Όσο και να προσπαθεί ο άνθρωπος να καταστρέψει τη φύση, εκείνη πάλι καθημερινά του δείχνει την ομορφιά και τη σοφία της.
Μια καθημερινή ανατολή, μια συνηθισμένη ανατολή οποιασδήποτε ημέρας είναι ξεχωριστή και μοναδική. Καμία σχέση και ομοιότητα με τις άλλες που προηγήθηκαν ή θα ακολουθήσουν. Είναι η στιγμή, ο αγέρας, η θάλασσα, που διαμορφώνουν αυτό το ξεχωριστό, μα κυρίως η διάθεση μας που θέλει και επιμένει να τα βλέπει όλα όμορφα γιατί έχει μάθει να ελπίζει.
Γλυκοχαράζει λοιπόν κι ο Σεπτέμβρης. Κι ο ήλιος προβάλει για να φωτίσει και να δώσει ζωή στα αρχοντονήσια του αρχιπελάγους του Αιγαίου.
Μια ανατολή γεμάτη φως, γεμάτη χρώματα, γεμάτη ελπίδα, γεμάτη ζωή.
Κι ο Σεπτέμβρης είναι πλέον εδώ και μας υπόσχεται πολλά, θέλοντας να σβήσει και να αφήσει πίσω του τις δύσκολες μέρες και τους εφιάλτες των δύο προηγούμενων μηνών, όταν ο άνθρωπος έκαιγε, κατέστρεψε, πλήγωνε, σκότωνε τη φύση, τον συνάνθρωπο, τα ζώα.
Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα κοιτώντας την ανατολή του ήλιου που ανατέλλει.
