Η χριστουγεννιάτικη βιτρίνα της κυρίας Φλώρας.

 Η κ. Φλώρα Αλυφαντή θυμάται την ατμόσφαιρα και το κλίμα  των εορτών μέσα από τη βιτρίνα του καταστήματος της.

 

(Το κείμενο που ακολουθεί αναδημοσιεύεται από το Saronic magazine, όπου φιλοξενήθηκε η συνέντευξη της κ. Φλώρας Αλυφαντή στην έντυπη έκδοση αλλά και στην ηλεκτρονική σελίδα).

 

Η  οδός Αφαίας ξεκινούσε πάντα από τη γωνία της κ. Φλώρας. Εκεί στη διασταύρωση με την οδό Χρήστου Λαδά  υπήρχε το μεγάλο κατάστημα με σχολικά και παιχνίδια. Πολύ πριν τα σημερινά πολυκαταστήματα η κ. Φλώρα Αλυφαντή από το 1978 είχε δημιουργήσει έναν ιδιαίτερο χώρο, που ήταν  ο παράδεισος για τα παιδιά. Ένα κατάστημα φορτωμένο με εμπόρευμα του τόσο στο ισόγειο όσο και στο υπόγειο και το πατάρι. Εκεί έβρισκες βιβλία, τετράδια, σχολικά, παιχνίδια για όλες τις ηλικίες, δώρα. Και  τι δεν είχε η Φλώρα μέσα σε αυτό το μοναδικό χώρο, που οι στενοί του διάδρομοι και τα αναρίθμητα ράφια σου επεφύλασσαν πολλές εκπλήξεις! Εκεί και οι πρώτες φωτοτυπίες.

Ένας μαγικός κόσμος στα μάτια των παιδιών αλλά και των μεγάλων, που έβρισκαν εκεί όσα θα αγόραζαν από τον Πειραιά, μια που τα ταξίδια τότε δεν είχαν την ίδια ευκολία όπως σήμερα.   

Αν κάτι όμως θυμόμαστε  περισσότερο από το μαγαζί της Φλώρας είναι η γιορτινή ατμόσφαιρα του, όταν πλησίαζαν τα Χριστούγεννα. Κόσμος πολύς μπαινόβγαινε για να αγοράσει δώρα αλλά  και τα στολίδια για το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Άλλωστε ήταν από τα πρώτα καταστήματα  που έφεραν χριστουγεννιάτικα στολίδια στην Αίγινα σε μια εποχή, όχι πολύ μακρινή, πριν μερικές δεκαετίες! Τότε η Αίγινα ήταν αρκετά διαφορετική και δεν υπήρχε στολισμός στους δρόμους από το Δήμο παρά μόνο σε κάποιες βιτρίνες καταστημάτων πρόβαλε δειλά – δειλά κάποιο δεντράκι με παλιά στολίδια, τυλιγμένο με τεχνητή πάχνη και φωτάκια σε σχήμα μαργαρίτας ή κεριού.

Η κ. Φλώρα θυμάται εκείνες τις εποχές αλλά φυσικά και το κατάστημα της, εκεί στην αρχή της Αφαίας.

-          Ποια  ήταν η ατμόσφαιρα – η εικόνα στην πόλη της Αίγινας  παλαιότερα τα  Χριστούγεννα;

-          Παλαιότερα την γιορτή των Χριστουγέννων την περιμέναμε με λαχτάρα. Το μεγάλο μας ενδιαφέρον είχαν τα κάλαντα τα οποία μαθαίναμε από τη μάνα. Τα χρήματα που συγκεντρώναμε ήταν λιγοστά. Έφταναν για κάποιο μικρό δώρο , που αγοράζαμε από το Βαπόρι- Καρακατσάνη, κυρίως κάτι σχολικό

που μας έλειπε και τόπι, γιατί είμαστε ποδοσφαιρόφιλοι και  παίζαμε μπάλα στο δρόμο και μάλιστα στην οδό Αφαίας .  Ανήμερα πολύ πρωί , πηγαίναμε όλοι στην εκκλησία και κοινωνούσαμε. Το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήταν επίσημο. Όλοι μαζεμένοι κάναμε την προσευχή μας και χαιρόμαστε τη μεγάλη γιορτή.

-            Σε ποια μαγαζιά έβρισκες  χριστουγεννιάτικα στολίδια και δώρα;

Στολισμένοι δρόμοι δεν υπήρχαν. Τα μαγαζιά είχαν τη συνηθισμένη καθημερινή διακόσμηση με περισσότερα φώτα.  Η Διακόσμηση, άρχισε τη δεκαετία  του 1960, και αργότερα,  όταν το κατάστημα του Γιώτη και του Βαπόρη έφεραν Χριστουγεννιάτικα στολίδια και παιχνίδια. Παιχνίδια είχε λιγοστά και ο Διονυσάκης. 

 

-          Πως ήταν τα Χριστούγεννα στο μαγαζί σου; 

Το 1978 άνοιξα το δικό μου μαγαζί μεσχολικά και παιχνίδια . Το μαγαζί είχε μία μεγάλη βιτρίνα επί της Αφαίας, την οποία στολίσαμε με τα παιχνίδια. Είχαμε πολύ δουλειά τότε, γιατί τα οικονομικά των ανθρώπων της Αίγινας ήταν πολύ καλύτερα, λόγω της  μεγάλης ανοικοδόμησης που υπήρχε στο νησί. Θυμάμαι  τα παιδιά που χάζευαν στη Βιτρίνα και αφού έλεγαν τα κάλαντα ερχόντουσαν να αγοράσουν κάτι που είχαν βάλει στο μάτι. Ήταν συγκινητικό , που μετρούσαν τα χρήματα αν έφταναν για να αγοράσουν το πολυπόθητο παιχνίδι.  Στη βιτρίνα υπήρχε  ένα στολισμένο δέντρο και ένα τρενάκι. Ο Βατζούλιας, που όλοι θα θυμάστε, μου ζήτησε το δέντρο όπως ήταν στολισμένο κα δεν αρνήθηκα να του το δώσω και κάποιος άλλος το τραινάκι.  Η Βιτρίνα άδειασε και την άλλη μέρα πήγαμε για ανεφοδιασμό στον Πιτυρόπουλο.

-          Πως ήταν οι άνθρωποι τότε; Πως γιόρταζαν στα σπίτια τις γιορτές;

Οι άνθρωποι την εποχή εκείνη ήταν πιο κοντά στα πατροπαράδοτα έθιμα. Οι γυναίκες ζύμωναν το Χριστουγεννιάτικο ψωμί, έφτιαχναν τους πεντανόστιμους  κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα. Οι οικογένειες μονιασμένες και  αγαπημένες  γιόρταζαν τις Άγιες Ημέρες των εορτών. Δεν είχαν στο μυαλό τους, ταξίδια και εκδρομές.  Μπορώ να πω ότι οι άνθρωποι νοιάζονταν για τον διπλανό και  πρόσφεραν  στο φτωχό γείτονα με αγάπη μερτικό από το Χριστουγεννιάτικο φαγητό και τα καλούδια . Πιστεύω ότι  ένιωθαν όμορφα.

-          Πως ήταν η ατμόσφαιρα στην αγορά  τις ημέρες των εορτών; Γίνονταν εκδηλώσεις;  

Στολισμοί στους δρόμους δεν υπήρχαν . Το 1982 όταν είχα  το μαγαζί οι νέοι καταστηματάρχες, Αδελφοί Μαρινάκη, ο Μανώλης Καμπανάος, ο Στέφανος  Κώτσης και εγώ αποφασίσαμε να στολίσουμε την Αφαίας με φώτα. Μόνοι μας τα τοποθετήσαμε και δημιουργήσαμε μια διαφορετική όμορφη γιορτινή ατμόσφαιρα.  Μάλιστα  είχαμε βάλει και ένα στέρεο στο δρόμο με μουσική και την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς  διασκεδάζαμε έξω από το μαγαζί του Καμπανάου.  Από το Δήμο δεν γίνονταν εκδηλώσεις μέχρι την εποχή που ο Δήμαρχος Γκότσης, μετά το 1991, αποφάσισε να γίνονται εορταστικές εκδηλώσεις  και να  μοιράζονταν δώρα στα παιδιά, άλλοτε στα σχολεία η στο Δημοτικό θέατρο και το Τιτίνα.  Τότε άρχισαν δειλά - δειλά και οι στολισμοί στους δρόμους και στην παραλία  με τη συμβολή του αντιδήμαρχου Βελιώτη

- Ποια έθιμα υπήρχαν τότε;

Τα έθιμα μας  ήταν πολλά . Θυμάμαι το μάζεμα των παιδιών γύρω από το μαγκάλι όταν η γιαγιά μας έλεγε ιστορίες για τα καλικατζαράκια και εμείς την ακούγαμε με κάποιο φόβο και ονειρευόμαστε τις τηγανίτες στο τζάκι, προσέχοντας μην μας τις φάνε.  Ακόμα λαχταράω το ζυμωτό Χριστόψωμο, τα γλυκά φτιαγμένα με μεράκι από τα χρυσά χέρια τη μάνας. H μάνα σηκωνόταν πολύ πρωί για να ζυμώσει. Κι εγώ την ακολουθούσα, γιατί μου άρεσε να συμμετέχω σε αυτή την ιεροτελεστία. Εκτός από το καθιερωμένο ζύμωμα, σταύρωνε  το προζύμι και έβαζε λίγο λάδι, μαστίχα  γλυκάνισο και πάνω σταυρωτά πέντε καρύδια. Αφού φούσκωνε το ψωμί πριν το πάμε στο φούρνο της γειτονιάς για ψήσιμο, το άλειφε  με κρόκο αυγού τοποθετούσε ασπρισμένες καρδίες αμύγδαλο και μετά έριχνε σουσάμι. Όταν το παίρναμε από το φούρνο μοσχομύριζε και περιμέναμε με υπομονή να το φάμε στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Δεν ξεχνώ το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και τον  εκκλησιασμό.

 

-          Περίμενες  το στέρνιασμα της Πρωτοχρονιάς 

Τώρα για  την Πρωτοχρονιά  είχαμε το  σπάσιμο του ροδιού για γούρι, να πάει καλά η χρονιά,  και το ποδαρικό . Κάποιοι πίστευαν ότι ένα τυχερό παιδί αν πάει ανήμερα την Πρωτοχρονιά στο σπίτι τους να σπάσει το ρόδι θα είχαν καλή χρονιά. Του έδιναν βέβαια τον μπουναμά του. Αλλά και ο πατέρας το πρωί της Πρωτοχρονιάς μας στέρνιαζε , μας έδινε χαρτζιλίκι και εμείς παίζαμε στριφτό, κορώνα γράμματα για να τα πολλαπλασιάσουμε η να τα χάσουμε.  Εκείνο όμως που θυμάμαι και το τηρώ ακόμα και σήμερα είναι Το Πιάτο του Αη Βασίλη, την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, στο τραπέζι του σαλονιού, με γλυκά και ένα ποτήρι νερό, να φάει και να πιει για να ευλογήσει το σπιτικό μας.  Αξέχαστα χρόνια.

Του Γιώργου Μπήτρου