Η εικόνα τέτοιων χωραφιών στην Αίγινα δεν ξαφνιάζει
πλέον. Πολύ χαρά μας δημιουργεί το γεγονός ότι πολλοί νέοι άνθρωποι στην Αίγινα
ασχολούνται με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία στο νησί μας.
Σημεία των καιρών; Αλλαγή νοοτροπίας, στάσης ζωής
και επαγγελματικού προσανατολισμού; Επιλογή ζωής; Στροφή σε ήπιες καλλιέργειες; Ότι κι αν
ισχύει το γεγονός είναι ότι πλέον στην Αίγινα έχουμε τα δικά μας «πατατοχώραφα». Τη δική μας πατάτα,
την ντόπια.
Ο Σταύρος Φώσκολος
είναι από τους πρωτοπόρους τα τελευταία χρόνια στην καλλιέργεια της πατάτας στην Αίγινα. Έχει δώσει τους δικούς του αγώνες, έχει ματώσει, έχει
προσπαθήσει, έχει καθιερωθεί. Του αξίζουν πολλά.
Στη σελίδα του λοιπόν στο face book συναντήσαμε
αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες από τα «πατατοχώραφα»
του, και πολλές ακόμα.
Του τις «κλέψαμε» και
μαζί και το σημείωμά του το οποίο είναι
πολύ ενδιαφέρον και ενδεικτικό του
αγώνα και του μόχθου του. Και βέβαια στο μυαλό μας ήρθαν ονόματα
παλαιών καλλιεργητών και αγροτών της Αίγινα, αλλά κυρίως του Ιωάννη Καποδίστρια
που αυτός πρώτος έφερε την πατάτα στην Ελλάδα και στην Αίγινα.
Διαβάστε το.
Φίλες
και φίλοι, στις πρώτες φωτό, βλέπετε το ίδιο χωράφι με διαφορά 10 ημερών. Μια
πατατούλα φυτεμένη το Μάρτη (spunta Γαλλίας) , σε ένα χωράφι που είχε
ξεκουραστεί 1 χρόνο, έπειτα σπάρθηκε με βίκο (χλωρή λίπανση λέγεται η
διαδικασία, κυρίως για εμπλουτισμό του εδάφους με άζωτο) και ο οποίος όταν
άνθησε ενσωματώθηκε, μαζί με 3 κυβικά κοπριά (για να πάρουμε το απαραίτητο
κάλιο), στο χώμα. Αυτό που θέλω να σχολιάσω ιδιαίτερα είναι ο τρόπος
απομάκρυνσης των ζιζανίων. Υπάρχουν 3-4 τρόποι, στη λεγόμενη βιολογική γεωργία,
απομάκρυνσης των ζιζανίων. Έχω επιλέξει από την αρχή, την κλασική, την
πατροπαράδοτη συνταγή: βοτάνισμα στο χέρι! Χρονοβόρα (60 ώρες στο στρέμμα),
επίπονη (η μεσούλα μου το ξέρει…), αλλά και ψυχοθεραπευτική! Αδειάζει το μυαλό
με το βοτάνισμα, φίλες και φίλοι μου, σαν διαλογισμός ένα πράμα… Επίσης, έχω
άμεση, κοντινή και συχνή επαφή με τα φυτά, οπότε μπορώ να προλάβω έγκαιρα τυχόν
ασθένειες. Ακόμη, με το ξερίζωμα των ζιζανίων επιτυγχάνω αερισμό του εδάφους,
ένα ελαφρύ σκάλισμα σα να λέμε. Τελευταίο και πολύ σημαντικό για μένα, θα
σχολιάσω το ηθικόν δίδαγμα του βοτανίσματος! Λαμβάνω αφάνταστη… πώς να το πω,
χαρά;… Ενέργεια;… Πληρότητα;… όταν πέφτω στα τέσσερα για να καθαρίσω την
πατατούλα μου από τα ζιζάνια γύρω-γύρω, γιατί έχει γίνει πια φυτάκι όμορφο,
εύρωστο, έτοιμο να ανθίσει, να μεγαλώσει και να θεριέψει και να κάνει όμορφους
και γευστικούς κονδύλους-πατάτες για να γευτούμε και να χορτάσουμε. Έχω ευθύνη
για τούτο το φυτάκι, το μωρό. Ασφυκτιεί με τόσα ανταγωνιστικά ζιζάνια τριγύρω,
πρέπει να του κάνω χώρο να μεγαλώσει όπως του αξίζει. Πρέπει να εξολοθρεύσω τα
ζιζάνια. Και σε αυτό το σημείο, λαμβάνω την υπέρτατη ηδονή! Τα ξεριζώνω με τα
χέρια! Αναμετριέμαι τίμια με το ζιζάνιο, το χωράφι, τη Φύση… Όσες φάω και όσες
δώσω! Ξέρω πως προέβηκα σε μια ζιζανιοκτονία χάριν της πατάτας και του
Ανθρώπου, αλλά τουλάχιστον έπαιξα fair play. Όχι στα χημικά ζιζανιοκτόνα, φίλες
και φίλοι μου, μπορούμε να σκοτώσουμε μια χαρά με τα χέρια μας! Ναι στην
αειφόρο και όχι κερδοφόρο γεωργία! Στις επόμενες φωτό, βλέπετε το καμάρι μου
για φέτος! Το χωράφι μπροστά στο δρόμο. Κλασικό πατατοχώραφο από τα χρόνια του
Καποδίστρια! Φυτεμένο τον Ιανουάριο, με spunta από την Επίδαυρο και
καλλιεργημένο με τον ίδιο τρόπο όπως και το παραπάνω, με τη διαφορά ότι αυτό
έχει και 4 κυβικά φύκια («σβησμένα» τρία χρόνια τουλάχιστον). 
Είμαι περήφανος
για τούτη την παραγωγή, έριξα πολύ «αίμα δάκρυα και ιδρώτα» αλλά με αποζημίωσε!
Ίσως να πάρω την καλύτερη παραγωγή των τελευταίων τεσσάρων χρόνων! Αυτή την
πατατούλα θα την φάμε από την άλλη εβδομάδα. Για τούτο το ΠΣΚ στον Πάγκο του
παραγωγού, η τελευταία πατάτα του Φλεβάρη και… η μεγάλη έκπληξη!... Μόνο για
τούτο το ΠΣΚ πατάτα σημερινή, ξερική!!! Και εξηγούμαι: Είπα και γω να κάνω ένα
πείραμα να δω αν μπορεί να φτουρήσει πατάτα ξερική στην Αίγινα. Σε μισό στρέμμα
φύτεψα τον Γενάρη, 15 αράδες και τις ξέχασα. Κυριολεκτικά όμως! Δεν ασχολήθηκα
καθόλου, δε βοτάνισα, δε ράντισα με χαλκό για τον περονόσπορο, δεν πότισα. Σας
πληροφορώ, πως εάν έβρεχε από τις αρχές του Μάρτη, αυτό το χωραφάκι θα είχε
κάνει την έκπληξη! Δυστυχώς, η παραγωγή του ήταν απογοητευτική, αλλά η ποιότητα
της πατάτας είναι άριστη, όπως είναι γνωστό άλλωστε για όλα τα ξερικά προϊόντα,
που, μιας και τους λείπει το νεράκι, αγωνίζονται με τις ρίζες και τα ριζίδιά
τους για να αρπάξουν ό, τι πολύτιμο από το έδαφος. Μαρούλι σαλάτα για αύριο,
ραδίκια, σπανάκι, καρότα, παντζάρια, λεμόνια, αυγά και τα πρώτα ανοιξιάτικα,
αράντιστα μούσμουλα για φέτος!»