Δανεικός ο τίτλος για το σημείωμά μας, από την πολύ πετυχημένη έκθεση στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας σε επιμέλεια Ίριδας Κρητικού, για να θυμηθούμε πως μεγάλοι καλλιτέχνες παλαιότεροι και νεότεροι γοητευμένοι από το παραλιακό μέτωπο της Αίγινας ζωγράφισαν την νησιώτικη πολιτεία μας.
Αφορμή μας έδωσε η παρέμβαση του κ. Παντελή Γιαννούλη στο Aegina Light με τίτλο οι "Δύο Αίγινες". Ασφαλώς έχουν περάσει πολλά χρόνια από τις μέρες που ο Σπύρος Βασιλείου, η Μαρία Πωπ, ο Φραγκίσκος Κάππος αλλά και νεότεροι αιχμαλώτισαν στον καμβά τους για πάντα την εικόνα εκείνη της Αίγινας. Η σημερινή όψη με τις πάμπολλες κακόγουστες επεμβάσεις λίγο θυμίζει την Αίγινα των απλών μονοώροφων ή δίπατων σπιτιών αλλά και των καταστημάτων με την ταπεινή πολύχρωμη τέντα.
Η ποιότητα και η καλαισθησία βγήκαν ηττημένες στο διάβα των δεκαετιών και σε εμάς απέμεινε ο πολιτιστικός πλούτος αυτών των πινάκων να θυμίζουν την Αίγινα του χθες, την Αίγινα των ζωγράφων την Αίγινα που λάτρεψαν οι πάντες.
Εδώ ας θυμηθούμε την παραίνεση του κ. Νεκτάριου Κοντοβράκη για την παραλία της Αίγινας. Καιρός να αρχίζουμε να αφαιρούμε από το μέτωπο της Αίγινας ότι την έχει αλλοιώσει. Αλλά αυτό χρειάζεται τόλμη.
