«O συλλέκτης» (1963), το πρώτο μυθιστόρημα του
Τζων Φώουλς, τον καθιέρωσε δικαίως στην παγκόσμια λογοτεχνία ως έναν από τους
σημαντικότερους πεζογράφους. Η ένταση και το σασπένς που δημιουργεί παραπέμπουν
ξεκάθαρα σ’ ένα κορυφαίο θρίλερ, όπου ο θεατής οδηγείται σε μια ύπουλη ταύτιση
με τον Κακό και τον Καλό ταυτόχρονα.
Το
έργο παρακολουθεί τον Κλεγκ, έναν ανήσυχο και φιλόδοξο νεαρό ταπεινής
καταγωγής, που έχασε τους γονείς του μικρός, μεγάλωσε με μια θεία του και την
ανάπηρη κόρη της και δεν κατάφερε ποτέ να ενταχθεί κοινωνικά. Μοναδική του
διέξοδος η συλλογή πεταλούδων. Όταν θα κερδίσει ένα λαχείο, θ’ απαγάγει και θα
φυλακίσει για έναν μήνα τη Μιράντα, μια νεαρή φοιτήτρια Καλών Τεχνών, με την
οποία τον χωρίζουν έντονες κοινωνικές διαφορές.
Τα
αισθήματα του θεατή εναλλάσσονται, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι σταθερά·
εκείνη είναι το θύμα κι εκείνος ο θύτης. Αυτή είναι η βασική δύναμη της
αφήγησης του Φώουλς. Ο Κλεγκ είναι ένας άνθρωπος εμμονικός – σχεδόν αμόρφωτος,
άσχετος από τέχνη, πολιτική, φιλοσοφία· ένας άνδρας που αρνείται να «διδαχτεί»
οτιδήποτε από εκείνη. Η Μιράντα είναι μια λαμπερή πεταλούδα, ταλαντούχα
ζωγράφος, συναναστρέφεται καλλιτέχνες – λίγο υπεροπτική, σίγουρα έξυπνη. Στην
κανονική ζωή δε θα καταδεχόταν ούτε να τον κοιτάξει. Ωστόσο για ανθρώπους σαν
κι αυτόν δεν υπάρχει γιατρειά: ο Κλεγκ θα παραμείνει συλλέκτης για πάντα.
«Ο συλλέκτης» του
Φώουλς είναι ένα λεπτά επεξεργασμένο ψυχογράφημα δύο χαρακτήρων, ένα έντονο
θρίλερ με διαρκή υπόγεια ένταση.