Μνήμες από τις ημέρες της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου, το χρονικό των τριών ημερών που συγκλόνισαν την Αθήνα και ανάγκασαν τους δικτάτορες να φύγουν, η εμβληματική μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και οι καθηλωτικές εικόνες και τα βίντεο εκείνων των ημερών κυριάρχησαν στη σεμνή αλλά μεστή εκδήλωση για το Πολυτεχνείο στην αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Γυμνασίου Αίγινας.
Είναι παρήγορο και ενθαρρυντικό ότι υπάρχουν άνθρωποι που θυμούνται, άνθρωποι που σέβονται τη μνήμη, τη διατηρούν και την μεταφέρουν στις επόμενες γενιές, σε αυτές τις τόσο δύσκολες γενιές που έχει κατεβάσει - έτσι θεωρείται τον πήχυ των ενδιαφερόντων της ή τον έχει περιορίσει στην οθόνη μιας συσκευής.Μας ανακουφίζει και μας χαροποιεί η σκέψη ότι τίποτε δεν πάει χαμένο, ότι κάτι γίνεται, ότι κάτι θα αλλάξει. Ένα είναι το σίγουρο ότι για να αλλάξει ..... θέλει δουλειά πολύ!!!!