Τα Χριστούγεννα είναι πλέον εδώ. Ανάμεσα σε
δόσεις μνημονίου και σε αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα. Ίσως χαρακτηριστούν τα
Χριστούγεννα του τελευταίου δώρου για μια μεγάλη μερίδα εργαζομένων. Όσο κι αν
είχαμε στηρίξει τις ελπίδες μας στο δώρο των ημερών, και προσδοκούσαμε τις
ημέρες των εορτών, για να χαμογελάσουμε λίγο και να ξεφύγουμε από την
καταθλιπτική καθημερινότητα οι αυστηρές περικοπές που πρέπει κάποιος να κάνει
για να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή επιβίωση και διαβίωση τούτο τον χειμώνα,
μεταθέτουν για το μέλλον όσα είχαμε συνηθίσει να κάνουμε τα προηγούμενα
Χριστούγεννα.
Κάποιοι
λένε ότι τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι τα πιο ζόρικα από κάθε άλλη φορά.
Άλλοι προσθέτουν ότι είναι τα πιο δύσκολα της δεκαετίας. Ενώ οι πιο υπερβολικοί
φωνάζουν ότι είναι ακόμα πιο δύσκολα κι από εκείνα τα ζοφερά Χριστούγεννα της
Κατοχής. Ίσως αρκετά υπερβολική η τελευταία άποψη, όμως δεν μπορούμε να μην την
προσέξουμε. Τα μαγαζιά από τα τέλη Νοεμβρίου έχουν αρχίσει τις εορταστικές
προσφορές. Ντύθηκαν οι βιτρίνες τα γιορτινά τους. Οι δρόμοι φόρεσαν τα στολίδια τους. Στήθηκε ο
απαραίτητος και συνηθισμένος διάκοσμος. Όμως λείπουν οι εορταστές, οι
αγοραστές, το καταναλωτικό κοινό, οι τυμπανιστές, οι καλαντιστές, οι πανηγυριστές.
Απουσιάζει η διάθεση, η χαρά της αγοράς, του ξοδέματος. Η ψευδαίσθηση της
ευζωΐας και της καλοπέρασης λόγω εορτών. Η πολυτέλεια του περιττού, του
ακριβού, του καινούργιου ρούχου, της γκουρμέ γεύσης, του ταξιδιού, της ακριβής
διασκέδασης, της απόδρασης σε χιονοδρομικά κέντρα και προορισμούς που τις
υπόλοιπες μέρες του χρόνου είναι απαγορευτική.
Αντίθετα
αυξήθηκαν οι πρωτοβουλίες από Δήμους, φορείς, οργανώσεις, σχολεία, συλλόγους ή
μεμονωμένα άτομα για δράσεις που σκοπό έχουν να ανακουφίσουν την ανέχεια, τον
πόνο και τη δυστυχία των συνανθρώπων μας. Αναρίθμητα μπαζάρ με πάμφθηνα είδη
δώρων, γλυκών και παραδοσιακών τροφίμων στήνονται σε κάθε γωνιά προς αυτήν την
κατεύθυνση. Μαζί και συσσίτια για άπορους από Δήμους και την Εκκλησία. Ίσως αν
κάποιο κέρδος υπάρξει από αυτήν την οικονομική κρίση είναι αυτή η φιλανθρωπική
επιστράτευση, η φιλάδελφη κινητοποίηση που μας έβγαλε από το καβούκι μας και οδήγησε
στο να ανακαλύψουμε το διπλανό μας. Η έγνοια, το νοιάξιμο για τον άλλο που είχε
χαθεί τις προηγούμενες δεκαετίες.
Τα
Χριστούγεννα είναι γεγονός. Είναι αναπόφευκτα. Στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης
έχει παρατηρηθεί αυτές τις μέρες αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών από άτομα
που αντιμετωπίζουν τη μοναξιά και την περιθωριοποίηση. Τα Χριστούγεννα για
πολλούς ανθρώπους της Δύσης, είναι ίσως πολύ δύσκολη εορτή. Πολύ δύσκολη
υπόθεση.
Χριστούγεννα λοιπόν καταμεσής της κρίσης. Αλήθεια τι μπορούν να
προσφέρουν σήμερα τα Χριστούγεννα; Τί μήνυμα μπορεί να φθάσει ως εδώ από το
σπήλαιο της Βηθλεέμ; Τί μπορεί να πει στις ψυχές μας η γέννηση του Θεανθρώπου; Μήπως τελικά τα Χριστούγεννα μας βάζουν σε
κρίση; Σε σκέψεις; Μήπως τώρα καλούμαστε να λύσουμε τις πιο δύσκολες ασκήσεις;
Να βρούμε τον άγνωστο «Χ». Γιατί Χ όπως Χριστούγεννα. Και ο άγνωστος «Χ» είναι η χαρά που πρέπει να δώσουμε και να
ζήσουμε, το χαμόγελο και η χειραψία που δεν πρέπει να τσιγκουνευτούμε, το χάδι
που δεν πρέπει να φοβηθούμε να χαρίσουμε.
Εν τέλει μήπως τα φετινά Χριστούγεννα μας
αναγκάσουν να βγούμε από τη βολή μας, και μας «πιέσουν» να σκεφτούμε, όσα δεν
τολμούσαμε μέχρι τώρα; Ας είναι…
Χρόνια πολλά.
Απόσπασμα από το άρθρο του Γ. Μπήτρου στην εφημερίδα "Νέα Εποχή", τεύχος 140