Τότε που ο Πειραιάς δεν είχε μετρό, ούτε ουρανοξύστη! Τότε που η βόλτα στο Πασαλιμάνι ήταν η απόλυτη έξοδος. Τότε που στα μάτια μας η πόλη και το λιμάνι ήταν ένας μύθος βγαλμένος από τις ασπρόμαυρες ταινίες και τις σελίδες μυθιστορημάτων.
Τότε λοιπόν η στάση του λεωφορείου (δεν έχει σημασία ποιού!)ήταν απέναντι από την εκκλησία της Αγίας Τριάδος. Πάντα αυτήν προτιμούσαμε όταν κατεβαίναμε στο κέντρο του Πειραιά. Δεν την προτιμούσαμε απλά την απαιτούσαμε. Η προηγούμενη και η επόμενη δεν σήμαιναν τίποτε το σπουδαίο για εμάς.
Αν κατεβαίναμε στη στάση του Δημοτικού Θεάτρου, μπορεί να βλέπαμε από κοντά τη στολισμένη πλατεία και να κατηφορίζαμε μια ώρα αρχύτερα στο Πασαλιμάνι, που ήδη είχαν καταφθάσει οι μάγοι έξω από την εξωτική φάτνη της μεγάλης πλατείας, όμως τη βιτρίνα του λατρεμένου μας Rose Poupee, θα τη βλέπαμε μέσα από τα παράθυρα του λεωφορείου.
Βόλτα στον Πειραιά που δεν περιελάμβανε στάση μπροστά στο Rose Poupee δεν ήταν βόλτα.
Το ιστορικό κατάστημα παιχνιδιών της λεωφόρου Βασιλέως Γεωργίου στον Πειραιά ήταν για όλα τα παιδιά σημείο αναφοράς όχι μόνο τις ημέρες των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, αλλά για κάθε εποχή. Με μια υπέροχη βιτρίνα που ντυνόταν και στολιζόταν ανάλογα τη γιορτή και την περίσταση. Ένα κατάστημα συνώνυμο του καλού και ποιοτικού παιχνιδιού!
Βασικός κορμός, βάση του στολισμού, πάντα το δάπεδο που το καταλάμβανε επάξια μια αναπαράσταση αγροτικής περιοχής με λίμνες, ποταμάκια, βουνά, σπιτάκια που συνδέονταν μεταξύ τους με μικρούς δρόμους, αλλά κυρίως με μια σιδηροδρομική γραμμή που πάνω της κυλούσαν πανέμορφα τρενάκια, πιστά αντίγραφα των αληθινών. Ο ρεαλισμός και η φαντασία έπαιζαν φοβερά παιχνίδια στα παιδικά μας μάτια. Σιδηροδρομικοί σταθμοί, γεφυράκια, σηματοδότες, διασταυρώσεις γραμμών, μικρά τούνελ….
Ένας μικρόκοσμος που στα μάτια μας ήταν μεγάλος και ικανός να θρέψει τη φαντασία και το όνειρο. Να μετατρέψει την ελάχιστη στιγμή μπροστά από τη βιτρίνα σε πηγή έμπνευσης για τα δικά μας ταπεινά παιχνίδια, να τροφοδοτήσει τη χαρά και την παιδική ευτυχία. Να γλυκάνει την αναμονή για ένα δώρο, κι ας έφταναν τα λιγοστά λεφτά από τα κάλαντα για ένα βαγόνι μόνο από το συρμό της βιτρίνας.
Πόσοι και πόσοι από εμάς δεν είχαν ονειρευτεί έναν δικό μας τρενόκοσμο μέσα στο δωμάτιο μας; Πόσοι μείναμε με αυτό το όνειρο; Το Rose Poupee ήταν η αφορμή για ένα ταξίδι σε κόσμους αθώους και παντοτινά χαρούμενους.
Και η βιτρίνα πάντα εκεί με αποκριάτικα, πασχαλινά ή παιχνίδια για τη θάλασσα και τις διακοπές να υποκινεί ατέλειωτα παιχνίδια και ώρες ανεμελιάς.
Θυμάμαι πολύ συχνά τη βιτρίνα του Rose Poupee κάθε φορά που ανηφορίζω προσεκτικά λόγω των αλλαγών που επέφερε το τραμ και το μετρό, τη Βασιλέως Γεωργίου κι ας μην υπάρχει πλέον το κατάστημα αυτό στο ίδιο σημείο. Έχει μεταφερθεί πλέον στην οδό Γρηγορίου Λαμπράκη.
Ωστόσο οι μνήμες, οι εικόνες παραμένουν και τρέφουν ακόμα το όνειρο.
Χριστούγεννα βλέπετε!
