Μαζεύτηκαν οι φίλοι απόψε στο φανάρι του Μπούζα. Πήγαν εκεί με κάθε μέσο. Ένα σμάρι από φορτηγά, δίκυκλα και άλλα οχήματα. Και περίμεναν.
Ετοίμαζαν τη δική τους έκπληξη στον καπετάνιο της καρδιάς τους. Να του δείξουν την αγάπη τους και να του πουν ένα μεγάλο ευχαριστώ. Κι εκείνος λες και το έκανε επίτηδες απόψε. Λες και το ήξερε και καθυστέρησε! Έτσι για να γίνει η στιγμή πιο ζόρικη, πιο συναισθηματική εκεί στο τέλος της ημέρας καθώς ο ήλιος για άλλη μια φορά θα έβαφε χρυσαφί τα νερά του Σαρωνικού που κείνη την ώρα θα έσκιζε η πλώρη του καραβιού του, του "Απόλλωνα"
Κι ήταν όλοι εκεί και θα μπορούσαν να ήταν και άλλοι, πολλοί, πάρα πολλοί!
Όλοι αυτοί που περνώντας τον καταπέλτη του πλοίου ένοιωθαν όπως παλιά. Μια σιγουριά, μια άνεση, μια φιλικότητα, γνωρίζοντας ότι στο τιμόνι του πλοίου είναι ο φίλος, ο συμμαθητής, ο συντοπίτης τους, ο καπετάν Παναγιώτης ο Μακαρατζής.
Ένας καπετάνιος που μας έμαθε να γιορτάζουμε αλλιώς τα εκκλησάκια μας. Νησιώτικα και Ελληνικά!!! Όπως σε όλα τα νησιά.
Μας έμαθε να είμαστε σίγουροι και ασφαλείς τις μέρες που ο σορόκος φουρτούνιαζε το Σαρωνικό.
Να είμαστε σίγουροι ότι το πλοίο ήρθε σήμερα ακούγοντας τη σφυρίχτρα του.
Ευχαριστούμε τούτον τον Αιγινήτη καπετάνιο που φώτισε τις καλοκαιρινές νύχτες μας με τη φωτεινή γιρλάντα του πλοίου στο λιμάνι. Με τις αριστουργηματικές μανούβρες του που καταγράφηκαν στο yutube, για την ανοιχτοσύνη και την εγκαρδιότητα του όταν μας δεχόταν στη γέφυρα του πλοίου, για τις τιμές που απέδωσε στο ναυάγιο του "ΥΔΡΑ", για τη νέα σχέση που εγκαινίασε μεταξύ του πλοίου και των επιβατών.
Τον ευχαριστούμε για τα τόσα ταξίδια που μας χάρισε, ιδιαίτερα στα δύσκολα του χειμώνα.
Και του ευχόμαστε να έχει καλά , ήρεμα και όμορφα ταξίδια στη ζωή του σε όποιο πηδάλιο κι αν βρεθεί.
Ο Άγιος Νεκτάριος, η Παναγιά η Χρυσολεόντισσα που τόσο αγαπά και σέβεται να τον προστατεύουν στα ταξίδια του.
Σίγουρα οι αποχωρισμοί είναι δύσκολοι αλλά ποιος είπε ότι και τα καράβια δεν έχουν ψυχή;
