Το Σεπτέμβριο του 2012 με αφορμή τιμητική εκδήλωση που είχε γίνει στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας είχαμε τολμήσει ένα μικρό αφιέρωμα στο γνωστό καλλιτέχνη Γιάννη Σανταντόνιο ο οποίος κόσμησε τις διαδρομές της Αίγινας με τα χρώματα της ιδιαίτερης τέχνης του έτσι όπως αποτυπώθηκε πάνω στις δεξαμενές του νερού ή στη ζωγραφική φιστικιά του που βρίσκεται σήμερα στο Κέντρο Υγείας Αίγινας.
Πριν από λίγα λεπτά πληροφορηθήκαμε από το Aeginalight την αναχώρησή του από τον κόσμο μας. 
Στη μνήμη του αναδημοσιεύουμε το κείμενο και τις φωτογραφίες από εκείνο το αφιέρωμα. Το έργο το ήθος και η αγάπη του για την Αίγινα ας μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη όλων μας. Τα χρώματα του, οι εικόνες και η λεπτότητα της τέχνης του θα συνοδεύει τις διαδρομές μας πάνω στα βουνά της Αίγινας.|
"Ψάχνοντας τη
ζωγραφική, ψάχνεις τον εαυτό σου" μας εκμυστηρεύτηκε χθες
Παρασκευή στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας ο διακεκριμένος
ζωγράφος κ. Γ. Σανταντόνιο σε μια συνολική παρουσίαση του έργου του. Κι αυτό
το ψάξιμο η αναζήτηση ξεκίνησε από το 1968 όταν τριτοετής φοιτητής της
Σχολής Καλών Τεχνών, εγκαταλείπει την Ελλάδα - λόγω χούντας - και
εγκαθίσταται στο Παρίσι όπου έρχεται αντιμέτωπος με τις ιδέες και την
αισθητική του Μάη του ΄68. Στο Παρίσι ανακαλύπτει νέες φόρμες, πειραματίζεται
και προσπαθεί να αποτυπώσει την "απουσία". Δεν θέλει να βασανίζει
τα μοντέλα που κάθονται επί ώρες ακίνητα. Ασχολείται με τη φωτογραφία και την
επεξεργασία της στη ζωγραφική. Τα τελευταία χρόνια όπου ζει και εργάζεται
στην Αίγινα έχει αναπτύξει την τέχνη του φωτορεαλισμού και έχει παρέμβει
εικαστικά σε πολλά σκοτεινά σημεία του νησιού, ζωγραφίζοντας δεξαμενές στο
δρόμο προς την Παχιοράχη.
Ο
συμβολισμός είναι έντονος αν κρίνουμε ότι επιλέγει χώρους και σημεία που
έχουν να κάνουν με το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι
κάτοικοι του νησιού. Σε αυτήν του την προσπάθεια όπως και πάλι εξομολογήθηκε
στο κοινό, δεν τον έχει βοηθήσει καμία Δημοτική αρχή. Πρόσφατα εγκαινίασε
άλλο ένα έργο του στην Αίγινα, ωστόσο μη ξεχνάμε την εικαστική φιστικιά με
την οποία πλαισίωσε το 1ο Φεστιβαλ Φιστικιού. Όσοι δεν γνώριζαν το ίδιο και
το έργο του η χθεσινοβραδινή παρουσίαση ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία.
Ακολούθησε γόνιμη συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων σε μια αυλή που ήταν γεμάτη
από ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης.
Ο Γιάννης
Santantonio είναι ζωγράφος και έχει επιλέξει να ζει στην Αίγινα τα τελευτά 20
χρόνια. Ασχολείται πολύ με τον φωτορεαλισμό, και γενικά αρέσκεται να δουλεύει
πάνω σε φωτογραφία. Επίσης ζωγραφίζει δημόσιες τοιχογραφίες, πολλές φορές με
δική του πρωτοβουλία, πιστεύοντας ότι η ζωγραφική πρέπει να βγαίνει “εκτός
εργαστηρίου” πλησιάζοντας τον κόσμο. Έχει πραγματοποιήσει πολλές εκθέσεις σε
gallery του εξωτερικού.
|
|
Η ζωγραφική τέχνη τον κέρδισε από τα εφηβικά του χρόνια κιόλας. Εισήχθη στην Σχολή Καλών Τεχνών, την οποία και εγκατέλειψε το ’68 λόγω δικτατορίας. Βρέθηκε στη Γαλλία, βίωσε από κοντά το Γαλλικό Μάη του ’68, συνέχισε τις σπουδές του στην Beaux Art και έζησε για 15 χρόνια στο Παρίσι. Το 1983 αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση και εδώ και 20 χρόνια ζει με τη σύντροφό του, την επίσης ζωγράφο Kυριακή Xριστακοπούλου, στην Aίγινα. |
|
Τι
προβλήματα αντιμετώπισε:
Δε δουλεύει πια τόσο πολύ. Επίσης, τον ενοχλεί το γεγονός ότι ενώ υπάρχουν τόσοι ζωγράφοι, δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ τους. |
|
Τι σχέδια
υπάρχουν για εμπλουτισμό της δραστηριότητας στο μέλλον:
Στο μέλλον θέλει πολύ να ασχοληθεί περισσότερο με δημόσιες τοιχογραφίες, πιστεύοντας ότι η ζωγραφική πρέπει να έρθει κοντά στον κόσμο, βγαίνοντας από τα εργαστήρια και τις γκαλερί. |
|
Τι
προσφέρει στην τοπική κοινωνία:
Ζωγραφίζει δημόσιους χώρους, όπως οι δεξαμενές νερού της Αίγινας για παράδειγμα, μετατρέποντάς τους σε έργα τέχνης. Και μάλιστα πολλές φορές εθελοντικά και αφιλοκερδώς. |
