Η καλοκαιρινή γεμάτη δροσερό αεράκι, που κάνει τις παλιές τέντες να ανεμίζουν, εικόνα του Σπύρου Βασιλείου μας θυμίζει τα καλοκαίρια της Αίγινας. Έτσι όπως τα έζησαν οι παλαιότεροι κι όπως λίγο προλάβαμε εμείς, πριν την επιδρομή του μπετόν και της πλαστικής καρέκλας.
Η εικόνα δεν χρειάζεται σχολιασμό!
Μια απλή σιδεριά, μια πρόχειρη τέντα, πολύ άμμος και θάλασσα!
Αυτό ήταν το κάδρο του παλιού καλοκαιριού. Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο. Οι συνήθειες και οι ευκολίες της πόλης ...μακριά.
Ξύλινα τραπεζάκια έξω μαζί με παλιές καρεκλίτσες στο χώμα, ανέμελη διάθεση, παρέες, μια τέντα που δεν αντιστέκεται στο μελτέμι (ίσως), η ελληνική σημαία να κυματίζει διακριτικά, μικρά κυματάκια προσπαθούν να ασπρίσουν το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας, μια σεμνή ταμπέλα χωρίς ρεκλάμες και διαφημίσεις και "κάπου απέναντι είναι το νησί" (στίχος: Λ.Νικολακοπούλου).
Πουθενά το πλαστικό, το ψεύτικο, το δήθεν. Όλα γήινα, απλά, καθημερινά, φιλικά και προσαρμοσμένα στην ανθρώπινη κλίμακα.
Μια εικόνα, ένας τρόπος ζωής, μια ατμόσφαιρα, μια αισθητική, ένας ήθος που δεν μας αφήνει αδιάφορους, μας βάζει σε κρίση, μας προβληματίζει, μας ταξιδεύει, μας αναγκάζει να επανατοποθετηθούμε απέναντι στα σημερινά που μας σφίγγουν τη ψυχή.
Γι' αυτό τότε μετράγαμε τις μέρες για να μην φύγει το καλοκαίρι, ενώ σήμερα..........