Ο Άγιος Νεκτάριος και η αγάπη του για τη φύση.

 H 1η Σεπτεμβρίου είναι αφιερωμένη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Περιβάλλον. Με ιδιαίτερη αγάπη ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος έχει καθιερώσει την ημέρα αυτή, που εκκλησιαστικά είναι η πρώτη της ινδίκτου, δηλαδή του νέου έτους, στην αγάπη και τη φροντίδα  του Περιβάλλοντος.

Παράλληλα η επέτειος των 100 χρόνων από την κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου  μας φέρνει στο νου την μεγάλη αγάπη που έτρεφε ο Άγιος για  το περιβάλλον κι όσο ήταν Διευθυντής στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή αλλά  και στην Αίγινα όταν καλλιεργούσε και φρόντιζε με προσωπική εργασία  τα χωράφια και τους κήπους της Μονής.
Ας δούμε μερικά  στιγμιότυπα:

 Ο Άγιος μπορεί να μην συνέγραψε ειδική μελέτη για τον περιβάλλον, όμως μας αφήνει πραγματικά έκθαμβους η στάση του απέναντι στο συγκεκριμένο θέμα.                                                                                             

Ο Ά

 Ο Άγιος μπορεί να μην συνέγραψε ειδική μελέτη για τον περιβάλλον, όμως μας αφήνει πραγματικά έκθαμβους η στάση του απέναντι στο συγκεκριμένο θέμα.                                                                                    

Ο Άγιος σε όλη του την ζωή στάθηκε με σεβασμό απέναντι στα δημιουργήματα του Θεού, την κτίση.  Δεχόταν τα αγαθά της φύσεως, ως δώρα Θεού και τα χρησιμοποιούσε με τον φόβο του Θεού. Πως γίνεται ένας άνθρωπος, που ζούσε μια ζωή λιτή σε φαγητό, φτωχική σε ενδυμασία και περιοριζόταν στις απολύτως απαραίτητες ανάγκες, να καταφέρει να προξενήσει το παραμικρό κακό σε ένα από τα ωραιότερα δημιουργήματα του Θεού, την φύση.                                                       
Είναι πάρα πολλά τα περιστατικά της ζωής του, που αποδεικνύουν αυτή την ευλογημένη στάση του. Είναι γνωστή σε όλους η αγάπη που είχε για τα δέντρα και τα λουλούδια. Κατά την εποχή που διεύθυνε την Ριζάρειο σχολή, υπήρξε εισηγητής του μαθήματος της Γεωπονικής, έτσι ώστε οι σπουδαστές που προέρχονταν από την ύπαιθρο να εκπαιδεύονται κατάλληλα. Σύμφωνα με μαρτυρίες των μαθητών, οι οποίοι φοιτούσαν στην σχολή την εποχή εκείνη, ο Άγιος Νεκτάριος περιποιούνταν προσωπικά τον κήπο της σχολής. Λέγεται πως κάθε πρωί, πριν την ακολουθία του όρθρου, ο Άγιος έσκαβε στον κήπο, εμπλουτίζοντας τον με νέα λουλούδια και δέντρα, καθώς παρατηρούσε και την ανάπτυξη αυτών που υπήρχαν ήδη, αποδείκνυε εμπράκτως την αγάπη του για την φύση.                                                       

Το 1906, και  ενώ ακόμη βρισκόταν στην Ριζάρειο, ο Άγιος στέλνει ως δωρεά στον Δήμαρχο της Αίγινας 5.000 δένδρα μουριάς , να τα φυτεύσουν . Ως κατ’ εξοχήν φίλος του πράσινου, επιθυμούσε να γεμίσουν όλες οι γωνίες της Αίγινας με φυτείες δένδρων.                                                  
Όταν πλέον εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησί , στην Ιερά Μόνη της  Αγίας Τριάδος, ασχολούνταν χειρονακτικά, καλλιεργώντας κήπους και αγρούς. Κάποτε ένα μικρό κορίτσι, που επισκεπτόταν συχνά τη Μονή έκοβε τα λουλούδια της αυλής, τότε ο Άγιος που το είδε της είπε «Γιατί, παιδί μου, κόβεις τα λουλουδάκια της Παναγίας;» Η χαρακτηριστική αγάπη του Άγιου για την Παναγία, τον έκανε να της αφιερώνει κάθε τι ωραίο.                                                                               
 Ανήμερα το Πάσχα, έστελνε ο Άγιος μία μοναχή μαζί με τα παιδία, που φιλοξενούνταν εκεί, να ψάλλουν στο βουνό της Παλαιάς Χώρας  το « Χριστός Ανέστη», για να το ακούσει όλη η φύση και να εορτάσει και αυτή.                                                  

Ο Άγιος προσέφερε την αγάπη του απλόχερα, και σε όλους αυτούς τους απλούς και φτωχούς ανθρώπους, που εργάζονταν μέσα στην φύση προσπαθώντας να επιβιώσουν . Ευλογούσε τα δίχτυα των ψαράδων, τα δέντρα, τα σπαρτά ακόμη και τα πηγάδια των ανθρώπων. Ό ίδιος είχε φυτέψει αμπέλι,  το οποίο καλλιεργούσε ο ίδιος μαζί με τις μοναχές μαθήτριες του  και κάθε χρόνο από την συγκομιδή του παρήγαγαν το κρασί της Μονής . Ακόμη όμως και εκεί φαινόταν  η ευαισθησία του Αγίου για τα πουλιά , την ημέρα του τρύγου  συμβούλευε πάντα τις μοναχές « μη μαζεύετε όλα τα σταφύλια να αφήνετε και μερικές ρώγες να φάνε και τα πουλάκια του ουρανού».                                                                             

Ο Άγιος Νεκτάριος αγαπούσε και θαύμαζε όλα τα κτίσματα, έμψυχα και άψυχα, ως αντανάκλαση της υπερβολικής αγάπης προς τον δημιουργό τους, σε όλα τα ωραία δημιουργήματα έβλεπε το χέρι του Θεού. Οι Άγιοι εργάζονται για την μεταμόρφωση και την αποκατάσταση της φύσης. Ο αγιασμένος άνθρωπος μέσα από την καθαρότητα και την φωτεινότητα της ψυχής και του μυαλού του σέβεται και ζει αρμονικά με την κτίση, έχοντας αναπτύξει μια ανιδιοτελή σχέση αγάπης με αυτή. 

 Επίσης γνωστό είναι και το παρακάτω συμβάν:

Όταν ο Γέροντας Φιλόθεος ο Ζερβάκος ήρθε στην Αίγινα για να συναντήσει τον Άγιο Νεκτάριο βρήκε στο μοναστήρι που τότε ζούσε ο Άγιος και βρήκε τον Άγιο με σκισμένα ρούχα να περιποιείται τον κήπο του μοναστηριού. Τότε ο Γέροντας Φιλόθεος ρώτησε τον Άγιο Νεκτάριο που θα τον έβρισκε τον Άγιο Νεκτάριο χωρίς να σκεφτεί ότι τόση ώρα του μιλούσε. Τότε ο Άγιος σηκώθηκε και είπε στον Γέροντα Φιλόθεο ότι θα πήγαινε να  φωνάξει αυτόν που έβρισκε. Ο Άγιος από την πολλή του ταπείνωση δεν του φανέρωσε ποιος ήταν, αλλά πήγε μέσα, ντύθηκε με καλύτερα ρούχα και γύρισε πάλι πίσω.

Αυτό το συμβάν δεν έχει και τόσο σχέση με την αγάπη και τον σεβασμό του Αγίου για τη φύση αλλά δεν πειράζει.