Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Ο ελαιώνας της Αίγινας




  Σχεδόν στο κέντρο του νησιού της  Αίγινας στους πρόποδες του «΄Ορους» βρίσκεται ο αρχαίος Ελαιώνας του νησιού. Ένας αναπάντεχος τόπος, σπάνιας ομορφιάς  με πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Όαση πραγματική στο κέντρο ενός περιβάλλοντος που οικοδομείται με ταχύτατους ρυθμούς. Η περιοχή του Ελαιώνα είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με το ύφος, τη μορφή και το μύθο του Όρους, του πιο ψηλού βουνού της Αίγινας [586 μ.], όπου σύμφωνα με τη αρχαία μυθολογία υπήρχε ναός αφιερωμένος στο Ελλάνιο Δία. Γύρω από το Όρος κατοίκησε και ο πρώτος βασιλιάς της Αίγινας, ο Αιακός. Ο Ελαιώνας προστατεύεται  από τα γύρω βουνά και δίνει στον επισκέπτη την εντύπωση μιας κοιλάδας στην οποία καταλήγουν τα νερά των γειτονικών υψωμάτων και βουνών. Εξαιτίας της γεωγραφικής του θέσης και κυρίως λόγω της μη πρόσβασης του προς τη θάλασσα, ο Ελαιώνας παρέμεινε  ανενόχλητος από  τους επίδοξους  οικοπεδοφάγους και έμεινε ανέγγιχτος από κάθε είδους οικοδομική δραστηριότητα. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι αγνοείται η ύπαρξη  του, όχι μόνο από πολλούς επισκέπτες της Αίγινας, αλλά και από σημαντική μερίδα των ντόπιων κατοίκων.

 Έτσι  η περιοχή διατήρησε τη μοναδική και σπάνια ομορφιά της με τις πανάρχαιες ελιές, τα αγριόχορτα, τα αγριοκούνελα και τα ρυάκια που κατεβάζουν νερό και προσπαθούν να βρουν διέξοδο προς τη θάλασσα  του γειτονικού κόλπου του Μαραθώνα. Σύμφωνα με μαρτυρίες της ιστορικού Γωγώς Κουλικούρδη, στην περιοχή υπήρχε του «Καλογερά» η βρύση, αλλά  τον Ελαιώνα διέτρεχε και  χείμαρρος στη θέση  «Γλώσσες»  στους πρόποδες του Όρους.
   Πολλά είναι τα μονοπάτια που «κατεβαίνουν» στον Ελαιώνα, από τους γύρω ορεινούς οικισμούς της Αίγινας. Οι πιο κοντινοί οικισμοί είναι   της Παχιοράχης   ο παλαιός οικισμός   Καπότηδες και ασφαλώς ο αναπτυσσόμενος Μαραθώνας. Ο Ελαιώνας γεωγραφικά προσδιορίζεται νότια από την περιοχή «Σφυρίχτρες». Τα τελευταία χρόνια ένας μεγάλος χωμάτινος δρόμος από την δεύτερη παραλία του Μαραθώνα οδηγεί  μέσα στον Ελαιώνα. Σήμερα ο επισκέπτης θα συναντήσει πολλές παλαιές ελιές με μεγάλους κορμούς. Η ύπαρξη πολλών ελαιόδεντρων  στην περιοχή ήταν η αιτία που δόθηκε αυτό το όνομα σε αυτή τη γωνιά της Αίγινας.   Σύμφωνα  με το Ινστιτούτο Επιστήμης Υλικών και το Εργαστήρι Αρχαιομετρίας του Εθνικού Κέντρου έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» οι ελιές είναι υπεραιωνόβιες. Σύμφωνα με τις μετρήσεις που έχουν γίνει, μόνο η επιφάνεια του κορμού τους έχει ηλικία πάνω από 400 χρόνια. Στην περιοχή διατηρούσε πολλά κτήματα το μοναστήρι της Παναγίας της Χρυσολεόντισσας, σύμφωνα με έγγραφα  που φέρνει στο φως η ιστορικός Γωγώ Κουλικούρδη.
   Οι ελιές που έχουν απομείνει σήμερα δεν είναι πάρα πολλές, είναι όμως ενδεικτικές του μεγάλου ελαιώνα που υπήρχε παλαιότερα στο σημείο αυτό. Η κοιλάδα του Ελαιώνα  έχει μείνει αλώβητη από την οικοδομή. Λίγα είναι τα κτίσματα που συναντά ο επισκέπτης  στην  περιοχή . Καταρχήν τρία παλιά ξωκλήσια της Αγίας Κυριακής, της Αγίας             Τριάδας και του Αγίου Γεωργίου. Επίσης υπάρχει μια κτιστή στέρνα για το βρόχινο νερό  που μαζεύεται από τους γύρω λόφους και κυρίως από τον όγκο του Όρους
   Περπατώντας στα μονοπάτια του Ελαιώνα ο επισκέπτης θα συναντήσει πολλά σκοίνα, αγκάθια, λουμίνια και θυμάρι. Δειλά  - δειλά κάνουν την εμφάνισή τους λαγοί και πέρδικες, ενώ αμέριμνες βόσκουν αγελάδες και πρόβατα. Πολλές ταμπέλες ενημερώνουν τον επισκέπτη για την ύπαρξη του καταφύγιου Άγριων ζώων, ενώ αρκετά φυσίγγια μαρτυρούν το πέρασμα κάποιων κυνηγών. Ο περίπατος μέσα στον Ελαιώνα, σου δίνει την ευκαιρία να θαυμάσεις  το Όρος  που υψώνεται επιβλητικά πάνω από τον Ελαιώνα. Οι ντόπιοι αναφέρουν πως αν η κορυφή του Όρους είναι τυλιγμένη με σύννεφα, αυτό είναι σημάδι πως σε λίγο θα βρέξει.
    Τα  τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες τόσο από ιδιώτες, πολιτιστικούς συλλόγους, Περιβαλλοντικές Ομάδες Σχολείων  για τη γνωριμία με την άγνωστη αυτή πλευρά της Αίγινας, την προστασία και την ανάδειξη της ως ενός τόπου σπάνιας ομορφιάς και αξίας. Ο Ελαιώνας στο διάβα των αιώνων βρήκε μοναδικό σύμμαχο σωτηρίας του, το χρόνο, ο οποίος τον προστάτευσε  και τον διατήρησε. Εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να συνδράμουμε  στη σωτηρία του έστω και καθυστερημένα.


Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα

Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
Αδειάστε όλα τα μουσεία σας ,από όλον τον κόσμο.
Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη…
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.
Από την ιατρική σας, την … …φαρμακευτική σας.

Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
Από την φυσική σας, χημεία
Από  την αστρονομική σας
Από την πολιτική σας
Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο- οκτάγωνο, την ευρεία –καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω  κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας ( γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και  αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού ( να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…
Θα πείτε ¨δεν γίνεται¨.
Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση.
Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…
Η πρόκληση πάντως ισχύει.
Αυτό το κείμενο δεν το έχω γράψει εγώ. Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο με την υπογραφή του JEAN RICHEPIN( Γάλλος Λογοτέχνης 1849-1926).Βέβαια όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα έργο του, σχετικό με τέτοιο κείμενο. Ίσως δεν το έγραψε αυτός, όμως δεν έχει και τόσο σημασία.
Και μην πει  κάποιος ότι πάλι ομιλούμε για την ιστορία μας, ας πει το ίδιο ένας Γερμανός, Γάλλος, Τούρκος που θέλουν την Ολυμπιακή Φλόγα ή για τις γειτονικές Βαλκανικές χώρες που προσπαθούν να βασιστούν στην ιστορία για εξανδραποδισμό του Έλληνα.

   Πηγή:  'ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΚΥΨΕΛΗ" σχολική εφημερίδα 2ου Γυμνασίου Αίγινας                                                                                                                                    
 

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Νεανικό Κέντρο Αίγινας από την τοπική Εκκλησία

  Μέσα στην πόλη της Αίγινας δίπλα στον Μητροπολιτικό Ναό βρίσκεται εδώ και δεκαετίες ένα διώροφο κτίριο το οποίο στη συνείδηση των παλαιών Αιγινητών αναφέρεται ως Εκκλησιαστικό Οικοτροφείο. Πράγματι στις εγκαταστάσεις του βρήκαν καταφύγιο και στεγάστηκαν  πολλά παιδιά των γειτονικών νησιών στην προσπάθειά τους να μορφωθούν. Γυμνάσιο τότε λειτουργούσ εμόνο στην Αίγινα. Παιδιά από το Αγκίστρι τα Μέθενα και τα γύρω μικρά χωριά, στεγάζονταν σε αυτό το οικοτροφείο και πήγαιναν κανονικά στο σχολείο τους. Και μόνο αν υπολογίσει κανείς αυτό, η προσφορά του κτιρίου κρίνεται σημαντική αλλά και η μέριμνα για τη λειτουργία του που ανήκε στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου. Τις προηγούμενες δεκαετίες στεγάστηκε στο κτίριο ο παιδικός σταθμός του Δήμου Αίγινας, ο Σύλλογος για τη Διάσωση της Παλαιάς Χώρας  και η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεως, ενώ παράλληλα στο υπόγειο του κτιρίου λειτουργούσαν τα Κατηχητικά Σχολεία.

   Το Νεανικό Κέντρο  από το 2010  μπήκε σε τροχιά συντήρησης και αναβάθμισης. Έγιναν εκτεταμένες εργασίες και την προηγούμενη Κυριακή ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Εφραίμ εγκαινίασε το ανακαινισμένο κτίριο το οποίο ήδη φιλοξενεί τη Νεανική δράση της τοπικής Εκκλησίας εφοδιασμένο με απαραίτητο μέσο. Στις ζεστές και φιλόξενες αίθουσες του μπορούν να πραγματοποιηθούν και εκδηλώσεις που σκοπό έχουν  τη στήριξη της νεότητας της Αίγινας και την πνευματική της καλλιέργεια.
   Υπεύθυνος  για τη λειτουργία  του ο αρχιμ. Σάββας Ζέρβας ο οποίος είναι και υπεύθυνος Νεότητος της Μητροπόλεως για το νησί της Αίγινας. Με πολυετή πείρα και δράση από τον παλαιό ενοριακό του Ναό του Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών και θητεία στο νεανικό έργο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών κομίζει έναν φρέσκο αέρα και εγγυάται την καλή και συνεχή πορεία του έργου στο οποίο κλήθηκε να διακονήσει. Αριστοκρατικός "τη όψει και τω τρόπω"  και ευγενής είχε τη μεγαλοσύνη να μας προσκαλέσει και να μας ξεναγήσει με ενθουσιασμό στους χώρους του Νεανικού Κέντρου και να διαπιστώσουμε "ιδίοις όμμασι"  το σημαντικό έργο που ήδη έχει επιτελεστεί. Του ευχόμαστε να είναι πάντα δυνατός και υγιής και με συνέπεια  να ανταποκριθεί στη διακονία του.
   Τέλος στους χώρους του Νεανικού Κέντρου έχουν δημιουργηθεί δύο παρεκκλήσια τα οποία είναι αφιερωμένα στον Όσιο Εφραίμ και στην Οσία Θεοδοσία. Στις υπόλοιπες αίθουσες υπάρχουν γραφεία, βιβλιοθήκη, υπολογιστές, επιτραπέζια παιχνίδια πίνγκ -πόνγκ. Λειτουργεί ξενώνας και κουζίνα.
     Αξίζει να προσθέσουμε πως ένα μέρος του υπογείου έχει παραχωρηθεί στο Μουσικό Σύλλογο "Μούσα" (παλαιά Φιλαρμονική του Δήμου) όπου οι μαθητές μαθαίνουν μουσικά όργανα.
 

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Δημοτικό Σχολείο Πυλών Καρπάθου.... Το έκλεισαν!


   Η  Ελληνική πολιτεία έκλεισε  το Δημοτικό Σχολείο Πυλών Καρπάθου. Ένα σχολείο στο ακριτικό νησί που τα τελευταία χρόνια είχε εφαρμόσει πρωτοπόρα προγράμματα σε συνεργασία ακόμα και με τη... ΝΑΣΑ στην Αμερική, φέρνοντας τους λιγοστούς μαθητές  του σε επαφή με τη σύγχρονη τεχνολογία και την εξειδικευμένη γνώση. Οι προσπάθειες του τελευταίου δάσκαλου και παπά του χωριού αρχιμ. Καλλίνικου Μαυρολέvn δεν καρποφόρησαν.

Το σχολείο των Πυλών είχε βραβευτεί για τη δράση του. Πολλοί επώνυμοι που το επισκέφτηκαν κατά καιρούς είχαν υμνήσει το έργο που γίνεται στο μικρό χωριό της Καρπάθου μετατρέποντας το σχολείο σε ΚΥΨΕΛΗ Πνευματικού ανεφοδιασμού, σε χώρο δράσης και βίωσης  της παράδοσης μας. Τελικά όλα αυτά δεν αξιολογούνται από τα αδίστακτα μνημόνια. Η προσπάθεια  δεν καταξιώνεται στα μάτια των ξύλινων γραφειοκρατών και τεχνοκρατών.
    Σκοπός η ερήμωση της ελληνικής επαρχίας και η βύθιση στην άγνοια στην αμάθεια και στο τέλμα.
  Περισσότερα στη σελίδα  του φίλου π. Καλλινίκου Μαυρολέων. Αναζητήστε στοιχεία  στο διαδίκτυο πληκτρολογώντας στο google: παπά Καλλίνικος. Και δείτε το σχετικό βιντεάκι στο yutube με τον τίτλο: "Γιατί άραγε;"
    Συμμεριζόμαστε  τον πόνο ψυχής του αγωνιστή ακρίτα παπά και δάσκαλου, φίλου και συνοδοιπόρου στα χρόνια  της "εν Πειραιεί"  εκκλησιαστικής δράσης μας. Η δανειστική βιβλιοθήκη τα σύγχρονα κομπιούτερ τα προχωρημένα προγράμματα, οι δράσεις εντός και εκτός Καρπάθου μπορούν να τερματιστούν με μια κρατικίστικη απόφαση; Τα σχολεία ιδιαίτερα αυτά  τα μικρά της ελληνικής άγονης γραμμής και των υψωμάτων της Πίνδου έχουν ψυχή. Κρύβουν μέσα τους Ελλάδα. Είναι φάροι και βίγλες του Έθνους της παράδοσης και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Διαφυλάττουν θερμοπύλες, χαλυβδώνουν τη θέληση για μια καλύτερη ζωή, προστατεύουν και διδάσκουν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα. Μεταδίδουν τα νάματα της πίστης, του ήθους και της αρχοντιάς μιας Ελλάδας  που σιγοσβήνει. Η ανεκτίμητη πνευματική κληρονομιά που αφήνει πίσω του αυτό το σχολείο θα ακολουθεί για πάντα τους μαθητές που είχαν την ευλογία να καθίσουν στα θρανία του τα τελευταία χρόνια που υπηρέτησε σε αυτό ο π. Καλλίνικος.

   Πάτερ  καλή δύναμη και υπομονή.

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Μια μέρα στη Βουλή



Από τη Διευθύντρια του Γυμνασίου Μεσαγρού κ. Μπέση Αναστασία
Την Τετάρτη 21/11/2012 μία ομάδα τριάντα μαθητών του Γυμνασίου Μεσαγρού συνοδευόμενοι από τη Διευθύντρια του σχολείου και δύο καθηγητές τους , επισκέφτηκε τη Βουλή των Ελλήνων- το δεύτερο σχολείο από όλη την Ελλάδα-στα πλαίσια  των  καινοτόμων  παιδαγωγικών  δράσεων  για  τη  δημοκρατική  διαπαιδαγώγηση  και  την  Πολιτική  Αγωγή    στο  σχολείο.
Οι  μαθητές  μας   μέσα  σ’  ένα  άρτια  οργανωμένο  πρόγραμμα  είχαν  τη  δυνατότητα   να  γνωρίσουν  μια  ιστορική  περίοδο, πολύ  μακρινή  τους ,αλλά   άκρα  ενδιαφέρουσα, τότε  που  για  πρώτη  φορά  καθιερώνονταν  οι  κοινοβουλευτικοί  θεσμοί, την  εποχή  από  τον  Όθωνα  ως  τον  Γεώργιο  τον  Α΄ και   κυρίως  την  κρίσιμη  περίοδο  της  διακυβέρνησης  του  Χαρίλαου  Τρικούπη  και  την  καθιέρωση  «της  Δεδηλωμένης».Οι  μαθητές  έγιναν  μέρος  της  Ιστορίας  και  πρωταγωνιστές  της, αφού  συμμετείχαν  ως  πολιτικοί-εκπρόσωποι των  τότε  κομμάτων-ως   υποψήφιοι  βουλευτές-ως  σφαιριοδότες  και  ψηφολέκτες  στις  εκλογικές  διαδικασίες. Ψήφισαν  με  σφαιρίδια  σε  κάλπη   χωρισμένη  σε  δύο  τμήματα, μαύρο  και  λευκό. Έτσι  κατανόησαν  τους  όρους-φράσεις  που  χρησιμοποιούμε  σήμερα, όπως: «θα  ρίξω  μαύρο, τον  μαύρισα». Παρακολούθησαν  σε  οπτικοακουστικό  υλικό  την  κρίσιμη  συνεδρία  της  αποδοχής    εκ  μέρους  του  τότε  βασιλιά  Γεωργίου  του  Α΄  της  καθιέρωσης  της  αρχής  της   «Δεδηλωμένης», αρχής  που  ισχύει  σε  όλα  τα  δημοκρατικά  πολιτεύματα  μέχρι  σήμερα. Ταυτόχρονα  μέσα  από  διάλογο  έφθασαν  στη  σημερινή  πολιτική  κατάσταση. Παρακολούθησαν     ένα  σύγχρονο  ντοκιμαντέρ  σχετικό  με  τα  πλεονεκτήματα  και  τις  στρεβλώσεις  της  Δημοκρατίας  και  τις  υποχρεώσεις  που  έχει  ο  κάθε  πολίτης  χωριστά  να  εργαστεί  για  την  βελτίωση  των θεσμών  και  την  προάσπιση  της  Δημοκρατίας.
Στη  συνέχεια  οι  μαθητές  παρακολούθησαν  από  τα  θεωρεία  της  Βουλής  μέρος  της  συζήτησης  για  τα  εργασιακά  δικαιώματα  και  ενθουσιάστηκαν, όταν  αναγγέλθηκε  από  τον  Αντιπρόεδρο  της  Βουλής  η  παρουσία  τους  και  έτυχαν  του θερμού  χειροκροτήματος   των  παρευρισκομένων  βουλευτών.
Τέτοια  προγράμματα  και  πρωτοβουλίες  της  Βουλής  των  Ελλήνων  πρέπει  να  πραγματοποιούνται, γιατί  βοηθούν  την  εκπαιδευτική  διαδικασία   και  διευρύνουν   τον  πνευματικό  ορίζοντα  των  μαθητών.
Εκ μέρους  της  Σχολικής  Κοινότητας  Μεσαγρού
Η   Διευθύντρια
κ.  Αναστασία   Μπέση-Γκίνη
           

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Η "Παναγίτσα" της Αίγινας

   Στην Παναγία αποδίδονται πολλά προσωνύμια. Ονόματα που μαρτυρούν την μεγάλη αγάπη προς το πρόσωπό της και της έχουν αποδοθεί μετά από κάποιο θαύμα που έκανε, από τον τρόπο ανεύρεσης μιας εικόνας της ή ακόμα και από τον τρόπο που έχει απεικονισθεί ή από τις φθορές που έχει υποστεί. Στην Αίγινα συναντάμε τη Φανερωμένη, την Ελευθερώτρια, τη Μυρτιδιώτισσα, την Πολίτισσα, την Χρυσολεόντισσα. Όμως μπορεί τα προσωνύμια να είναι χιλιάδες  σε όλη την Ελλάδα, σε όλη την Ορθοδοξία, το πιό τρυφερό και γλυκό το συναντάμε στην Αίγινα.
   Είναι η Παναγίτσα. Η μικρή Παναγιά. Η εκκλησία που μετά τον Άγιο Νικόλαο το Θαλασσινό, είναι εμβληματικός για το λιμάνι και το τοπίο γενικότερα  της Αίγινας. Δεσπόζει ο ναός στην νότια άκρη του λιμανιού και μαζί με αυτόν του Αγίου Νικολάου, προστατεύει τους ναυτικούς και τους ταξιδιώτες αλλά και προστατεύουν και οι δύο μέσα στην αγκάλη τους, την αγκάλη του λιμανιού τα πλεούμενα των ψαράδων και των ανθρώπων της θάλασσας γενικότερα. Ο ναός με τον μεγάλο τρούλο και το επιβλητικό καμπαναριό που με το ρολόι του σημαίνει την ώρα, μπλέκεται χρωματικά με τα ξάρτια και τα άλμπουρα των καϊκιών, και των κάθε είδους σκαφών φτιάχνοντας μια μοναδική εικόνα νησιώτικου τοπίου.
   Υπήρχαν εποχές που ο σημερινός ναός με αυτή τη μορφή δεν υπήρχε. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες που φέρνει στο φως η ιστορικός Γωγώ Κουλικούρδη στο βιβλίο της "ΑΙΓΙΝΑ ΙΙΙ", στη θέση της σημερινής εκκλησίας υπήρχε μια μικρότερη η 'Παναγίτσα" η η "Μικρή Παναγιά" ένα μικρό ξωκκλήσι σε ρυθμό βασιλικής, πολύ παλαιό το οποίο καταγράφουν και αναφέρουν πολλοί περιηγητές. Βρισκόταν μέσα σε περίβολο που ίσως είχε νεκροταφείο και ήταν χτισμένο πάνω στα θεμέλια μιας μεγάλης πρωτοχριστιανικής βασιλικής. Το εκκλησάκι αυτό γκρεμίστηκε στα 1906 και στη θέση ανεγέρθηκε ο σημερινός ενοριακός ναός σε κτήμα που αναφέρεται ότι ήταν στην κατοχή του αρχιμανδρίτη Γρηγόριου Μοίρα. Το παλαιό εκκλησάκι δεν ήταν ενοριακός ναός αλλά είχε παραχωρηθεί για χρήση  στους πρόσφυγες που στα χρόνια της επανάστασης είχαν κατακλύσει την Αίγινα.
   Σήμερα ο ναός είναι ενοριακός και παραμένει σε αντίθεση με άλλους ναούς του νησιού κατά τη διάρκεια της ημέρας επισκέψιμος για τους πιστούς.
   Περισσότερες πληροφορίες μπορεί κάποιος να αναζητήσει, εκτός από το βιβλίο της Γ. Κουλικούρδη και στο νεότερο βιβλίο του Σ. Δημητρακόπουλου: "Χριστιανική Αίγινα"
   Ο πίνακας  που κοσμεί το σημείωμα μας στην αρχή της σελίδας είναι του Σπύρου Βασιλείου,έργα όπως και τόσα άλλα από τις ημέρες που παρέμεινε στην Αίγινα.

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Χρόνης Μίσσιος. Έφυγε ενώ τα κεραμίδια στάζουν από παντού.

 Ο συγγραφέας  των πιό ανατρεπτικών βιβλίων του αριστερού χώρου έφυγε σήμερα από τη ζωή. Ο άνθρωπος που καταδικάστηκε "εις θάνατον" και κατόρθωσε να  μάθει γραφή και ανάγνωση είχε  ξαφνιάσει με τις συγγραφικές του επιδόσεις - τα βιβλία: "Χαμογέλα ρε τι σου ζητάνε", "Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς", "Τα κεραμίδια στάζουν". "Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι", περιγράφοντας με άμεσο, αποκαλυπτικό και πηγαίο, ατόφιο, λαϊκό και ευθύ τρόπο τη ζωή του μέσα στις φυλακές, τα βασανιστήρια. Τη ζωή του μετά από τη φυλακή, τις απογοητεύσεις, την πίκρα για όσους τον ξέχασαν. Τα βιβλία του γνώρισαν τεράστια αποδοχή από το κοινό αλλά δέχθηκαν μεγάλη και αυστηρή κριτική από την αριστερά. 
Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930, από γονείς καπνεργάτες, και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και παράνομους κομμουνιστές κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά.
      Αυτή την περίοδο, η οικογένειά του καταφεύγει στη Θεσσαλονίκη και ο Μίσσιος δουλεύει μικροπωλητής, με κασελάκι, στο λιμάνι. Το σχολείο το σταμάτησε στη δεύτερη τάξη του δημοτικού.
Από τα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στους αντάρτες.

Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και οργανώνεται στον Δημοκρατικό Στρατό Πόλεων.   Το 1947 συλλαμβάνεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο.   Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε τον θάνατο χάρη σ’ένα τυχαίο γεγονός.   Έκτοτε, μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (αμνηστία του Παπαδόπουλου) περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος (Μακρονήσι, Άι- Στράτης, Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, κ.ά.)
Εκεί μαθαίνει ανάγνωση και γραφή.
      Ένα “διάλειμμα” ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρίσκει στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ.   Το πρώτο του βιβλίο “Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς… ” (γράμματα, 1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού.   Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του “Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;” (Γράμματα, 1988) αλλά και όλα τα υπόλοιπα.
     Κοσμοκαλόγερος”, σαν τους ήρωες ορισμένων από τα βιβλία του, ο Χρόνης Μίσσιος έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Καπανδρίτι.  Εφυγε από την ζωή μετά από επιπλοκή στην υγεία του στις 20/11/2012.

     Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις είχε δηλώσει: «Για πρώτη φορά ζω σε μια κοινωνία που δείχνει να έχει πάθει εγκεφαλικό. Δεν αντιδρά με τίποτα».
Για την κρίση: είναι πολυεπίπεδη, δεν είναι μονάχα οικονομική. Ουσιαστικά είναι κρίση αξιών και χρεοκοπίας του λογοκρατούμενου και τεχνοκρατικού πολιτισμού μας». Για την οικολογία και την πράσινη ανάπτυξη:«Είναι δυνατόν να μιλάμε για οικολογία και πράσινη ανάπτυξη και να έχουμε την εκμετάλευση του ανθρώπου από άνθρωπο;».
Για την παιδεία: «Μη γελιόμαστε. Υπάρχει εκπαίδευση. Άλλο πράγμα η παιδεία και άλλο πράγμα η εκπαίδευση. Σήμερα, λοιπόν τα παιδιά εκπαιδεύονται. Γιατί; Για να βρούνε τη μηχανή του κέρδους».
Για τους εμπνευσμένους ηγέτες: «Πιστεύω πολύ ότι σε μια κοινότητα, η συλλογική μνήμη είναι πολύ πιο ασφαλής και πιο ισχυρή από οποιονδήποτε ηγέτη».
Για την εξουσία: «Είναι το χειρότερο, το πιο τρομακτικό εφεύρημα του ανθρώπου. Στην πορεία τής ανθρώπινης ιστορίας, οι μόνοι που έσωσαν την αθωότητα τους ήταν αυτοί που σκοτώθηκαν νωρίς, πριν γίνουν εξουσία». 

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Η Franke στους υγροβιότοπους της Αίγινας

  Οι υγροβιότοποι της Αίγινας αποτελούν το αντικείμενο της Περιβαλλοντικής εργασίας των μαθητών του 2ου Γυμνασίου της Αίγινας για τη φετινή χρονιά 2012 -13. Ωστόσο με πολύ χαρά ανακαλύψαμε ότι ερχόμαστε δεύτεροι διότι πολύ πριν από μας και πολύ πριν από κάθε Αιγινήτη βρέθηκε μια φίλη της Αίγινας η Franke κάτοικος εδώ και χρόνια της Βαγίας η οποία  έχει επισκεφθεί τους υγροβιότοπους της Βαγίας και του Μαραθώνα. έχει φωτογραφίσει με πολύ επιμέλεια τον τόπο σε όλες τις εποχές και έχει καταγράψει μοναδικά την πανίδα και τη χλωρίδα, τα όστρακα, τα ψαράκια, τις λειχήνες, τα βρύα, τα αγριολούλουδα.
    Την πολύτιμη εργασία της την έχει αναρτήσει εδώ και χρόνια στο διαδίκτυο, στήνοντας έναν ιστότοπο που ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με το περιβάλλον της Αίγινας. Προβάλλοντας μοναδικά τη φύση του νησιού που επέλεξε να ζει εδώ και χρόνια. Αξίζει να επισκεφθείτε τη σελίδα της : www.hanfranke.com και να δείτε τη δουλειά  της.
  
    Το όλο εγχείρημα της Franke κινείται από ιδιωτική πρωτοβουλία, χωρίς υστεροβουλία και διάθεση προβολής. Γίνεται πολύ ταπεινά και σιωπηλά γι' αυτό και το αποτέλεσμα είναι πολύ ουσιαστικό.
      Κανείς επίσημος φορέας μέχρι στιγμή δεν έχει ασχοληθεί με τη δουλειά της γιατί πολύ απλά την αγνοούν. 
     Ελπίζουμε μετά από αυτή τη δημοσίευση η σημαντική εργασία της μεγάλης φίλης του νησιού μας να βρει τη θέση που της αξίζει.
 



Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Μνήμη Πολυτεχνείου στο 2ο Γυμνάσιο Αίγινας



 Γύρω από τον άξονα ότι η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν συνιστά αφορμή για εορτή αλλά για περισυλλογή και γόνιμο προβληματισμό κινήθηκε η εκδήλωση μνήμης που διοργανώθηκε από το 2ο Γυμνάσιο Αίγινας και παρουσιάσθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου στις 09.30 το πρωί.
   Ομάδα  16 παιδιών παρουσίασαν ένα θεατρικό δρώμενο το οποίο εξιστορούσε το πώς μια ομάδα μαθητών προετοιμάζει την εκδήλωση του Πολυτεχνείου, επιλέγοντας κείμενα, φτιάχνοντας τη διακόσμηση, γράφοντας συνθήματα, επιλέγοντας φωτογραφίες, πλέκοντας στεφάνι. Τα παιδιά με τα κείμενα στα χέρια τους με αναμμένα κεράκια, με δάφνες και με φωνές και μαρτυρίες από τις ημέρες εκείνες, έδωσαν ένα δικό τους τόνο, ανοίγοντας την εκδήλωση.

   Στη συνέχεια τη σκυτάλη παρέλαβε ο φιλόλογος καθηγητής κ. Γ. Λαγουρός ο οποίος παρουσίασε με τις αμφισβητήσεις που διατυπώνονται, τις υπερβολές αλλά και την πραγματική διάσταση των γεγονότων. Η ομιλία του πλαισιώθηκε με τραγούδια των Μ. Λοΐζου, Μ. Θεοδωράκη. Στ. Ξαρχάκου ενώ παράλληλα προβάλλονταν εικόνες από τις τρεις ημέρες που κράτησαν τα γεγονότα.
   Η προβολή τέλος  της μικρής διάρκειας ταινίας του Παντελή Βούλγαρη για τα χρόνια 1967 -1974 καθήλωσε μικρούς και μεγάλους με τις συγκλονιστικές εικόνες από τη Γυάρο, τις εμφανίσεις των δικτατόρων, τις γιορτές και τα θεάματα που οργάνωναν στα στάδια μα πάνω από όλα με τα γεγονότα της Κύπρου που προκάλεσε η χούντα των Αθηνών.

   Μια  εκδήλωση που άγγιξε τις ψυχές και προκάλεσε  τις συνειδήσεις μας.