Μου είπε μια ημέρα που με συνάντησε έξω από το πλοίο. Δεν έβαζε απουσίες, απλά νοιαζόταν για πολλούς ανθρώπους. Και το ενδιαφέρον αυτό το έδειχνε πολύ διακριτικά και αθόρυβα. Έφτανε μια κουβέντα μαζί της και εκείνη καταλάβαινε πολλά. Γιατί είχε ζήσει μέσα στον κόσμο. Και ήξερε από βάσανα, από κόπο, από πόνο, από δυστυχία.
Το βλέμμα της διεισδυτικό. Η φωνή της αυστηρή αλλά γεμάτη αγάπη.
Και δεν ήταν λίγες οι φορές που άνοιξε το συρτάρι του γραφείου της για να δώσει.
Ήταν ακόμη περισσότερες οι φορές που ενίσχυε συστηματικά και ιδρύματα όπως το Λεούσειο ή το Νοσοκομείο Αιγίνης, ή τις Κατασκηνώσεις.
Έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για τα παιδιά και αγωνιούσε.
- Πως πάτε στο σχολείο. Τα παιδιά ακούνε για το Χριστό.
Άλλοτε πάλι συμβούλευε γονείς για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους.
Γνώριζε την ιστορία και το σταυρό που σήκωναν πολλοί προσκυνητές του μοναστηριού και τους θυμόταν όχι μόνο στην προσευχή της, αλλά και όταν τους συναντούσε στον περίβολο του Καθολικού της Μονής, οι ερωτήσεις της ήταν καίριες.
Αν για κάτι θα θυμόμαστε τη προηγουμένη Θεοδοσία είναι η ντομπροσύνη της, η σοβαρότητα της, το ήθος της αλλά κυρίως το βλέμμα της. Αυτή η πονεμένη ματιά μιας γερόντισσας που ήξερε καλά από ανθρώπινο πόνο. Η ματιά της μάνας.
Η γερόντισσα δοκιμάσθηκε πολύ από την ασθένεια της και ο Θεός την κάλεσε κοντά του λίγο πριν τα Χριστούγεννα, μέσα στην ευλογημένη περίοδο της Σαρακοστής και μάλιστα ημέρα Σάββατο.
Αφήνει πίσω της ένα μεγάλο έργο. Επί των ημερών της το Μοναστήρι του Αγίου ανοικοδομήθηκε σχεδόν και παλαιές πτέρυγες με τρύπια πατώματα και μεγάλα προβλήματα επισκευάσθηκαν, ενώ η Ιερά Μονή απέκτησε καινούργια κελιά αλλά και ξενώνες για τους επισκέπτες της, ένα καινούργιο αρχονταρίκι, ενώ συνέχισε το έργο της ψηφιδογράφησης και αποπεράτωσης του μεγάλου Ναού του Αγίου.
Ίσως μια από τις σημαντικότερες προσφορές της να είναι, χωρίς αμφιβολία, η επανέκδοση των έργων του Αγίου Νεκταρίου όπου ήδη έχουν εκδοθεί αρκετοί τόμοι και το έργο αυτό της συγκέντρωσης των έργων του Αγίου σε ένα πολύτομο έργο, συνεχίζεται.
Ωστόσο δεν μπορούμε να μην υπογραμμίσουμε το μεγάλο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο που ανέπτυξε επί των ημερών της ηγουμενίας της.
Η γερόντισσα Θεοδοσία ανέλαβε την ηγουμενία το 2004 μετά την εκδημία της γερόντισσας Ειρήνης μιας ηγουμένης που άφησε εποχή για τη σύνεση και τη σωστή διοίκηση του μοναστηριού.
Η μακαριστή Θεοδοσία αφήνει πίσω της ένα μεγάλο έργο αλλά και μια μεγάλη πνευματική παρακαταθήκη. Διοίκησε με σύνεση και στιβαρότητα το μεγάλο προσκύνημα του Σαρωνικού, παρηγόρησε και ανακούφισε τις ψυχές των καταφρονεμένων και κατατρεγμένων ψυχών. Στήριξε πνευματικά και καθοδήγησε με έναν απλό λόγο της.
Η μνήμη της ας είναι αιωνία.