Από τη στιγμή που "στήθηκε" αυτό το ηλεκτρονικό σημειωματάριο (blog) είχαμε θέσει ως σκοπό να παρουσιάζουμε θέματα πολιτισμού που αφορούν την Αίγινα, καθώς και γεγονότα και δράσεις που προάγουν την πνευματική ζωή του τόπου.
Οφείλουμε όμως σήμερα Κυριακή 20 Μαΐου να κάνουμε μια εξαίρεση και να σχολιάσουμε την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας όχι μόνο επειδή το πάνελ των ομιλητών ήταν υψηλού επιπέδου, αλλά γιατί το θέμα και η συζήτηση που ακολούθησε ήταν αξιόλογη.
Ο Σύλλογος των Ενεργών πολιτών, τον οποίο απαρτίζουν κυρίως πρόσωπα που αγαπούν - λατρεύουν την Αίγινα, φίλοι που έχουν επενδύσει εδώ και φροντίζουν και αγωνιούν για τον τόπο όσο ελάχιστοι ντόπιοι, είχαν την ωραία ιδέα να οργανώσουν αυτή την ημερίδα με τίτλο: "Φιλέλληνες τότε και τώρα", σε μια κρίσιμη χρονικά στιγμή για την Ελλάδα. Στο μεσοδιάστημα δύο εκλογικών αναμετρήσεων, που πολλά λέγονται και γράφονται για τη σχέση μας με την Ευρώπη, που διατυπώνονται πολλά διλήμματα και αρκετή κινδυνολογία εκτοξεύεται.
Την εκδήλωση προλόγισε ο καθηγητής επικοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου,Αιγινήτης πλέον, κ. Δημήτρης Ποταμιάνος ο οποίος και περιέγραψε τους στόχους της συζήτησης. Ο γλυκύς ομιλητής και φίλος της Αίγινας κ. Θάνος Βερέμης, ιστορικός, έκανε μια εμπεριστατωμένη εισήγηση για τα είδη των φιλελλήνων αναφερόμενος στους ιδεολόγους φιλέλληνες, τους πρώην αγωνιστές της Γαλλικής Επανάστασης που πλέον είχαν μείνει χωρίς δουλειά. Έκανε αναφορές σε γνωστά ονόματα όπως στον Γεώργιο Κάνινγκ, το Βύρωνα, το Σανταρόζα, τον Χάους, τον Κάρολο Ι' χωρίς να παραλείψει να αναφερθεί στη δράση του Ιωάννη Καποδίστρια. Ακολούθησε ο κ. Θάνος Κονταργύρης οικονομολόγος, ο οποίος μετέφερε τις εμπειρίες και τις εικόνες από τη Φραγκφούρτη και γενικά την Ευρώπη με τους πολίτες να βρίσκονται στο πλευρό της Ελλάδας, αλλά τους Έλληνες της διασποράς να απουσιάζουν. Η τρίτη εισήγηση έγινε από το συγγραφέα Πέντρο Ολάγια και ήταν πολύ αξιόλογη. Και οι τρεις αυτές εισηγήσεις πυροδότησαν έναν έντονο διάλογο με αρκετά πισωγυρίσματα στο "τότε". Θα λέγαμε πως το μεγαλύτερο μέρος της εκδήλωσης απασχόλησε το "χθές". Αυτό όμως που μας "καίει" είναι το "τώρα". Δυστυχώς το αποφεύγουμε ή δεν θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε.
Μπορεί η αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου να γέμισε με επώνυμους και σκεπτόμενους ανθρώπους που τιμούν με την παρουσία τους και το ενδιαφέρον τους αυτές τις εκδηλώσεις, όμως για άλλη μια φορά παρατηρήθηκε ελάχιστη συμμετοχή Αιγινητών. Κρίμα!