7ο Φεστιβάλ Παραδοσιακών χορών.

  Για  έβδομη συνεχή χρονιά διοργανώνεται απόψε Σάββατο 24 Ιουνίου στις 20.30 στο λιμάνι της Αίγινας το Φεστιβάλ Παραδοσιακών χορών από  το Μορφωτικό Σύλλογο Αίγινας 'Ο Καποδίστριας"  και με τη συμμετοχή όλων των χορευτικών τμημάτων των συλλόγων της Αίγινας.

   Συμμετέχουν επίσης ο Σύλλογος Γυναικών Γαργαλιάνων, ο Σύλλογος Συμιακών Ελευσίνας "Ο Μιχαήλ Άγγελος" και χορευτικό τμήμα του Δήμου Κορυδαλλού.

   Μια  χορευτική παραδοσιακή πανδαισία με μουσικές, σκοπούς και χορούς από όλη την Ελλάδα για τους πιστούς θεατές  του είδους.

Στον Αη - Γιάννη στο πεύκο στην Κυψέλη

 Eορτάζει αύριο Σάββατο 24 Ιουνίου η όμορφη εκκλησούλα που βρίσκεται κάτω από τη σκιά ενός μεγάλου αιωνόβιου πεύκου, ο  Αη - Γιάννης. Γι' αυτό οι παλαιότεροι  Κυψελιώτες την ονόμαζαν   "στον Αη- Γιάννη στο πεύκο". Είναι αφιερωμένη στο Γενέσιον του Ιωάννου του Προδρόμμου και εορτάζει στις 24 Ιουνίου. Ημέρα που σε πολλά σημεία της Ελλάδας ανάβουνε φωτιές ή γίνεται το έθιμο του Κλήδονα. Σήμερα φωτιές δεν επιτρέπονται ιδιαίτερα  σε  υπαίθριους χώρους όπου υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς. Το εκκλησάκι απολαμβάνει την ευλάβεια των κατοίκων που διαμένουν γύρω του αλλά και πολλών Κυψελιωτών. Σήμερα πολλές οικογένειες φροντίζουν την καθαριότητά και τησυντήρησή του όπως η οικογένεια Μούρτζη και Χατζόπουλου. Η συνήθεια αυτή , είναι πολύ παλαιά και ριζωμένη στους κατοίκους  των νησιών, το συναντάμε από παλιά  στην Παλιαχώρα. Οικογένειες να έχουν υπό την προστασία τους ένα ξωκκλήσι, να το καθαρίζουν να το ευπρεπίζουν και να το πανηγυρίζουν.

     Η θέα από το προαύλιο της φθάνει μέχρι τη θάλασσα του Λεοντίου, ενώ η ίδια βρίσκεται πάνω από το μικρό ποταμάκι που ξεκινά από τον Ποριατάδο και καταλήγει στο Λεόντι.

      Σήμερα ο ναός έχει επεκταθεί κατά  το συνήθη τρόπο σε αυτές  τις περιπτώσεις  προς τα δυτικά . Στο εσωτερικό του και ιδιαίτερα στο παλαιότερο τμήμα του διακρίναμε τόξα από πέτρα όπως αυτά που βλέπουμε σε εκκλησάκια της Παλαιάς Χώρας.

    Μια  χρήσιμη πληροφορία που αντλήσαμε από την κ.Διασενού είναι ότι το παλαιό κτίσμα φέρει σαν έτος ανέγερσής του το έτος 1880 και ότι το ναΰδριο αυτό είχε υπάρξει και ενοριακός ναός για όσο διάστημα ο μεγάλος ναός της Κυψέλης ήταν κατεστραμμένος.

                                            Φωτογραφίες από την κ.Κατερίνα Μούρτζη.

  

    

     

   

Στο καινούργιο λιμάνι της Αίγινας το '70

Φωτογραφία:  Γιάννης Κοτζιάς από το Fb.

  Δεκαετία  του '70  και  η Αίγινα προσπαθεί να επιταχύνει  το βηματισμό της  ώστε να προσελκύσει περισσότερους επισκέπτες. Η τουριστική προβολή και ανάπτυξη απαιτεί υποδομές πιό σύγχρονες. Από τις αρχές  της δεκαετίας  αρχίζει να υλοποιείται  ο σχεδιασμός και η δημιουργία του νέου λιμανιού  στο οποίο θα δένουν  τα φέρυ - μπωτ της εποχής αλλά και  τα μικρά κρουαζιερόπλοια. Η περιοχή που άλλοτε ανέβαζαν οι σφουγγαράδες  τα σκάφη τους και τα προετοίμαζαν για το μεγάλο ταξίδι, η περιοχή όπου υπήρχε το θερινό σινεμά "Γλάρος"  και  γενικά  ο χώρος  που ήταν καλυμμένος με χώμα, στρώνεται με μπετόν και δημιουργούνται όχι μόνο  οι θέσεις πρόσδεσης των πλοίων αλλά και μια καινούργια  αφετηρία  για τα λεωφορεία και τα ταξί. Μαζί και η πλατεία Εθνεγερσίας στην οποία μεταφέρεται το "Ηρώον".

   Η  αλλαγή στη  συμπεριφορά  των επιβατών μεγάλη και  δύσκολη  και συχνά ρωτούσαν που θα πιάσει  το καράβι  και εκείνοι τους έλεγαν : "θα πιάσει απέξω"  εννοώντας  στο καινούργιο λιμάνι. Βέβαια  το "Αίγινα" και το "Αφαία" συνέχιζαν  να διανυκτερεύουν στη γνώριμη  τους θέση μέσα στο λιμάνι για σιγουριά από το πουνέντη. Ομοίως και τα επιβατικά "Μυκήναι" "Καμέλια", "Πορτοκαλής Ήλιος" κ.ο.κ.

   Η  πολύ νοσταλγική φωτογραφία  που ανήρτησε στην προσωπική του σελίδα  στο Facebook ο κ.Γιάννης Κοτζιάς αποτυπώνει με λεπτομέρεια  την καινούργια πραγματικότητα. Και αυτή τραβηγμένη από το "Αφαία"  με επιβάτες να επιβιβάζονται και να ανεβαίνουν στην μπουκαπόρτα. Το λιμάνι  σχεδόν άδειο από παρκαρισμένα αυτοκίνητα με τις πράσινες μοτοσυκλέτες να πρωταγωνιστούν στις μεταφορές των αποσκευών  της εποχής εκείνης. Στο λιμάνι υπάρχουν κάγκελα και λίγος κόσμος στην αφετηρία  των ταξί. Ο παραλιακός δρόμος καινούργιος με τη νησίδα στο κέντρο να χωρίζει  τις λωρίδες κατεύθυνσης χωρίς φοίνικες ή πικροδάφνες. 

  Στη φωτογραφία δεσπόζει το γωνιακό κτίριο  του "Βογιατζή"  και η καφετέρια "Αφαία" με τις μπλε  τέντες. Στην πλατεία  το Ηρώον περιστοιχίζεται από τα αλησμόνητα πεύκα τα οποία  θυσιάστηκαν για να πάρει  η πλατεία  τη σημερινή μορφή της (!). Στο βάθος  της πλατείας κάποια νεοκλασσικά  σε καλή ακόμα κατάσταση.

   Ενδιαφέρον  παρουσιάζουν  τα  πλαστικά στέγαστρα  στην αφετηρία  των λεωφορείων  που είχαν  την υπογραφή  της μονάδας  Planaco που λειτουργούσε  τότε  στην Καβουρόπετρα  και έδινε δουλειά  σε πολλούς  Αιγινήτες.

   Αξίζει  να μεγενθύνετε τη  φωτογραφία και να ανακαλύψετε κι άλλες λεπτομέρειες σε αυτήν, από μια Αίγινα σχεδόν αθώα εκείνη την εποχή  αλλά και ανυποψίαστη  για αυτά  που θα ακολουθούσαν. Συγκρίνετε  την παραπάνω  εικόνα με τη σημερινή σε αυτή  μόνο την περιοχή και θα καταλάβετε γιατί το λέμε. Μια  περιοχή φορτωμένη με  πολλά σταθμευμένα αυτοκίνητα, πολύ κίνηση  τροχοφόρων και πολλές κακόγουστες ταμπέλες.

Ήρθαν τα νέα σχολικά βιβλία.

   Δεν είναι μόνο οι βροχές που δημιουργούν εικόνα φθινοπώρου είναι  και ο ερχομός  των βιβλίων για  τη νέα σχολική χρονιά  που ήδη έφθασαν στα σχολεία προς  ανακούφιση και ησυχασμό πολλών  μαθητών που αγωνιούσαν για την έγκαιρη άφιξη  τους !!!!

  Τα  τελευταία  χρόνια  η παραλαβή των βιβλίων της επόμενης σχολικής χρονιάς πραγματοποιείται έγκαιρα και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη σωστή διανομή τους στους μαθητές με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

   Ωστόσο από  τον κατάλογο  των βιβλίων λείπει  ακόμα το καινούργιο βιβλίο των Θρησκευτικών  γύρω από  το οποίο έχουν γίνει πολλές συζητήσεις.

Τα "παιδικά όνειρα" του Αντώνη.

   Όταν  τα παιδικά όνειρα παίρνουν σάρκα και οστά τότε η παράσταση αρχίζει.

   Οι προσκλήσεις ήταν πολλές αλλά και η ανταπόκριση των προσκεκλημένων μεγάλη. Ο Αντώνης Γκλαβάς στην αίθουσα  του Συλλόγου Γυναικών Αίγινας ανέβασε μια ακόμα θεατρική παράσταση εμπνευσμένη από το βιβλίο  του Χρήστου Μπουζώτη:  ''Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας''.

   Ο  ταλαντούχος τελειόφοιτος μαθητής του Δημοτικού  Αντώνης μαζί με την παρέα  του, δούλεψαν με πολύ κέφι και ταλέντο και παρουσίασαν μια άρτια παράσταση στην οποία κυριαρχούσε η ευαισθησία, η τρυφερότητα, η ποίηση, το καλό γούστο.

   Με  έξυπνες λύσεις στα σκηνικά, ατμοσφαιρική μουσική, όμορφή κίνηση και πολύ κέφι όλοι οι μικροί ηθοποιοί κατόρθωσαν να κερδίσουν  το κοινό τους και να αποσπάσουν ένα δυνατό και παρατεταμένο χειροκρότημα.

   Η ομάδα  τους με τον τίτλο "Παιδικά όνειρα"  υπόσχεται πολλά για  το μέλλον. Έχει κέφι, διάθεση συνεργασίας, διακρίνεται για τη συλλογικότητά  της, αρνείται τις ευκολίες (κάτι που διαπιστώσαμε από την αρχή ως το τέλος της παράστασης) , έχει έμπνευση και καλλιέργεια.

   Είναι θαυμάσιο να παρακολουθείς παιδιά τέτοιας ηλικίας  να δημιουργούν παίζοντας θέατρο, όχι για να προβληθούν, ούτε για να στηθούν μπροστά στην κάμερα, αλλά για να χαρούν. Δεν συναντάς συχνά σήμερα παιδιά  που συνεργάζονται στη διασκευή ενός έργου, στη συγγραφή διαλόγων, στην επιλογή της μουσικής, στην κατασκευή σκηνικών.

   Ευχόμαστε σε όλα  τα παιδιά  της ομάδας να έχουν καλή συνέχεια και  τα όνειρα  τους να φωτίζουν και να συντροφεύουν  τις θεατρικές νύχτες της Αίγινας.

Το έθιμο του "Κλήδονα" στο φανάρι του Μπούζα.

 Πιστός στο ετήσιο κάλεσμά του ο Σύλλογος Γυναικών Αίγινας μας καλεί σήμερα Τετάρτη 21 Ιουνίου στην αναβίωση του εθίμου του "Κλήδονας" στο γραφικό φανάριτου Μπούζα όπως αναγράφει και η σχετική αφίσα. Το έθιμο  αναβιώνεται κάθε χρόνο με μεγάλη επιτυχία και συμβάλει στην γνώση της τοπικής λαογραφίας. Αρωγός και φέτος στην εκδήλωση η κ. Λίνα Πετρίτου - Μπόγρη

Λίγα λόγια  για το έθιμο πανελλαδικά: 

    "Ανάβουνε φωτιές  στις γειτονιές  του Αη - Γιάννη απ' όσα ξέρεις  και μου λες...."

    Το τραγούδι μιλά  για  τις παλιές  γειτονιές όπου την παραμονή του Αη - Γιάννη 22 Ιουνίου άναβαν φωτιές  και οι πιό τολμηροί περνούσαν από πάνω κάνοντας ένα θεαματικό  σάλτο στον αέρα  προσπαθώντας  να  εντυπωσιάσουν  το άλλο φύλο ή να παραβγούν  στον αντίπαλο της παρέας. 

    Οι  φωτιές  του Αη - Γιάννη ή αλλιώς  το έθιμο  του Κλήδονα έχει βαθιές  τις  ρίζες  του στην αρχαία Ελλάδα. Είναι από αυτά τα παγανιστικά έθιμα που η νέα  θρησκεία  μη μπορώντας να τα ξεριζώσει από την καθημερινότητα  των απλών ανθρώπων, τα συμπεριέλαβε  στο εορτολόγιό της προσθέτοντας  και τη δική της πινελιά.

     Τα  έθιμα του Αη - Γιάννη του Κλήδονα έχουν τις ρίζες  τους στην κληρομαντεία της ομηρικής εποχής, που λεγόταν και ¨Οσσα ή Φήμη καθώς και στους κληδονισμούς των βυζαντινών, απ' όπου πήραν και το όνομά  τους. Αποτελούν είδος λαϊκής μαντείας, όπου ερμηνεύονται οι τυχαίοι λόγοι που λέγονται.

   Στην Αίγινα  την παραμονή του Αη - Γιάννη, οι κοπέλες και οι μεγαλύτερες γυναίκες έπαιρναν ένα κανάτι, το "άσυρτο", στο οποίο δεν είχαν ξαναβάλει νερό. Έβαζαν νερό στο κανάτι, "το αμίλητο νερό" από το πηγάδι. Λέγεται  "αμίλητο", γιατί, εάν κάποιος μιλήσει στις κοπέλες ήαυτές πέσουν και κτυπήσουν, δε θα μιλήσουν, επιδή κρατούν  το νερό. Στη συνέχεια έριχναν στο κανάτι τα ριζικά που ήταν προσωπικά αντικείμενα, όπως παραμάνες, φουρκέτες, δακτυλήθρες, κουμπιά, φρούτα κι άλλα. Μερικές φορές το κανάτι μπορούσε να το γεμίσει με νερό και ένα μικρό παιδί "που είχε μάνα και πατέρα" , ενώ οι άνδρες που δεν μπορούσαν να συμμετέχουν, έδιναν στις μητέρες ή συζύγους τους προσωπικά αντικείμενα να τα ρίξουν στο κανάτι και να μάθουν το ριζικό τους. Σκέπαζαν το κανάτι, συνήθως με ένα κόκκινο πανί και το σφράγιαζαν, αφήνοντάς το όλη τη νύχτα έξω, κάτω από τα άστρα και το έπαιρναν ανήμερα του Κλήδονα, προτού να βγει ο ήλιος.

Όπως αναφέρει η Ασπασία Γκίκα  στον "Κήρυκα της Αίγινας", στην Κυψέλη συνήθιζαν να φτιάχνουν αρμυροκούλουρα, δηλαδή κουλούρια με πολύ αλάτι, τα οποία αφού τα έψηναν, τα έτρωγαν χωρίς να πιούν νερό. Πήγαιναν για ύπνο κατόπιν και ήλπιζαν να δουν στον ύπνο τους αυτόν τον γαμπρό που θα τις ξεδιψάσει. Λογικό - μετά από τόσο αλάτι - να έβλεπαν κάποιον νερουλά ή ιδιοκτήτη πηγαδιού με πολύ και καλό - χωνευτικό νερό!!!

   Υπάρχουν ιδιαίτερα έθιμα σε πολλά χωριά  της Αίγινας, ακόμα και στα πιό ορεινά. Έθιμα που πάντα είχαν να κάνουν με την τύχη των ανύπαντρων κοριτσιών, οι οποίες έτρεχαν  στο κοντινό πηγάδι, έριχναν μέσα σε αυτό λουλούδια, το σκέπαζαν  με ένα  κόκκινο πανί και κάποια μεγαλύτερη γυναίκα κοιτώντας μέσα  στο πηγάδι  τους έλεγε ποιόν θα παντρευτούν.

     Οι φωτογραφίες προέρχονται από παλαιότερη αναβίωση του εθίμου από το Σύλλογο Γυναικών Αίγινας

''Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας''.

Ο Σύλλογος Γυναικών Αίγινας και η θεατρική ομάδα ''Παιδικά όνειρα'',
σας προσκαλούν να παρακολουθήσετε τη παράσταση,
''Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας''.

Τρίτη 20 Ιουνίου και ώρα 21:00,
στην αίθουσα του συλλόγου μας.