Αίγινα, μια παραλία πολλές εικόνες.

 

   Η Αίγινα διαθέτει ένα από τα ωραιότερα παραλιακά μέτωπα  της νησιωτικής Ελλάδας. Μια παραλία που η εικόνα  της τους δύο τελευταίους  αιώνες έχει αποτυπωθεί σε καρτ- ποστάλ, φωτογραφίες και σε ζωγραφικούς πίνακες.

Το παραλιακό μέτωπο ενός νησιού, ενός  τόπου είναι η πρώτη εικόνα που αντικρίζει ο επισκέπτης είτε από το κατάστρωμα  του πλοίου είτε από τα πρώτα  του βήματα. Και από αυτήν την πρώτη εικόνα παίρνει τα μηνύματα για  την ιστορία, τον πολιτισμό, την επιχειρηματική δραστηριότητα, τη γενικότερη φυσιογνωμία και ταυτότητα  του τόπου. Και η  Αίγινα διαθέτει μια παραλία ζωντανή, γεμάτη κίνηση, ζωή και πολιτισμό.

   Μια παραλία που συγκέντρωσε και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλων μας. Είναι η βιτρίνα του νησιού.

   Ας κοιτάξουμε με προσοχή αυτές  τις εικόνες. Είναι ελάχιστες  από το πλήθος που κυκλοφορούν σε βιβλία, καρτ-ποστάλ, διαδίκτυο. Και  η πληθώρα αυτών των φωτογραφιών αποδεικνύει το μέγεθος του  ενδιαφέροντος και  της αγάπης για  την παραλία  της  πόλης του νησιού. Μαζί με τις εικόνες ας  δούμε και κάποιες σημαντικές στιγμές από τη ζωή του νησιού που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και εξέλιξη του παραλιακού μετώπου.

Ας αναλογιστεί λοιπόν κάποιος πόσες φορές άλλαξε η εικόνα  της πόλης μαζί και της παραλίας από το 1800 που κτίστηκαν τα πρώτα σπίτια.

Τα  χρόνια  που ο Ιωάννης Καποδίστριας θεμελίωσε  το νέο Ελληνικό Κράτος, θεμελίωσε εδώ και  τα περίφημα Καποδιστριακά κτίρια. Πολλοί φιλέλληνες, οπλαρχηγοί, διπλωμάτες αναζητούν μόνιμη στέγη στην πρωτεύουσα Αίγινα. Νέες κατοικίες οικοδομούνται. Κτίρια που στέγασαν το Νομισματοκοπείο τις υπηρεσίες του νεοσύστατου κράτους. Ακολουθεί ή ήσυχη περίοδος της μετά – Καποδιστριακής εποχής.  

Η εμπορική δραστηριότητα  των σφουγγαράδων και των ναυτικών, από τα τέλη του 18^ου αιώνα δίνουν οικονομική αναγέννηση  στο νησί και στην παραλία νέες οικοδομές μεγάλων πέτρινων κτιρίων μέχρι το ναό της Παναγίτσας. Σήμερα αυτά τα κτίρια έχουν κατεδαφιστεί. Μεγάλα καΐκια ελλιμενίζονται, ο χώρος της παλαιάς προβλήτας δέχεται τους πρώτους προσκυνητές και τουρίστες της Αίγινας. Μεγάλα καφενεία απλώνουν τα τραπεζοκαθίσματά τους στο δρόμο. Πολύχρωμες τέντες σκιάζουν τους θαμώνες. Μια μεγάλη πλωτή δεξαμενή νερού αράζει κοντά στα ψαράδικα. Μικρά επιβατηγά καΐκια πηγαινοέρχονται μέχρι το Αγκίστρι. Τα παλιά καΐκια έχουν δώσει τη θέση τους στα λευκά ποστάλια της γραμμής. Στην παραλία πλέον υπάρχει βενζινάδικο, πολλά ξύλινα κίτρινα περίπτερα, αλλά  και δέντρα που σε λίγο θα κοπούν. Διαφημιστικές ταμπέλες διαλαλούν το «τουριστικό προϊόν». Παλιά μπλε λεωφορεία σταθμεύουν μπροστά στο σημερινό Κέντρο Τύπου. Ανοίγουν τα πρώτα σουβενίρ. Οι παλιές άμαξες έχουν δώσει τη θέση τους σε  τρίκυκλες μοτοσυκλέτες μεταφοράς. Το «Ηρώον» από  την περιοχή του Ν.Ο.Α. έχει μεταφερθεί στην πλατεία  που σε λίγο θα ονομαστεί «Εθνεγερσίας».  Η άφιξη των πρώτων τουριστικών σκαφών και κρουαζιερόπλοιων ή μεγάλων επιβατικών πλοίων είναι  γεγονός. Οι ανάγκες αλλάζουν. Οι νέες χρήσεις οδηγούν σε αλλαγή της όψης  του παραλιακού μετώπου που συνεχώς φορτώνεται με πρόσθετα στοιχεία προκειμένου να γίνει η Αίγινα περισσότερο ελκυστική και ανταγωνιστική. Το λιμάνι επί επταετίας μεταμορφώνεται. Τα πλοία  δεν δένουν πια στην παλαιά προβλήτα ούτε τα φέρυ μπωτ μπροστά  στο «Αιάκειον» Οι εξωτερικές προβλήτες δέχονται περισσότερο αριθμό σκαφών και επιβατών. Η οικονομική δραστηριότητα απλώνεται στα στενά αλλά και προς την Αύρα και την Παναγίτσα.

   Μια δυναμική πόλη, μια παραλία που συγκεντρώνει μεγάλη και ποικίλη επιχειρηματική δραστηριότητα ενώ προσπαθεί να μην ξεχάσει την ιστορικότητά  της.

 

   Αν από αυτή τη  σελίδα  επιχειρούμε αυτή  την αναδρομή, το κάνουμε επειδή έχει ανοίξει και πάλι η κουβέντα  για  την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου. Πολλές απόψεις καταγράφονται, ιδέες, προτάσεις αλλά  και γκρίνιες.

Τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν από όλους πρέπει να είναι πολύ μελετημένα και σοβαρά. Άξια  της ιστορίας και του πολιτισμού του νησιού. Και αυτό δεν είναι μόνο στην ευθύνη της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής αλλά και σε όσους «επιχειρούν» ή θελήσουν να «επιχειρήσουν» σοβαρά και υπεύθυνα στο μέλλον, καθώς και εκείνων που μεριμνούν για τη διατήρηση και διαφύλαξη  της αισθητικής  σε ένα τόπο που και μόνο  η ιδέα  της αισθητικής προκαλεί πονοκέφαλο…. Στην καλύτερη των περιπτώσεων.