Υπάρχουν βραδιές στη ζωή του ανθρώπου που η ποίηση, η μουσική και ο λόγος τις κάνουν μοναδικές, ξεχωριστές και ανεπανάληπτες. Υπάρχουν βραδιές που οι υποκριτικές ερμηνείες των "εθελοντών της τέχνης" σε γεμίζουν πληρότητα, αγαλλίαση και ευωχία. Αισθάνεσαι ανακούφιση, χαίρεσαι που είσαι άνθρωπος, έχει αγαπητική και συγχωρητική διάθεση για τον κάθε έναν. Είναι στιγμές που ο παράδεισος είναι εδώ. Και εσύ τον ζεις στο σήμερα. Και τότε καταλαβαίνεις πως είσαι ευλογημένος.
Σπάνια μέσα από αυτό το σημειωματάριο (blog) έχουμε αναφερθεί ή έχουμε σχολιάσει εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Αίγινα τούτο το καλοκαίρι.Όμως δεν μπορούμε να μην παρεκλίνουμε από τη γραμμή μας ασχολούμενοι με τη παράσταση που παρουσιάστηκε στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας το Σάββατο 8 /9 /12 με τον τίτλο: "Άνθος του γυαλού".
Τρία διηγήματα του σκιαθίτη Αλ. Παπαδιαμάντη (Το μοιρολόγι της Φώκιας, Έρως - Ήρως και Άνθος του γυαλού), σε μια ενιαία παράσταση σε μορφή μονολόγου από τον Τάκη Χρυσικάκο σε σκηνοθεσία της Μάνιας Παπαδημητρίου. Σε ένα λιτό σκηνικό και με τη συνοδεία φυσαρμόνικας και λύρας από τον Λουδοβίκο των Ανωγείων σε μουσική επιμέλεια Λάμπρου Λιάβα.
Μπροστά σε ένα εκλεκτό Αιγινήτικο θεατρόφιλο κοινό με πολλούς εκπαιδευτικούς ανάμεσά του, ο κ. Τ. Χρυσικάκος καθήλωσε με την ερμηνεία και την αμεσότητά του τους πάντες, κατεβάζοντας τα δύσκολα κείμενα του κυρ- Αλέξανδρου στην πλατεία.
Τους ευχαριστούμε όλους από καρδιάς. Ίσως μια από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές βραδιές του φετινού καλοκαιριού.