Η γερόντισσα Θεοδοσία με τον εξοχότατο Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Π. Παυλόπουλο κατά την τελευταία επίσκεψη του στο Μοναστήρι.
Η
ιερά Μονή Αγίας Τριάδος- Αγίου Νεκταρίου δημοσίευσε στη σελίδα
της στο Face book
ένα όμορφο κείμενο για την
προηγουμένη Θεοδοσία μοαναχή.
Το
αναδημοσιεύουμε:
"Γεννημένη στο Νεοχώρι Μεσολογγίου, το
τελευταίο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας που έζησε τον πόλεμο του 40, τους
διωγμούς των ανταρτών, το κρυφτό, την αγωνία και την φτώχια εκείνων των καιρών,
μένοντας ορφανή πολύ μικρή από πατέρα, έναν πατέρα που έφευγε από το σπίτι
ντυμένος με κουστούμι κ παλτό και γύρναγε με μόνο ένα πουκάμισο και άδειο
πορτοφόλι, έναν πατέρα πού ήταν τόσο ελεήμων που απορούσε κανείς πως είναι
δυνατόν να υπάρχει τέτοιος άνθρωπος να δίνει τα πάντα αδιακρίτως, εγκαρδίως και
γενναιόδωρα. Μεγαλωμένη με μια μητέρα που η μόνη της έγνοια και φροντίδα ήταν
να μεγαλώσει τα παιδιά της, να μην του λείπει τίποτα, να τα μεγαλώσει με ήθος
και αρχές, με φόβο Θεού και με αγάπη για τον συνάνθρωπό τους.
Η μικρή Ερικέττη σπούδασε οικονομικά,
διορίστηκε σε τράπεζα, πέρασε από την χριστιανική οργάνωση του ῾Σωτήρος῾ και
μετά από πολλά χρόνια εργασίας σωματικής αλλά και καλλιέργειας πνευματικής,
αποφασίζει να διακόψει την εργασία της στην Τράπεζα, κ να ακολουθήσει τον δρόμο
του μοναχικού βίου, για να εκπληρώσει τον σκοπό που από μικρή είχε βάλει στο
νου και στην καρδιά της! Η καρδιά της την οδήγησε στις πύλες της Ιεράς Μονής
του Αγίου μας Νεκταρίου όπου και εισήλθε εις την Μονήν ως δόκιμη πια, με την
ευλογία του τότε αειμνήστου Μητροπολίτου κ. Ιεροθέου.
Αναλαμβάνει το διακόνημα της φιλοξενίας των
πιστών, τον Ξενώνα, δίχως να υπολογίζει κόπον, εξυπηρετούσε τον κάθε έναν που
αναζητούσε λίγη τροφή και έναν μικρό χώρο να ξεκουραστεί. Πλήθος ανθρώπων
εύρισκαν παρηγοριά κοντά της, γλυκύτατος ο λόγος της, παρηγορητικός, απάλυνε με
την απλότητα της τις πληγές των συνανθρώπων της και ποτέ μα ποτέ δεν άφηνε
κανέναν να φύγει χωρίς να τον ενισχύει πνευματικώς αλλά και οικονομικώς.
Ελεήμων ως ο πατέρας της, έσωζε από ολική καταστροφή πλήθος ανθρώπων οι οποίοι
σήμερα είναι χάριν της σωσμένοι από καταστροφές και οικονομικές συμφορές. Το
2004 την αξιώνει ο Κύριος να κρατήσει την ποιμαντική ράβδο ως Θεοδοσία πλέον,
και αναλαμβάνει την Ηγουμενία της αδελφότητος με ζήλο και όρεξη για δουλειά.
Είχε πλατύ νου, αγαπούσε και σεβόταν στο
έπακρο την ελευθερία του συνανθρώπου της, ποτέ δεν τιμωρούσε, ποτέ δεν
κακομεταχειριζόταν τις ψυχές. Εύρισκε πάντα τρόπο να παρηγορεί, να γεμίζει τα
σκοτεινά σημεία με άπλετο φως αισιοδοξίας και πάνω απ´ολα μοίραζε το φως του
Χριστού! Ως εργατική καθώς ήταν, ανανέωσε τους ξενώνες, τούς έκανε περισσότερο
βιώσιμους, έχτισε νέα πτέρυγα για την αδελφότητα καθώς ζούσαμε σε ερειπωμένα
παλαιά κελιά, προχώρησε στην κατασκευή του ψηφιδωτού του Νέου περικαλλούς Μεγάλου
Ναού, έχτισε δύο εσωτερικά εκκλησάκια στην νέα πτέρυγα εκ των οποίων τον έναν
τον αφιέρωσε στον Άγιο Πορφύριο, ενίσχυε οικονομικά πολλά Μοναστήρια, καθώς
είχε και την φροντίδα να βοηθά το Νοσοκομείο της Αίγινας, το Λεούσειο ίδρυμα το
οποίο δίνει τροφή σε άπορους, πολλές οικογένειες συντηρούσε, πολλούς φοιτητές
σπούδαζε και όλα αυτά προς δόξαν του Τριαδικού Θεού μας!
Μετά από 15 χρόνια ποιμαντικής διακονίας,
σε ηλικία 84 ετών, παρέδωσε την όμορφη ψυχή της στον Κύριόν μας ειρηνικά, την
14η Δεκεμβρίου 2019 μετά από πολυετή ασθένεια. Να έχουμε την ευχή της, και να
εύχεται για μας στον Κύριόν μας να έχουμε καλή απολογία την ώρα εκείνη.
Σε αποχαιρετούμε καλή μας Μητέρα, με
απέραντο σεβασμό και ευγνωμοσύνη, με την προσδοκία να συναντηθούμε όλοι μαζί ξανά
στην Ουράνια Βασιλεία! Η γλυκύτατη φυσιογνωμία της, οι λόγοι της και η
παρακαταθήκη της θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στις καρδιές μας".
Ευχαριστούμε τον κ.Νεκτάριο Λαβούτα για την όμορφη φωτογραφία.