Το τηλέφωνο στην πιάτσα
των ταξί κτυπά δαιμονισμένα. Κάποιος απεγνωσμένα ψάχνει για ταξί, θέλει να προλάβει
το καράβι για Πειραιά. Κάποια στιγμή το ακουστικό το σηκώνει ένας οδηγός.
-
Έρχομαι
μην ανησυχείς θα το προλάβεις. Ναι ρε Κώστα σου είπα, θα το προλάβουμε.
Γιατί με λένε Ζαρκάδη ρε;
Εκείνες τις εποχές που τα ταξί ήταν λίγα και είχαν
κάνει τη δική τους επανάσταση στις μεταφορές της Αίγινας
οργώνοντας κακοτράχαλους χωματόδρομους και ανηφορίζοντας σε πλαγιές που σήμερα
είναι ασφαλτοστρωμένες, για να εξυπηρετήσουν και τον τελευταίο κάτοικο του
νησιού, ο Ζαρκάδης ήταν η σταθερή αξία της Αίγινας.
Τα ταξί μόλις έχουν
αντικαταστήσει τα παλαιά κάρα ή τα γαϊδουράκια
στις μεταφορές και συναγωνίζονται
τα μικρά παλαιά λεωφορεία που αγκομαχάνε κι αυτά στους δρόμους της Αίγινας.
Ταξί, πραγματικές πολυτελέστατες κούρσες, μεγάλα, ευρύχωρα, γυαλιστερά, με
φτερά πίσω με περίεργα σηματάκια, με πέτσινα καθίσματα με ατελείωτα πορτ –
μπαγκάζ, να θυμίζουν αμερικάνικες ταινίες να σηκώνουν σύννεφα σκόνης στους δρόμους
της Αίγινας. Στο τιμόνι τους άνθρωποι με αντοχές, με δύναμη, μαστόροι της οδήγησης.
Άνθρωποι καθημερινοί, της πιάτσας με
φιλότιμο και ντομπροσύνη.
Είναι όλοι εκείνοι που
με τον καθημερινό τους αγώνα, χειμώνα – καλοκαίρι, νύχτα μέρα ήταν στο πόστο τους
και πάντα πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν τους ντόπιους αλλά και τους πρώτους παραθεριστές και
επισκέπτες του νησιού.
Χωρίς να το καταλάβουν
με την προσωπική τους σκληρή εργασία έβαλαν
το λιθάρι τους στο κτίσιμο της σημερινής Αίγινας, στην ανάπτυξη της και
στη διαμόρφωση της σημερινής εικόνας της. Ανάμεσα τους άνθρωποι που έγιναν
γνωστοί, πασίγνωστοι στο κοινό τους, με
σταθερή πελατεία, αγαπητοί και οικείοι για
τους επιβάτες τους.
Στο δρόμο πριν τη "Σωτήρα"
Θυμάμαι εκείνα τα
τεράστια ταξί, τα παλιά τα αμερικάνικα να κατεβαίνουν τον κακοτράχαλο δρόμο της
Καβουρόπετρας να στρίβουν με μαεστρία στου Χαρτοφύλακα, να γκαζώνουν στην
Αφαίας, να περιμένουν τον επιβάτη τους έξω από το μοναστήρι του Αγίου, να είναι
αγκαζέ στις εκλογές για να πάρουν τους ψηφοφόρους από το καράβι για τα χωριά.
Θα θυμάμαι ακόμα τις κουβέντες
μέσα στο σπίτι να μιλούν για αυτόν τον άνθρωπο και πάντα να σχηματίζεται
ένα χαμόγελο στα πρόσωπα των θείων ή του
πατέρα. Θα θυμάμαι πάντα την αγωνία της μάνας,
όταν το καράβι έστριβε στο φανάρι του Μπούζα, αν βρούμε ταξί κι αν είναι ο
Ζαρκάδης.
Ήταν εποχές που όλα βασίζονταν στις προσωπικές σχέσεις, στις
αληθινές φιλίες, στις καλές γνωριμίες, στη μπέσα και το φιλότιμο.
Μέσα σε αυτό το κάδρο της
παλιάς αληθινής και ανθρώπινης Αίγινας, είναι και ο Ζαρκάδης, ο μπάρμπα
Γιάννης, ο μάγκας όπως γράφτηκε, ο πατέρας, ο παππούς, ο φίλος, ο παλιός
συνάδελφος, ο αδελφός και δάσκαλος πολλών. Μια ακόμα μορφή της παλιάς Αίγινας. Ένας από τους τελευταίους ανθρώπους μιας ιστορικής εποχής
για το νησί. Μια φυσιογνωμία ταυτισμένη με την Αίγινα!
Ο μπάρμπα – Γιάννης ο
Ζαρκάδης έκανε χθες την τελευταία του
κούρσα. Έφυγε από την οικογενειακή του εστία εκεί στους Αγίους πήρε το παλιό του ταξί, κάθισε
στην αιώνια θέση του, έπιασε το τιμόνι, σφύριξε στην κυρά του κι …. Έφυγε.
Σήμερα θα ανηφορίζει πατώντας τα ουράνια γκάζια
του σε δρόμους αιώνιας γαλήνης. Γεννημένος το 1931 στο Λεόντι έζησε τη ζωή του, όπως εκείνος ήθελε, κι όπως μαρτυρά
την έζησε καλά, αφού μέχρι τις τελευταίες
του στιγμές τραγουδούσε.
Μερακλής, άνθρωπος που
αγάπησε και γλέντησε τη ζωή, που έφτιαξε τη δική του οικογένεια και άφησε πίσω
του τις δικές του παρακαταθήκες.
Ανήκει στην
κατηγορία των ανθρώπων που δεν θα
ξεχαστούν, που η μνήμη τους θα μείνει ζωντανή στο σπίτι, στη γειτονιά, στην
πιάτσα του, στην παραλία. Γιατί η αύρα του είναι έντονη και η σκιά του δέντρου της ζωής του μεγάλη. Μια σκιά που
προστάτευσε και δρόσιζε τη ζωή των φίλων
μα κυρίως των παιδιών και των εγγονών του.
Από χθες η ευγενής τάξη των αυτοκινητιστών της Αίγινας
είναι φτωχότερη και λυπημένη για το φευγιό ενός εξαίρετου μέλους της. Ένας πρωτοπόρος,
ένας δάσκαλος του επαγγέλματος τους.
Εμείς θα θυμόμαστε πάντα
τον άνθρωπο – θρύλο των ταξί, που και μόνο το άκουσμα του ονόματος του θα ανακαλεί στη μνήμη μας όλα εκείνα τα
χρόνια που η Αίγινα είχε ακόμα χώμα στους δρόμους αλλά φιλότιμο και αλήθεια.
