Της μαθήτριας Λαλαούνη Νεκταρίας.
Στους βίους των Αγίων μας συναντούμε αναρίθμητα θαυμαστά περιστατικά, κατά τα οποία τα άγρια ζώα υποτάσσονται και υπηρετούν τους Άγιους, μένουν πιστοί σύντροφοι και διακονητές τους, αλλά και τα στοιχεία της φύσεως υπακούουν σε αυτούς. Όλοι οι Άγιοι ελκύουν την Χάρη του Θεού και την εκπέμπουν σε ολόκληρη την κτίση, αγιάζοντας την. Τα χώματα του νησιού μας ήρθε να αγιάσει κατά τα τελευταία χρόνια της επίγειου ζωής του ο Άγιος Νεκτάριος, που η συμβολή του στο οικολογικό πρόβλημα είναι όπως και όλων των Αγίων, αυθεντική, γνήσια και ολοκληρωμένη. Ο Άγιος μπορεί να μην συνέγραψε ειδική μελέτη για τον περιβάλλον, όμως μας αφήνει πραγματικά έκθαμβους η στάση του απέναντι στο συγκεκριμένο θέμα.
Ο Άγιος σε όλη του την ζωή στάθηκε με σεβασμό απέναντι στα δημιουργήματα του Θεού, την κτίση. Δεχόταν τα αγαθά της φύσεως, ως δώρα Θεού και τα χρησιμοποιούσε με τον φόβο του Θεού. Πως γίνεται ένας άνθρωπος, που ζούσε μια ζωή λιτή σε φαγητό, φτωχική σε ενδυμασία και περιοριζόταν στις απολύτως απαραίτητες ανάγκες, να καταφέρει να προξενήσει το παραμικρό κακό σε ένα από τα ωραιότερα δημιουργήματα του Θεού, την φύση. Είναι πάρα πολλά τα περιστατικά της ζωής του, που αποδεικνύουν αυτή την ευλογημένη στάση του. Είναι γνωστή σε όλους η αγάπη που είχε για τα δέντρα και τα λουλούδια. Κατά την εποχή που διεύθυνε την Ριζάρειο σχολή, υπήρξε εισηγητής του μαθήματος της Γεωπονικής, έτσι ώστε οι σπουδαστές που προέρχονταν από την ύπαιθρο να εκπαιδεύονται κατάλληλα. Σύμφωνα με μαρτυρίες των μαθητών, οι οποίοι φοιτούσαν στην σχολή την εποχή εκείνη, ο Άγιος Νεκτάριος περιποιούταν προσωπικά τον κήπο της σχολής. Λέγεται πως κάθε πρωί, πριν την ακολουθία του όρθρου, ο Άγιος έσκαβε στον κήπο, εμπλουτίζοντας τον με νέα λουλούδια και δέντρα, καθώς παρατηρούσε και την ανάπτυξη αυτών που υπήρχαν ήδη, αποδείκνυε εμπράκτως την αγάπη του για την φύση.
Το 1906, και ενώ ακόμη βρισκόταν στην Ριζάρειο, ο Άγιος στέλνει ως δωρεά στον Δήμαρχο της Αίγινας 5.000 δένδρα μουριάς, να τα φυτεύσουν . Ως κατ’ εξοχήν φίλος του πράσινου, επιθυμούσε να γεμίσουν όλες οι γωνίες της Αίγινας με φυτείες δένδρων. Όταν πλέον εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησί , στην Ιερά Μόνη της Αγίας Τριάδος, ασχολούνταν χειρονακτικά, καλλιεργώντας κήπους και αγρούς. Κάποτε ένα μικρό κορίτσι, που επισκεπτόταν συχνά τη Μονή έκοβε τα λουλούδια της αυλής, τότε ο Άγιος που το είδε της είπε «Γιατί, παιδί μου, κόβεις τα λουλουδάκια της Παναγίας;» Η χαρακτηριστική αγάπη του Άγιου για την Παναγία, τον έκανε να της αφιερώνει κάθε τι ωραίο.
Ανήμερα το Πάσχα, έστελνε ο Άγιος μία μοναχή μαζί με τα παιδία, που φιλοξενούνταν εκεί, να ψάλλουν στο βουνό της Παλαιάς Χώρας το « Χριστός Ανέστη», για να το ακούσει όλη η φύση και να εορτάσει και αυτή.
Ο Άγιος προσέφερε την αγάπη του απλόχερα, και σε όλους αυτούς τους απλούς και φτωχούς ανθρώπους, που εργάζονταν μέσα στην φύση προσπαθώντας να επιβιώσουν . Ευλογούσε τα δίχτυα των ψαράδων, τα δέντρα, τα σπαρτά ακόμη και τα πηγάδια των ανθρώπων. Ό ίδιος είχε φυτέψει αμπέλι, το οποίο καλλιεργούσε ο ίδιος μαζί με τις μοναχές μαθήτριες του και κάθε χρόνο από την συγκομιδή του παρήγαγαν το κρασί της Μονής . Ακόμη όμως και εκεί φαινόταν η ευαισθησία του Αγίου για τα πουλιά , την ημέρα του τρύγου συμβούλευε πάντα τις μοναχές « μη μαζεύετε όλα τα σταφύλια να αφήνετε και μερικές ρώγες να φάνε και τα πουλάκια του ουρανού».
Ο Άγιος Νεκτάριος αγαπούσε και θαύμαζε όλα τα κτίσματα, έμψυχα και άψυχα, ως αντανάκλαση της υπερβολικής αγάπης προς τον δημιουργό τους, σε όλα τα ωραία δημιουργήματα έβλεπε το χέρι του Θεού. Οι Άγιοι εργάζονται για την μεταμόρφωση και την αποκατάσταση της φύσης. Ο αγιασμένος άνθρωπος μέσα από την καθαρότητα και την φωτεινότητα της ψυχής και του μυαλού του σέβεται και ζει αρμονικά με την κτίση, έχοντας αναπτύξει μια ανιδιοτελή σχέση αγάπης με αυτή.
Λαλαούνη Νεκταρία.
ρία.
