Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Πρώτο βραβείο για τον κ. Πούντο Φώτη στην Έξποτροφ 2017

 
 Ανάμεσα σε 300 εκθέτες από όλη την Ελλάδα με ιδιαίτερα προϊόντα από την παραγωγή κάθε  τόπου ο Αιγινήτης κ. Φώτης Πούντος απέσπασε  το πρώτο βραβείο στην έκθεση της "Εξποτροφ"  που πραγματοποιήθηκε  στην Αθήνα τις προηγούμενες ημέρες. Το κοινό - οι επισκέπτες  της έκθεσης - με ψηφοφορία ανέδειξαν τη φυστιπραλίνα  του Φώτη στην πρώτη θέση. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμμένος επαγγελματίας συμμετέχει  στην έκθεση αυτή. Και πέρσι είχε διακριθεί όπως επίσης το φετινό βραβείο είναι το δεύτερο κατά  σειρά, μετά  το ανάλογο που του απέδωσε πέρσι το "Αθηνόραμα".
  Ο κ. Πούντος μοιράστηκε  το ίδιο περίπτερο της έκθεσης με την κ. Σωζία  Μαρτή από  το γνωστό  εστιατόριο "Νώντας" της Πέρδικας, η οποία παρουσίασε το pesto φιστικιού.
Η τιμή είναι μεγάλη αλλά  και η προβολή της Αίγινας ανάλογη.
   Η έκθεση "Εξποτροφ" παρουσιάζει γεύσεις και ποιοτικά προϊόντα από όλη την Ελλάδα που στηρίζονται  στην τοπική παραγωγή κάθε τόπου.
   Το μεγάλο κέρδος όμως από αυτές  τις διακρίσεις είναι ότι δικαιώνονται οι επιλογές, ο κόπος, η δουλειά  των νέων ανθρώπων του νησιού που τολμούν να επιχειρούν στον τόπο τους, να δημιουργούν με μεράκι και φαντασία, να ανοίγονται σε νέα  πρότζεκτ, να σχεδιάζουν, να οραματίζονται και εν τέλει να γίνονται πρότυπα  για  αυτούς που ακολουθούν.
   Ιδιαίτερα ο κ. Φώτης Πούντος  θα μπορούσε να παραμείνει ένας απλός φούρναρης, κληρονομώντας  τη βαριά οικογενειακή παράδοση. Ως  νέος άνθρωπος και επιχειρηματίας αποφάσισε να μην παραμείνει στα ίδια, να μην αρκεστεί στα  δεδομένα. Σπούδασε την τέχνη του. Θέλησε να κάνει σωστή διαχείριση του ονόματός του και να προωθήσει  τη δουλειά. Κοίταξε μπροστά. Και  δικαιώθηκε.
  Από την Κυψέλη δραστηριοποιείται και στην  πόλη της Αίγινας. Διοργανώνει catering για εκδηλώσεις, συμμετείχε στα σεμινάρια μαγειρικής στο "Κάππος Έτσι" και τα δύο τελευταία χρόνια διδάσκει στα ΙΕΚ  της Αίγινας.
   Τα  τελευταία επίσης χρόνια έχει έντονη παρουσία σε εκθέσεις τροφίμων που γίνονται στο λεκανοπέδιο της Αττικής.
Το μυστικό όμως της επιτυχίας  του δεν είναι  μόνο η προσήλωση στη δουλειά  του, η εργατικότητα και η φαντασία, το χαμόγελο και οι καλοί τρόποι στην καθημερινότητα και στις συναλλαγές του, όσο  το πνεύμα συνεργασίας που τον χαρακτηρίζει και η συλλογική δουλειά  του με συναδέλφους του όπως τον κ. Δημήτρη Κάππο  τον κ. Παναγιώτη Μπέση και άλλους.
   Ας  ευχηθούμε  το παράδειγμά του να μιμηθούν και άλλοι νέοι επαγγελματίες.
   Οι φωτογραφίες προέρχονται από τον κ. Δημήτρη Κάππο.





Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

Ημέρα μνήμης και τιμής για τους παλαιούς εκπαιδευτικούς της Κυψέλης.

   Γιορτινή η σημερινή ημέρα  γαι τον εκπαιδευτικό κόσμο της Ελλάδας. Οι Τρεις Ιεράρχες από την εποχή του Βυζαντίου θεωρούνται οι προστάτες των γραμμάτων και των τεχνών. Η μεγάλη θρησκευτική εορτή δεν περνά απαρατήρητη κυρίως όταν υπάρχουν ακόμα λειτουργοί της εκπαίδευσης και όχι στεγνοί δημόσιοι υπάλληλοι που αναζητούν διακαώς αργίες και τριήμερα αλλά τιμούν αυτήν  την ημέρα. Τότε και οι μαθητές ακολουθούν.  Παραδειγματίζονται και γίνονται καλύτεροι.
   Ωστόσο αυτή την εορταστική ημέρα που ακούγονται λόγοι και αναζητούμε  τα νοήματα και τις παρακαταθήκες των μεγάλων Ιεραρχών για το σήμερα, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε κάποιους ανθρώπους μικρούς και μεγάλους που κάποτε ήταν συμμαθητές ή συνάδελφοι ή δάσκαλοι μας.  
   Γι αυτό το λόγο έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια από  τον εφημέριο π. Νεκτάριο Κουκούλη σε συνεργασία με  τους εκπαιδευτικούς των σχολικών μονάδων της Κυψέλης, να τελείται μνημόσυνο  τιμής και αγάπης  για  τους κεκοιμημένους  εκπαιδευτικούς του χωριού. 
Τους  Αρχιμ. Ιωάννης Ηλιόπουλος, Αλεξάνδρα Λυκούρη, Παναγιώτης Λυκούρης, Κατερίνα Ρηγοπούλου, Γρηγορία Μαρίνη, Πάγκου Άννα, Τύλλιος Παντελεήμων και πρόσφατα ο Κωσταντίνος Λυκούρης.
    Ένα ελάχιστο αντίδωρο στους ευεργέτες εκείνους  που μόχθησαν για  τη μόρφωση την πνευματική καλλιέργεια και  τη διάπλαση των χαρακτήρων  των μαθητών όλων  των προηγούμενων γενεών του χωριού. 
  Μια χρήσιμη υπενθύμιση στα νεότερα παιδιά  των δασκάλων εκείνων που παιδαγώγησαν τους  γονείς και τους παππούδες  τους.      
   Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του 2ου Γυμνασίου, το αρχείο του κ. Ν. Κουκούλη και από την έκθεση παλαιών φωτογραφιών που είχε πραγματοποιηθεί το 2010 στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης. 

Το μήνυμα του Υπουργού Παιδείας για τον εορτασμό των Τριών Ιεραρχών,

Το μήνυμα του Υπουργού Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων
 για τον εορτασμό των Τριών Ιεραρχών


"Τιμούμε σήμερα στην εκπαίδευση τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών και στο πρόσωπό τους τιμούμε την παιδεία. Πάνω στην εορτή αυτή αξίζει να αναστοχαστούμε, έτσι ώστε να μην χαθεί το νόημά της στη συνήθεια της ετήσιας επανάληψης.
Ο εορτασμός των Τριών Ιεραρχών καθιερώθηκε από το ελληνικό κράτος και επομένως από τη στιγμή που δημιουργήθηκε το κράτος, η παιδεία βρέθηκε στο κέντρο της πολιτικής. Από πολύ νωρίς φρόντισε για την καλλιέργειά της, τόσο στο εσωτερικό όσο και στις ελληνικές κοινότητες που βρίσκονταν ακόμη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη διασπορά. Άνοιξαν σχολεία σε όλη τη χώρα και το Πανεπιστήμιο προσέλκυε φοιτητές όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από τις κοινότητες του εξωτερικού. Οι Δάσκαλοι του Γένους κατείχαν περίοπτη θέση στη γενεαλογία του Έθνους. Η Παιδεία έγινε ένας θεσμός ιερός – ιερότητα την οποία συμβολίζει ο σημερινός εορτασμός της στο πρόσωπο των αγίων-προστατών της.
Τι σημαίνει όμως «ιερότητα της Παιδείας»; Αναγνωρίζοντας την ιερότητα της Παιδείας, αναγνωρίζουμε εμφατικά ότι η Παιδεία βρίσκεται στο κέντρο της ανθρώπινης ύπαρξης. Αναγνωρίζουμε δηλαδή ότι η Παιδεία, πολύ περισσότερο από φορέα γνώσεων, αποτελεί απαραίτητο στοιχείο της διαμόρφωσης της ανθρώπινης υπόστασης, της ανθρώπινης προσωπικότητας, ότι είναι αυτή που βοηθά τον άνθρωπο να αποσαφηνίσει τις ηθικές τους αξίες, που τον καθιστά κοινωνική και πολιτική οντότητα, που αποτελεί τον οδηγό του στις δύσκολες αποφάσεις και τα διλήμματα της ζωής. Γι’ αυτό και η επιλογή των Τριών Ιεραρχών ως προστατών της δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για προσωπικότητες που έζησαν σε μια μεταιχμιακή εποχή, με βαθιά γνώση της ελληνικής παιδείας, δασκάλους που πίστευαν στην μεταμορφωτική της δύναμη και που έβαζαν τις ιδέες της σε πράξη στον καθημερινό τους βίο. Πρόκειται για διανοούμενους που με αφετηρία τη χριστιανική και την ελληνική παιδεία επιδίωξαν τη βελτίωση της ζωής του Ανθρώπου.
Με αυτήν την έννοια, το μήνυμα της σημερινής μέρας παραμένει επίκαιρο. Με τον ίδιο τρόπο που σύμπαντα που στην εποχή τους φαίνονταν ετερόκλητα βρήκαν τρόπο, παρά και μέσα από τις συγκρούσεις, να υπερβούν τις διαφορές τους και να συγκεραστούν με γνώμονα τον ανθρωπισμό, έτσι και σήμερα, το αγαθό της Παιδείας και οι πανανθρώπινες αξίες της θα πρέπει να συνεχίσουν να μας εμπνέουν και να μας καθοδηγούν προς τη συλλογική πρόοδο, πέρα και πάνω από διαφορές χρώματος, γλώσσας, θρησκείας ή εθνικότητας".


Το μήνυμα για τον εορτασμό των Τριών Ιεραρχών από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος




Πρόc τούς Ἐκπαιδευτικούς: ὅλων των βαθμίδων

Ἀγαπητοί μας ἐκπαιδευτικοί,
Ὁ φετινός ἑορτασμός τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν προσφέρει, ὅπως κάθε χρόνο, τήν εὔκαιρια πρός ὅλους ὅσοι ἐμπλέκονται στήν ὑπέροχη ἀλλά καί ὑπεύθυνη ἀποστολή τῆς διαπαιδαγώγησης τῆς νέας γενιᾶς, νά προβληματιστοῦμε γιά τήν ποιότητα καί τό μέλλον τῆς παιδείας στόν τόπο μας καί νά ἐπαναπροσδιορίσουμε τούς στόχους μας,

Ἡ σημερινή πραγματικότητα ἀναδεικνύει μέ ἀνάγλυφο ἀλλά καί ὀδυνηρό τρόπο τίς συνέπειες, τῶν λαθῶν καί τῶν παραλείψεών μας. Διαμορφώσαμε κοινωνία στηριγμένη στήν ἀτομική καταξίωση, στήν ταύτιση τῆς ἐπιτυχίας μέ τόν καταναλωτισμό καί τήν ἀνάδειξη τῶν νοητικῶν δεξιοτήτων ὡς βασικοῦ ἐργαλείου ἐπίλυσης τῶν πολυποίκιλων ἀνθρωπίνων ἀναγκῶν.
Ἀποτέλεσμα τῆς ἀντιμετωπίσεως αὐτῆς ἀποτελεῖ ἡ ἀπογοήτευση καί ἡ παθητικότητα τῶν ἀνθρώπων, κυρίως ὅμως τῶν μαθητῶν μας. Τά νεανικά τους ὄνειρα καί οἱ εὐγενεῖς τους πόθοι προσαρμόζονται γρήγορα καί βίαια στήν ἀναγκαιότητα πρόσκαιρης ἀκαδημαϊκῆς ἐπιτυχίας, ἡ ὅποια δέν μπορεῖ νά ἐξασφαλίσει πλέον οὔτε τήν στοιχειώδη, ἐπιβίωση. Ὡς συνέπεια αὐτοῦ του γεγονότος γινόμαστε ὅλοι μάρτυρες πρωτόγνωρης νεανικῆς καταθλίψεως, ἰδιότυπης ἐξαρτήσεως ἀπό τίς ἠλεκτρονικές συσκευές καί ἐξάρσεως παραβατικῶν συμπεριφορῶν κάθε εἴδους.
Οἱ τρεῖς Ἱεράρχες ἔζησαν στό παρελθόν, μέ τή ζωή καί τό ἔργο τους ὅμως ἀπαντοῦν στά ἀδιέξοδά του παρόντος καί μᾶς καλοῦν στήν ὑλοποίηση τοῦ δράματος ἑνός φωτεινότερου μέλλοντος. Ἡ ἐποχή τους, ὅπως καί ἡ δική μας, ὑπῆρξε περίοδος μεγάλων ἀνατροπῶν καί μεταβάσεως σ' ἕνα διαφορετικό κόσμο. Ἡ σκέψη τους ὅμως ὑπῆρξε συνθετική. Ἐντόπισαν τούς θησαυρούς τοῦ παρελθόντος, ἀπορρίπτοντας παράλληλα ὅλα ἐκεῖνα τά στοιχεῖα τῆς δεισιδαιμονίας καί τῆς πλάνης, ποῦ δέν ἦταν πλέον σέ θέση νά ἀπαντήσουν σέ βασικά ἐρωτήματα τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως. Μαθήτευσαν σέ κάθε πεδίο της τότε ἐπιστήμης, παρέμειναν ὅμως πάντα σταθεροί, ἀναζητητές τοῦ βαθύτερου νοήματος τῆς ζωῆς. Καλλιέργησαν μέ συνέπεια τόν νοῦ καί τήν ψυχή τους, διατήρησαν ὅμως διαρκῶς στραμμένη τή ματιά τους στίς, ἀνάγκες τῆς κοινωνίας, μετατρέποντας τίς δεξιότητες καί τίς γνώσεις τους σέ ἐργαλεῖα ἀγάπης καί ἀλληλεγγύης.
Ὁ Μέγας Βασίλειος ὑπῆρξε ἀληθινός πανεπιστήμων καί ἀναδείχτηκε κορυφαῖος ἐρευνητής θεωρητικῶν καί θετικῶν ἐπιστημῶν. Συγχρόνως, ἀναδείχτηκε ἱδρυτής ἑνός τεράστιου φιλανθρωπικοῦ ἔργου.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καλλιέργησε σέ ὑπέρτατο βαθμό τήν λογική σκέψη καί τήν γλωσσική διατύπωση. Παράλληλα, ἡ ἀγάπη του, κυρίως πρός τούς νέους, τόν κατέστησε ἕναν ἀπό τούς κορυφαίους παιδαγωγούς.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀφομοίωσε δημιουργικά ὅλη τήν σοφία τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων καί συνδύασε τήν γνώση μέ τήν καλλιτεχνική ἔκφραση καί εὐαισθησία. Αὐτό ὅμως δέν τόν ἐμπόδισε νά ἀναλώσει τή ζωή του στήν πνευματική καί ὑλική στήριξη τοῦ ποιμνίου του.
Αὐτός ὁ συνδυασμός λόγων καί ἔργων τούς καθιστά πρότυπα καί σήμερα. Ὡς στυλοβάτες τῆς Ἑλληνορθόδοξης παράδοσής μας, μᾶς προτείνουν τήν ἁγιότητα τῆς ζωῆς ὡς προϋπόθεση ἀληθινοῦ ἀνθρωπισμοῦ, στηριγμένου στήν πίστη πρός τόν Θεό καί στήν ἀγάπη πρός ὅλους ἀδιακρίτως. Μέσα σέ αὐτό τό πλαίσιο ἡ γνώση θά ἐπανεύρει τό βαθύτερο νόημά της καί τό σχολεῖο θά μεταβληθεῖ σέ χῶρο ὑπαρξιακῆς ὁλοκληρώσεως, πνευματικῆς καλλιέργειας καί καλλιτεχνικῆς δημιουργίας.
Ἀγαπητοί μας ἐκπαιδευτικοί,
Οἱ καιροί ἀπαιτοῦν τή συνεργασία ὅλων μας, πρός ὄφελος τῶν παιδιῶν μας καί τῆς κοινωνίας μας. Ὡς ποιμαίνουσα Ἐκκλησία, μέ ἀφορμή τόν ἑορτασμό τῶν ἐφόρων τῆς παιδείας μᾶς τριῶν Ἱεραρχῶν, σᾶς διαβεβαιώνουμε πώς εὐρισκόμεθα μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις στό πλευρό σας, ἀρωγοί σέ κάθε σας ἀνάγκη.
Στίς προσπάθειές σας γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν κοινῶν μας στόχων ἐν μέσω ἀντίξοων συνθηκῶν, οἱ ὁποῖες ἀπαιτοῦν θυσιαστικό φρόνημα καί ὑπέρβαση δυνάμεων, προσευχόμεθα μέ θέρμη, ὥστε τό παράδειγμα τῶν τριῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας νά σᾶς ἐμπνέει καί νά σᾶς ἐνισχύει.

Μέ πατρική ἀγάπη καί θερμές εὐχές:
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
…………………………………………………………….

 Πρός τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες
ὅλων των ἑλληνικῶν Σχολείων
 Ἀγαπητά μας παιδιά,
Σήμερα ἑορτάζουν τρεῖς Ἅγιοι, τρεῖς Ἱεράρχες ὅπως τούς ἀποκαλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας, ἀφοῦ καί οἱ τρεῖς ἀναδείχτηκαν ἐπίσκοποι. Ἄν καί ἔζησαν πρίν 17 περίπου αἰῶνες, ἡ Ἐκκλησία ὄχι μόνον τούς τιμᾶ, ἀλλά τούς ἔχει ἀνακηρύξει καί προστάτες τῆς Παιδείας. Ποιᾶς παιδείας ὅμως; Μήπως παιδείας, ἡ ὁποία ρίχνει ὅλο τό βάρος της στήν ἀνάπτυξη τῆς λογικῆς, παραμελώντας καί ἄλλα κέντρα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, ὅπως τό συναίσθημα καί τό σῶμα; Μήπως παιδείας, ἡ ὁποία διαμορφώνει ἀνθρώπους ποῦ εἶναι σέ θέση νά σκέφτονται μόνον τήν ἀτομική τους ἐξέλιξη, ἀδιαφορώντας γιά τόν συνανθρωπό τους καί γιά τά μεγάλα προβλήματα τῆς οἰκουμένης; Μήπως παιδείας, ποῦ ἀξιολογεῖ τούς ἀνθρώπους ἀνάλογα μέ τίς ἐπιδόσεις τους, ἀδιαφορώντας γιά τά ἰδιαίτερα χαρίσματα καί χαρακτηριστικά του κάθε μαθητῆ ξεχωριστά;
Δέν εἶναι αὐτή ἡ παιδεία ποῦ ὁραματίστηκαν οἱ τρεῖς ἱεράρχες, ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἄν καί οἱ τρεῖς ἔφτασαν στήν κορυφή τῆς ἐπιστήμης τοῦ καιροῦ τους, ἄν καί οἱ τρεῖς εἶχαν τήν εὐκαιρία νά ἀποκτήσουν φήμη καί πλοῦτο, προτίμησαν νά ἀφιερώσουν τή ζωή τους στήν ὑπηρεσία τῶν ἀνθρώπων τοῦ καιροῦ τους, ἀγωνιζόμενοι γιά μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, ὅπως ἡ ἀμάθεια καί ἡ κοινωνική ἀδικία.
Παρά τά μεγάλα τους χαρίσματα καί τήν μόρφωσή τους, δέν κλείστηκαν σ' ἕνα γραφεῖο ἡ ἕνα ἐργαστήριο. Δέν ἔκαναν τήν γνώση αὐτοσκοπό. Ἡ ματιά τους ἦταν διαρκῶς στραμμένη στά μεγάλα προβλήματα τῆς ἐποχῆς τους, πού δέν διαφέρουν καί πολύ ἀπό αὐτά τῆς δικῆς μας ἐποχῆς. Ἀφουγκράστηκαν τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων, τόν ἔκαναν δικό τους καί θέλησαν νά τόν ἁπαλύνουν μέ κάθε τρόπο. Ἔτσι τά ταλέντα καί οἱ γνώσεις τούς ἔγιναν ἐργαλεῖα ἀγάπης.
Ὁ Μέγας Βασίλειος δημιούργησε τήν Βασιλειάδα, πολιτεία ἀγάπης γιά ἀνθρώπους καί κάθε ἀνάγκης.
Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος δέν ἔπαψε στιγμή νά ἀναλώνεται γιά τήν ἐπισκοπή του.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἀρχικά στήν Ἀντιόχεια καί κατόπιν στήν Κωνσταντινούπολη, θέλησε νά μήν ἀφήσει οὔτε ἕναν ἄστεγο χωρίς στέγη, οὔτε ἕνα φτωχό χωρίς τροφή, οὔτε μία χήρα ἡ ἕνα ὀρφανό χωρίς συμπαράσταση.
Παράλληλα, καί οἱ τρεῖς ἔγραψαν ἔργα πού ἀκόμη διδάσκονται, σέ πανεπιστήμια ὅλου τοῦ κόσμου. Δέν ἀποσκοποῦσαν ὅμως στήν προσωπική τους καταξίωση. Τό ἐνδιαφέρον τους στράφηκε στή διαμόρφωση ἀνθρώπων, ὄχι μόνον μέ γνώσεις, ἀλλά καί ἦθος ἀρχές καί ἄξιες, ὅπως, ἡ ἀγάπη καί ἡ δικαιοσύνη. Δίδαξαν μέ τόν λόγο, τήν πένα, κυρίως ὅμως μέ τή ζωή τους, πώς ὁ καλύτερος κόσμος θά προελθεῖ ἀπό ἀνθρώπους μέ ὑψηλή μόρφωση, ἐσωτερική γαλήνη καί ἔργα ἀγάπης πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀδιακρίτως.
Τέτοια Παιδεία χρειαζόμαστε σήμερα. Ἡ γνώση καί ἡ τεχνολογία ἐξελίσσονται μέ ραγδαίους ρυθμούς, ἡ εὐαισθησία καί ἡ ἀνθρωπιά ὅμως ὅλο καί ὑποχωροῦν. Ἡ ἐπιστήμη προοδεύει, ὁ κόσμος ὅμως συνεχίζει νά φοβᾶται, νά ἀγωνιᾶ καί νά ἀπελπίζεται. Νά, λοιπόν, γιατί οἱ τρεῖς 'Ἱεράρχες ἔρχονται σήμερα νά προτείνουν ἐκπαιδευτικό σύστημα μέ προτεραιότητα τόν ἄνθρωπο καί τίς ἀνάγκες ὄχι μόνο του μυαλοῦ, ἀλλά καί τῆς καρδιᾶς του. Οἱ τρεῖς Ἱεράρχες χτυποῦν σήμερα τήν πόρτα τῶν σχολείων μας καί μᾶς καλοῦν νά ἀνακαλύψουμε τό ἀληθινό νόημα τῆς γνώσης. Ἐκεῖνοι τό βρῆκαν. Ἅς τούς ζητήσουμε νά μᾶς ἐμπνέουν πάντοτε, ὥστε παράλληλα μέ τή γνώση νά βρίσκουμε τήν ἀληθινή χαρά πού προσφέρει Ἐκεῖνος πού τόσο πολύ πίστεψαν καί ἀγάπησαν στή δική τους ἁγιασμένη πορεία: Τόν Χριστό μας.
Ἡ χάρη τους νά σᾶς συνοδεύει πάντα στήν προσπάθεια σας.
 Μέ πατρική ἀγάπη καί θερμές εὐχές
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

Ο φούρνος του μπάρμπα - Παναγή στην Κυψέλη

φωτογραφία του κ. Δημ. Ζάμπου

Η ιστορία  του ψωμιού στην Αίγινα περνά από τον αξεπέραστο φούρνο της Κυψέλης.

  Για πολλές δεκαετίες το καλό παξιμάδι ήταν συνώνυμο με τον μπάρμπα - Παναγή, το φούρναρη της Κυψέλης. Πολλές δεκαετίες - ακόμα και πριν τον πόλεμο του '40 - λειτουργούσε στην πλατεία της Κυψέλης ο παραδοσιακός φούρνος  του Παναγιώτη Μωρόγιαννη ο οποίος  έκαιγε μόνο ξύλα. Το ψωμί αλλά και τα πασίγνωστα σκληρά παξιμάδια  του τον είχαν κάνει γνωστό όχι μόνο σε όλη την Αίγινα αλλά και εκτός νησιού.
   Οι παραθεριστές και οι επισκέπτες έφευγαν πάντα φορτωμένοι με παξιμάδια από τον μπάρμπα - Παναγή και η απογοήτευσή τους ήταν μεγάλη όταν είχαν τελειώσει και έφευγαν με άδεια χέρια. Μισάνοιχτη η παλιά ξύλινη με ώχρα βαμμένη πόρτα σε  εισήγαγε σε έναν άλλο κόσμο. Αριστερά ο μεγάλος όγκος  του φούρνου, μαυρισμένος από τα χρόνια, μεγάλα φτυάρια φούρνου σε διάφορα σημεία, ο μεγάλος πάγκος στη μέση  του μαγαζιού φορτωμένος με λαμαρίνες και ψωμιά, ενώ στα δεξιά κάποιες παλιές προθήκες φιλοξενούσαν τις κουλούρες, τις φρατζόλες και τα παξιμάδια. Ο μικρός πάγκος με την παλιά σιδερένια ζυγαριά, εκεί που ζυγιζόταν το ψωμί, εκτελούσε χρέη ταμείου. Και πίσω από αυτόν ο μπάρμπα - Παναγής και κυρά - Βάσω, χαμογελαστοί απλοί και λιγομίλητοι, πάντα με τα ίδια ρούχα της δουλειάς, σκονισμένοι από το αλεύρι. και στο βάθος μια σκοτεινή αίθουσα με τα σακιά  το αλεύρι.
   Πόσες ιστορίες, πόσοι πελάτες, πόσοι τόνοι ψωμιού. Μια ζωή ολόκληρη. Εικόνες και μυρωδιές  από ξύλο και φρέσκο ψημμένο ζυμάρι.
   Ο φούρνος  του μπάρμπα - Παναγή φάνταζε  σαν σκηνικό από ταινία ή σήριαλ εποχής. Είχε μια αυθεντικότητα και μια γνήσια λαϊκότητα  που δύσκολα κάποιος που δεν την αντίκρισε, μπορεί να καταλάβει.
    Ο  φούρνος λειτούργησε μέχρι τη δεκαετία  του '80 ίσως αρχές  του '90. Το κτίριο σήμερα παραμένει κλειστό.

   Να ευχαριστήσουμε τον κ. Δ. Ζάμπο για αυτή  την φωτογραφία που ανέβασε  στο Fb  και μας  χάρισε αυτό το ταξίδι.
   Ο μπάρμπα - Παναγής ορθός στο κεφαλόσκαλο χαιρετά και συνομιλεί με κάποιον περαστκό ή πελάτη. Συγχρόνως έτσι χαμογελαστός όπως ήταν πάντα  λες και αποχαιρετά μια ολόκληρη εποχή.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

Εφραίμ και Κ. Γαβρόγλου σε μια χαλαρή κουβεντούλα.

 "Το Σάββατο θα τα πούμε από κοντά  στη γιορτή σας" είχε υποσχεθεί ο υπουργός στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη. Και η συνάντηση έγινε τελικά σήμερα το μεσημέρι σε εστιατόριο της Αίγινας με την ευκαιρία  της εορτής του Σεβασμιωτάτου. 
   Μην ξεχνάμε ότι και οι δύο συνομιλητές έχουν τακτική επικοινωνία λόγω των εκπαιδευτικών θεμάτων που έχουν ανακύψει. Ο Σεβασμιώτατος προΐσταται της Συνοδικής Επιτροπής για τα νέα προγράμματα  των Θρησκευτικών και τις επόμενες ημέρες  θα παρουσιάσει τα συμπεράσματα αυτής της επιτροπής στην Ιεραρχία της Ελλάδος.
   Οι φωτογραφίες μαρτυρούν το καλό κλίμα  στη συζήτηση  των δύο ανδρών. Οι ανοικτές πόρτες, η καλή προαίρεση και ο αμοιβαίος σεβασμός αποτελούν θεμέλιο μιας εποικοδομητικής συνεργασίας και πορείας.
Οι φωτογραφίες προέρχονται από το Amen.gr

Τα δεκαέξι χρόνια διακονίας του Μητροπολίτη κ.κ. Εφραίμ.

   Τα  τελευταία χρόνια και από τη στιγμή που λειτουργεί στο Κέντρο Νεότητος της Μητροπόλως το παρεκκλήσιο που είναι αφιερωμένο στον Όσιο Εφραίμ, κα΄θε χρόνο στις 28 Ιανουαρίου ο εορτάζων Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών Ερμιονίδος, Τροιζηνίας και Αιγίνης κ.κ. Εφραίμ επιλέγει να εορτάσει τα ονομαστήρια του στο μικρό αλλά πανέμορφο εκκλησάκι, κοντά σε οικεία και αγαπητά πρόσωπα.
    Σε αντίθεση με άλλους Μητροπολίτες των οποίων η ονομαστική εορτή αποτελεί πρώτη είδηση σε εκκλησιαστικά site, o μητροπολίτης Εφραίμ αναπαύεται  να εορτάσει ήσυχα και ταπεινά, χωρίς περιττή  δημοσιότητα και παρουσία υψηλών κοσμικών και εκκλησιαστικών προσκεκλημένων των οποίων η σύναξη πολλές φορές εξυπηρετεί και άλλους σκοπούς.
   Ιδιαίτερα όταν η ονομαστική εορτή του επισκόπου συμπίπτει το μήνα Ιανουάριο με την επέτειο της χειροτονίας του εις επίσκοπο.

   Δεκαέξι χρόνια συμπληρώνονται φέτος συνεχούς διαποίμανσης της Μητροπόλεως μας από τον κ. Εφραίμ. Ήταν 12  Ιανουαρίου του 2002 όταν εξελέγη Μητροπολίτης από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η μέρα λοιπόν αυτή προσφέρεται όχι μόνο γαι ευχές αλλά και για περισυλλογή. Ημέρα προσευχής και δοξολογίας. Ημέρα απολογισμού του έργου, της διακονίας και της προσφοράς, σε μια εποχή ιδιαίτερα ζοφερή, σε μια νησιωτική Μητρόπολη με πολλές ιδιομορφίες και δυσκολίες επικοινωνίας.
    Στη  Θεία Λειτουργία που τελέστηκε σήμερα συμπροσευχήθηκαν πολλοί ιερείς όχι μόνο από την Αίγινα αλλά και από τις υπόλοιπες μητροπολιτικές περιφέρειες, αντιπροσωπείες  των Ιερών Μονών και μεγάλο πλήθος πιστών. Παρόντες ο Δήμαρχος Αίγινας κ. Δ. Μούρτζης, ο αντιδήμαρχος κ. Κ. Γεννίτσαρης, η αντιπρόεδρος του Δημ. Συμβουλίου κ. Καίτη Σαλπέα, ο Αρχιπλοίαρχος του Λ.Σ. κ. Δ. Παπαλεονάρδος, εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδας και πολλοί νέοι, μέλη της νεανικής δράσης της Μητροπόλεως. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης χειροθέτησε σε αρχιδιάκονο  τον π. Νεκτάριο Δαρδανό επιβραβεύοντας με αυτόν τον τρόπο το σημαντικό έργο και τη διακονία  του στο πλευρό του Μητροπολίτη.
   Με την ευκαιρία αυτή  επιχειρούμε , όπως κάθε χρόνο, ένα μικρό αφιέρωμα, παραθέτοντας το βιογραφικό του Σεβασμιωτάτου από την επίσημη ιστοσελίδα της Μητροπόλεως Ύδρας
  Ευχόμαστε στον ίδιο προσωπικά που είναι και τακτικός επισκέπτης της "Οδού Αιγίνης", υγεία, ψυχική και σωματική δύναμη για να μπορεί να ανταποκρίνεται στα δύσκολα και απαιτητικά καθήκοντά του.
      Ο Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ (κατά κόσμον Ευάγγελος) Στενάκης, γεννήθηκε τό 1948 στην Κυψέλη Αιγίνης και είναι ο πρωτότοκος υιός υπερπολυτέκνου δεκαεξαμελούς οικογενείας. Παρακολούθησε τις Εγκυκλίους σπουδές στην γενέτειρά του. Φοίτησε στην Εκκλησιαστική Σχολή Κορίνθου κατά τα έτη 1962-1968.
Το 1968 εισήχθη στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από τήν οποία απεφοίτησε το 1972 με το βαθμό «άριστα». Κατά τούς θερινούς μήνες πρόσφερε την διακονία του ως στέλεχος των Εκκλησιαστικών Κατασκηνώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης.
Το 1972 προσήλθε ως δόκιμος στην Ιερά Μονή Πατερικής Διακονίας «Η  Αγία Τριάς» Ύδρας. Στις 30 Δεκεμβρίου το 1973 εκάρη Μοναχός, και έλαβε το μοναχικό όνομα Εφραίμ και την επομένη χειροτονήθηκε Διάκονος, υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ύδρας, κ. Ιεροθέου. Στην εν λόγω Ιερά Μονή παρέμεινε έως το 1976 διακονήσας παραλλήλως και στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Παναγίας Φανερωμένης Ύδρας. Τούς πρώτους μήνες του 1977 ανέλαβε καθήκοντα Διευθυντού του μαθητικού Οικοτροφείου Αίγινας, ως και Καθηγητής των τεχνικών Σχολείων επί 10ετίαν (σχολεία τα οποία πρωτοποριακά ίδρυσε η τοπική Εκκλησία και λειτούργησε υπό την ευθύνη της), προσφέροντας συνάμα  την διακονία του στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Αίγινας και στα Κατηχητικά Σχολεία του Νησιού.
Τον Ιανουάριο του 1979 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος-Αρχιμανδρίτης και διαδοχικώς προσέφερε μέχρι σήμερα τις υπηρεσίες του ως Εφημέριος-Ιεροκήρυκας των Ιερών Ναών της Αίγινας και ως προϊστάμενος του Ιερού Καθεδρικού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Ύδρας ως και του Ιερού Ναού Εισοδίων Θεοτόκου Αίγινας. Καλλιέργησε, με τη Χάρη του Θεού, φυτώριο νέων υποψηφίων Κληρικών και έτσι επανδρώθηκε η Τοπική Εκκλησία της Αίγινας με νέους μορφωμένους και ευσεβείς Κληρικούς. Από το 1979, ανέλαβε καθήκοντα Αρχιερατικού Επιτρόπου Αιγίνης, διακονία την οποία άσκησε επί δεκαεπταετία, παράλληλα προς το λειτούργημα του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως το οποίον επιτέλεσε ευδοκίμως από το 1983 μέχρι της εκλογής του εις Επίσκοπο, καθώς επίσης και την Διεύθυνση των Οικονομικών Υπηρεσιών της Ιεράς Μητροπόλεως.
Από του έτους 1989 διατέλεσε Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Νοσοκομείου Αιγίνης «Ο Άγιος Διονύσιος», το οποίον επί των ημερών του ανακαινίσθηκε  εκ βάθρων και προσετέθη νέα πτέρυγα εξοπλισθείσα με υπερσύγχρονα ακτινοδιαγνωστικά μηχανήματα, και ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εκκλησιαστικού Νοσοκομείου Ύδρας « Παναγία η Φανερωμένη». 
Διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Παιδείας του Δήμου Αίγινας, και συνέλαβε τα μέγιστα στην προώθηση και την λύση των προβλημάτων στέγης και λειτουργίας των Σχολείων της Νήσου, και Αντιπρόεδρος της Δημοτικής Καποδιστριακής Βιβλιοθήκης Αίγινας, μιας από τις αρτιότερες και πλουσιότερες επαρχιακές Βιβλιοθήκες.
Από το 1985 διορίσθηκε Ηγούμενος της Ιεράς και Σταυροπηγιακής Μονής Ζωοδόχου Πηγής Πόρου, επί των ημερών του οποίου ανακαινίσθηκε εκ βάθρων η Ιερά αυτή ιστορική Μονή. Κατά καιρούς έχει πραγματοποιήσει αξιόλογες εισηγήσεις για θεολογικά και πνευματικά θέματα, σε Ιερατικά Συνέδρια και Συνάξεις της Ιεράς Μητροπόλεως.  Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης εξελέγη υπό της Σεπτής Ιεραρχίας την 12.1.2001 εις διαδοχήν του παραιτηθέντος Γέροντός του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Ύδρας κ. Ι ε ρ ο θ έ ο υ.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Η εκπαίδευση των ελληνόπουλων, πρωταρχικό μέλημα του Κυβερνήτη Ι.Καποδίστρια.

  Ολοκληρώθηκαν σήμερα Πέμπτη 26 Ιανουαρίου, οι εορτασμοί για  την επέτειο της άφιξης και ορκωμοσίας  του Ιωάννη Καποδίστρια ως πρώτου Κυβερνήτη της νεότερης Ελλάδος στην Αίγινα.
   
  Στον Μητροπολιτικό Ναό Αίγινας τελέστηκε δοξολογία χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτη Ύδρας, Σπετσών , Ερμιονίδος Τροιζηνίας και Αιγίνης κ.κ. Εφραίμ, παρόντων πολλών ιερέων της Αίγινας, του Δημάρχου κ. Δ. Μούρτζη, του βουλευτού κ. Κατσαφάδου, του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου και πολλών μελών του Δημοτικού Συμβουλίο, εκπροσώπων των αρχών και φορέων του νησιού καθώς και αντιπροσωπειών των σχολείων. Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση στην προτομή του Κυβερνήτη στον κήπο  της Παναγίτσας και κατάθεση στεφάνου από τον Δήμαρχο Αίγινας.
   
   Πρωτύτερα και μετά το πέρας  της Δοξολογίας τον πανηγυρικό εκφώνησε ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών κ. Διονύσιος Καλαμάκης ο οποίος αναφέρθηκε στο ήθος και την ακεραιότητα του Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια αλλά κυρίως στο μεγάλο εκπαιδευτικό του έργο. Χαρακτηριστική ήταν η αποστροφή του λόγου του, υπογραμμίζοντας:  "ότι ο Κυβερνήτης τότε σε μια τόσο δύσκολη και ζοφερή εποχή είχε  ως κύριο μέλημα  του να βρει τα παιδιά, τα ορφανά του πολέμου και να τα βάλει στα θρανία για να μάθουν μια τέχνη, γραφή και ανάγνωση για να μπορέσουν να πορευτούν και να επιβιώσουν στη ζωή τους".
  Έτσι θεμελίωσε τα πρώτα σχολεία στην Αίγινα και τις μεγάλες σχολές όπως τη Στρατιωτική, τη Γεωργική στην Τίρυνθα και την Εκκλησιαστική στο μοναστήρι του Πόρου.
   Συγκεκριμένα στην Αίγινα και μέσα στο Ορφανοτροφείο 

εκτός από στέγαση, σίτιση και προστασία, το Ορφανοτροφείο έγινε και κυψέλη βασικής και μέσης εκπαίδευσης, καθώς και επαγγελματικής.  Για τους νεαρούς τροφίμους λειτούργησε αλληλοδιδακτικό σχολείο για παροχή της στοιχειώδους εκπαίδευσης. Μέχρι την ανέγερση του Εϋναρδείου, στον περίβολό του λειτούργησε και το Κεντρικό Σχολείο, προορισμένο για την εκπαίδευση και την επιμόρφωση διδασκάλων (ανωτέρα εκπαίδευση).
    Αρχικά, επικεφαλής του Ιδρύματος διορίστηκε ο αδελφός του Κυβερνήτη, Βιάρος Καποδίστριας. Στην τριμελή διοικητική επιτροπή ανήκαν ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, υπεύθυνος οικονομικής διαχείρισης και των εν γένει προμηθειών, και ο αρχιμανδρίτης Λεόντιος Καμπάνης, επόπτης προσωπικού και τροφίμων. Τον Οκτώβριο του 1829 αφικνείται στην Αίγινα ο φιλόλογος και λόγιος Ανδρέας Μουστοξύδης, στενός φίλος του Κυβερνήτη, και διορίζεται πρόεδρος της Επιτροπής του Ιδρύματος. Υπεύθυνος του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου ήταν ο ιεροδιάκονος Νεόφυτος Νικητόπουλος, που μαζί με τον λόγιο Ιωάννη Βενθύλο είχαν διοριστεί ως συμβοηθοί της Επιτροπής. Εκτός από τα στοιχειώδη –ανάγνωση, γραμματική και αριθμητική–, οι μαθητές ασκούνται στη μουσική, στη γυμναστική και στη «σκιαγραφία» (ιχνογραφία). Παράλληλα, λειτουργούν και πολλά χειροτεχνεία, επαγγελματικά δηλαδή εργαστήρια για την εκπαίδευση των παιδιών σε κάποια βιοποριστική τέχνη. Σύμφωνα με τον κανονισμό, προβλέπονταν εργαστήρια ραπτικής, ωρολογοποιίας, λεπτουργικής, τορνευτικής, πλεκτικής, τυπογραφίας, λιθογραφίας, βιβλιοδετικής και υποδηματοποιίας. Από τον Ιανουάριο 1831 καταβάλλεται στους μικρούς μαθητές και μία μικρή αμοιβή, ως ένα μικρό πρώτο κεφάλαιο για την έναρξη της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας, μετά την αποφοίτηση. Με μέριμνα του Κυβερνήτη, ιδρύθηκε και λειτούργησε στο Ορφανοτροφείο και Ελληνικό Ωδείο, όπου διδασκόταν εκκλησιαστική και δυτική μουσική, και διατάχθηκε η αγορά 12 τετραχόρδων οργάνων (βιολιών). Δίδαξαν ο Γεώργιος Λέσβιος και αργότερα ο Χιώτης λόγιος Κωνσταντίνος Κοκκινάκης.