Κάθε πράγμα στο καιρό του. Έτσι και για το φιστίκι που είναι πλέον έτοιμο για τη συγκομιδή του. Κόκκινο ή μελανό γυαλίζει πάνω στα κλαδιά της φορτωμένης φιστικιάς και προσμένει την ώρα να απελευθερωθεί από την αγκαλιά της, να πέσει σε καλά χέρια και να γεμίσει τις πάνες, τα τσουβάλια... τα σπίτια μας και τα σημεία των καταστημάτων πώλησης.
Ζουμερό γεμάτο χυμούς ολόφρεσκο πραγματικά σκέτος πειρασμός προκαλεί τους περαστικούς να το κόψουν, να το ξεφλυδίσουν να το γευτούν.
Είναι η ώρα της φιστικιάς λοιπόν. Παραδοσιακά οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου και οι πρώτες του Σεπτέμβρη είναι η εποχή της συγκομιδής του. Έτσι γινόταν από παλιά. Τα τελευταία χρόνια έτυχε πολλές φορές λόγω κλίματος το φιστίκι να είναι έτοιμο και πριν το Δεκαπενταύγουστο. Φέτος όμως επέστρεψε στην .... κανονικότητα.
Και μια που μιλάμε για παράδοση και για παλιές συνήθειες να αναφέρουμε πως η συγκομιδή του ήταν μια ολόκληρη ιεροτελεστία - γιορτή για την οικογένεια που αχάραγα σηκωνόταν και ξεκινούσε το μάζεμα με κοντάρια για το τίναγμα των κλώνων, με πάνες που στρώνονταν γύρω από τον κορμό της, με τσουβάλια για να το συγκεντρώνουν αλλά και με πολλά κουβαδάκια που μέσα έβαζαν τη "χαμάδα" δηλαδή αυτά τα φιστίκια που έπεφταν κάτω στο χώμα αλλά εκτός πάνας. Μια δουλειά που ανέθεταν πάντα στα μικρότερα παιδιά.
Και μη ξεχνάμε ότι ο καθαρισμός του ήταν μια επίπονη διαδικασία που έπαιρνε ολόκληρη μέρα ή και περισσότερο γιατί το φιστίκι καθαριζόταν στο χέρι. Ακολουθούσε το άπλωμα στο λιακό ή στις αυλές για να λιαστεί και να ξεραθεί από τον ήλιο για τρεις ολόκληρες μέρες.
Μεγάλη διαδικασία, πολύ δουλειά, μεγάλος κόπος που γινόταν όμως με πολύ χαρά γιατί για πολλά σπιτικά και παραγωγούς, το φιστίκι ήταν βασική πηγή εσόδων.
Αυτά πολύ παλαιά. Τώρα ο καθαρισμός και το στέγνωμα έχουν απλοποιηθεί λόγω των σύγχρονων μηχανημάτων που έχουν κάνει αυτές τις δουλειές πολύ πιο εύκολες και σύντομες.
