Λαοφιλής και ιδιαίτερα αγαπημένοι οι Παρακλητικοί Κανόνες που ψάλλονται προς τιμήν της Παναγίας όλη την περίοδο του Δεκαπενταύγουστου στις εκκλησιές της Ορθοδοξίας.
Οι δύο Παρακλητικοί Κανόνες αποτελούν το απαύγασμα της βιωματικής ευσέβειας των πιστών και έκφραση των συναισθημάτων προς το πρόσωπό της, παράλληλα όμως συνιστούν και αποτύπωση της δοξολογικής ενατένισης του προσώπου της, κατάφαση και αναγνώριση του μεγαλείου της και της μεγάλης προσφοράς της προς το ανθρώπινο γένος.
Κραυγή ευγνωμοσύνης και ξέσπασμα αγάπης για την μητέρα του Θεού.
Τα ποιητικά αυτά κείμενα, μέρος της λειτουργικής μας παράδοσης τις πρώτες δεκαπέντε ημέρες του Αυγούστου χαρακτηρίζουν και οριοθετούν την πίστη των χριστιανών.
Ο μεσιτικός ρόλος της Παναγίας ενισχύει, στηρίζει και βοηθά σε κάθε υπαρκτική και υπαρξιακή μας αγωνία. Η μεσιτεία της Παναγίας για κάθε άνθρωπο που την αιτείται ενισχύει τη βεβαιότητα ότι «η Μαρία είναι η αληθινή Μητέρα του Κυρίου μας από την οποία ο Λόγος πήρε την ανθρώπινη φύση» , όπως αναφέρει ο π. Γεώργιος Φλωρόσφσκυ.
Στα αδιέξοδα του ανθρώπινου βίου, όπου κυριαρχούν η τραγικότητα της ζωής, η οδύνη της ψυχής, οι μηχανευτικές εικόνες και η εικονική προσέγγιση των σχέσεων, οι πιστοί προσφεύγουν στην Παναγία, που είναι το «υπέρλογο εκείνο μέσο που όχι μόνο τιμά το ανθρώπινο γένος, αλλά το στηρίζει, αφού ενδυναμώνει τις νοερές κινήσεις και ενέργειες της ψυχής, προσανατολίζοντας την προς το αιώνιο και πρωτότυπο κάλλος….
Η Παναγία λόγω της εγγύτητας της προς το Θεό και της κοινής καταγωγής της με το ανθρώπινο γένος, γίνεται ο χειραγωγός του πιστού που τον κατευθύνει προς τον Πατέρα και τον συμφιλιώνει μαζί Του. Κι αν είναι υποχρέωση των παιδιών να αποδίδουν σεβασμό και τη δέουσα τιμή στους κατά σάρκα γονείς ποια ανταμοιβή θα είναι αντάξια της Παναγίας που είναι η αιτία της πνευματικής γέννησης, ενηλικίωσης αι τελείωσης μας;»
Οι Παρακλήσεις στην Παναγία – μικρή και μεγάλη – είναι ακολουθίες που έχουν συγκινήσει και συγκινούν κατά τρόπο μοναδικό τα εκατομμύρια των Ορθοδόξων μέσα στους αιώνες. Κανείς δεν αμφιβάλλει για τη θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας στη ζωή μας που είναι η «ακαταίσχυντος προστασία μας και η αμετάθετος ελπίδα μας». «Αν και μετέστη εκ γης προς ουρανόν» δεν εγκατέλειψε τη γη μας. Διαβιβάζει τις θερμές παρακλήσεις και ικεσίες μας προς τον Υιόν και Θεό της.Δεν παραβλέπει τις παρακλητικές φωνές μας , δεν αδιαφορεί καταλαβαίνει τον πόνο και την αγωνία μας και «προφθαίνει εις βοήθειαν μας»
