Πέμπτη 6 Ιουνίου 2019

Η Ανάληψη στο Ποριατάδο της Κυψέλης

 
   Στον Ποριατάδο  - στα  ψηλά  της Κυψέλης -  ξεχωρίζει  το γραφικό ξωκκλήσι της Ανάληψης το οποίο εορτάζει σήμερα.   Τα εκκλησάκια που είναι αφιερωμένα στη μεγάλη Δεσποτική εορτή, συνηθίζεται στην ύπαιθρο να οικοδομούνται σε σημεία που έχουν κάποιο υψόμετρο. Έτσι και στην Κυψέλη.
   Σε ένα ειδυλιακό σημείο  της Αίγινας κάτω από το οποίο απλώνεται όλος ο οικισμός της Κυψέλης και το βλέμμα χάνεται στην απλωσιά της θάλασσας βρίσκεται το ξωκλήσι της Ανάληψης. Τόπος ιδιαίτερα αγαπητός που σε προσκαλεί να ανέβεις το ανηφόρι όχι μόνο για να θυαμάσει τη θέα, αλλά και να απολαύσεις τη φύση  που ευωδιάζει από τη βλάστηση των γύρω χωραφιών. Ακριβώς πάνω από την εκκλησιά ορθώνεται προσταυτευτικός ο όγκος της Δραγωνέρας με το μονοπάτι που οδηγεί στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου. Το χειμώνα ιδιαίτερα ο τόπος είναι πολυσύχναστος διότι πολλοί είναι αυτοί που κάνουν τον περίπατό τους και μαζεύουν χόρτα ή αγριολούλουδα. Στο βάθος το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων χωμένο μέσα  στη ρεματιά καρτεράει υπομονετικά το δικό του πανηγύρι σε λίγες μέρες.
 Από επίσκεψη μαθητών του 2ου Γυμνασίου
  .
   Έναν  ιδιαίτερο πανηγυρικό  τόνο  κάθε χρόνο λαμβάνει  αυτός ο εορτασμός  της Ανάληψης  όχι  μόνο  εξαιτίας  της μεγάλης συμμετοχής  προσκυνητών αλλά και επειδή σηματοδοτεί  τον ερχομό του καλοκαιριού  και  είναι η αρχή πολλών καλοκαιρινών πανηγυριών. Το πανηγύρι αυτό θεωρείται από τα παλαιότερα της Κυψέλης.
   Ο  επισκέπτης  μπορεί  να θαυμάσει από το σημείο αυτό την πανοραμική θέα  προς  τη Δυτική πλευρά  της Αίγινας και  τον ορίζοντα  να  τελειώνει στα αντικρινά  βουνά της Αττικής και  της Πελοποννήσου.
    Το παραδοσιακό κόκκινο αυγό και  το λαμπριάτικο κουλούρι μοίρασε  ο π. Νεκτάριος Κουκούλης  χθες το απόγευμα της  Τετάρτης  στον εσπερινό  της  εορτής  της Ανάληψης στο ομώνυμο  ξωκλήσι  στο Ποριατάδο  της Κυψέλης. 
   Με  το τέλος  της  Πασχαλινής  περιόδου συνηθίζεται καθώς ψάλλουμε  για τελευταία φορά  το "Χριστός Ανέστη" να μοιράζεται το κόκκινο αυγό κι έτσι παραδοσιακά να κλείνει αυτό το σαρανταήμερο έτσι όπως με το κόκκινο αυγό  ξεκίνησε.