"Παναγία", Ένα πανέμορφο παραδοσιακό επιβατηγό ξύλινο καΐκι.

  Η "Παναγία" είναι ένα παραδοσιακό ξύλινο καλοδιατηρημένο επιβατικό καΐκι που ζει και δουλεύει στην Πάρο. Μεγάλη η έκπληξη όταν συναντάς ακόμα και σήμερα τέτοια σκαριά που άλλοτε - δεκαετίες πρίν- έκαναν τη διαδρομή, το μικρό  ταξίδι μεταξύ Πειραιά και Σαλαμίνας. Γεμάτη η ακτή μπροστά από την Αγία Τριάδα του Πειραιά απ' όπου αναχωρούσαν για τα Παλούκια, τα Σελήνια, τα Αμπελάκια  της Σαλαμίνας. 

  Πριν από κάποιες δεκαετίες αυτά  τα καΐκια αποσύρθηκαν από αυτή  τη γραμμή και τη θέση τους πήραν μικρά  σύγχρονα σκάφη. Όμως η καλαισθησία  τους και η ναυπηγική  εκείνων των καΐκιων μαρτυρούσε  τη ναυτική παράδοση σε αυτόν το νευραλγικό τομέα  της Ελλάδας.

  Ανάμεσα  στην Αίγινα και το Αγκίστρι  ταξίδευαν τέτοια σκαριά όπως ο θρυλικός "Νταβέλης", ο "Μόσχος" και άλλα.

  Η "Παναγία" στην Παροικιά  της Πάρου δεμένη στο λιμάνι δίπλα στα θηρία της εκτοπλοΐας επιμένει να υπάρχει και να δραστηριοποιείται έντονα με συχνά καθημερινά δρομολόγια από την Παροικιά προς την Αντίπαρο. Σε πολύ καλή κατάσταση, φρεσκοβαμμένη, καθαρή σε προσκαλεί για το μικρό ταξιδάκι ως την Αντίπαρο.

   Ένα από τα παραδοσιακά σκαριά  που έχουν διασωθεί χάρη στο μεράκι, τη γνώση και την αγάπη των ιδιοκτητών της.

   Σχετικά δημοσιεύουμε απόσπασμα από την επιστολή της βουλευτού της Α΄ Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ  κ. Ελ. Σταματάκη που προτρέπει  να παρθούν μέτρα και να γίνουν προσπάθειες  για να σωθούν όσα τέτοια σκαριά είναι ακόμα εν ζωή.

Από το 1994, όταν ξεκίνησε η εφαρμογή του Μέτρου 6.1.10 «Οριστική παύση των αλιευτικών δραστηριοτήτων» που αφορά στη Δράση «Διάλυση αλιευτικού σκάφους» και μέχρι σήμερα, έχουν αποσυρθεί συνολικά 4.542 αλιευτικά σκάφη και καταστράφηκαν 763 από αυτά. Τα υπόλοιπα είτε «αργοπεθαίνουν» εγκαταλελειμμένα σε καρνάγια που δεν λειτουργούν και σε μικρά λιμάνια, είτε χρησιμοποιούνται από λίγους πιστούς και συναισθηματικά δεμένους με την ιστορία τους. Πρόκειται για σκάφη με ιδιαίτερη πολιτιστική και πολιτισμική αξία, τα οποία πρέπει να διασωθούν. Η πρωτοβουλία του Υπουργείου μπορεί να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα για την αξιοποίηση των παραδοσιακών σκαφών, με σκοπό τη διάσωση και ανάδειξη της ναυτικής και ναυπηγικής κληρονομιάς της χώρας μας.
Τα παραδοσιακά σκάφη θα μπορούσαν να μείνουν στη θάλασσα, να αξιοποιηθούν στον τουρισμό, τον πολιτισμό, ακόμα για μεταφορές ανάμεσα σε μικρά νησιά, εφόσον πληρούνται συγκεκριμένοι κανόνες. Ακόμα, στο πλαίσιο της προσπάθειας ανωτατοποίησης των ναυτικών σπουδών, που σχεδιάζει το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί η ένταξη της ξυλοναυπηγικής τέχνης, καθώς και της εξειδίκευσης κυβερνητών – ναυτικών παραδοσιακών σκαφών, σε ακαδημαϊκά προγράμματα σπουδών και παράλληλα να δοθεί η δυνατότητα στα ανενεργά καρνάγια, ιδιαίτερα των νησιών μας, όπως των Σπετσών και της Ύδρας να ξεκινήσουν νέα δραστηριότητα και να λειτουργήσουν σαν κέντρα πρακτικής εκπαίδευσης της ναυπηγικής αυτής δραστηριότητας.