Μια μεγάλη εορτή σήμερα αυτή των Αγίων Αποστόλων. Άλλο ένα μεγάλο ξωκλήσι πανηγυρίζει σήμερα από αυτά που μετρούν μέσα στην καθημερινότητά μας.
Αναπόσπαστη ψηφίδα της εικόνας της ενδοχώρας του νησιού της Αίγινας αλλά και της ακτογραμμής της είναι η παρουσία πολλών όμορφων μικρών εκκλησιών. Τα ξωκλήσια στην ελληνική ύπαιθρο στα βουνά ή στα νησιά μας είναι σημεία αναφοράς της ζωής των ανθρώπων της υπαίθρου. Οικογένειες ή ολόκληροι οικισμοί είχαν και έχουν υπό την προστασία τους το μικρό ξωκλήσι της αυλής τους. Του διορθώνουν τους σοβάδες, μερεμετίζουν τις πεζούλες του, αλλάζουν τα κεραμίδια όταν στάζουν, τα ασβεστώνουν, τους ανάβουν τα καντήλια, τα θυμιατίζουν, τα λειτουργούν, τα πανηγυρίζουν. Η ζωή, οι λύπες και οι χαρές, οι γάμοι και τα βαφτίσια, τα πανηγύρια μέσα στον ετήσιο κύκλο είχαν σημείο αναφοράς πολλά τέτοια εκκλησάκια. Κτίσματα μικρά, απλά χωρίς φτιασίδια και περιττά στολίδια, προσιτά, προσαρμοσμένα στην ανθρώπινη κλίμακα, γι' αυτό και φιλικά και αγαπημένα.
Αλήθεια ποιά θα ήταν η εικόνα της ελληνικής υπαίθρου χωρίς τις λευκές αυτές πινελιές που διακόπτουν ευχάριστα το πράσινο των Σποράδων, το βαθυγάλαζο του Αιγαίου, τους κάμπους της Κρήτης ή τα σύνορα των Δωδεκανήσων; Σκαρφαλωμένα πάνω σε βράχια και σε πλαγιές σαν παλαιοί βιγλάτορες σημαίνουν την ώρα του εσπερινού και της πρωινής Θείας Λειτουργίας, αφήνοντας να κυματίζει δίπλα στο ταπεινό καμπαναριό μια γαλανόλευκη σημαία ελληνική.
Οι Άγιοι Απόστολοι στο γεφύρι του Κοντού, είναι από τα πλέον αναγνωρίσιμα ξωκλήσια της Αιγινήτικης φύσης αφού βρίσκεται σε ένα σημείο όπου καθημερινά περνούν από εκεί οι διερχόμενοι ντόπιοι, επισκέπτες, παραθεριστές,προσκυνητές ανηφορίζοντας προς Άγιο Νεκτάριο, Μεσαγρό, Αφαία, Αγία Μαρίνα. Το βλέμμα σου δεν μπορεί να μην συναντήσει το όμορφο ναΰδριο με το ψηλό καμπαναριό και τα κυπαρίσια, ολόλευκο και καθαρό να στέκει στην άκρη του δρόμου και να υπενθυμίζει στους διερχόμενους ότι ο τόπος είναι ιερός και αγιοβάδιστος.
Ο περιποιημένος αυλόγυρος μαρτυρεί την αγάπη και την φροντίδα των γειτόνων του.
Αναφέρεται πως παλαιότερα ο ναός αυτός μαζί με τα διπλανά σπιτάκια αποτελούσαν ένα μικρό μοναστηράκι που ακολουθούσε το παλαιό ημερολόγιο.
Φωτογραφίες των μαθητών: Ηλία Γαλάνη και Βίκυς Κουνάδη