήρυξ της Αιγίνης» αλλά και τα 32 τεύχη της «Αιγιναίας» απαρτίζουν το μεγάλο κατάλογο βιβλίων της έκθεσης.

Την εκδήλωση των εγκαινίων προλόγισε ο κ. Γ. Μπήτρος και στη συνέχεια η φιλόλογος – συγγραφές κ. Προνόη Θεολογίδου μίλησε για την μεγάλη αξία της συλλογής αυτών των βιβλίων για τη γνώση  της ιστορίας και του πολιτισμού της Αίγινας. Χαιρετισμούς απηύθυναν η αντιδήμαρχος κ. Μαίρη Κουκούλη, ο πρόεδρος της Δημόσιας Καποδιστριακής Βιβλιοθήκης κ. Γιώργος Καλόφωνος και η πρόεδρος του Φεστιβάλ Φιστικιού, στις εκδηλώσεις του οποίου είναι ενταγμένη η έκθεση, κ. Μαριλένα Γιαννούλη.

Παρόντες οι Δημοτικοί Σύμβουλοι κ. Ν. Μαρίνος και Παναγιώτης Ηλίας. Ανάμεσα στο κοινό η καθηγήτρια Πανεπιστημίου κ. Μ. Γεωργιάδου, πολλοί εκπαιδευτικοί και συγγραφείς της Αίγινας, εκπρόσωποι Συλλόγων και φορέων.

Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή για το κοινό μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου από Πέμπτη έως Κυριακή και ώρες 19.00 – 21.30, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Οργάνωση: Γ.Μπήτρος.

 

Ο Άγιος Φανούριος στα βόρεια της Παλαιάς Χώρας.

                                   

   

Δεν συγκαταλέγεται στα γνωστά και αναγνωρίσιμα εκκλησάκια της Παλιαχώρας  που βλέπουμε από το δρόμο. Για να συναντήσουμε τον Άγιο Φανούριο πρέπει να κατηφορίσουμε από το Σταυρό προς Σουβάλα. 

   Βρισκόμαστε λοιπόν στη βόρεια πλευρά της Παλιαχώρας, σε μια ρεματιά  όπου για να φθάσουμε μέχρι  την πόρτα της εκκλησίας θα πρέπει να διανύσουμε προσεκτικά το μονοπάτι και τις αναβαθμίδες της περιοχής. Το εκκλησάκι κάτασπρο σε αντίθεση με τα υπόλοιπα του λόφου της Παλιαχώρας εορτάζει κάθε χρόνο στις 27 Αυγούστου και στο πανηγύρι του συγκεντρώνει πλήθη πιστών κυρίως από το Βαθύ και τη Σουβάλα.
Εκκλησιαστικά ανήκει στην ενορία  του Βαθέος.

   Από το σημείο αυτό αρχίζει να πυκνώνει η βλάστηση  του πευκοδάσους  που φθάνει μέχρι τα πρώτα σπίτια  της Σουβάλας και των Αγίων.

    Η περιοχή τα παλαιότερα χρόνια είχε αρκετό νερό και αυτό μαρτυρείται όχι μόνο από την πηγή του Κουρέντη αλλά και από  την είσοδο μιας υπόγειας στοάς  στην περιοχή, της οποίας η αρχή βρίσκεται στο υδραγωγείο του παλαιού οικισμού της Παλιαχώρας. Η είσοδος της στοάς είναι σήμερα ασφαλισμένη.

  Η εκκλησία είναι κατά πολύ νεότερη των εκκλησιών της Παλιαχώρας γι΄αυτό και δεν συγκαταλέγεται στον κατάλογο  των εκκλησιών  του λόφου και δεν αναφέρεται στις μελέτες  για  τα κτίσματα της Παλιαχώρας.

Η τελευταία φωτογραφία προέρχεται από σχετική ανάρτηση  του Aeginaportal. gr το 2009

Γαβριήλ Βέλτερ, μια προσωπικότητα που ακόμα και σήμερα διχάζει.

Μια προσωπικότητα που πολλές δεκαετίες μετά εξακολουθεί να προβληματίζει αλλά και να διχάζει.

Ο Γαβριήλ Βέλτερ, ο Γερμανός αρχαιολόγος που ανέσκαψε πολλές περιοχές της Ελλάδας και περισσότερο την Αίγινα και την Νάξο σε σημείο να του απονείμουν τον τίτλο του "Επίτιμου δημότη" και τα δύο νησιά, είναι αντικείμενο μελέτης της ερευνήτριας Κάτια Σπόρν, Διευθύντρια  του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών". 

Η κ. Σπόρν εν είδει προδημοσίευσης παρουσίασε μέρος της μελέτης της την Τετάρτη 23 Αυγούστου  στον κήπο του Εϋνάρδειου, στα πλαίσια  των εκδηλώσεων της Δημόσιας Καποδιστριακής Βιβλιοθήκης: "Κάθε Τετάρτη με ένα βιβλίο στον κήπο του Εϋνάρδειου"

Το έργο και η μεγάλη δραστηριότητα  του Βέλτερ ξεδιπλώθηκαν μέσα από το ζωντανό λόγο της ομιλήτριας και τις υπέροχες ασπρόμαυρες φωτογραφίες εποχής πολλές εκ των οποίων είναι του ίδιου του Βέλτερ.

Ο Γερμανός αρχαιολόγος που ποτέ δεν καταδικάστηκε για κλοπή αρχαιοτήτων, αντιθέτως αθωώθηκε, έχει μείνει στη μνήμη πολλών παλαιών Αιγινητών ως ένα πρόσωπο που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς και τους διευκόλυνε να μεταφέρουν αρχαιότητες με το καΐκι "Κική".

Η κ. Σπόρν απάντησε με ξεχωριστή ευγένεια και διακριτικότητα στις επίμονες ερωτήσεις αλλά και "αναμνήσεις" κάποιων ακροατών. Τελικά ο Βέλτερ κατορθώνει να προκαλεί συζητήσεις και προβληματισμούς για το ρόλο και τη δράση του στην Αίγινα. Μια  δράση που όμως δεν  αποδεικνύεται με στοιχεία και γραπτές μαρτυρίες αφού ακόμα και ο ίδιος ο αρχαιολόγος ποτέ δεν μπήκε στον κόπο  - όπως ακούστηκε - να καταγράψει τα ευρήματα από τις ανασκαφές του στην Αίγινα.