Στον Άι - Γιάννη στο πεύκο.

 Eορτάζει αύριο Κυριακή 24 Ιουνίου η όμορφη εκκλησούλα που βρίσκεται κάτω από τη σκιά ενός μεγάλου αιωνόβιου πεύκου, ο  Αι - Γιάννης. Γι' αυτό οι παλαιότεροι  Κυψελιώτες την ονόμαζαν   "στον Αι- Γιάννη στο πεύκο". Είναι αφιερωμένη στο Γενέσιον του Ιωάννου του Προδρόμμου και εορτάζει στις 24 Ιουνίου. Ημέρα που σε πολλά σημεία της Ελλάδας ανάβουνε φωτιές ή γίνεται το έθιμο του Κλήδονα. Σήμερα φωτιές δεν επιτρέπονται ιδιαίτερα  σε  υπαίθριους χώρους όπου υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς. Το εκκλησάκι απολαμβάνει την ευλάβεια των κατοίκων που διαμένουν γύρω του αλλά και πολλών Κυψελιωτών. Σήμερα πολλές οικογένειες φροντίζουν την καθαριότητά και τησυντήρησή του όπως η οικογένεια Μούρτζη και Χατζόπουλου. Η συνήθεια αυτή , είναι πολύ παλαιά και ριζωμένη στους κατοίκους  των νησιών, το συναντάμε από παλιά  στην Παλιαχώρα. Οικογένειες να έχουν υπό την προστασία τους ένα ξωκκλήσι, να το καθαρίζουν να το ευπρεπίζουν και να το πανηγυρίζουν.

     Η θέα από το προαύλιο της φθάνει μέχρι τη θάλασσα του Λεοντίου, ενώ η ίδια βρίσκεται πάνω από το μικρό ποταμάκι που ξεκινά από τον Ποριατάδο και καταλήγει στο Λεόντι.

      Σήμερα ο ναός έχει επεκταθεί κατά  το συνήθη τρόπο σε αυτές  τις περιπτώσεις  προς τα δυτικά . Στο εσωτερικό του και ιδιαίτερα στο παλαιότερο τμήμα του διακρίναμε τόξα από πέτρα όπως αυτά που βλέπουμε σε εκκλησάκια της Παλαιάς Χώρας.

    Μια  χρήσιμη πληροφορία που αντλήσαμε από την κ.Διασενού είναι ότι το παλαιό κτίσμα φέρει σαν έτος ανέγερσής του το έτος 1880 και ότι το ναΰδριο αυτό είχε υπάρξει και ενοριακός ναός για όσο διάστημα ο μεγάλος ναός της Κυψέλης ήταν κατεστραμμένος.

                                            Φωτογραφίες από την κ.Κατερίνα Μούρτζη.

  

    

     

   

Φεστιβάλ Παραδοσιακών χορών στην Αίγινα.

Με  τη συμμετοχή των χορευτικών τμημάτων  των Συλλόγων της Αίγινας πραγματοποιείται το ερχόμενο Σάββατο 30 Ιουνίου και ώρα 20.30 στον Άγιο Νικόλαο το Θαλασσινό, το 8ο Φεστιβάλ Παραδοσιακών χορών.

   Το Φεστιβάλ  διοργανώνεται από το Μορφωτικό Σύλλογο Αίγινας "Ο Καποδίστριας" και τελεί  υπό την αιγίδα  της ΚΕΔΑ.

  Στη  φετινή διοργάνωση συμμετέχουν επίσης ο Σύλλογος Συμιακών Ελευσίνας "Ο Μιχαήλ Άγγελος" και το Κέντρο Ελληνικής Τέχνης Κορωπίου.

"Ο γάμος του Καραχμέτη" στο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας.

 "Ο  γάμος  του Καραχμέτη" είναι το εναρκτήριο έργο του 8ου Φεστιβάλ Θεάτρου. Το δραματοποιημένο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη  σε σκηνοθεσία  Όλιας Λαζαρίδου ανοίγει την αυλαία  του Φεστιβάλ  το Σάββατο 21  Ιουλίου  στην αυλή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αίγινας. Τους δύο ρόλους ερμηνεύουν οι Ιφιγένεια Γρίβα και ο Νίκος Χαλδαιάκης.

Η ιστορία του διηγήματος λαμβάνει χώρα στη Σκιάθο την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ο Κουμπής ένας από τους προεστούς του χωριού και φίλος του Τούρκου ναυάρχου, μετά από δεκαπέντε έτη στείρου γάμου με τη Σεραϊνώ φλέγεται από την επιθυμία να αποκτήσει παιδιά. Το σχέδιό του είναι να απαγάγει τη γειτόνισσά του τη Λελούδω που είναι μόλις τριάντα ετών και να δωροδοκήσει ένα παπά ή να τον βιάσει με φοβέρα να τους στεφανώσει. Το τέλος της ιστορίας αναδεικνύει τη Σεραϊνώ, τη γυναίκα του, σε Αγία ψυχή και την προβάλλει σαν παρήγορη μαρτυρία για τη δυνατότητα εξαγιασμού του βέβηλου κόσμου μας.

Δύο  κριτικές για  την παράσταση:

"... Η Όλια Λαζαρίδου διασκευάζοντας το διήγημα δεν έκανε εξυπνάδες. Κράτησε τον αφηγηματικό του πυρήνα και αξιοποίησε τη θεατρικότητα της καθημερινότητας των ηρώων. Με δύο βασικά ηθοποιούς επαγγελματίες, την Ιφιγένεια Γρίβα και τον Νίκο Χαλδαιάκη, ξετύλιξε τη μουσική του παπαδιαμαντικού κειμένου και τη σημαίνουσα συμπεριφορά του θύτη και του θύματος. Ο Χαλδαιάκης μάλιστα, όπως μαθαίνω, είναι και δόκιμος ψάλτης κι έτσι η σκηνική αφήγηση έφτασε σε μια μουσική απογείωση, αφού διανθίστηκε με έξοχα δημοτικά τραγούδια, ερωτικά και του γάμου. Μέσα σ' ένα απέριττο σκηνικό και φόντο το φυσικό τοπίο της Πλάκας κάτω από την Ακρόπολη (χώρους που ως ψάλτης και πότης κυκλοφορούσε ο Παπαδιαμάντης), οι δύο ηθοποιοί με την έξοχη δασκάλα δημιούργησαν ένα σκηνικό ποίημα υψίστου κάλλους και ήθους."

Απόσπασμα από την Κριτική του Κώστα Γεωργουσόπουλου

".. Όπως ο Παπαδιαμάντης αναζήτησε στα απόμερα ξωκλήσια, στα φιλόξενα χαμόσπιτα, στους απλούς και αδιάφθορους λαικούς ανθρώπους, στο μεγαλείο και τη σιωπή της φύσης να απαλύνει την απαισιοδοξία του για τη ζωή, για το μάταιον, το συνθηματικόν και αγοραίον πάσης ανθρώπινης αξίας έτσι και η παράσταση της Όλιας Λαζαρίδου μεταμορφώνεται σε ένα ουμανιστικό κουκούλι , όπου γύρω του θαμπώνει ο αγοραίος περίγυρος και φωτίζονται μέσα του ιερατικές μορφές του εσωτερικού κόσμου του Παπαδιαμάντη υπό τη μορφή της αιθέριας και συνάμα στιβαρής ερμηνευτικά Ιφιγένειας Γρίβα ( αφηγήτρια, Λελούδα, Σεραινώ ) - πραγματική αποκάλυψη αυτό το νέο κορίτσι - και του αξιόλογου Νίκου Χαλδαιάκη (Κουμπής/Καραχμέτης)..."
Απόσπασμα από την Κριτική της κ.Ιωάννας Μπλάτσου

Θερινό Σχολείο Φυσικής στο ΓΕΛ Αίγινας

   Θεσμός πλέον για το ΓΕΛ  Αίγινας αποτελεί η λιετουργία  του Θερινού Σχολείου Φυσικής  που ξεκινά τις εργασίες  του σήμερα 21  Ιουνίου. Σε αντίθεση με άλλες  χρονιές  που λειτουργούσε  τέλη Αυγούστου, φέτος  το πρόγραμμα  ξεκινά  σήμερα  21 Ιουνίου και θα ολοκληρωθεί  την Κυριακή  24 Ιουνίου.

   Αναλυτικά  το πρόγραμμα υπάρχει και στη σελίδα  του ΓΕΛ  Αίγινας στο διαδίκτυο και  στο Aegina portal.

   Υπεύθυνοι  για  την οργάνωση: ΓΕΛ  Αίγινας. Ένωση Ελλήνων Φυσικών, Επιτροπή Παιδείας  Δήμου Αίγινας.

  

"Ψυχές" η παράσταση του "ΝΑΜΑ"

   Μια καινούργια  παράσταση από  το  Γυμναστήριο "NAMA"  έρχεται  την  Παρασκευή 29  Ιουνίου  στην αυλή του 2ου  Γυμνασίου Αίγινας  στην Κυψέλη. Εμψυχωτές  της  παράστασης  η κ. Ευαγγελία  Ρεκλείτη και ο κ. Βαγγέλης Πιτσιλός, που υπογράφουν  την ιδέα, τα κείμενα την κίνηση και  τη σκηνοθεσία. Μαζί τους  στα  φώτα  η κ. Βασιλική Ταντάουι.

   Είναι η τέταρτη φορά  που  στην αυλή  του 2ου  Γυμνασίου  φιλοξενείται  παράσταση  του Γυμναστηρίου "ΝΑΜΑ". Οι  πρόβες έχουν μπει  στην τελική τους ευθεία και πλέον  γίνονται  στην αυλή του σχολείου κάτω από το φως  των μεγάλων  προβολέων  του γηπέδου.

Το έθιμο του "Κλήδονα" στο φανάρι του Μπούζα.

 Πιστός στο ετήσιο κάλεσμά του ο Σύλλογος Γυναικών Αίγινας μας καλεί  την Τετάρτη 20 Ιουνίου και ώρα 20.00 στην αναβίωση του εθίμου του "Κλήδονα" στο γραφικό φανάρι του Μπούζα όπως αναγράφει και η σχετική αφίσα. Το έθιμο  αναβιώνεται κάθε χρόνο με μεγάλη επιτυχία και συμβάλει στην γνώση της τοπικής λαογραφίας. 

Λίγα λόγια  για το έθιμο πανελλαδικά: 

    "Ανάβουνε φωτιές  στις γειτονιές  του Αη - Γιάννη απ' όσα ξέρεις  και μου λες...."

    Το τραγούδι μιλά  για  τις παλιές  γειτονιές όπου την παραμονή του Αη - Γιάννη 22 Ιουνίου άναβαν φωτιές  και οι πιό τολμηροί περνούσαν από πάνω κάνοντας ένα θεαματικό  σάλτο στον αέρα  προσπαθώντας  να  εντυπωσιάσουν  το άλλο φύλο ή να παραβγούν  στον αντίπαλο της παρέας. 

    Οι  φωτιές  του Αη - Γιάννη ή αλλιώς  το έθιμο  του Κλήδονα έχει βαθιές  τις  ρίζες  του στην αρχαία Ελλάδα. Είναι από αυτά τα παγανιστικά έθιμα που η νέα  θρησκεία  μη μπορώντας να τα ξεριζώσει από την καθημερινότητα  των απλών ανθρώπων, τα συμπεριέλαβε  στο εορτολόγιό της προσθέτοντας  και τη δική της πινελιά.

     Τα  έθιμα του Αη - Γιάννη του Κλήδονα έχουν τις ρίζες  τους στην κληρομαντεία της ομηρικής εποχής, που λεγόταν και ¨Οσσα ή Φήμη καθώς και στους κληδονισμούς των βυζαντινών, απ' όπου πήραν και το όνομά  τους. Αποτελούν είδος λαϊκής μαντείας, όπου ερμηνεύονται οι τυχαίοι λόγοι που λέγονται.

   Στην Αίγινα  την παραμονή του Αη - Γιάννη, οι κοπέλες και οι μεγαλύτερες γυναίκες έπαιρναν ένα κανάτι, το "άσυρτο", στο οποίο δεν είχαν ξαναβάλει νερό. Έβαζαν νερό στο κανάτι, "το αμίλητο νερό" από το πηγάδι. Λέγεται  "αμίλητο", γιατί, εάν κάποιος μιλήσει στις κοπέλες ήαυτές πέσουν και κτυπήσουν, δε θα μιλήσουν, επιδή κρατούν  το νερό. Στη συνέχεια έριχναν στο κανάτι τα ριζικά που ήταν προσωπικά αντικείμενα, όπως παραμάνες, φουρκέτες, δακτυλήθρες, κουμπιά, φρούτα κι άλλα. Μερικές φορές το κανάτι μπορούσε να το γεμίσει με νερό και ένα μικρό παιδί "που είχε μάνα και πατέρα" , ενώ οι άνδρες που δεν μπορούσαν να συμμετέχουν, έδιναν στις μητέρες ή συζύγους τους προσωπικά αντικείμενα να τα ρίξουν στο κανάτι και να μάθουν το ριζικό τους. Σκέπαζαν το κανάτι, συνήθως με ένα κόκκινο πανί και το σφράγιαζαν, αφήνοντάς το όλη τη νύχτα έξω, κάτω από τα άστρα και το έπαιρναν ανήμερα του Κλήδονα, προτού να βγει ο ήλιος.

Όπως αναφέρει η Ασπασία Γκίκα  στον "Κήρυκα της Αίγινας", στην Κυψέλη συνήθιζαν να φτιάχνουν αρμυροκούλουρα, δηλαδή κουλούρια με πολύ αλάτι, τα οποία αφού τα έψηναν, τα έτρωγαν χωρίς να πιούν νερό. Πήγαιναν για ύπνο κατόπιν και ήλπιζαν να δουν στον ύπνο τους αυτόν τον γαμπρό που θα τις ξεδιψάσει. Λογικό - μετά από τόσο αλάτι - να έβλεπαν κάποιον νερουλά ή ιδιοκτήτη πηγαδιού με πολύ και καλό - χωνευτικό νερό!!!

Αίγινα το νησί....emmental

    Πέρα από κάθε  διάθεση  υπερβολής, η Αίγινα τον τελευταίο καιρό έχει γεμίσει  τρύπες. Τρύπες μεγάλες  σε γωνίες και σταυροδρόμια  πολυσύχναστα  που εγκυμονούν κινδύνους. Και  αντί να κλείνουν παραμένουνς για μέρες  ή ακόμα και για βδομάδα ανοιχτές. Παράδειγμα  τρανό  στη διασταύρωση της Κυψέλης στο ψητοπωλείο "Στέκι". Αλλά  δεν είναι μόνο εκεί. Οι τρύπες αυξάνουν και δημιουργούν προβλήματα  στην κυκλοφορία των οχημάτων και των πεζών σε μια εποχή  που ήδη έχει αρχίσει η καλοκαιρινή κίνηση.

   Δεν  θα ήταν λοιπόν υπερβολή  να λέγαμε πως το νησί μας μοιάζει με  το γνωστό τυρί εισαγωγής με τις μεγάλες  τρύπες.

   Δεν είμαστε αντίθετοι  στο να γίνονται έργα, αλλά  κάθε  πράγμα  στο καιρό  του. Δεν μπορεί όλα να πραγραμματίζονται  μέσα  στο καλοκαίρι κι έτσι να γίνεται  η ζωή  των επισκεπτών και παραθεριστών  δύσκολη!

   Δεν μπορεί  ένα έργο  να ξεκινά  στην προκειμένη περίπτωση  μια τρύπα να ανοίγεται και να παραμένει  ανοιχτή  για πολλές  μέρες. Εκτός κι αν έχει προγραμματιστεί να περάσει  το..... metro.