"μύρισε φευγάτο καλοκαίρι
γύρισε ο καιρός προς το... νοτιά
τι 'ναι το φθινόπωρο να φέρει,
τι 'ναι το να κάψω στη φωτιά".
Στίχοι από ένα παλιό τραγούδι τίτλων σε ένα σήριαλ της ΕΡΤ.
Ένα μικρό καλωσόρισμα στο φθινόπωρο που έκανε αισθητό τον ερχομό του με τις πρώτες βροχές και την ανάλογη βραδυνή ψυχρούλα. Ο Σεπτέμβρης μετρά τις τελευταίες του ημέρες. Η εικόνα της φύσης έχει αποκτήσει τα δικά της φθινοπωρινά χρώματα. Η γη άρχισε ήδη να αποκτά μια πρώτη δειλή βέβαια πρασινάδα από τις τολμηρές άκρες των νέων φυτών που σήκωσαν το ανάστημά τους.
Στις παραλίες λιγόστεψαν αρκετά οι κολυμβητές. Παραμένουν οι πιστοί εραστές της θάλασσας που θα συνεχίσουν ως τα τέλη Οκτώβρη ή Νοέμβρη ανάλογα με τον καιρό.
Τα πρώτα μπουκέτα με τα ανθισμένα χρυσάνθεμα του Αγίου Δημητρίου φιγουράρουν στα ανθοπωλεία και στα φυτώρια.
Οι τελευταίες πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Λαογραφικό Μουσείο επιβάλλουν ζακέτα, ή ψιλό πουλοβεράκι, ενώ ήδη οι πίνακες και τα έργα του Γ. Μόραλη έχουν αμπαλαριστεί και επιστραφεί στους ιδιοκτήτες τους.
Οι πρώτοι απολογισμοί του καλοκαιριού που έφυγε. Σκέψεις, προβλημματισμοί, ευχές για του χρόνου με τη συνοδεία ενός ζεστού πλέον καφέ.
Λένε πως η καλύτερη ώρα της Αίγινας είναι τούτη εδώ, η γλυκειά και ήρεμη ώρα του Φθινοπώρου. Δεν έχουν άδικο. Η Αίγινα παραμένει το ίδιο ελκυστική και τον Οκτώβρη. Αρκεί να θες να την ανακαλύψεις γαλήνια και ήσυχη μετά την πολυκοσμία και τη βουή του καλοκαιριού.
Η επόμενη φωτογραφία από το meteo να εικονίζει την Αίγινα κάπου από
τους Αγίους. Στο βάθος η Σαλαμίνα και η Λαούσα άσπρη ξέφωτη μέσα στην
καταχνιά του ορίζοντα.
Καλό φθινόπωρο.
