Η Παλαιοχώρα. Χώρος ιερός και αγιοβάδιστος. Χώρος κατοικημένος από ανθρώπους διαφορετικών πολιτιστικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων. Χώρος ιστορικός και αιματοβαμμένος. Χώρος στον οποίο έγινε στο διάβα των αιώνων άνομο ανθρωποπάζαρο, περνώντας από τα χέρια του ενός βάρβαρου κατακτητή στον άλλο και χειρότερο.
Χώρος, όμως, και των αναρίθμητων παιδικών και εφηβικών μας αναμνήσεων. Οι επισκέψεις μας συχνές. Για να δούμε και να ξαναδούμε τον ναό της Επισκοπής, το υπαίθριο πέτρινο θρονί και το κελί του Αγίου Διονυσίου. Για να στοχαστούμε ατενίζοντας την εικόνα στην οποία ο Άγιος Διονύσιος ανοίγει συμβολικά την πόρτα στον Άγιο Νεκτάριο καλωσορίζοντάς Τον στην Αίγινα. Για να ανάψουμε μόνοι ή με φίλους τα καντήλια στα εκκλησάκια και να τα καθαρίσουμε μέσα κι έξω. Και μας έμενε μόνιμα η λύπη καθώς φεύγαμε για να επιστρέψουμε πεζή στην Κυψέλη, αφήνοντας πίσω μας τα ερείπια πολλών εκ των διασωθέντων ναϊδρίων και για την εξαφάνιση των περισσοτέρων από τα 365, όσες και οι μέρες του χρόνου, όπως διασώζει η προφορική παράδοση, που την ακούγαμε κι εμείς από πολύ μικροί δια στόματος των αείμνηστων γονιών μας.
Ανεβαίναμε νοσταλγικά στην Παλαιοχώρα για να συναντήσουμε θαρρείς τον Άγιο Νεκτάριο ανάμεσα στα χαλάσματα με τις καλογριές του· για ν᾽ ακούσουμε τα λόγια και τις συμβουλές του προς τις μοναχές κατά τις ημερήσιες επισκέψεις τους στην Παλαιοχώρα και να δούμε τα θαυμαστά σημεία, όπως μας τα διηγούταν χρόνια μετά η Μοναχή Νεκταρία (η αραπίνα).
Κι όταν αντικρίζαμε το λατομείο στο απέναντι βουνό, που όλο και περισσότερο τα μηχανήματα κόνταιναν το περήφανο ανάστημά του ροκανίζοντάς του τα σωθικά «αισχρού κέρδους χάριν», ασχήμαιναν το γραφικό τοπίο και τα φουρνέλα κλυδώνιζαν εκ θεμελίων τα εναπομείναντα ερημοκλήσια, ένας βαθύς πόνος μας πλάκωνε την ευαίσθητη εφηβική ψυχή μας. Τότε ο λόγος του αείμνηστου Μητροπολίτη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κυρού Ιερόθεου, που τον ακούγαμε συχνά σε κηρύγματά του να διαμαρτύρεται για την αδιαφορία της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, μετατρεπόταν σε προσευχή, περιμένοντας να γίνει κάποια μέρα η αναμενόμενη σωστική επέμβαση για την σωτηρία του «Μυστρά της Αίγινας»
Κι αυτή την έγνοια για την σωτηρία της Παλαιοχώρας την κουβαλούσαμε μαζί μας όπου κι εάν μας έταξε ο Θεός να πάμε. Ο,τιδήποτε έφθανε στ᾽ αυτιά μας για την τύχη του μεγάλου αυτού πνευματικού και πολιτιστικού θησαυρού του νησιού μας πλημμύριζε χαρά και ελπίδα την ύπαρξή μας.
Αυτό ακριβώς έγινε και με τα όσα είδαμε και ακούσαμε διαδικτυακά από την λίαν ενδιαφέρουσα εκδήλωση στο Λαογραφικό Μουσείο της Αίγινας, το Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2022,που αφορούσε την Παλαιοχώρα, την σπουδαία μεσαιωνική καστροπολιτεία της Αίγινας, με τον εμβληματικό τίτλο: «Παλαιά Χώρα. Μια πολιτεία που δεν σιώπησε ποτέ». Η συμμετοχή των μαθητών στο πρόγραμμα ήταν ό,τι πιο ελπιδοφόρο μπορούσαμε να ακούσουμε. Άλλωστε, ως γνωστόν, στις πρωτοβουλίες και στον ζήλο της νέας γενιάς στηριζόμαστε για την διάσωση και συνέχιση του πολιτισμού μας. Αξίζουν, λοιπόν, πολλά και θερμά συγχαρητήρια στους φερέλπιδες μαθητές της Ομάδας Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του Β´ Γυμνασίου Αίγινας, για την πολύ σημαντική και άκρως αξιέπαινη εργασία τους, αλλά και στους καθηγητές τους που τους ενέπνευσαν και τους βοήθησαν να εμπλουτίσουν την παιδεία τους με την Παλαιοχώρα.
Η αγάπη και το μεράκι καθηγητών και μαθητών για την
Παλαιοχώρα πιστεύουμε πως σίγουρα θα ευαισθητοποιήσουν πολλούς, ώστε όλοι να
σεβόμαστε και να αγαπάμε περισσότερο την ζωή και τα έργα των προγόνων μας.
Σεούλ 10 Οκτωβρίου 2022
+ ο Κορέας και Έξαρχος Ιαπωνίας Αμβρόσιος