Ο λόγος που πανηγυρίζει το μοναστήρι είναι ότι στη θέση αυτή πολύ πριν έρθει ο Άγιος Νεκτάριος βρισκόταν μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής. Το μοναστήρι αυτό ήταν ουσιαστικά διαλυμένο πριν από την Επανάσταση και αυτό επικυρώθηκε το 1834 με Διάταγμα των Βαυαρών. Το 1899 σώζονταν ακόμα το περιτείχισμα, το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής και δύο παλαιά κελιά στα οποία ζούσε η μεγαλόσχημη μοναχή Αναστασία (Αφροδίτη Μούρτζη) και δύο ακόμα γυναίκες οι μετέπειτα μοναχές Μγαδαληνή ( Ελένη Πετάλα) και Φιλοθέη ( Φιλιώ Λογιωτατίδου).
Δυτικά βρισκόταν το ασκητήριο της Αγίας Αθανασίας της Αιγινήτισσας που έζησε τον 9ο αιώνα.
Σε αυτή λοιπόν τη θέση στα ερείπια του παλαιού μοναστηριού ο Άγιος οικοδόμησε και ίδρυσε το νέο μοναστήρι του το οποίο στελεχώθηκε από την ομάδα των νέων κοριτσιών που ήθελαν να αφιερωθούν στο Θεό.
Η παράδοση συνεχίζεται μέχρι σήμερα και κάθε Παρασκευή της Διακαινησίμου το μοναστήρι πανηγυρίζει και λιτανεύεται η εικόνα της Παναγίας μέσα στο μοναστήρι.
