Ακόμα και αυτό αναφέρεται σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας. Αλλά το
πιό φοβερό είναι ότι ο Γεώργιος ως Άγιος είναι και προστάτης της
Αγγλίας, άρα και της Βασίλισσας και της αειθαλούς Βασιλομήτορος.
Στα δικά μας ο Γεώργιος έχει έναν μεγάλο κατάλογο προστατευόμενων.
Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ας τα βάλουμε σε μια
σειρά γιατί λέγεται και "Δρακοκτόνος".
Το όνομά του λοιπόν από τα πλέον λαοφιλή στον ελληνικό
πληθυσμό, από τους πιο γνωστούς και αγαπητούς Αγίους σε όλον το χριστιανικό
-και όχι μόνο- κόσμο.
Στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, συνολικά 56
μορφές με το όνομα Γεώργιος κοσμούν το εορτολόγιό της, με γνωστότερο όλων τον
Γεώργιο το Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρο, που ανήκει στη χορεία των
μεγαλομαρτύρων της Εκκλησίας. Γόνος πλούσιας και αριστοκρατικής οικογένειας από
την Καππαδοκία της Μ. Ασίας, ήταν αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού. Η δράση, το
μαρτύριο και η κοίμησή του τοποθετούνται τον 3ο αιώνα και στις αρχές του 4ου
αιώνα, επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού. Η μνήμη του τιμάται δύο φορές το χρόνο:
στις 23 Απριλίου ο διά αποκεφαλισμού θάνατός του ή για τις Εκκλησίες που
πηγαίνουν σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, εάν η ημέρα συμπέσει πριν από την
Ανάσταση, μετατίθεται τη Δευτέρα της Διακαινησίμου και στις 3 Νοεμβρίου η
ανακομιδή των λειψάνων του.
Ο Άγιος Γεώργιος, ως τροπαιοφόρος (στρατιωτικός),
Άγιος και ελευθερωτής, συγκεντρώνει πολλές διηγήσεις για τα κατορθώματά του, με
σημαντικότερο όλων την εξόντωση του δράκου και τη σωτηρία της βασιλοπούλας.
Σύμφωνα με την Παράδοση, το θηρίο φρουρούσε το
νερό μιας πηγής, στη Λιβύη, και δεν άφηνε τους κατοίκους να υδρευτούν αν δεν
του έδιναν βορά κάθε φορά ένα συντοπίτη τους. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν
με κλήρο το θύμα του δράκου για πολλά χρόνια. Ολόκληροι στρατοί αντιτάχθηκαν
στο τέρας, χωρίς αποτέλεσμα. Ο κλήρος έπεσε και στη βασιλοπούλα, την οποία
έσωσε ο Άγιος, νεαρός αξιωματικός πάνω στο άλογο, φονεύοντας το δράκο με το
κοντάρι του.
Προστάτης τόσο στρατευμάτων όσο και χωρών. Επειδή
ο βίος του είναι στρατιωτικός, θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του
Ελληνικού Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας. Επίσης,
θεωρούνταν Άγιος προστάτης των Σταυροφόρων, οι οποίοι έφεραν στη Δύση το
λείψανό του από την Παλαιστίνη, καθώς επίσης και των Προσκόπων.
Ο Άγιος Γεώργιος είναι, επιπλέον, Άγιος της
Καθολικής, της Αγγλικανικής, της Ορθόδοξης, της Λουθηρανικής και της Αρμενικής
Εκκλησίας, καθώς και προστάτης Άγιος των χριστιανών της Παλαιστίνης, της
Βηρυτού, της Γεωργίας, του βουλγαρικού στρατού.
Λατρεύεται ιδιαίτερα από τους Σαρακατσάνους
(νομάδες της ηπειρωτικής Ελλάδας) αλλά και από Πομάκους της Θράκης. Στην
εκκλησία που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του, στην Πρίγκηπο, χιλιάδες Τούρκοι
προσέρχονται κάθε χρόνο να προσκυνήσουν την εικόνα του. Πολλοί είναι οι
προσκυνητές και στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Φανάρι, όπου
διασώζονται κειμήλια ανεκτίμητης αξίας, όπως ο Πατριαρχικός Θρόνος και ο Άμβωνας.
Ο Αϊ-Γιώργης ο Τροπαιοφόρος και Δρακοκτόνος
συνδέεται, επίσης, με τη γεωργία και τον πολλαπλασιασμό: Το όνομα Γεώργιος
είναι ελληνικό, προέρχεται από το ουσιαστικό «γεώργιον» που σημαίνει
καλλιεργήσιμο και την περίοδο της εορτής του (23 Απριλίου) οι αγρότες σπέρνουν,
εξ ου και η επωνυμία του «σποριάρης».