Αγαθές μνήμες και όμορφες στιγμές θα έχουν να θυμούνται οι μαθητές του 2ου Γυμνασίου Αίγινας από τις επισκέψεις στο σπίτι και στην αυλή του παππού Παναγή Στενάκη.
Φιλόξενος, ανοιχτόκαρδος, απλός και καταδεχτικός. Πάντα πρόθυμος να δώσει πληροφορίες για την παλιά Αίγινα, για τα επαγγέλματα που χάθηκαν, για τον παλιό τρόπο ζωής.
Τον συναντήσαμε πολλές φορές στην αυλή του και μας παρέσυρε πάντα σε ταξίδι αναμνήσεων, σε εποχές γεμάτες αληθινή ζωή, κόπο, μόχθο αλλά γεμάτες ανθρωπιά, απλότητα και αγάπη.
Δουλευτής από τους λίγους της Αιγινήτικης γης. Έφτιαχνε κανάτια, είχε το δικό του φούρνο για να τα ψήνει, ήταν αμπελουργός και μεγάλος έμπορος φιστικιών.
Είχε να θυμάται πολλούς και πολλά. Και όλες αυτές τις μνήμες του, το θησαυρό του δεν τον κράταγε για τον εαυτό του ή για τους λίγους και εκλεκτούς, αλλά γενναιόδωρα τους μοιραζόταν με όλους.
Μεγάλη η αγκάλη του, με εκείνα τα τεράστια χέρια του, να σου δίνει τη ζεστή χειραψία και ευγενικά να ρωτά να μάθει κι εκείνος με τη σειρά του.
Επισκεφθήκαμε τον παππού Παναγή όταν με την Ομάδα της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του σχολείου (2ου Γυμνασίου Αίγινας) ερευνούσαμε τα θέματα: "Άμπελος η Αιγιναία", "Τα αλώνια της Αίγινας" και την "Αιγινήτικη πέτρα". Ήταν πάντα εκεί στην αυλή του να μας περιμένει και να μας μιλά με απλότητα. Μας ξενάγησε στο φουρνάκι του μας έδειξε τα εργαλεία της δουλειάς του.
Μας εμπιστεύτηκε τα εργαλεία του για να στήσουμε εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης που είχαν ως θέμα τους τα παλαιά γεωργικά εργαλεία. Τελευταία φορά, εκθέσαμε τα κανάτια του με τη δική του σφραγίδα επάνω τους. Πραγματικά κομψοτεχνήματα.
Οι πληροφορίες μας στο διαδίκτυο για το πρόσωπο και την τέχνη του έφεραν στην αυλή του το συγγραφέα και ερευνητή κ. Γιώργο Κυριακόπουλο, ο οποίος είχε τη χαρά να τον συναντήσει και να αποκομίσει πολλές πληροφορίες για τα κανάτια και τον Αιγινήτικο πηλό.
Ο παππούς Παναγής Στενάκης έφυγε τούτο το Μάιο, πλήρης ημερών, έχοντας αφήσει πίσω του μια μεγάλη και όμορφη οικογένεια που δημιούργησε, μεγάλες παρακαταθήκες και κληρονομιά αναμνήσεων, εμπειριών και μιας μεγάλης ζωής.
Έζησε σε δύσκολες εποχές για το νησί μας, δούλεψε παλικαρίσια, πάλεψε και νίκησε.
Με την εκδημία του η Αίγινα και ιδιαίτερα το Bαθύ (Κοκκαλάκι) αποχωρίζεται έναν γνήσιο εργάτη που με τον ιδρώτα του και τον κόπο του άλλαξε τον τόπο και έβαλε το δικό του μοναδικό λιθάρι στο οικοδόμημα του πολιτισμού της Αίγινας.
