"Η Παναγιά τα πέλαγα κρατούσε στην ποδιά της. τη Σίκινο, την Αμοργό και τα άλλα τα παιδιά της".
Οδ. Ελύτης
Καθώς μικρά και μεγάλα πλεούμενα μεταφέρουν τους παραθεριστές του
Αυγούστου σε νησιά θαλασσοδαρμένα και αφροστόλιστα, η Παναγιά, η κάθε
Παναγιά ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους πανηγυριστές της κατάσπρη και
στολισμένη με μπουκαμβίλιες και γιασεμιά πάνω σε βράχια, σε ακρογιαλιές ή
σε βουνοπλαγιές.
Στη συλλογική συνείδηση η Παναγία παραμένει ταυτισμένη με τη μάνα, με αυτή την τεράστια παρηγορητική και συγχωρητική αγκαλιά που μας περιμένει πάντα ορθάνοιχτη. Η μάνα του Θεού αλλά και των ανθρώπων τιμάται απ' άκρη σε άκρη της χώρας.Και η Εκκλησία της έχει αφιερώσει τον καλύτερο μήνα του χρόνου. Τον Αύγουστο!
Ο Αύγουστος είναι ο κατεξοχήν μήνας των Ελλήνων. Ο Αύγουστος είναι της
Παναγιάς της Θαλασσινής, της Κατευοδώτρας, της Κανάλας, της
Μεγαλόχαρης, της Κατοπολιανής και της Εκατονταπυλιανής, της Μεγαλόχαρης,
της Πολίτισσας, της Λιόχαρης, της Χοζοβιώτισσας και τόσων άλλων καθώς
κάθε τόπος, κάθε νησί, κάθε πλαγιά έχει την Παναγιά του.
Και καθώς ο Αύγουστος ξημερώσει δεν ακούς άλλη ευχή, από τη φράση
"Καλή Παναγιά" σε αυτά τα μέρη που τις μέρες του Αυγούστου
συγκεντρώνονται όλες οι οικογένειες "επί το αυτό", ξενιτεμένοι,
φοιτητές, άνθρωποι της πόλης επιστρέφουν στις πατρογονικές εστίες για
να μπολιαστούν από την παράδοση, από τη ζωή του τόπου τους και να
συνεχίσουν.
Καλή Παναγιά λοιπόν.
Οι
μικρές εκκλησιές με τη σειρά από πάνω προς τα κάτω είναι από την
Ανάφη, τη Σέριφο, η Παναγιά η Θαλασσινή της Άνδρου, η Χρυσοπηγή της
Σίφνου, η Παναγία η Νικούς της Κύθνου.
