Το εκκλησάκι της Αγίας Ματρώνας στον Ασώματο της Αίγινας συνήθως το προσπερνάμε ανηφορίζοντας προς το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου την Αφαία και την Αγία Μαρίνα. Ο δρόμος με τη μεγάλη κυκλοφορία δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ολιγόλεπτη στάση ή για ρεμβασμό.
Παρόλο αυτά ο διαβάτης μπορεί να σταθεί με προσοχή στο μικρό προαύλιο του ναού που εφάπτεται της λεωφόρου και να θαυμάσει το ναό που είναι κτισμένος με Αιγινήτικο πουρί και το όμορφο καμπαναριό καθώς και το διάκοσμο γύρω από την κεντρική είσοδο. Τα τελευταία μαρτυρούν την τέχνη και τη μαστοριά του δουλευτή αλλά και τη νοικοκυροσύνη των κατοίκων και ενοριτών που το περιβάλουν με αγάπη και το πανηγυρίζουν κάθε χρόνο στις 20 Οκτωβρίου.
Ο ναός όπως προαναφέραμε βρίσκεται στη κεντρική λεωφόρο που οδηγεί προς τον Άγιο Νεκτάριο, λίγα μέτρα πάνω από την ενορία των Ασωμάτων και το Δημοτικό Σχολείο της περιοχής.
Παρόλο αυτά ο διαβάτης μπορεί να σταθεί με προσοχή στο μικρό προαύλιο του ναού που εφάπτεται της λεωφόρου και να θαυμάσει το ναό που είναι κτισμένος με Αιγινήτικο πουρί και το όμορφο καμπαναριό καθώς και το διάκοσμο γύρω από την κεντρική είσοδο. Τα τελευταία μαρτυρούν την τέχνη και τη μαστοριά του δουλευτή αλλά και τη νοικοκυροσύνη των κατοίκων και ενοριτών που το περιβάλουν με αγάπη και το πανηγυρίζουν κάθε χρόνο στις 20 Οκτωβρίου.
Η φωτογραφία είναι της κ. Στέλλας Μεθενίτη από εσπερινό της εορτής.
Η παλαιά φωτογραφία που δημοσιεύουμε και φέτος στο σημείωμά μας μπορεί να παραπέμπει σε άλλες δεκαετίες ωστόσο η ομορφιά της εκκλησούλας παραμένει αναλοίωτη και σήμερα. Ασφαλτοστρωμένος ο δρόμος με κάποιους διαβάτες και λιγότερα κτίσματα στην περιοχή.
Εικόνες μιας άλλης Αίγινας.
Αξίζει όμως να σημειώσουμε και κάποια σύντομα στοιχεία για την Αγία Ματρώνα που είναι μια από τις λιγότερο γνωστές Αγίες της Ορθοδοξίας.
Η Οσία Ματρώνα ονομαζόταν, αρχικά, Μαρία και γεννήθηκε στο χωριό Βολισσός της Χίου από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, τον Λέοντα και την Άννα. Έξι άλλες αδελφές της Μαρίας, μεγαλύτερες της, παντρεύτηκαν η μία μετά την άλλη, περιζήτητες νύφες για την ομορφιά, την ανατροφή και για την καλή προίκα τους. Η μικρότερη αφοσιώθηκε στη μελέτη των θείων και ασχολείτο θερμά με φιλανθρωπικά καθήκοντα. Έτσι θέλησε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Η τακτική επαφή της με τις καλογριές των γυναικείων μοναστηριών του νησιού, έκανε τη Μαρία να ποθήσει την αγνή μοναχική ζωή. Αλλά η αγάπη προς τους γονείς της, τη συγκρατούσε στο πατρικό της σπίτι. Όταν όμως αυτοί πέθαναν η Μαρία δοκίμασε τη μοναχική ζωή κοντά σε μια ευσεβή χήρα, που ασκήτευε με τις δύο θυγατέρες της. Μετά απ' αυτή τη μοναχική εμπειρία, αποφάσισε να προσχωρήσει στις μοναχικές τάξεις. Χειροτονήθηκε λοιπόν μοναχή και μετονομάσθηκε Ματρώνα. Η διαγωγή της μέσα στη μικρή αδελφότητα ήταν άριστη. Η διάθεση της πάντοτε αγαθή, φιλάδελφη, ταπεινή και εγκάρδια. Μάλιστα, από τα έσοδα της πώλησης της περιουσίας της, κτίστηκε στο μοναστήρι ωραιότατος ναός. Μετά από κάποιο χρόνο, πέθανε η γυναίκα που κοντά της η Ματρώνα γυμνάστηκε στη μοναχική ζωή. Τότε όλες οι μοναχές από κοινού, εξέλεξαν ηγουμένη -παρά τη θέληση της- τη Ματρώνα. Υπό τις οδηγίες της η αδελφότητα ζούσε με πολλή εγκράτεια, υπακοή και ευσέβεια. Το 1462 η Ματρώνα πέθανε, αφού έζησε ζωή πραγματικά μια αγία ζωή.