«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»
Η μοναδική εορτή της Αναστάσεως για άλλη μια φορά προσφέρεται στον άνθρωπο ως αφορμή αναγέννησης, φωτισμού και ανακαίνισης της ζωής του. Η Ανάσταση είναι η κύρια και μεγάλη εορτή των ανθρώπων. Είναι το «τέλος» μιας δύσκολης πορείας, ανηφορικής, κακοτράχαλης. Είναι το ποθούμενο της ύπαρξης μας. Είναι ο σκοπός της ζωής. Είναι εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων. Είναι πηγή ζωής!
Τα μονοπάτια της Ανάστασης είναι ανηφορικά και δύσβατα κάποιες φορές. Τα γόνατα ματώνουν και το "εγώ" τσακίζεται. Θέλουν αντοχές τούτα τα ανηφόρια. Ζητούν να ξεχάσεις τα όσα ήξερες, τα "αυτονόητα" και τα παλιά. Απαιτούν θυσίες. Είναι τα μονοπάτια της συγχώρησης και της καταλλαγής. Αυτά που οδηγούν στην Αγάπη. Στην ημέρα της Λαμπρής.
Λαμπρή
όπως πολύ απλά αποκαλούν τη μεγάλη γιορτή οι παλαιοί Έλληνες. Και είναι
όλα φωτεινά από το ανέσπερο φως της Αναστάσεως. Και είναι όλα
γιορτινά. Και είναι οι καρδιές των ανθρώπων διαθέσιμες να αγαπήσουν και
να αγαπηθούν, να συγχωρήσουν και να συγχωρεθούν. Και είναι τα σώματα έτοιμα -
σαν από καιρό - να αγκαλιαστούν και να φιληθούν. Γιατί είναι Λαμπρή και
όλα γιορτάζουν. Γιατί είναι η κορυφαία στιγμή της
χριστιανοσύνης, όταν όλα έχουν φτάσει στο "τέλος", δηλαδή στην
εκπλήρωση, στην ολοκλήρωση του σκοπού, στην Ανάσταση.
Κι έτσι ανασταίνεται η ματιά σου. Σηκώνεται και θωρεί τα ψηλά.
Τα τόσα κρυμμένα από την παραζάλη και τη μιζέρια της καθημερινότητας.
Κι έτσι ξεσηκώνεται ο νους σου και θέλει κι άλλα, πιο ψηλά, πιο
ουσιαστικά, πιο αιώνια. Κάπως έτσι απογειώνονται οι ψυχές και
ανασταίνονται και κάνουν Πάσχα.
