Το έθιμο του "Κλήδονα" από το Σύλλογο Γυναικών Αίγινας.

 Το έθιμο του "Κλήδονα" συνδεδεμένο άρρηκτα με την εορτή του Αγίου Ιωάννη (γενέσιον) στις 24 Ιουνίου, αναβιώνει ο Σύλλογος Γυναικών Αίγινας το Σάββατο 21  Ιουνίου και ώρα  20.30  το βράδυ  στο φάρο  του Μπούζα.

«Χέρι - χέρι ξανά… στου κύκλου τα γυρίσματα». Μουσικοχορευτική παράσταση από τη Στέγη Πολιτισμού Αίγινας.

 

Με αυτόν τον τίτλο, η Στέγη Πολιτισμού Αίγινας παρουσιάζει την Παρασκευή 20 Ιουνίου 2025 και ώρα 20.00΄ την πρώτη μουσικοχορευτική παράσταση με την οποία κλείνουν και τα φετινά τμήματα χορού, στην αυλή του 2^ου Γυμνασίου Αίγινας.

Η παράσταση σχεδιάστηκε ως μια εκδήλωση αναφοράς για τη Στέγη, καθώς αποτελεί την πρώτη εμφάνιση όλων των χορευτικών ομάδων, με χορευτές κάθε ηλικίας, προβάλλοντας το έργο που γίνεται στα 2 σχεδόν χρόνια δράσης του οργανισμού. Με την γενική καλλιτεχνική επιμέλεια της Αγγελικής Λαζάρου και την προσπάθεια των χορευτών, μαζί με την υποστήριξη του Διοικητικού Συμβουλίου αλλά και των υποστηρικτών – χορηγών, η παράσταση θα μεταφέρει όσους την παρακολουθήσουν σε περιοχές της Ελλάδας αλλά και σε πατρίδες του ελληνισμού, μέσα από χορούς, έθιμα, φορεσιές, τραγούδια και μουσικές.

Δίνουν οι χορευτές ξανά τα χέρια στον κύκλο του χορού, όπως ξέρουν καλά να κάνουν, φέρνουν γύρω το χοροστάσι και με την συνοδεία της μουσικής ταξιδεύουν νοερά σε τόπους και πανηγύρια όπως έκαναν και κάνουν οι άνθρωποι της παράδοσης!

Με πολύ χαρά και τιμή, στην πρώτη αυτή μουσικοχορευτική παράσταση φιλοξενείται η χορευτική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης «Χοράνθη».

Μουσικά συνοδεύουν οι, Παπαγεωργίου Νεκτάριος: Κλαρίνο, Καβάλι, Καλαμάκης Γιώργος: Λαούτο, Φωνή, Καλαμάκης Κωνσταντίνος: Βιολί, Γαλίτης Γιάννης: Ακορντεόν, Τσοπελάκης Ηρακλής: Κρουστά, Τσακιρίδου Νατάσα: Τραγούδι.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την υποστήριξη και χρηματοδότηση του Δήμου Αίγινας και την στήριξη της Κοινότητας Κυψέλης.

Το χοροστάσι της παράστασης είναι η φιλόξενη αυλή του 2^ου Γυμνασίου Αίγινας με την ευγενική παραχώρηση εκ μέρους της σχολικής μονάδας, του Διευθυντή κ. Γιώργου Μπήτρου και του συλλόγου διδασκόντων.

Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "Τριθέκτη ώρα" από την Ομάδα "Περί γραμμάτων και Ευ Ζην".

"Εν αρχή ην ο λόγος" και ο πρώτος λόγος ανήκε στην ποίηση το Σάββατο 14 Ιουνίου στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Ομάδα  "Περί Γραμμάτων και Ευ Ζην" για την παρουσίαση  της  ποιητικής συλλογής  του κ. Ανδρέα Δαβουρλή με τίτλο: "Τριθέκτη ώρα".

Η Ομάδα έχει δραστηριοποιηθεί αρκετά  στο χώρο της παρουσίασης και προβολής βιβλίων, οργανώνοντας ακόμα και εκθέσεις  βιβλίων στο χώρο της. Είναι από  τους παράγοντες εκείνους που έχουν δώσει ώθηση στην φιλαναγνωσία με αποτέλεσμα να έχουν αυξηθεί οι εκδηλώσεις παρουσίασης βιβλίων τα  τελευταία χρόνια στην Αίγινα.

Η εκδήλωση χωρίς περιττές φιοριτούρες και επιδειξιομάνια, μεστή, ουσιαστική, στοχευμένη στο βιβλίο και στο ποιητικό έργο  του δημιουργού, αποτέλεσε μια όαση ποιότητας το βράδυ του Σαββάτου για όσους επέλεξαν να  την παρακολουθήσουν και πραγματικά δεν ήταν λίγοι.

Την εκδήλωση προλόγισε και συντόνισε η κ. Μαίρη Κουκούλη, πρόεδρος  της Ομάδας. Για  το βιβλίο μίλησαν οι: Κώστας Σταυρόπουλος,    Βάσω Χαμαλέλη - Μπούκλα και Ελευθερία Τσούρη. Κριτικές  για το ποιητικό έργο του κ. Α. Δαβουρλή διάβασε η αντιπρόεδρος της Ομάδας κ. Τούλα Ζορμπά.

Η εκδήλωση ντύθηκε μουσικά από την κ. Αρετή Πηγιαδίτη και τον κ. Διονύση Μικέλη.

Ο δημιουργός έκλεισε την εκδήλωση με αναφορές στο έργο του και ευχαριστίες προς όλους.

Φωτογραφίες: Στέλλα Μεθενίτη.

 

 

Οι Άγιοι Πάντες στην περιοχή του Κοντού.

                                        

Φωτογραφίες: Χρήστος Νεστορίδης

Το μικρό λευκό και απέριττο εκκλησάκι που συναντάμε στο δρόμο προς  τον Άγιο Νεκτάριο, λίγο πριν το γιοφύρι του Κοντού, εορτάζει σήμερα. Κυριακή των Αγίων Πάντων. Το ναΰδριο λειτουργήθηκε χθες Σάββατο από τον π. Κωνσταντίνο Μπαρμπέρη.

Πρόκειται  για έναν  απλό ναό με κεραμοσκεπή, νοικοκυρεμένο και σε άριστη κατάσταση υποδέχεται τον επισκέπτη - προσκυνητή. Το  ναΰδριο εκκλησιαστικά ανήκει στην ενορία  των Αγίων Ασωμάτων  που έχει τα περισσότερα ξωκλήσια από όλες τις ενορίες της Αίγινας.

Στην περιοχή του Κοντού υπάρχουν διάσπαρτα πολλά  ξωκλήσια κάτι που μαρτυρεί  τη θρησκευτικότητα  των κατοίκων.

 

 

 

 

 

Κυριακή των Αγίων Πάντων σήμερα.

                                                 

Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη  σε όλους  τους Αγίους. Μια Κυριακή μετά  την Πεντηκοστή η Εκκλησία  ενθυμείται όλους τους γνωστούς και άγνωστους φίλους  του Χριστού, άντρες και γυναίκες, νέους και γέρους, παλιούς και νέους, μορφωμένους και αμαθείς, λαϊκούς και ιερωμένους, ασκητές και οσίους, μάρτυρες και νεομάρτυρες, όπου γης, των απ' αιώνων ευαρεστησάντων με τη ζωή και τη μαρτυρία  τους το Θεό.

Αν κάποια φράση συμπυκνώνει  την έννοια  της αγιότητας είναι αυτή που ακούγεται στους Αίνους του όρθρου  της Κυριακής αυτής:  "Οι την  γην  ουρανώσαντες"

Αυτή η μέρα είναι λοιπόν αφιερωμένη  σε όλους εκείνους που μετέτρεψαν  με τη ζωή αλλά κυρίως με την αγάπη τους τη γη σε ουρανό. Τη σκληρή καθημερινότητα σε παράδεισο. Την καυτή έρημο σε δροσερό ακρογιάλι. Τη σκληρή πέτρα  σε γόνιμο και καρποφόρο χωράφι.

Είναι αυτοί που έκαναν ουρανό τη γη. Που ανέβασαν  τη γη στον ουρανό. Που "ανέφεραν"  τον καημό και το βάσανο  των ανθρώπων μέχρι το ουράνιο  θυσιαστήριο με τις νυχτοήμερες προσευχές και γονυκλισίες  τους.

'Ηρωίδα εγώ" Μια χοροθεατρική παράσταση από τον Βαγγέλη Πιτσιλό.

 

 

Μια ακόμα χοροθεατρική  παράσταση προστίθεται  στο ενεργητικό της ομάδας του Βαγγέλη Πιτσιλού, που εδώ και χρόνια δραστηριοποιείται στην Αίγινα και παρουσιάζουν την αξιόλογη δουλειά της στο προαύλιο του 2ου Γυμνασίου Αίγινας.

"Ηρωίδα εγώ" είναι ο τίτλος της νέας παράστασης που έρχεται την Τετάρτη 18 Ιουνίου  στις 21.15 στην αυλή του 2ου Γυμνασίου.

Μια παράσταση για την κάθε γυναίκα, που κρύβει μέσα της μια θεά !!!!!

 

Στιγμές από ένα επιτυχημένο γλέντι στην πλατεία της Κυψέλης

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η Δημοτική Κοινότητα Κυψέλης και οι επαγγελματίες της περιοχής διοργάνωσαν ένα παραδοσιακό γλέντι με ζωντανή μουσική, χορό και άφθονα κεράσματα προσφορά  των επαγγελματιών της Κυψέλης.

Στο πρόγραμμα της εκδήλωσης περιελάμβανε το μουσικό σχήμα  του Αλέξανδρου Σπίτζιγκ και της Μαρία Χαλδαίου και τους "Νησιώτες του Σαρωνικού" αποτελούμενους από το Δημήτρη Εικοσιπεντάκη,   Τάκη Μαρίνη, Παναγιώτα Ζαραβέλα και Γιώργο Ζαραβέλα.

Έντεχνη και λαϊκή μουσική, παραδοσιακά ακούσματα, νησιώτικα και τραγούδια  του γλεντιού έδωσαν την ευκαιρία  σε πολλούς να χορέψουν και να διασκεδάσουν.

Ο κόσμος από νωρίς κατέκλυσε κάθε σημείο της πλατείας αποδεικνύοντας ότι αυτή η γιορτή πλέον έχει γίνει θεσμός  για την Κυψέλη και κάθε χρόνο αναμένεται από πολλούς.

Ιδιαίτερη στιγμή της βραδιάς η απονομή τιμητικών δράσεων στη ναυτική οικογένεια Λεούση της οποίας τα πρώτα μέλη όπως ο     Αθανάσιος Χ. Λεούσης, ο Χρήστος Ν. Λεούσης και ο Χρήστος Χ. Λεούσης με μεγάλους κόπους και θυσίες ναυπήγησαν το 1966  και δρομολόγησαν στη γραμμή Πειραιά - Αίγινας το πρώτο Αιγινήτικο φέρυ μποτ το "ΑΦΑΙΑ". Η δρομολόγηση του πλοίου ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια συνέβαλε  στην ανάπτυξη της Αίγινας. 

Το πλοίο παρέμεινε στη γραμμή επί 35 συνεχόμενα χρόνια δουλεύοντας ακούραστα χειμώνα - καλοκαίρι και κάνοντας πάντα διανυκτέρευση στην Αίγινα.

Τις τιμητικές διακρίσεις απένειμαν ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Μιχάλης Σπυριδάκης, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Ν. Μαρίνος, Μ. Κουκούλη, Σ. Αλεξίου και Φ. Πούντος.

 

 

Αποβίβαση στην Αίγινα... μια φωτογραφία με νοσταλγική καλοκαιρνή διάθεση.

 

Οι μέρες δεν πέρναγαν τέτοια εποχή. Τις  μετρούσαμε στο μπαλκόνι κάθε απόγευμα εκεί στην οδό Μακεδονίας στην Αγιά Σοφιά τα απογεύματα. Πότε θα φύγουμε για  την Αίγινα; Τα σχολεία  τέλειωσαν, λέγαμε στη μάνα  που υπομονετικά έκανε τις  τελευταίες προετοιμασίες και μάζευε τα πράγματα για την Αίγινα. Αυτά τα απογεύματα η μπουκαδούρα έφερνε μέχρι το μπαλκόνι τη μυρωδιά της θάλασσας, τους ήχους  των καραβιών και το σφύριγμα  του "Αφαία" που εγώ το ξεχώριζα. Έφευγε το απόγευμα πάντα στις 7 για διανυκτέρευση στην Αίγινα. Καθόμασταν στο μπαλκόνι και σκοτώναμε την ώρα μας ονειρευόμενοι τη μέρα και την ώρα της καλοκαιρινής "μετοικεσίας" στην Αίγινα. Εκεί στην Καβουρόπετρα - Μούλος έμαθα μετά από χρόνια ότι την έλεγαν οι παλιοί - θα περνάγαμε όλο το καλοκαίρι και θα ξανανταμώναμε με  τα άλλα παιδιά που είχαμε να τα δούμε από το προηγούμενο καλοκαίρι, τη Νανά, τη Φέβρω, τη Βάνα, τη Γιώτα, τη Ζωή, το Δημήτρη, τη Μαρία, τη Σωτηρία αλλά και μεγαλύτερους όπως τη Χρυσοπηγή, το Μάνο, το Γρηγόρη που όλοι αυτοί είχαν τα "δικά τους" και δεν μας έκαναν παρέα εμάς.

    Τα  καλοκαίρια  στην Καβουρόπετρα  ήταν μια μεγάλη υπόθεση. Μπάνιο δίπλα  στο λιμανάκι, αναψυκτικό  στην παράγκα  του μπάρμπα - Παύλου, στης Μαργαρώς, στου Σουβλάκια, βόλτα στον Άγιο Νικόλα και ποδηλατάδα.

   Τότε στην Αίγινα υπήρχαν ακόμη τα τελευταία ψυγεία  του πάγου, το φανάρι για τα τρόφιμα, ο κομός, οι πιατοθήκες ενώ πάνω από τα κεφάλια μας κρέμονταν τα πατερά. Τα μικρά σπιτάκια είχαν στην αυλή πεζούλες κι ένα πηγάδι με χαρανί. 

   Τότε το ταξίδι στην Αίγινα, ήταν ταξίδι. Έπρεπε να πάρεις μαζί σου σχεδόν τα πάντα, ειδικά  όσοι έμεναν στα χωριά όπου τα μαγαζιά ήταν λίγα, ή σε μακρινή απόσταση. Η μετάβαση στην πόλη μόνο με το λεωφορείο.

  Και ερχόταν επιτέλους η μέρα του ταξιδιού. Από το βράδυ όλα ή σχεδόν όλα ήταν έτοιμα. Το "Ελλάς" έφευγε πολύ πρωί και δεν προλαβαίναμε. Άλλωστε πήγαινε Μέθανα και Πόρο και δεν θα προλαβαίναμε  να βγάλουμε τα πράγματα από το καράβι. Το ίδιο και το "Καμέλια" ή ο "Πορτοκαλής Ήλιος". Σίγουρη επιλογή το "Αφαία" που έφευγε στις 9.15 και έκανε τοπικό δρομολόγιο.

   Σαν να βλέπω σε αυτή τη φωτογραφία  του φίλου Νεκτάριου Κουκούλη μια σκηνή από τα δικά μας καλοκαίρια. Τα πράγματα που αφήναμε  στο γκαράζ και πάντα από τη μεριά  που δεν θα είχε ήλιο. Η θέση από τη μεριά που δεν θα είχε ήλιο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Ο λοταριατζής, ο καμαρότος με τα αναψυκτικά και τα σουβλάκια, το μπαρ με τα σάμαλι. Η διαφήμιση του Λουμίδη πάνω από τα κόκκινα καθίσματα, το κατάστρωμα με τη ξύλινη επένδυση στο πάτωμα και οι γλάροι να ακολουθούν και να συντροφεύουν τα όνειρά μας.

  Καθώς το καράβι περνούσε  τις Λαούσες μπαίναμε  σε έναν άλλον πλέον κόσμο. Οικείο. Στα χωρικά ύδατα της Αίγινας. Τα πρώτα σπίτια, το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, το φανάρι του Μπούζα, το λιμάνι της Αίγινας με τα ταπεινά καΐκια και τις φρεσκοβαμμένες βαρκούλες. Το "Αφαία"  έμπαινε στο λιμάνι και κάνοντας ένα φοβερό ελιγμό έπιανε  στη νέα προβλήτα πλέον.

   Στους πλαινούς διαδρόμους εμείς να ανυπομονούμε να πάρουμε τα πράγματα και να πατήσουμε στη γη  της Αίγινας.

   Το καλοκαίρι είχε πλέον ξεκινήσει.

Νεκτάριε  έκλεψα  τη φωτογραφία που ανήρτησες γιατί μέσα  σε αυτήν κάπου είμαστε όλοι εμείς, οι εκδρομείς, οι παραθεριστές, οι επιβάτες  της Αίγινας. Και η μνήμη αλήτισσα απόψε έφερε  τόσα  στο φως

  Σε  ευχαριστώ.

Όσον αφορά τη φωτογραφία, αυτή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πρώτα αν κρίνουμε από  τον ίσκιο  των ανθρώπων πρέπει να πρόκειται για  το πρωινό δρομολόγιο  των 9.15 από Πειραιά. Τα παλιά αυτοκίνητα που βγαίνουν, το τρίκυκλο, αλλά και το κατακόκκινο "παρκαρισμένο" καροτσάκι του μωρού στα αριστερά. Οι επιβάτες  στους διαδρόμους και δεξιά κάποιοι που προσπαθούν να βρουν τα πράγματά τους στα σημεία που πάντα τα άφηναν για να μην τα κουβαλούν μέσα στο σαλόνι.
  Στο βάθος το καινούργιο λιμάνι χωρίς τα αλμυρίκια ή τις πικροδάφνες και τους φοίνικες στη νησίδα. Τα λεωφορεία στην νέα  τους πιάτσα στην πλατεία Εθνεγερσίας και το λιμάνι άδειο από αυτοκίνητα. Το κτίριο του "Βογιατζή" όπως είναι και σήμερα με λιγότερες φθορές όμως και μπροστά οι μπλε μεγάλες τέντες  της εποχής.

Το καλοκαίρι στα παλαιά αναγνωστικά του Δημοτικού.

   Οι μαθητές  της  Δευτέρας  τάξης του Δημοτικού  Σχολείου  πριν πολλά... μα πάρα πολλά  χρόνια  όταν έφθαναν  στην τελευταία  σελίδα  του αναγνωστικού τους αντίκριζαν μια καλοκαιρινή εικόνα γεμάτη Αίγινα.

   Ένα παράθυρο ανοιχτό από το οποίο φαινόταν στο βάθος ένα νησί, ένα καΐκι  να ταξιδεύει με ανοιχτά τα ολόλευκα πανιά  του, ενώ στο περβάζι   του παραθύρου έστεκε περήφανο ένα χρωματιστό Αιγινήτικο κανάτι, σύμβολο  του καλοκαιριού  τότε, αφού το κανάτι  ήταν το ψυγείο για  το νερό. Διατηρούσε δροσερό το νερό  για μεγάλο διάστημα. Το κανάτι της εικόνας μας πέρα από τη ζωγραφιά του φέρει και την επιγραφή: "ΑΙΓΙΝΑ". Ένα κατακόκκινο καρπούζι, σταφύλια και σύκα συμπληρώνουν την καλοκαιρινή ζωγραφιά. Ίσως τα απόλυτα καλοκαιρινά σύμβολα.... τότε

   Τίποτε περιττό, Τίποτε τυχαίο. Όλα στημένα με γνώση και με έναν σκοπό. Οι μικροί μαθητές όχι μόνο να  γνωρίσουν τα καλοκαιρινά φρούτα εποχής, αλλά  να  εμπλουτίσουν  τις γνώσεις  τους στη λαογραφία ή την οικιακή οικονομία με τη θέαση  του Αιγινήτικου κανατιού.

   Τελικά  πόση γνώση και σοφία έκρυβαν όλα εκείνα  τα παλιά αναγνωστικά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε  που πολλοί  τρέχουν να τα αποκτήσουν  στις διάφορες επανεκδόσεις  τους που κυκλοφορούν ή στις προσφορές  των εφημερίδων.
   Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Πολλά κανάτια έχουν σπάσει, πολλά παραδοσιακά σκαριά έχουν κοπεί σύμφωνα με επιταγές και οδηγίες  της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα εικονιζόμενα φρούτα έχουν μπει σε γιαούρτια ή έχουν γίνει παγωτά. Αλλά το νησί είναι πάντα εκεί.  "Κάπου απέναντι κι έχει κοράλια κι αμμουδιά χρυσή" όπως γράφει και η Λίνα Νικολακοπούλου.

   Το αναγνωστικό από το οποίο πήραμε την εικόνα είναι  του 1976.  Η πρώτη έκδοσή του ανάγεται στο μακρινό 1954. Το υπογράφει ο Βασίλειος Γ. Οικονομίδου και  το έχει εικονογραφήσει ο Γιώργος Μανουσάκης.

   

    Να  θυμίσουμε  ότι τα  σχολικά  βιβλία τότε εκδίδονταν από  το  θρυλικό  οργανισμό ΟΕΔΒ. 

Το πρώτο μπάνιο....

 Έργο του Δημήτρη Πικιώνη.

'Γιαννάκη πρόσεχε, όχι στα βαθιά, εδώ κοντά  για να σε βλέπω...."  "Κατερίνα μην κάνεις πατητές στον αδελφό σου, θα βουλώσουν τα αυτιά  του".  Τέτοιες φωνές, για να μην πούμε απεγνωσμένες κραυγές, ακούγονταν πριν πάρα πολλά χρόνια  στην παραλία. Μα πάρα πολλά όμως. Τότε που το "θαλάσσιο λουτρό" αποτελούσε ολόκληρη ιεροτελεστία  και απαιτούσε την κατάλληλη προετοιμασία.

Το μαγείρεμα είχε γίνει από το πρωί  και εκεί μετά  τις 11 άρχιζε  η διαδικασία  του μπάνιου. Η μάνα μπροστά, με όλα  τα απαραίτητα αξεσουάρ όπως πετσέτες, καπέλα  ενώ τα παιδιά κρατούσαν τα σύνεργα  του μπάνιου τα βατραχοπέδιλα, τη μάσκα, τον αναπνευστήρα.

Πάντα  το πρώτο μπάνιο ήταν για όλα τα παιδιά ... η επίσημη έναρξη των διακοπών. Το περίμεναν πως και πως από τις τελευταίες μέρες  του σχολείου. Και η συμβουλή που έπρεπε να τηρηθεί με θρησκευτική ευλάβεια ήταν ότι αυτό το πρώτο μπάνιο έπρεπε να έχει μικρή και προσεκτική διάρκεια ..... για να μην κάψει ο ήλιος τις ....πλατούλες. Αν η συμβουλή δεν εισακουόταν, τότε άρχιζε  το κάψιμο ιδίως της πλάτης, το ξεφλούδισμα που συνοδευόταν από το απαραίτητο τσούξιμο, το πασάλειμμα με αλοιφές, ιδίως nivea η επιστράτευση ανακουφιστικών αγγουρόφλυδων και οι πέτσες  να ξεκολλούν όπως οι πέτσες από το αρνί του Πάσχα.

Στο αστερισμό  του καλοκαιριού, τα μπάνια στη θάλασσα ήταν η κορυφαία στιγμή όχι μόνο της ημέρας αλλά και ολόκληρης της σεζόν, αφού υπήρχε έντονος ο ανταγωνισμός ποιος  θα κάνει τα περισσότερα. Έτσι ξεκινούσε το μέτρημα! Τόσα μπάνια, τόσες βόλτες, τόσα παγωτά! Κι όλα αυτά πάνω στα ποδηλατάκια με ή χωρίς βοηθητικές ρόδες κάπου εκεί στο μεσουράνημα  της δεκαετίας του '70 που το καινούργιο αναψυκτικό έκανε την εμφάνιση του! Η Coca Cola!!!!

Και εδώ πάλι οι απαραίτητες συστάσεις και προτροπές  για την αποφυγή της. "Μην πίνετε coca cola δεν κάνει καλό". Έλεγε η μάνα, που πάντα ως μάνα ήξερε περισσότερα και είχε πάντα δίκιο. Γιατί κάποιος είχε κυκλοφορήσει πως  έβαλε μέσα στο  περίεργο μπουκάλι της μια καρφίτσα κι εκείνη έλιωσε. Ακούτε πράγματα!!! 

Κι όμως αυτά τα τερατώδη με την καρφίτσα κυκλοφορούσαν  και κάποιους τους έπειθαν.  

Στο περιθώριο η μπλε πορτοκαλάδα και η αλήστου μνήμης ... βυσσινάδα!

Μπορεί να μην πίναμε cola ωστόσο το ξυλάκι της ΕΒΓΑ ήταν πάντα στο απογευματινό μενού της εβδομάδας μια που είχε κατοχυρωθεί ως αδιαμφισβήτητη καλοκαιρινή παιδική απόλαυση.

Κι έτσι περνούσε το καλοκαίρι, με το φιδάκι να αρωματίζει τις νύχτες και τα τζιτζίκια να νανουρίζουν τα μεσημέρια μας.

Μέσα στους επίσημους περιορισμούς που άγγιζε τα όρια της προκατάληψης ήταν ότι δεν έπρεπε - έλεγαν - να κάνεις μπάνιο της Σωτήρος και διάφορα  άλλα  τέτοια που περιόριζαν άνευ λόγου τη χαρά  του καλοκαιριού.

Εκείνα τα καλοκαίρια έφυγαν, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι που τα έζησαν ή αν θέλετε τα δημιούργησαν με το γέλιο, το κέφι την απλότητα και την ξεγνοιασιά  τους. 

Τότε που παρακάλαγες να μην τελειώσει το καλοκαίρι !!!!

"Τριθέκτη ώρα" παρουσίαση του βιβλίου του κ.Ανδρέα Δαβουρλή.

 Η Ομάδα "Περί Γραμμάτων και Ευ  Ζην" παρουσιάζει την ποιητική συλλογή του κ. Ανδρέα  Δαβουρλή : "Τριθέκτη ώρα" το Σάββατο 14 Ιουνίου και ώρα 20.30  στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας.

Για  την ποιητική συλλογή θα μιλήσουν οι: ο ίδιος ο ποιητής, ο κ. Κώστας Σταυρόπουλος και θα απαγγείλουν ποιήματα οι Βάσω Χαμαλέλη - Μπούκλα, η κ. Ελευθερία Τσούρη, ενώ συμμετέχει και η κ. Τούλα Ζορμπά.

Την εκδήλωση συντονίζει η πρόεδρος της Ομάδας κ. Μαίρη Κουκούλη.

Μουσική θα παίξουν οι Αρετή Πηγιαδίτη και Διονύσης Μικέλης.

Ευτυχώς υπάρχει και αυτή η Αίγινα ! Σφεντούρι εορτή Αγίας Τριάδος.

Ευτυχώς υπάρχουν και σημεία στην Αίγινα που ακόμα δεν έχει φτάσει αυτοκίνητο αλλά  ούτε καν .... μηχανάκι!

Υπάρχει λοιπόν η Αίγινα  του βουνού με τα μονοπάτια της, τις αναβαθμίδες, τα άγρια χόρτα, τα μικρά σπιτάκια  των κτηνοτρόφων και φυσικά  τα ξωκλήσια. Κάπου κοντά σε αυτά, μια σουβάλα (φυσική δεξαμενή νερού) ένα αλώνι, ένα πηγάδι, τεκμήρια μιας άλλης ζωής, μιας άλλης εποχής όπου τον πρώτο λόγο  τον είχαν τα ζώα ως μέσο μεταφοράς ανθρώπων και υλικών.

Μια  τέτοια εικόνα έζησαν όσοι μπόρεσαν χθες Δευτέρα  του Αγίου Πνεύματος να σκαρφαλώσουν στην Αγία Τριάδα στο Σφεντούρι για  την εορτή της Αγίας Τριάδος.

Η  θέα κόβει  την ανάσα. Στο βάθος του ορίζοντα ο Πόρος. Στην πλαγιά η Αγία Τριάδα. Στη μέση της θάλασσας διακρίνεται  το "πετροκάραβο"

Φωτογραφίες:  Χρήστος Νεστορίδης

Αυτά  τα βουνά, αυτά  τα υψώματα πρέπει να τα διαφυλάξουμε ανέγγιχτα από  κεραίες και ανεμογεννήτριες.

Το Σφεντούρι

Ένα κομψοτέχνημα. στο ανώθυρο της εκκλησιάς.

Στο βάθος τα Μέθενα (δεξιά) και ο Πόρος (αριστερά)