Η γιορτή της Παναγιάς στο μοναστήρι της Χρυσολεόντισσας.

  Η μεγάλη γιορτή της Παναγιάς είναι το "Πάσχα του καλοκαιριού" κατά τον Φώτη Κόντογλου. Το αφιέρωμά - οδοιπορικό μας συνεχίζεται με την Ι. Μονή Παναγίας Χρυσολεόντισσας, την οποία επισκέπτονται αυτές τις μέρες εκατοντάδες προσκυνητές. Η πρόσβαση στο Μοναστήρι είναι απλά θέμα ολίγων λεπτών με το αυτοκίνητο, όταν πριν από τρεις δεκαετίες ο αναβάτης έπρεπε να ανέβει πεζός ή με ζώο στο βουνό. Η επίσκεψη στην Χρυσολεόντισσα ήταν μονοήμερη ενδρομή. Η ανάβαση δύσκολη, το μονοπάτι τραχύ ανάμεσα στα σκίνα τα θυμάρια και τα πουρνάρια. Όμως αυτές οι εποχές έχουν παρέλθει. Η διάνοιξη του δρόμου έχει φέρει πολλούς προσκυνητές στο Μοναστήρι το οποίο γνωρίζει άνθηση.

    Το μοναστήρι ήταν ανδρικό, κοινοβιακό και χτίστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα. Ο πύργος του έχει επιγραφή με χρονολογία 1601.Ιδρύθηκε από τους μοναχούς Αρσένιο και Μακάριο, με δικά τους χρήματα και συνδρομές.

   Η ονομασία "του Αγίου Λεοντίου" συνδέεται πιθανόν με το μικρό ξωκλήσι που σώζεται παραπάνω απο το μοναστήρι, οπού υπάρχουν μεγάλες υδροδεξαμενές με το αρχαίο όνομα "μπουρδέχτης" -ομβροδέχτης- που ανήκουν σε αυτό.

    Η μονή ήταν Σταυροπηγιακή, υπαγόταν δηλαδή κατ' ευθείαν στο Πατριαρχείο και όχι στη τοπική Αρχιεπισκοπή

  Κατά τη τοπική παράδοση βρισκόταν αρχικά στη Β. Ακτή της Αίγινας στη θέση Λεόντι. Οι κάτοικοι της περιοχής δείχνουν εκεί κάποια λείψανα και λένε ότι εξ αιτίας του κινδύνου από τους κουρσάρους μεταφέρθηκε στο εσωτερικό

    Το μοναστήρι είναι χτισμένο στο κέντρο μιας μεγάλης κοιλάδας κατάφυτης από σκήνα, ανάμεσα στα βουνά Αγ. Ανδρέα, Σκρέκα, Ρουμελιώτη, Κουράγιου και Κοτρόνη. Έχει φρουριακό  χαρακτήρα. Είναι τετράγωνο, εξωτερικά κλειστό με πυργίσκους και πολεμίστρες στους τοίχους και μικρά παράθυρα τοποθετημένα ψηλά. Έχει μία εσωτερική τετράγωνη αυλή με τη μικρή εκκλησία στη μέση. Το κτίριο είναι διώροφο. Απάνω βρίσκονται τα κελιά, κάτω με θολωτή σκέπη είναι τα εργαστήρια και οι αποθήκες. Η σημερινή καμαρωτή είσοδος και όλη η δυτική πλευρά είναι νεότερη.

   Μπροστά στην είσοδο της εκκλησίας , Ν.Δ., είναι μία χτιστή στέρνα που συγκεντρώνει το νερό της βροχής από τη στέγη.

  Η σημερινή εκκλησία ακόμα τρισυπόστατη, χτίστηκε στα 1808, για ν' αντικαταστήσει τη μικρότερη παλαιά. Στολίζεται με ένα ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο, διακοσμημένο με σκηνές της παλαιάς διαθήκης και με μορφές αγίων, ευαγγελιστών, αγγέλων ανάμεσα σε κληματίδες.

 Αριστερά στο Β. Τοίχο της εκκλησίας σε χωριστό εικονοστάσι βρίσκεται η μεγάλη ασημωμένη εικόνα της Παναγίας Χρυσολεόντισσας. Η Παναγία κάθεται μετωπικά σε θρόνο, που στολίζεται κάτω με λιοντάρια, και κρατεί εμπρός της το Χριστό. Είναι ένα θαυμάσιο έργο της αυστηρής κρητικής σχολής 15ου-16ου αιώνα. Οι Αιγινήτες λατρεύουν ιδιαίτερα τη Παναγία και λιτανεύουν την εικόνα της στο νησί σε περίπτωση μεγάλης ανομβρίας. Το μοναστήρι υδρευόταν από πολύ μεγάλες χτιστές στέρνες, που βρίσκονται έξω στη βόρεια πλευρά.

Η μητέρα της Ζωής.

Χρόνια πολλά σε όλους.Γιατί σήμερα γιορτάζουμε όλοι. Και ο λόγος είναι ένας. 

Εορτάζει η μάνα των ανθρώπων και του Θεού.

 

"Ένας θάνατος, ο θάνατος της Θεοτόκου είναι η υπόθεση και το κέντρο της μεγάλης σημερινής γιορτής. Ένας θάνατος όμως που ονομάζεται  και είναι κοίμηση. Που ονομάζεται και είναι μετάσταση, πέρασμα στηνα ληθινή ζωή και είσοδος στη δόξα των ουρανών της Μητέρας του Θεού, της Μητέρας  της ζωής.

   Ο θάνατος πλέον λέγεται ύπνος και κοίμηση. Πέρασμα σε μια νέα ζωή ατελεύτητη και μακάρια.

  Έτσι μέσα στη νέα αυτή αντίληψη περί ζωής καιθανάτου μπορούμε σήμερα να πανηγυρίσουμε και να χαιρόμαστε για ένα θάνατο".

                                                         Απόσπασμα πό το βιβλίο: "Η Κεχαριτωμένη" του Σεβ. Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης Συμεών. Σελίδα 61

Έργο του Χρήστου Μποκόρου.

  Αυτή  την ώρα του μεστού καλοκαιριού, με τους μικρούς και μεγάλους καρπούς, ώριμους πιά στο δέντρο της  παλιάς αυλής με τη γέρικη κληματαριά στην κρεβατίνα της, ανήμπορη αλλά  φορτωμένη με τους γλυκούς καρπούς της, αυτή την ώρα που τα μελτέμια δροσίζουν τα ηλιοδαρμένα νησιά, η ψυχή μας είναι και πάλι πρόθυμη να αναζητήσει τους ρεμβασμούς του Δεκαπενταύγουστου και την ευφροσύνη της μεγάλης γιορτής της Παναγίας που έφθασε. Θα ήταν  πνευματικά κατάξερο το καλοκαίρι αν  δε φώλιαζε στην καρδιά του η μεγάλη γιορτή της Κοίμησης της  Παναγιάς.

     Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας και της Ρωμιοσύνης. Και αυτό δεν είναι ούτε σχήμα λόγου, ούτε υπερβολή, αν σκεφθεί κανείς ότι δεν υπάρχει χωριό ή πολιτεία, νησί ή βουνοπλαγιά που να μην έχει ναό ή ξωκλήσι αφιερωμένο στην Παναγία. Μεγάλες λαμπροστόλιστες εκκλησίες στις πολιτείες και στα χωριά, γραφικά κάτασπρα ξωκλήσια σε πλαγιές και παραλίες, όλα αυτά τα κτίσματα των  Ορθοδόξων Ελλήνων, συγκεντρώνουν τους χριστιανούς σε Εσπερινούς και Παρακλήσεις, σε  Λειτουργίες και ιερές περιφορές της εικόνας της. Ο  Φώτης Κόντογλου ονόμασε την Κοίμηση της Θεοτόκου, «Πάσχα  του καλοκαιριού». Γιατί μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού ανατέλλει η ελπίδα της άνοιξης, προαναγγέλεται η υπέρβαση του θανάτου, η χαρά και το πανηγύρι της ζωής. Γι’ αυτό ο πιστός λαός καταφεύγει στη χάρη της. Όρθιοι κλήρος και λαός τούτες τις μέρες ψάλλουν εκ βαθέων, ευχαριστώντας, ικετεύοντας, παρακαλώντας  σε τόνο εορταστικό και όχι πένθιμο τη μητέρα, τη μεσίτρια, την υπερευλογημένη, την υψηλοτέρα των ουρανών  Παναγία, που είναι το πιο αγαπημένο και λατρεμμένο πρόσωπο  της Εκκλησίας μετά τον Υιό της. Άλλωστε δεν υπάρχει εποχή του χρόνου που να μην έχει εορτή της Παναγίας. Δεν υπάρχει  τόπος  που να μην πανηγυρίζει τη Θεοτόκο, εκείνη που έσωσε το γένος  σε δύσκολες στιγμές. Δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει εικόνα της και καντήλι να σιγοκαίει άγρυπνο και με την αχνή φλόγα του να συντροφεύει τον ευτυχισμένο ύπνο των ανθρώπων του μόχθου.

Πανηγυρίζει η "Μεγάλη Εκκλησία" της Αίγινας

    Στην  Αίγινα  πολλές είναι οι εκκλησιές και  τα ξωκλήσια  που πανηγυρίζουν τον Δεκαπενταύγουστο.  
   Στο επίκεντρο του εορτασμού η  «Μεγάλη Εκκλησία», ο Μητροπολιτικός Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Ο  στρατηγός Γεώργιος Καραισκάκης ονόμασε πρώτος   «Μεγάλη Εκκλησία»  τον ναό αυτό  «Μεγάλη Εκκλησία», αφήνοντας παραγγελία  στους αξιωματικούς που τον περιστοίχιζαν στην μάχη του Φαλήρου [1827], «…εάν πεθάνει, να ταφεί εις Μεγάλην  Εκκλησία». Ο  ναός αποτελεί ένα από τα λαμπρότερα και σημαντικότερα κτίσματα των αρχών του 19^ου  αιώνα. Οι  εργασίες ανοικοδόμησης ολοκληρώθηκαν το 1806  και διεδραμάτισε πρωταγωνιστικό  ρόλο  στα χρόνια  που η Αίγινα ήταν  πρωτεύουσα του Νεοσύστατου Ελληνικού κράτους. Ανάμεσα στα χρόνια 1826–1828 η Μητρόπολη ήταν καθεδρικός ναός της Ελεύθερης Ελλάδος, στέγη και πολιτικό κέντρο της Κοινότητας, δηλαδή του Εκλογικού σώματος, όπου πραγματοποιούνταν οι συνελεύσεις. Στην Μητρόπολη είχε ορισθεί να συνέλθει η Γ΄ Εθνική Συνέλευση, εκεί συνεδρίαζε η Βουλή, στο γυναικωνίτη βρήκε στέγη  το πρώτο Δημόσιο Σχολείο,  και  ελάμβαναν χώρα όλες  οι  μεγάλες Θρησκευτικές και Εθνικές εορτές. Θα  ήταν μεγάλη παράλειψη εάν δεν σημειώναμε ότι στην Εκκλησία αυτή έγινε η επίσημη  υποδοχή του πρώτου Κυβερνήτη του Ι. Καποδίστρια.
   Σήμερα  οι κολώνες, το τέμπλο, οι εικόνες, τα αφιερώματα του ναού μαρτυρούν  το ένδοξο παρελθόν  και το αδειανό στασίδι  του  Ι.Καποδίστρια  πιστοποιεί  και θυμίζει  την συμμετοχή του νησιού στην νεότερη ιστορία της Ελλάδος.

 

 

Η Παναγία η Πολίτισσα στο Μεσαγρό.

  Συνεχίζοντας το οδοιπορικό μας  στις Παναγιές  του Δεκαπενταύγουστου στην Αίγινας,  θα αναφερθούμε  στην Παναγία  την Πολίτισσα  που δεσπόζει πάνω στο λόφο  του Μεσαγρού.

  Η Παναγία η Πολίτισσα στο Μεσαγρό αποτελεί ένα από τα σημαντικά προσκυνήματα της Αίγινας και αγαπημένος τόπος λατρείας των Μεσαγριτών. Τα στοιχεία που ακολουθούν προέρχονται από την ιστοσελίδα του Γυμνασίου Μεσαγρού "Κλικ στην τοπική ιστορία"

   Ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του Μεσαγρού είναι η Παναγία η Πολίτισσα, όπως έχει καθιερωθεί στο πέρασμα του χρόνου ο Ιερός Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου.

Σύμφωνα με την παράδοση, τέσσερις οικογένειες που γλίτωσαν από τις σφαγές που ακολούθησαν την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453, μετέφεραν στην Αίγινα, όπου και κατέφυγαν, την εικόνα της Παναγίας, εικονογραφημένη σε πευκίσιο ξύλο. Εγκαταστάθηκαν  κοντά στη Χώρα, τον προστατευμένο από τις πειρατικές επιδρομές οικισμό του βόρειου τμήματος του νησιού, και πιο συγκεκριμένα στον πευκόφυτο Μεσαγρό. Στο λόφο «Κρόκο» έχτισαν έναν πρώτο ναό για να στεγαστεί η πολύτιμη εικόνα και με πορφύρα έγραψαν στην εικόνα «ΜΗΤΗΡ ΘΕΟΥ Η ΕΝ ΤΩ ΣΠΗΛΑΙΩ». Το 1537 οι πειρατικές επιδρομές του Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα δεν άφησε αλώβητη την εικόνα της Παναγίας η οποία κόπηκε σε δυο κομμάτια αλλά επισκευάστηκε. Οι δυο αιώνες που ακολούθησαν θεωρούνται «σκοτεινή» εποχή για το νησί, καθώς σταδιακά επανέρχεται η ζωή, ποτέ όμως με τον ίδιο τρόπο όπως και στο παρελθόν. Η «Παληαχώρα» εγκαταλείπεται, καθώς η κοινωνική ζωή του νησιού αποκεντρώνεται και οι πειρατικές επιδρομές μειώνονται συνεχώς.

Η Παναγία η Πολίτισσα σήμερα.

Σύμφωνα με στοιχεία, στο δεύτερο μισό του 17^ου αιώνα οικοδομείται ο ναός της Παναγιάς της Πολίτισσας και καθιερώνεται ως ενοριακός ναός του Μεσαγρού. Το 1713 αγιογραφούνται οι εικόνες του τέμπλου, από τις οποίες σώζονται σήμερα αυτές του Χριστού, της Παναγίας και του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Το 1721 έγινε η εικόνα του Αγίου Δημητρίου και γύρω στα 1750, σύμφωνα με επιγραφή πάνω στην εικόνα του Προδρόμου, ολοκληρώθηκε η κατασκευή και η αγιογράφηση του τέμπλου και του βυζαντινής τεχνοτροπίας ξύλινου σταυρού του. Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, η Παναγία Πολίτισσα παραμένει το κέντρο της ζωής του Μεσαγρού και της ευρύτερης περιοχής. Το 1858 η ενορία παίρνει επισήμως το όνομα «Κοίμησις της Θεοτόκου», ενώ ο ναός γνωρίζει πολλές μετατροπές και προσθήκες. Το παλαιό κτίσμα είναι και το μοναδικό που έχει αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον (σταυροδειδής με τρούλο) ενώ το πρόσθετο μια μονόχωρη βασιλική είναι πολύ νεότερη και καταλήγει σε ...  τζαμαρία.   Ο ναός της Παναγίας της Πολίτισσας  αποτελεί  το κέντρο της θρηκσευτικής και  κοινωνικής ζωής του χωριού.

Η Παναγία στο Κουλινάρι.

    Οι Παναγιές του Δεκαπενταύγουστου στην Αίγινα είναι πολλές. Άλλες γνωστές και διάσημες άλλες μικρές και άσημες κρυμμένες μέσα σε χωράφια και πάνω στο λόφο της Παλιαχώρας.
   Ας  θυμηθούμε σήμερα και αύριο όλους αυτούς τους λατρευτικούς χώρους που οι πιστοί θα κλίνουν γόνυ, θα ακουμπήσουν στη μορφή τους, θα προσκομίσουν το δάκρυ και τον καημό τους.

Μια από αυτές τις μικρές Παναγιές  της Αίγινας είναι η Παναγία στο Κουλινάρι στην περιοχή των Ασωμάτων.

 Είναι εκτυφλωτικά λευκή η μικρή Παναγία στο Κουλινάρι που γιορτάζει το Δεκαπενταύγουστο. Από τις λιγότερες γνωστές εκκλησιές της Αίγινας, βρίσκεται στην περιοχή των Ασωμάτων και μπορεί κανείς να τη συναντήσει ανεβαίνοντας  το δρόμο από την Αγία Βαρβάρα και το Γενικό Λύκειο ίσια επάνω.  Η περιοχή αναφέρεται ως Κουλινάρι.

   Σήμερα περιτριγυρίζεται από αρκετές παραθεριστικές κατοικίες. Οι γείτονες και ενορίτες των Αγίων Ασωμάτων την φροντίζουν με περίσσια αγάπη κι αυτό μαρτυρείται σε όλο το χώρο. Δεν είναι μόνο η καθαριότητα και ο ασβέστης που καλύπτει κάθε σημείο είναι και η έλλειψη κάθε περιττού στοιχείου. 

  Το νησιώτικο περιστύλιο και το στέγαστρο ορίζουν τα φυσικά όρια  του περιβόλου της εκκλησίας  που σκιάζεται από ένα μεγάλο πεύκο, ενώ μεγάλη εντύπωση προκαλεί το χειροποίητο καμπαναριό μινιατούρα  στην πρόσοψη του ναού. 

 Πάνω από την κεντρική είσοδο η εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου πληροφορεί ότι η εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Παναγία και εορτάζει στις  15 Αυγούστου.

   Τέλος η οροφή που σκεπάζεται με πλάκες μαρτυρεί και  την παλαιότητα του κτιρίου.

"Το χέρι της Παναγίας" στο μονοπάτι προς τη Χρυσολεόντισσα

   Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ο δρόμος προς το "Αντρικό μοναστήρι" - έτσι έλεγαν οι παλαιοί Αιγινήτες τη Χρυσολεόντισσα - αποκτά μεγάλη κίνηση τροχοφόρων με προσκυνητές που ανηφορίζουν προς την Παναγιά. Είναι το παλιό μονοπάτι που πλέον είναι δρόμος που οδηγεί προς τη Χρυσολεόντισσα, το μεγάλο βυζαντινό μοναστήρι της Αίγινας με την μακραίωνη ιστορία και παράδοση.

   Το μονοπάτι από τον Κοντό μέχρι το Μοναστήρι είναι από τα παλαιότερα του νησιού. Για αιώνες οι παλαιοί Αιγινήτες σκαρφάλωναν στο κακοτράχαλο μονοπάτι, άλλοτε πεζοί και άλλοτε με ζώα, γαιδούρια ή μουλάρια για να φθάσουν στην Παναγιά. Η ανάβαση στη Χρυσολεόντισσα ήταν μονοήμερη εκδρομή. Σήμερα υπόθεση λίγων λεπτών. 

   Μετάβαση στην ορεινή Αίγινα όπου ηλεκτρικό φως δεν υπήρχε, ούτε τηλέφωνο, ούτε δίκτυο ύδρευσης. Όλα  κινούνταν σε άλλους ρυθμούς μέσα και γύρω από  το μοναστήρι με τα αλώνια, τις στέρνες, τα πηγάδια, τα μεγάλα κοτέτσια, τα πάμπολλα διάσπαρτα ξωκλήσια. Και όλα να τα εποπτεύει ο αγέρωχος πύργος στο κέντρο του μοναστηριού με τις ζεματίστρες και τα λιοντάρια στις γωνίες  του.

   Η προετοιμασία για  τη γιορτή της Παναγιάς κρατούσε μέρες. Η οικογένεια που θα αποφάσιζε να ανέβει ως εκεί έπρεπε να  εφοδιασθεί με τρόφιμα, με κουβέρτες ακόμα και με νερό.

   Όλα αυτά πλέον είναι  γραμμένα  στις σελίδες  της λαογραφίας και  της παλιάς ζωής του νησιού. Το μόνο σημείο  που  παραμένει ανέπαφο, είναι το προσκυνητάρι στο χέρι της Παναγιάς. Σύμφωνα με την παράδοση εκεί σταμάτησε η Παναγιά για να δει αν φαίνεται ακόμα η θάλασσα. Ήθελε να φύγει στα  βουνά για να μην τις κλέβουν οι πειρατές  το λάδι από το καντήλι της.

   Εκεί σταμάτησε, ξαπόστασε και ακούμπησε στο βράχο. Ο βράχος έχει τα σημάδια μιας παλάμης. Της παλάμης  Της.

   Κάποτε αυτός ο βράχος ήταν σημείο προσκύνησης αλλά και σταθμός ξεκούρασης για τους διαβάτες. Σήμερα τα αυτοκίνητα το προσπερνούν αδιάφορα και βιαστικά.  

  Το προσκυνητάρι στο Λεόντι μέσα στο ποτάμι, όπου ο θρύλος τοποθετεί το πρώτο μοναστήρι της Χρυσολεόντισσας.

"Κάππος έτσι" μια ιστορία γεύσης 10 χρόνων.

 Τα  δέκα  χρόνια λειτουργίας  του γιορτάζει το εστιατόριο "Κάππος έτσι" στην πόλη της Αίγινας. Μια πορεία γεύσης που ξεκίνησε από  την πλατεία  της Κυψέλης το 2009 και  συνεχίζεται μέχρι σήμερα στο γνωστό στέκι της οδού Π. Ηρειώτη στην πόλη της  Αίγινας.

   Με μια έκθεση φωτογραφίας για  τα δέκα  χρόνια λειτουργίας εγκαινιάζει ο σεφ Δημήτρης Κάππος  μια σειρά  εκδηλώσεων  που θα κορυφωθούν τον ερχόμενο Οκτώβριο.

    Η έκθεση  βρίσκεται στο πέτρινο κτίριο που συνδέει τις δύο αυλές  του μαγαζιού και  άνοιξε χθες Κυριακή 12 Αυγούστου. Στην έκθεση αυτή μπορεί κάποιος να  δει την πορεία όχι μόνο  του εστιατορίου αλλά και τις δραστηριότητες που έχουν λάβει χώρα σε αυτό. Σεμινάρια μαγειρικής με αγαπημένα πρόσωπα, σεφ και συνεργάτες  του κ. Δ. Κάππου, συμμετοχές σε εκθέσεις εκτός Αιγίνης, σε event  στην Εσθονία, στα Φεστιβάλ Φιστικιού κ. αλ. Παράλληλα παρουσιάζονται όλα  τα πρόσωπα, οι συνεργάτες  του Δημήτρη Κάπππου που όλα αυτά τα χρόνια μαζί του έχτισαν με επιμονή, πείσμα και συνέπεια  την ιστορία και την καλή φήμη του εστιατορίου.

  
   Η ιστορία  ξεκινά από το Μάιο του 2009 με αυτές  τις δύο χειροποίητες ταμπέλες  να υποδέχονται το κοινό στην πλατεία  της Κυψέλης. Γρήγορα γίνεται αγαπημένο στέκι, ο ζεστός χώρος,  το φιλικό προσωπικό, οι καινούργιες γεύσεις, τα όμορφα πιάτα και οι καινούργιες ιδέες  του Δημήτρη Κάππου, αποκτούν φανατικούς φίλους.

Το 2013 εγκαινιάζεται το καινούργιο εστιατόριο  στην πόλη της Αίγινας στην οδό Παναγή Ηρειώτη, σε έναν χώρο που επιμελήθηκε διακοσμητικά  η κ. Νεκταρία Μπήτρου. Πολύ γρήγορα το νέο εστιατόριο αποκτά καινούργιους φίλους και γεμίζει ασφυκτικά  τα καλοκαιρινά  βράδια. Το χειμώνα οργανώνονται τα πρώτα  σεμινάρια μαγειρικής  στην Αίγινα στα οποία διδάσκουν προσκεκλημμένοι  επώνυμοι σεφ. Από το καλοκαίρι του 2017 ο χώρος επεκτείνεται και αποκτά και την πίσω αυλή, ενώ από πέρσι το χειμώνα  λειτουργεί και το "Κάππος  αλλιώς" ένα μεζεδοπωλείο με ιδιαίτερες γεύσεις. Ένας μικρός αλλά πολύ φιλικός χώρος  για το χειμώνα.

Στην ιστοσελίδα  του εστιατορίου διαβάζουμε:

"Το εστιατόριο «Κάππος Έτσι» καθιερώθηκε από το 2009 με την παρουσία του στο χώρο του ποιοτικού φαγητού στο νησί της Αίγινας στην περιοχή της Κυψέλης. Ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου και Chef Δημήτρης Κάππος το καλοκαίρι του 2013 μεταφέρει και δημιουργεί το «νέο» Κάππος Έτσι σε ένα πέτρινο διατηρητέο κτίριο στην Π. Ηρειώτη στο κέντρο της πόλης της Αίγινας.

Μόλις 100 μέτρα από το λιμάνι σε ένα από τα πιο παραδοσιακά σοκάκια του νησιού ο Δημήτρης Κάππος σας περιμένει για να σας οδηγήσει σε μοναδικές γευστικές περιηγήσεις στην ελληνική δημιουργική κουζίνα, προσφέροντας σας παραδοσιακές γεύσεις δοσμένες με μια πιο φρέσκια ματιά και δημιουργώντας γαστρονομικούς συνδυασμούς για κάθε ουρανίσκο.

Στον εσωτερικό χώρο και στην παραδοσιακή αυλή του εστιατορίου σε ένα άνετο και φιλικό περιβάλλον έχετε την ευκαιρία να χαλαρώσετε και να απολαύσετε πιάτα δημιουργημένα με μεράκι και σεβασμό προς τον πελάτη. Το «Κάππος Έτσι» σας υποδέχεται απολύτως πιστό στις γεύσεις και τα αρώματα της Ελληνικής γης χρησιμοποιώντας φρέσκα προϊόντα, προσκαλώντας σας να τα συνοδεύσετε με επιλεγμένες ετικέτες ελληνικών κρασιών και να ολοκληρώσετε το γεύμα σας με ένα από τα χειροποίητα γλυκά που διαθέτει.

Από το χειμώνα του 2017 και για κάθε χειμώνα ο chef Δημήτρης Κάππος θα σας υποδέχεται στο νέο του χώρο το «Κάππος Αλλιώς», ένα δημιουργικό μεζεδοπωλείο που έρχεται και συμπληρώνει τις γευστικές αναζητήσεις κάθε απαιτητικού λάτρη του φαγητού.

Το "Κάππος Έτσι"  και "Κάππος Αλλιώς" σας προσφέρουν την δυνατότητα να απολαύσετε ποικιλία ελληνικών γεύσεων απόλυτα προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις για ποιοτικό και γευστικό φαγητό"