Κι όσοι πρόλαβαν ανέβηκαν και ξανοίχτηκαν στη θάλασσα του κεφιού, του γέλιου, του τραγουδιού αλλά και της χαράς. Μια χαρά και ευωχία που δεν κρατά μόνο όσο διαρκεί η παράσταση (1 ώρα και 30 λεπτά) αλλά και για μετά. Κυρίως μετά.
Η κωμωδία "Εδώ καράβια χάνονται... κουμπάρες αρμενίζουν" του Γ. Μπήτρου έκανε πρεμιέρα το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου στο γεμάτο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης, αποσπώντας δυνατά χειροκροτήματα, παρόντων του Δημάρχου Αίγινας κ. Σ. Σακιώτη, του προέδρου του Δημ. Συμβουλίου κ. Π. Πετρίτη, πολλών φίλων συμμαθητών των πρωταγωνιστών, συγγενών και γονιών αλλά κυρίως πιστών φίλων της Θεατρικής Ομάδας. Η δυναμική έναρξη δημιούργησε το αδιαχώρητο στην αίθουσα των 130 καθισμάτων που ανάγκασε πολλούς να παρακολουθήσουν όρθιοι και κάποιους άλλους να αποχωρήσουν γιατί είχε δημιουργηθεί το αδιαχώρητο. Παρόντες ο αντιδήμαρχος πολιτισμού κ. Φ. Τζίτζης εκπρόσωποι τοπικών καναλιών και διαδικτυακών ιστοτόπων, μέλη Θεατρικών Ομάδων της Αίγινας, γονείς και συμμαθητές των πρωταγωνιστών.
Το έργο περιγράφει το ταξίδι ενός καινούργιου πλοίου στη γραμμή του Αργοσαρωνικού. Επιβάτες του όλοι εμείς. Αναγνωρίσιμοι τύποι και χαρακτήρες που ο κάθε ένας κουβαλά τον δικό του κόσμο, τη δική του αλήθεια. Ένα καράβι που ταξιδεύει… όπως και η Ελλάδα, ώσπου κάποια στιγμή οι επιβάτες αναγκάζονται να παραμερίσουν, τις γκρίνιες τους, τις παραξενιές και τις ιδιοτροπίες τους και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Πλήρωμα και επιβάτες του πλοίου έδωσαν το καλύτερο τους εαυτό για αυτό το ταξείδι, επαληθεύοντας για μία ακόμη φορά πως η καλή διάθεση, η συνεργασία, η ειλικρίνεια των προθέσεων, το κέφι και ο αυθορμητισμός είναι τα απαραίτητα εφόδια για μια ασφαλή και επιτυχημένη πλεύση στο θεατρικό σανίδι.
Ευχαριστούμε όλους που μας τίμησαν με τη συνεργασία και την ανταπόκρισή τους.
Το έργο θα παίζεται: Παρασκευή 24 - Σάββατο 25 - Κυριακή 26 Φεβρουαρίου, Σάββατο 3 και Κυριακή 4 Μαρτίου.
οι φωτογραφίες είναι της κ. Ειρήνη Κουνάδη
Έγραψαν για την παράσταση:
Ανέστης Κορνέζος στη "ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ", neaepohi.gr
Το πλειοψηφικό αποτέλεσμα των σύγχρονων ελληνικών κωμωδιών, από αυτές που χαρακτηρίζονται από θιασαρχικό ωφελισμό έως εκείνες που κρύβουν κάποιες αγαθές προθέσεις, είναι σχεδόν άνισο: προβάλουν ή τουλάχιστον συντηρούν το σκωπτικό ύφος του αριστοφανικού πνεύματος, απογυμνώνοντάς τες όμως από το βαθιά διανοητικό και πολιτικοκοινωνικό τους ισοζύγιο και το αντίστροφο. Και η πλάστιγγα γέρνει προς το κακό λαϊκότροπο θέαμα, τις μπαλαφάρες και την επιθεωρησιακή βωμολοχία τύπου Στάθη Ψάλτη.
Ο κώδικας της θεατρικής πανοπλίας του εκπαιδευτικού – συγγραφέα – σκηνοθέτη Γιώργου Μπήτρου έχει δοκιμαστεί πάμπολλες φορές στη θεατρική αρένα, τον τελευταίο όμως καιρό δείχνει να κατευθύνεται όλο και περισσότερο στο είδος της εικονοκλαστικής κωμωδίας που σέβεται, πρωτίστως, τον εαυτό της αλλά και το κοινό,
και που στο μέλλον σίγουρα θα του χαρίσει τον τίτλο του Σύγχρονου Αιγινήτη Αριστοφάνη. Στην περίπτωση των Καραβιών, έχουμε να κάνουμε με ένα συναρπαστικό κράμα λαϊκής ποίησης, βαθιά πολιτικής, βυθισμένης ως το λαιμό στον συμβολισμό και την αιχμηρή κοινωνική κριτική. Ο συνασπισμός των Κουμπάρων συνεχίζει να αρμενίζει παρ’όλο που ο σκυλοπνίχτης πνέει τα λοίσθια, κάνοντας αυτό που ξέρει καλύτερα από κάθε τι, αυτό που έχει κάνει την κοινωνία μας τόσο σαθρή και νόθα: να αναγάγει διανοουμενίστικα το «λαϊκό» στο επίπεδο της λογιοσύνης, και από εκεί στα πεδία των συντεχνιών. Με μια ομάδα που απαρτίζεται από μαθητές γυμνασίου έως εκπαιδευτικούς (οι περισσότεροι έχουν ήδη δοκιμαστεί σε δύσκολα υποκριτικά υπερατλαντικά ταξίδια), ο πολιτιστικός φαροφύλακας Γ.Μπήτρος θυμίζει αρκετά «υπερμαριονετίστα» (με κανονικούς όμως ηθοποιούς) του νούτικου θεάτρου, συντηρώντας ταυτόχρονα την αίγλη και το μύθο της επιθεώρησης του Ναπολέοντα Ελευθερίου. Κωμικοί ρεαλιστικοί κώδικες, ανθεκτική σάτιρα που τα βάζει με όλους και με όλα: κοινωνική παθογένεια, ιδιωτική και κρατική διάβρωση, διευρωπαϊκά εγκλήματα, μαϊμουδισμό.
Επιβιβαστείτε ελεύθερα, η απόλαυση είναι καλά αγκυροβολημένη.
Δημήτρης Βλάϊκος στο site Aeginanews
Μόλις είχα περάσει το κατώφλι της εξόδου του Πνευματικού Κέντρου Κυψέλης όταν άρχισα να σκέφτομαι πόσα μπορείς να γράψεις για αυτό το έργο και την προσπάθεια των παιδιών. Ο κος Μπήτρος μας προσέφερε δωρεάν ψυχανάλυση προβάλλοντας τίποτα άλλο από τους εαυτούς μας στο δίχως καπετάνιο καράβι της καθημερινότητάς. Χρησιμοποιεί το Καράβι Άννα-Γούλα όχι σαν μέσο μεταφοράς αλλά σαν μέσο επικοινωνίας με το κοινό αλλά και εμάς ως κοινό μεταξύ μας. Καταφέρνει να πιάσει την καθημερινότητα που μας περιβάλλει στην ολότητά της, ταξιδεύοντάς την από απλό καθημερινό διάλογο σε πολιτική και κοινωνική άποψη. Καταφέρνει να εκθέσει συγκρούσεις και απόψεις δίχως πολιτικό λόγο και όλα αυτά ντυμένα με το υπέροχο καυστικό του χιούμορ. Οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν ούτε αυτοί λείπουν, είναι οι πρωταγωνιστές όπως και στην πραγματικότητα. Είναι-είμαστε οι επιβάτες ενός καραβιού δίχως καπετάνιο που καλούνται να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Είναι οι επιβάτες που λατρεύουν την Αίγινα κάθε φορά περισσότερο καθώς την βλέπουν από το καράβι .
Έρχονται σχεδόν κάθε λεπτό σε αντιπαράθεση μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορεί να κάνει ο ένας χωρίς τον άλλο λόγο αυτού του κοινού που τους ενώνει, Ώπα τα μεγάφωνα καλούν ότι φτάσαμε στην Αίγινα… Πρέπει να σας αφήσω!!!
ΥΓ: Συγχαρητήρια για τα σκηνικά και την οικονομία του χώρου. Επίσης ευχαριστούμε τα παιδιά που με τις ερμηνείες τους μας έκαναν να δακρύσουμε από το γέλιο και τη χαρά!